“Wij willen meer groen in de straten en duurzame huizen. En kinderen mogen meer doen voor Heiloo.” Een luid applaus van kinderhandjes volgt. Donderdag zaten er namelijk leerlingen van de Radboudschool in de raadszaal om voor een dag te ervaren hoe het nou is om grote, gemeentelijke beslissingen te nemen. “Ik vind het cool om mee te maken.”
Geen Monopoly of Minecraft, maar Democracity. Zo heet het spel dat de Heilooër basisschoolleerlingen donderdag in de raadzaal speelden. Een educatief programma van ProDemos waarbij kinderen hun eigen gemeente mogen inrichten. Deze donderdag trapte het programma af in Heiloo en Utrecht, en inmiddels is het spel aangeboden aan 141 gemeentes.
“Kinderen bedenken stapsgewijs een partijprogramma, alsof zij van een politieke partij zijn”, legt Esther de Ruiter van ProDemos uit aan Streekstad Centraal. “En daarna nemen ze beslissingen alsof ze echt mogen bepalen wat belangrijk is voor de stad.” (tekst gaat verder onder foto)
Met een beperkt budget kun je niet alles plaatsen in een stad, dus wat moet er komen? (foto: Streekstad Centraal)
Een kennismaking met democratie, burgerschap en hoe de gemeenteraad werkt, dus. Daar komen best wat belangrijke keuzes bij kijken. Wil je liever een ziekenhuis of een school? En wat voor school dan? “Die keuzes zijn soms lastig om te maken, omdat je niet onbeperkt geld hebt.” En dan moet je jezelf natuurlijk nog verantwoorden, door de microfoon, in de raadszaal.
“Echt heel leuk om te doen”, zegt één van de leerlingen. “Je eigen partij bedenken en naam, je eigen plannen verzinnen.”
En het is niet alleen bijzonder om mee te maken maar ook belangrijk, vindt Burgemeester Mascha ten Bruggencate: “Omdat alles waar wij het hier over hebben gaat over hun toekomst.”
Al eeuwen wordt er getuinierd door Derpers: de lankies. Maar extreme regenval en water dat maar niet wegzakt, maakt dat de duinlandjes in Egmond aan Zee al het hele jaar blank staan. Donderdag startte PWN met het wegpompen van het water.
Er valt geen groenten of fruit meer te verbouwen op de ondergelopen lankies. De liters hemelwater tastten ook tuinhuisjes en andere spullen aan. Bij de 340 duinlandjes in het kustdorp zijn zo’n duizend mensen betrokken. Voor velen is dit dan ook een plek om elkaar te ontmoeten. “Het is cultureel erfgoed”, vertelt Peter Stam van Duinlandjesvereniging De Noord. “We doen er alles aan om het te behouden.” Deze zomer kwamen de Egmonders zelf al in actie, nu schiet duinbeheerder PWN te hulp.
Het pompen van de duinlandjes is dan toch echt begonnen door PWN en volgende week zijn de 120 recreatiewoningen in de Nollenvallei, Egmond aan den Hoef ook aan de beurt. Hier gaat het om vijftien huizen, waarbij het stijgende water voor overlast en schade zorgde. “Bij veel huisjes liep het nét goed af”, vertelt Harry Schrijer van Vereniging Recreatiebelangen Wimmenum. (tekst gaat verder onder foto)
Met de mogelijk natte herfst voor de deur is het maar de vraag hoe lang het pompen voor droge voeten blijft zorgen. (foto: NH Nieuws)
Maar misschien is het dweilen met de kraan open. Of, zoals Koen Mathot van PWN het beschrijft: “Bij extreme regen is het vergelijkbaar met het zuigen aan een rietje uit een zwembad.” Schrijer is in ieder geval wel opgelucht dat er voor de herfst actie wordt ondernomen, vertelt hij aan NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal. “Beter laat dan nooit”, zegt hij. “Maar wat voor effect het gaat hebben moet nog blijken.”
