Op zaterdag 5 oktober neemt Denisa Silvanova je mee in de wereld van Ayurveda. Ayurveda komt uit India en is waarschijnlijk de oudste, nog bestaande geneeswijze ter wereld. Omdat geneeskunde, filosofie en spiritualiteit steeds meer als een geheel worden gezien, wordt Ayurveda in het westen steeds populairder.
Denisa Silvanova vertelt deze avond over de geneeswijze en beantwoordt vragen. Zij is tenniscoach, pilatesdocent en ayurvedisch massagetherapeut. Silvanova moest eerder haar professionele tenniscarrière stoppen wegens een blessure. Hierdoor begrijpt ze goed hoe belangrijk een goede balans tussen inspanning en ontspanning is.
De informatieavond is op zaterdag 5 oktober en start om 19:30 uur in de bibliotheek in Heerhugowaard. Toegang is gratis, maar aanmelden is gewenst en kan via de website van de bibliotheek.
Op zondag 29 september opent de Manege de Hoef haar deuren om iedereen kennis te laten maken met de paardensport. Tijdens deze open dag zullen ruiters van de manege demonstraties geven van onder andere dressuur, springen en cross.
Naast de demonstraties kunnen kinderen zelf worteltaarten maken voor de paarden. In de stallen kunnen pony’s verzorgd worden tijdens ‘pimp je pony’.
Manege de Hoef biedt paardrijlessen voor jong (6+) en oud, van beginner tot gevorderd. Ook kun je hier terecht voor het rijden van buitenritten door de duinen en over het strand.
De open dag is van 12:00 tot 16:00 uur op Manege de Hoef, Herenweg 130 in Egmond aan den Hoef.
Als je iemands leven kan redden, doe je dat dan? Ook als je daarvoor met je handen in de buurt moet komen van borsten? Daar komt soms toch wat aarzeling en schaamte bij kijken, met #metoo nog vers in het geheugen. Maar dat is niet de enige reden dat reanimatietrainer Marjolijn Rodenburg oefenpoppen met borsten heeft aangeschaft.
Reanimatieschaamte. Marjolijn wist al langer dat het een ding was. Jarenlang werkte ze als verpleegkundige op de hartbewaking en deed veel reanimaties. Inmiddels traint ze anderen dit te doen. “En tijdens die trainingen hoorde ik dat veel mensen – vooral mannen – het toch moeilijk vonden om vrouwen te reanimeren. Soms moest ik mensen echt overtuigen”, vertelt ze aan Streekstad Centraal. (tekst gaat verder onder foto)
Bij de cursus in Heerhugowaard waren nu nog mannenpoppen met “opgeplakte” borsten, maar de echte vrouwenpoppen zoals Marjolijn hier vasthoudt, komen in oktober. (foto: aangeleverd)
Afgelopen maandag was er in Heerhugowaard zo’n cursus – aangeboden door Marjolijns bedrijf en Univé – waarbij reanimatieschaamte centraal stond. Hier waren dan ook poppen met borsten, om te oefenen en aarzeling weg te nemen. Dat kan levens redden. Uit onderzoek van het Amsterdam Universitair Medisch Centrum (UMC) blijkt namelijk dat er bij mannen in 74 procent van de gevallen direct gereanimeerd wordt, maar bij vrouwen is dit 69 procent.
“Het is niet alleen borstenschroom”, vertelt Marjolijn, “een hartinfarct kwam vroeger ook gewoon vaker voor bij de man.” We zijn het ritmisch duwen op vrouwenlijven simpelweg minder gewend, dus. “En als een vrouw neervalt op de werkvloer wordt ook vaak een vrouwelijke collega erbij geroepen. Mannen durven het minder en #metoo heeft dat verergerd.”
“Als een vrouw ligt vallen de borsten een beetje naar beneden.” Bij een reanimatie duw je op het borstbeen. “Met borsten heb je eigenlijk weinig te maken”, zegt Marjolijn. (foto: aangeleverd)
Daar komt nog bovenop dat vrouwen meestal heel andere klachten ervaren bij hartproblemen dan mannen. “Als een vrouw valt denken mensen sneller: oh, ze valt flauw. Veel mensen weten de verschillen in klachten ook niet. Mannen grijpen bijvoorbeeld vaker gericht naar het hart, ervaren pijn op de borst. Maar bij vrouwen zijn de klachten bij een hartinfarct soms vager.”
Vermoeidheid, misselijkheid, angst en onrust, pijn in de arm en tussen schouderbladen of zelfs maagklachten kunnen een indicatie zijn voor een hartaanval bij vrouwen. “Het vrouwenhart is anders dan dat van mannen. Daar wordt nu nog onderzoek naar gedaan, maar we weten wel dat vrouwen meer last hebben van krampen in de kleine bloedvaten van het hart en dat er bij mannen juist vaker sprake is van stolsels in de grote kransslagaderen.”
Hoe je deze genderspecifieke klachten kan herkennen en welke risicofactoren vrouwen hebben, was dan ook onderdeel van de workshop afgelopen maandag. “De cursisten waren heel blij dat er vrouwenpoppen lagen. Dat wisten ze niet en sommigen, voor wie deze cursus een herhaling was, hadden dat nog nooit meegemaakt.” In tegenstelling tot de klachten verloopt het reanimeren van mannen en vrouwen overigens wél hetzelfde. (tekst gaat verder onder foto)
“Reanimatie is dúrven handelen”, vertelt Marjolijn. “De theorie is niet de praktijk.” (foto: aangeleverd)
De onzekere gevoelens bij het reanimeren van vrouwen lopen nog meer op wanneer er een AED (defibrillator, red.) moet worden ingezet. “Dat moet namelijk op een ontbloot bovenlichaam, ook zonder bh. Dit moeten mensen gewoon leren durven en dat doen ze in zo’n cursus: durf te handelen.”
Dat leren is een kwestie van wennen. En wennen kost tijd. “Als je alleen al googelt op hartaanval zie je alleen maar mannen die naar hun hart grijpen. Lekker feministisch”, lacht ze. Kortom: Marjolijn maakt zich hard voor het hart van de vrouw. “Maar vrouwen mogen zelf ook wat mondiger worden als het niet pluis voelt”, wil ze nog toevoegen. Ze zoeken vaak te laat hulp en hun hartklachten worden soms te makkelijk gewijd aan bijvoorbeeld een burn-out. “Je moet er echt zelf achteraan.”
Donderdagochtend werd een fietsster aangereden op de rotonde van de Ruiterweg in Castricum. De fietsende vrouw had voorrang moeten krijgen van de bestuurder in een naderende bestelbus, maar dit gebeurde niet.
De vrouw werd aangereden en raakte gewond. Ze is met onbekend letsel meegenomen naar het ziekenhuis. De man in de bestelbus kon zijn weg vervolgen.
Kleurrijke ‘wijkmoeder’ Karin van der Vliet (60, “maar zo voel ik me niet”) deed al veel voor Dijk en Waard, maar daar kon best nog wat bij. Toen ze hoorde over het Ogen & Oren project in Winkel, wist ze: dat kunnen we hier ook gebruiken. Dat zij het zou coördineren was dan ook meer dan logisch: “De mensen weten me altijd te vinden.”
Karin mag je gerust een duizendpoot noemen. Naast raadslid bij Lokaal Dijk en Waard houdt ze zich ook bezig met sociaal werk, deed ze jarenlang de knutselclub en zamelt ze in voor de voedselbank. Vrijwilliger hier, luisterend oor daar; de lijst met haar bezigheden gaat eindeloos door. En door al die ervaring is ze een schakel tussen de gemeente, politie en inwoners. Iedereen kent haar wel en zij kent iedereen.
Dat zij het Ogen & Oren project zou coördineren was dan ook voor de hand liggend. Het project loopt nu een klein half jaar en draait op vrijwilligers die meermaals per week door wijken in Dijk en Waard wandelen – altijd in koppels. Zien ze iets dat niet klopt? Dan wordt dat gemeld. “De wandelaars zijn de ogen en oren voor de politie: ze nemen waar, signaleren en geven door.” Maar soms betekent waarnemen ook actie ondernemen. “Als iemand bijvoorbeeld een ladder tegen zijn huis heeft staan, dan bel je aan en zeg je: dat is niet zo handig, want zo is het huis inbraakgevoelig.” Maar ook bijvoorbeeld niet brandende lantaarnpalen worden gemeld of losse stoeptegels. (tekst gaat verder onder foto)
“Soms vergeet ik dat ik raadslid bent”, lacht ze, “ik ben gewoon Karin van der Vliet.” (foto: aangeleverd)
Lantaarnpalen, tegels, het klinkt allemaal nog redelijk onschuldig. “Maar soms heb je te maken met hangjongeren, die zitten dan op het dak van een huisje in een speeltuin. De mensen die rondlopen en dat zien, melden dat aan mij. Ik zet het dan in de Fixi-app zodat boa’s daar op kunnen inspelen.”