Maar ja, pompen gaat er niet voor zorgen dat de landjes eeuwig droog blijven. “We hebben de wens dat hier nog door een volgende generatie getuinierd kan worden”, zegt Stam van de lankies. “Dus er moet een structurele oplossing komen.” Daarover sprak Stam al met PWN, de gemeente, het waterschap en bij een vergadering van de provincie. “En we hebben nog altijd contact met de Wageningen Universiteit.” Studenten werken aan een plan. Er wordt dus niet stilgezeten. “We blijven met al deze partijen zoeken naar een langetermijnoplossing.”
Vrijdag 25 oktober houdt ’t Huis Lobia een themabijeenkomst voor zorgmedewerkers, vrijwilligers, mantelzorgers of mensen die zelf zorg nodig hebben. Tijdens deze tweede themadag over eenzaamheid en zingeving zijn twee gastsprekers aanwezig en kunnen bezoekers na afloop een rondleiding krijgen.
Ergotherapeut Iris Bakker vertelt over (chronische) ziekte en het optimaliseren van de levenskwaliteit. Ze is expert in het begeleiden van mensen met een burn-out, overbelaste mantelzorgers en cliënten met onder andere oncologische problematiek.
Marjon Wagenaar neemt als medium het stokje van haar over, en kan helpen dichter bij jezelf te komen. Een reading van haar kan fungeren als een soort kompas om je pad naar persoonlijke groei te ontwikkelen.
Na afloop kunnen bezoekers een rondleiding krijgen door ’t Huis Lobia en meer informatie krijgen over eventueel vrijwilligerswerk en opname. Het is ook mogelijk alleen de rondleiding te volgen, dan zijn gasten welkom tussen 15:00 uur en 17:00 uur, bij ’t Huis Lobia, Herenweg 85 in Egmond-Binnen.
De themabijeenkomst is in de Stay Okay in Egmond-Binnen, Herenweg 118. Inloop vanaf 13:00 uur, het programma start om 13:30 uur en duurt tot 15:30 uur. Aanmelden is nodig en kan door een mail te sturen naar ’t Huis Lobia.
Op zaterdag 21 september geeft Petra van Kleef van de Groene Helden Academie in de bibliotheek in Alkmaar een lezing over onze verborgen impact en verduurzamen. Hierbij deelt ze de belangrijkste inzichten uit het boek ‘De Verborgen Impact’ van Babette Porcelijn en vertelt ze over welke stappen je kan zetten naar een duurzamer leven.
Dit boek legt op eenvoudige wijze uit welke problemen we momenteel ervaren als het gaat om overbelasting van onze aarde. En welke onderdelen van onze leefstijl de meeste (negatieve) impact hebben. Duurzame keuzes op basis van ons onderbuikgevoel zijn vaak niet de meest duurzame keuzes. Ook al bedoelen we het goed.
Gelukkig heb je heel veel slagkracht als je wél weet wat de duurzaamste keuze is. Dan kun je focussen op de grote dingen en wat meer relaxen op de kleinere impacts. Petra, zelf klimaatburgemeester van Dijk en Waard, vertelt over haar stappen naar een duurzaam leven. Over duurzame dilemma’s, maar ook over de positieve dingen die duurzaam leven haar en haar gezin brengt. Tijdens deze lezing ontdek je hoeveel aardes er nodig zijn om jouw leefstijl in stand te houden. Welke onderdelen van je leefstijl de meeste impact hebben op de planeet. Wat de effectiefste duurzame keuzes zijn die je kunt maken zodat je met de juiste dingen bezig bent.
Daarnaast wil Petra met haar Groene Helden Academie anderen inspireren om ook te verduurzamen. Met praktische tips laat ze zien hoe je duurzaam doen gemakkelijker maakt en hoe duurzaam doen je leven simpeler en gelukkiger kan maken.
Geïnteresseerd en meer weten? Je bent van harte welkom op zaterdag 21 september in de bibliotheek in Alkmaar Centrum. De lezing start om 14.00 uur. De toegang is gratis maar aanmelden is gewenst. Dat kan via de website van de bibliotheek of bij de klantenservice in het gebouw zelf.
Stapels met volgekalkte latex liggen op haar bureau, samen met machines, babyolie en -doekjes; Alkmaarder Floor van Egmond-Heddes moet flink aan de bak. Over ruim een maand gaat ze namelijk naar Turkije voor het WK Permanente Make-up. En daarvoor is ze nog op zoek naar een model met een bepaalde aandoening, die met haar mee wil.
“Dit is echt een droom die uitkomt”, zegt Floor vol enthousiasme. De 47-jarige eigenaresse van Foola Beauty heeft “keihard gewerkt en gestreefd naar perfectie.” Daardoor werd ze afgelopen week geselecteerd om Nederland te vertegenwoordigen in het WK permanente make-up in Turkije. Om dat te bereiken trainde Floor ijverig. Naast het pigmenteren van echte mensen in haar salon, oefent ze ook thuis op latex. (tekst gaat verder onder foto)
Best handig, dat oefenen op latex. Want met wat babydoekjes en olie haal je het er zo weer af. (foto: aangeleverd)
Al ruim 23 jaar werkt Floor met permanente make-up. “Toen kreeg ik eens in de maand klanten voor permanente make-up en had ik ook gewoon een schoonheidssalon.” Tien jaar geleden maakte ze de switch en werd haar salon volledig voor de blijvende make-up, met dagelijkse klanten. “Ik deed het puur uit eigen interesse, ik had geen idee dat het booming zou worden.”
Haar specialiteit, ook op het WK: de hairstroke techniek, waarbij je op een heel natuurlijk ogende manier haartjes pigmenteert, voor bijvoorbeeld wenkbrauwen. “Dat moet met een heel vloeiende beweging, van harder naar zachter, zodat je natuurlijk haar kan nabootsen.” Om hier nog beter in te worden krijgt Floor zelfs hulp uit Vietnam: “Een paar jaar terug werd deze vrouw eerste. Zij coacht me nu; ik stuur foto’s en zij geeft tips.” (tekst gaat verder onder foto)
Floor van Egmond-Heddes op de White Party, nadat ze werd geselecteerd voor het WK. (foto: aangeleverd)
Zo moet een wenkbrauw natuurlijk wel passen bij het type gezicht dat iemand heeft. “Ik krijg bijvoorbeeld wel eens oudere dames in de salon voor nieuwe wenkbrauwen en die komen dan met een foto van zichzelf van toen ze achttien waren.” Doe mij die maar. Floor glimlacht. “Heel lief is dat, maar dat past vaak gewoon niet op een wat ouder gezicht.” Dit legt ook meteen het verschil uit tussen een tattoo en permanente make-up. “Wij werken met andere pigmenten en op minder diepe huidlagen. Je moet je bedenken: als je met inkt op iemand van 25 jaar wenkbrauwen zet, en diegene wordt uiteindelijk 65, dan is dat geen gezicht.” Gezichten veranderen, en daarom is het juist een voordeel dat permanent gemake-upte wenkbrauwen weer vervagen.
Over ruim een maand mag Floor al naar het WK in Turkije en er valt nog een hoop te regelen. Ten eerste natuurlijk hard trainen, maar ze moet ook nog een fotoshoot doen én een model vinden. “Ik strijd in Turkije straks tegen vijftig landen, dus ik wil graag een wat aparter model hebben, om eruit te springen, zodat ze denken: hé, grappig, zo kan het ook!”
De hairstroke techniek: het lijkt misschien niet zo ingewikkeld maar en komt een hoop bij kijken. (foto: aangeleverd)
Daarom zoekt Floor iemand met Alopecia, oftewel: iemand die door deze haaraandoening minder of geen haar meer heeft en daarvoor in de plaats graag permanente make-up krijgt. “Het liefst een vrouw, maar een man mag ook.” Tot 35 jaar, puur omdat de huid van daarna wat rimpeliger en dus lastiger te pigmenteren is. “En iemand moet natuurlijk met mij mee willen naar Turkije, op 21 oktober, voor drie dagen. De kosten worden vergoed.”