De Fixi-app is een meldsysteem voor inwoners om problemen in de wijk aan te geven. Hoe snel zo’n melding wordt opgepakt, hangt af van het probleem. “Staat er een kapotte fiets bij een bushalte, dan maak ik een foto en hangt er al snel een briefje aan.” Maar een melding over bijvoorbeeld overhangend groen duurt dan weer wat langer, omdat de gemeente dat dan bij een ander moet uitzetten. (tekst gaat verder onder foto)
Van de week plaatste Karin deze foto nog op de facebookpagina van het Ogen & Oren project; een gestolen bakfiets. (foto: aangeleverd)
Naast de Fixi-app is er ook een groepsapp voor de deelnemers van het project, waar ook iemand van jongerenwerk in zit. “Want soms durven mensen deze jongeren niet aan te spreken, straks heb je een mis tussen je ribben.” Aanspreken is dan ook niet verplicht, zegt Karin. “Alleen als het goed voelt.” Karin meldt zelf heel veel, ook voor mensen die de app niet snappen. Soms weten de mensen haar zelfs beter te vinden dan de wijkagent. Vrij is ze dan ook nooit écht. “Zelfs in de vakantie staan ze voor mijn deur.” En dat vindt ze juist geweldig.
Voorlopig is Karin dan ook niet klaar met haar bijdrage aan de buurten en wijken. “Als je leuke dingen doet, kost het weinig energie”, zegt de zestiger. “Zo was ik gisteren op de kermis en dan spreek ik wat jongeren aan. Eén van hen gaf me zo’n plastic eendje. ‘Mevrouw, u bewaart ‘m wel, hè! Ik zie u vaker op Facebook dan m’n eigen moeder.’” (tekst gaat verder onder foto)
Een foto van dat eendje moest natuurlijk even op Instagram, waarbij ze zich meteen heeft ‘geconnect’ aan de desbetreffende jongere. (foto: Karin van der Vliet)
Het Ogen & Oren project is naarstig op zoek naar meer vrijwilligers. Voel je je geroepen? Dan kun je mailen naar Karin.
Op maandag 7 oktober 2024 organiseert Team Vrijwillig een gratis workshop over psychische kwetsbaarheid en hoe een organisatie een veilige en ondersteunende omgeving kan bieden voor iedereen.
Tijdens de workshop ‘Ontdek de Kracht van Inclusie’ worden veelvoorkomende misverstanden besproken, hoe je signalen van overbelasting kunt herkennen en welke rol vrijwilligers kunnen spelen. Bezoekers ontvangen praktische tips en inspiratie om een organisatie toegankelijker te maken voor mensen met een psychische kwetsbaarheid. De workshop wordt georganiseerd in samenwerking met RCO De Hoofdzaak.
De workshop is op maandag 7 oktober van 14:00 tot 16:00 uur op de Bergerweg 1 in Alkmaar. Deelname is gratis. Kijk voor meer informatie en om je aan te melden op de website van Team Vrijwillig.
Woensdagavond is er op camping Bakkum in Castricum een stacaravan door vlammen verwoest. Wat de oorzaak van de brand was, is vooralsnog een raadsel.
Campinggasten hoorden een harde knal, wat vermoedelijk kwam door een gasfles. Vervolgens stond een stacaravan in brand. De aanwezige brandweer heeft gepoogd de brand te blussen, maar de caravan was niet meer te redden.
Niemand is gewond geraakt door de brand. In de loop van de dag wordt er waarschijnlijk onderzoek gedaan naar de oorzaak.
De buurtsportcoaches van Holland Sport organiseren op donderdag 10 oktober – de tiende van de tiende maand – een gratis fietstocht door de gemeente Bergen, ter ere van het tienjarig jubileum van Alkmaar Sport.
Deelnemers kunnen, afhankelijk van de startlocatie, tussen 9:30 uur en 10:15 uur zelfstandig vertrekken vanaf drie verschillende locaties in de gemeente Bergen. Dit zijn Dorpshuis Hanswijk in Egmond aan den Hoef, Wijksteunpunt
Bergen in Bergen en het Bezoekerscentrum in Schoorl.
De fietstocht is toegankelijk voor zowel e-bikes als reguliere fietsen en heeft een totale afstand van ongeveer 35 of 50 kilometer. Bij de start ontvangen de deelnemers een knooppuntroute en een overzichtskaartje op papier, en desgewenst een GPX-bestand voor onderweg. De route kan in eigen tempo worden afgelegd.
Onderweg is er een stop gepland voor een kopje koffie of thee met iets lekkers. Deelname is gratis maar aanmelden is noodzakelijk, omdat er een beperkt aantal plekken beschikbaar is. Je opgeven kan via de website van de gemeente Bergen.