Wie zich geroepen voelt en graag meegaat naar Turkije of hier meer over wilt weten, kan een mailtje sturen naar Floor.
“Here we go! On y va! Vamos!” Op vrijdag 18 oktober verzorgt muziekvereniging Advendo een Muzikale Wereldreis. Bezoekers krijgen een avond voorgeschoteld waarin ze allerlei culturen en hun muziek kunnen opsnuiven.
Tijdens de muzikale reis is van alles te horen. Van The Beatles tot Zorro en Het Goede Doel. Ook reisgenoot worden? De avond is in de Trefpuntkerk in Broek op Langedijk, start om 19:30 uur en duurt tot 21:45 uur. Tickets zijn 5,- euro en verkrijgbaar via Muziekvereniging Advendo.
Sta je te popelen om je rijbewijs te halen, dan kun je maar beter eerst verhuizen naar Heiloo. Of op z’n minst daar een rijschool benaderen. Want in Heiloo is het slagingspercentage het hoogst, in vergelijking met de rest van de regio.
Het gaat dan wel om eerste keren; dus hoe vaak een leerling bij een eerste rijexamen slaagt. Heiloo zit met een ruime 62 procent zo’n tien procent hoger dan het landelijke gemiddelde.
Waar de provincie Noord-Holland nét onder dat landelijke gemiddelde zit, komt onze regio nog aardig uit. Na Heiloo is Castricum de beste optie, met een slagingspercentage van 59 procent, gevolgd door de gemeente Bergen met 55 procent. Dijk en Waard bungelt eronder met ruim 53 procent.
De winnaar der verliezers is Alkmaar, dat met 52 procent wel de minste is in dit rijtje, maar in vergelijking met de rest van het land heel gemiddeld.
Als je de dames voor het eerst ziet, is het misschien even schrikken. Plekken zonder veren, een beschadigde huid en een mager lijfje. Allemaal logisch, als je beseft dat de vijf nieuwe kippen van Stadboerderij de Hout uit de scharrelei-industrie komen en zijn gered van slacht. Hier, in hun nieuwe thuis, mogen ze oud worden. “Het is mooi om daar vandaag bij stil te staan.”
Vandaag is namelijk Oudere Dierendag, het iets minder bekende broertje van de reguliere Dierendag. Het initiatief hiervoor komt van het Comité Dierennoodhulp en deze donderdag viert de Stadsboerderij het voor de zevende keer. Samen met vijf kippen die het heeft gered van de slacht.
En dat terwijl de nieuwe diertjes nog helemaal niet oud zijn. “Maar na anderhalf jaar is een kip niet meer productief genoeg voor de scharreleieren-industrie”, laat Stadswerk weten. Dat is normaal het punt waarop kippen naar de slacht gaan. Via Red een Legkip haalde de beheerder de kippen naar Alkmaar, waar ze lekker kunnen scharrelen tot ze écht oud worden; vijf tot tien jaar. (tekst gaat verder onder foto)
De nieuwe kippen zijn eerst gekeurd, waarbij werd gekeken of ze geen ziektes meebrengen en niet gevaarlijk zijn voor de andere kippen. (foto: Streekstad Centraal)
“Momenteel zitten de kippen nog in een apart hok”, vertelt Rob Petersen van de Stadsboerderij. “Ze krijgen krachtvoer en kunnen zo wennen aan hun nieuwe omgeving.” Het is natuurlijk nogal een overgang; van een donkere plek bij elkaar gepropt zitten en gepik van collegakippen, naar een vrijere omgeving als de Stadsboerderij. “Op basis van hoe de kippen het doen, gaan we bepalen wanneer ze naar buiten mogen.” In totaal zal het volgens Petersen een week of drie, vier duren voordat de gehavende diertjes hun veren weer terug hebben en er gelukkiger uitzien.
Stadsboerderij de Hout haalt steeds meer dieren op deze manier naar de boerderij. “En hier ontvingen we ook een keurmerk Diervriendelijke Kinderboerderijen’ voor. Om dit te mogen ontvangen is het belangrijk dat je met dit soort constructies werkt.”
Dieren redden van de slacht is zo’n constructie, maar dat kan ook via een opvanglocatie. De nieuwe volière op de Stadsboerderij zou nieuwe vogels krijgen uit de opvang, maar Stadswerk laat weten dat dit plan nog onzeker is. “We zijn nog aan het oriënteren: doen we het wel of niet? Dat heeft te maken met welke vogels erbij zouden passen en of die er wel zijn.”
De nieuwe dames mogen in ieder geval hun hele leven blijven, “en krijgen net als huisdieren, indien nodig, medische zorg om weer beter te worden.”
Je zit lekker op het terras. Zon op je gezicht, misschien wel een biertje erbij. En ineens klinkt er een oorverdovende knal: “BAM!” Je lijf schokt, bier over je shirt. De oorzaak? Een voorbij scheurende, half omgebouwde auto met een knalpijp erop. De oplossing..?
Geluidsflitspalen. Een redelijk nieuw fenomeen. Technisch kon het al een tijdje, maar juridisch was het ingewikkeld, vertelt OPA-raadslid Ruud van Lier. Want, net als met flitspalen: als er iets niet klopt aan de datanotering, of het kader, is het niet rechtsgeldig. “Bij de Molen van Piet zat zo’n flitspaal die jarenlang onterecht boetes uitschreef omdat er iets aan de paal mankeerde. En slimmeriken maakten dan bezwaar. Dat maakt het lastig.”
En hiermee is dat net zo. Want zo’n geluidsflitspaal moet natuurlijk niet gaan flitsen wanneer er een vliegtuig overvliegt. Maar inmiddels zijn er al meerdere pilots mee gedraaid, onder andere in Amsterdam en Rotterdam. Dus het wordt tijd dat Alkmaar hier ook mee gaat beginnen, vindt OPA, die hierover raadsvragen heeft gesteld.
“Er bestaat zelfs een soort afstandsbediening om een knalpijp te laten afgaan”, vertelt OPA-raadslid Ruud van Lier. (foto: Tim Slager)
Van Lier woont zelf in het relatief rustige Stompetoren, “en hier valt het wel mee.” Maar om hem heen hoort hij de verhalen. Van een motorclub die langs een terras scheurt in Graft, De Rijp of in de stad bij de Platte Stenenbrug. Of ze remmen speciaal voor het stoplicht, zodat ze hard kunnen optrekken. “En ik kreeg net zelfs een mailtje binnen van iemand die gaat verhuizen vanwege dit probleem.”
“Ik verwacht dat de gemeente dit gaat onderzoeken”, gaat de OPA-man verder. “De techniek is er klaar voor.” En daarnaast, de gemeente Bergen kampt ook al langer met deze vorm van geluidsoverlast, weet het raadslid. “Als we het samen kunnen aanvliegen, zou dat mooi zijn.” (foto: Verkeersagent Alkmaar)
Het begon allemaal met een telefoontje. De cameraman was van de set weggegaan. Of Rico kon invallen? Gewoon, voor een dag. Maar dat werden er twee, toen drie, en uiteindelijk allemaal. En vóór Rico Franse (34) het wist, zat hij in een uitverkochte zaal te kijken naar ‘zijn’ film, die nu de beste Nederlandse biosscoopfilm is. “Dat had ik nooit verwacht toen ik kwam invallen.”
Rico appt. Of Streekstad Centraal hem toch liever kan ontmoeten bij het IJkgebouw. Ligt net wat dichter bij zijn huis. Want de Alkmaarder komt deze maandagochtend uit Leiden en moet zo door naar Utrecht, alvast de belichting uitrekenen voor een grote commercial. Zo gaat het meestal met zijn werk: zo veel mogelijk van tevoren doen, zodat dit op een kostbare draaidag niet hoeft.