“Het was buffelen op Culinair Plaza, ik heb een monsteromzet gedraaid.” Chefkok Sam Piscaer had tijdens het grote evenement van afgelopen weekend nauwelijks tijd om te genieten, zo hard kookte hij voor alle gasten. Maar zaterdag was er een klein moment van rust, toen er van de opbrengst van Culinair Plaza 2023 in de Alkmaarderhout een nieuwe speeltuin werd geopend. En ja, Sam heeft ook zelf even gespeeld.
“Het was een enorm succes, heel druk. Er waren meer kaarten verkocht dan vorig jaar.” Naast bezoeker was Sam Piscaer, chefkok en eigenaar van restaurant ’t Fnidsen, ook deelnemer van Culinair Plaza. “Alle doelgroepen komen daar samen en mensen gaan gewoon lekker genieten.” Het driedaagse culinaire evenement was vrijdag tot en met zondag en draait om het proeven van gerechten en drankjes van deelnemende restaurants uit de regio. Dit allemaal in een jasje van entertainment. (tekst gaat verder onder foto)
Chefkok Sam Piscaer op Alkmaar Culinair Plaza. Vorige week opende hij nóg een restaurant in Alkmaar; Restobar101
En een mooie bijkomstigheid: alle winst van het eetfeest gaat naar goede doelen. “Vorig jaar was de opbrengst 120.000 euro. Van dit jaar weten we het nog niet.” Deze winst gaat in een potje, net als de winst van andere evenementen die zijn georganiseerd door netwerkclub Junior Kamer Alkmaar, waar Sam lid van is. Uit dat potje is de nieuwe speeltuin betaald, die zaterdag geopend werd door wethouder Robert te Beest.
“Door de jaren heen hebben we veel goede doelen in het zonnetje gezet”, vertelt de chefkok. “Nu wilden we iets blijvends neerzetten. Iets voor de volgende generatie.” Die volgende generatie was natuurlijk ook aanwezig tijdens de opening en heeft, net als Sam, de speeltuin al even goed uitgeprobeerd.
De nieuwe speeltuin heet ’t Dierenbos en staat bij Stadsboerderij De Hout, in de plaats van speeltuin De Kabouterhoek. De houten kabouters die hier jarenlang “woonden”, zijn inmiddels weggehaald, al weet Sam niet wat er met ze gebeurd is. Stadswerk072 kon daar op hun facebookpagina wel uitsluitsel over geven, en schreef: “Na 17 jaar zijn de kabouters van het Kabouterbos met pensioen.” (foto: Stadswerk072)
“We krijgen René hier niet mee terug, maar we willen erkenning voor de gemaakte fouten.” Het is 2019 als Koedijker René de Jong (61) de diagnose blaaskanker krijgt. Voor een operatie moet hij naar het Noordwest Ziekenhuis in Alkmaar, waar hij na vijf dagen overlijdt. Zijn nabestaanden vinden dat er meerdere medische fouten zijn gemaakt en dagen de medische specialisten en verpleegkundigen – vijf jaar na dato – voor het regionaal medisch tuchtcollege.
Als vitale zestiger schrok René behoorlijk toen hij op een ochtend bloed aantrof in zijn urine. “We zijn meteen naar de huisarts gegaan”, vertelt zijn weduwe Irene (64) aan NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal. Onderzoek in het ziekenhuis wijst uit dat René blaaskanker heeft. (tekst gaat verder onder foto)
René wordt bestraald en artsen halen een klein stukje blaas weg, wat effect lijkt te hebben. “De eerste controle was goed, maar daarna bleek het toch weer fout te zijn.” René’s blaas moet helemaal verwijderd worden. Met een stuk van zijn darm wordt vervolgens een nieuwe blaas gemaakt. Wanneer René wakker wordt uit zijn narcose, zit Irene naast zijn bed. Haar man spuugt alles onder en lijkt verward. “Hij had niet eens door dat ik er was”, zegt ze. “Alle apparaten om hem heen piepten.” Irene wordt de zaal uitgestuurd.
Irenes man lijkt op te knappen en mag naar de verpleegafdeling. “Eigenlijk ging er vanaf toen elke dag iets mis.” Het valt Irene tijdens een bezoek bijvoorbeeld op dat het knopje waarmee René de verpleegkundigen kan oproepen, op de grond lig. “Hij vroeg ook om extra pijnstilling, maar de verpleegkundige kon niet terugvinden wanneer deze voor het laatst was gegeven. Niet opgeschreven dus.” (tekst gaat verder onder foto)
René stond nog vol in het leven; hij voetbalde en ging graag elke vrijdag met zijn vrienden stappen (foto: NH Media/Priscilla Overbeek)
“Daarna ging het alleen maar slechter”, gaat de weduwe verder. “Op zondag zei hij: laat de kinderen maar niet meer komen.” De herinnering raakt haar tot tranen aan toe. Haar zoon Jeroen (40) neemt het gesprek over. Hij heeft zich de afgelopen jaren beziggehouden met de zaak, omdat hij medische kennis bezit door zijn werk in de eerstelijnszorg.
In het dikke dossier dat Jeroen heeft, staan alle medische verslagen van zijn vader, evenals de protocollen van het ziekenhuis en verklaringen van behandelaars. “Diverse protocollen en richtlijnen zijn in de wind geslagen”, vertelt hij. “Er is roekeloos gehandeld door behandelaars en verpleegkundigen en dat wordt niet erkend.” In plaats daarvan dekt de één de ander, stelt hij.
Met de dag gaat René verder achteruit. Zijn hartslag stijgt en hij krijgt moeite met ademhalen, “ondanks dat hij liters extra zuurstof kreeg. Hij had veel pijn en werd ook verward.” René trok dan bijvoorbeeld het zuurstofslangetje uit zijn neus.(tekst gaat verder onder foto)
Irenes oudste zoon Jeroen heeft zich vastgebeten in de zaak rondom zijn vader (foto: NH Media/Priscilla Overbeek)
Allemaal symptomen die een bel hadden moeten laten rinkelen bij de artsen, zegt Jeroen. Maar de specialist denkt in de hoek van hyperventilatie door pijn en angst, en geeft René een kalmeringsmiddel, zo staat in het medisch verslag. Terwijl dit volgens Jeroen signalen zijn van bloedvergiftiging, een longontsteking en delier (ernstige verwardheid, red.) “Als ze de richtlijnen hadden gevolgd, wisten ze dat het om iets veel ergers ging.”
Ondertussen krijgt René sondevoeding, waarbij het volgens Jeroen ook meermaals is misgegaan. In het verslag staat namelijk dat René’s maag steeds te vol zit. “Op bepaalde momenten is zijn maaginhoud zelfs twee tot drie keer de norm”, zegt Jeroen. “Maar geen van de verpleegkundigen lijkt aan de bel te trekken.”
En zo gaan er nog meer dingen mis, tot de fatale fout. Door de overvolle maag was René’s sondevoeding verlaagd, maar een verpleegkundige in opleiding verhoogt deze, zonder toestemming van een leidinggevende. Ze kon volgens Jeroen in het dossier namelijk niet vinden waarom het verlaagd was.
Onafgebroken zit Irene bij haar mans bed en ziet hem aftakelen. “Ik wilde die nacht bij hem slapen, maar hij zei: ‘Nee, doe maar niet. Dan slaap jij ook niet lekker.’” De volgende ochtend wordt Irene gebeld: het gaat slecht met René. Samen met haar kinderen haast ze zich naar het ziekenhuis. Wanneer ze in Rene’s kamer het gordijn opentrekken, zien ze dat hij is overleden. “Hij lag zelfs al onder een wit laken, maar niemand ving ons op.” (tekst gaat verder onder foto)
Het gedenkplekje van René (foto: NH Media/Priscilla Overbeek)
Irene moet aanhoren dat haar man die ochtend was gevonden op de grond, in een plas braaksel. De schouwarts laat weten dat hij is gestorven door massale aspiratie, wat inhoudt dat er vloeistoffen in zijn longen terecht zijn gekomen. Het gevolg: een hartstilstand.
Nu willen Jeroen en Irene erkenning voor de gemaakte fouten. “Uit het dossier blijkt dat er weinig overleg was tussen artsen en verpleegkundigen. Protocollen werden niet goed gevolgd. Zijn moeder vult hem aan: “Specialisten blijven de gemaakte fouten bagatelliseren of zelfs ontkennen.” Ze wil dat er van deze zaak geleerd wordt, zodat niemand anders dit hoeft mee te maken.
Behandelaars erkennen dat sommige zaken anders of beter hadden gekund, maar daarmee is volgens hen niet direct sprake van tuchtrechtelijk verwijtbaar handelen. In het Noordwest Ziekenhuis is in ieder geval het beleid rondom blaasverwijdering opnieuw onder de loep genomen en verscherpt. Het ziekenhuis laat zich inhoudelijk nog niet uit over de zaak. “Wij wachten de uitspraak van het tuchtcollege af.”