Hoe anders ging het bij Rico’s eerste biosscoop film ‘Loverboy: Emoties uit’, die op 29 augustus in première ging. “Het was wel raar, hoe het liep. Ik kwam erbij op de tiende draaidag. Hun cameraman was weg en ze zaten met de handen in het haar.” Rico zou een dagje invallen, maar dat ging anders dan normaal. “Ik kwam daar blind binnen. Geen script gehad, ik kende de locatie en crew niet.” Maar zijn werk beviel, waardoor hij alle twintig draaidagen filmde. Of, niet alleen filmen; Rico is Director of Photography, ook wel DoP, wat inhoudt dat hij verantwoordelijk is voor het “hele plaatje.” (tekst gaat verder onder foto)
‘Loverboy: Emoties uit’ gaat over het complexe leven van een loverboy, waarbij de hoofdpersoon zowel dader als slachtoffer is. (foto: WW Entertainment Nederland)
En juist omdat hij verantwoordelijk is voor het hele plaatje is Rico zich erg bewust van het verschil in shots in de film. Het zal ons “gewone” stervelingen niet snel opvallen wanneer een cameraman halverwege de film is vervangen. Maar Rico wel. “Ik moest natuurlijk zijn stijl een beetje overnemen, want ik kon geen harde overgang maken. Maar naarmate het einde meer in zicht kwam, heb ik dat veranderd.” Tegen het einde van de film is het licht volgens Rico zachter, en zit er minder beweging in de shots. Dat is meer zijn stijl.
Er zijn best wat jaren overheen gegaan om die stijl te creëren. Vier was hij, toen hij besloot cameraman te worden. “Mijn ouders hebben nog filmpjes van dat ik tijdens Sinterklaas met een camera liep. En waar andere mensen de stoere Action Man hadden, had ik er eentje met een camera op z’n schouders”, lacht hij. Maar de vierjarige Rico had dit succes natuurlijk nooit kunnen bedenken. En de inmiddels 34-jarige Rico had ook zo zo’n twijfels. (tekst gaat verder onder foto)
Rico Franse tijdens zijn eerste draaidag van ‘Loverboy: Emoties uit’, onder de regie van Cyriel Guds. (foto: aangeleverd)
Want stiekem moest hij het nog maar zien, of deze film echt de bioscoop zou halen. Maar dat deed-ie. En hoe. Met een bezoekersaantal van 65.000 dat blijft oplopen, is de film te zien in Pathé, Vue, Kinepolis en zelfs in België. “Het was heel bijzonder om zelf in de zaal te zitten en te kijken naar een film die ik had gedraaid. En om te zien wat mensen erbij voelen. Deze film is vrij heftig. Er zitten agressieve scènes in, verkrachtingen. Dat maakt het intens. Ik zat daar met mijn vrienden en hoorde mensen diep zuchten, en zag ze soms hun handen voor hun ogen doen.”
Daardoor weet hij: wat we hebben gemaakt komt binnen bij de mensen. Rico hoopt Alkmaar hiermee ook trots te maken. “Mijn grote voorbeeld is Hoyte van Hoytema, hij draaide onder andere Oppenheimer en Interstellar. En hij komt ergens uit een klein dorp in Brabant. Dat trekt me wel; je hoeft niet uit een grote stad te komen om dit soort dingen te doen.” (tekst gaat verder onder foto)
Het pontje van de Bierkade naar de Eilandswal pakt Rico regelmatig, wat het hele dorpse gevoel natuurlijk alleen maar sterker maakt. (foto: Streekstad Centraal)
Alkmaar noemt hij dan ook een ‘dorp’. Waarom ga je niet naar Amsterdam, hoort hij soms. Maar Rico houdt van rust. “Los van het fysieke werk, komt er mentaal veel kijken bij mijn werk. Je bent soms met meer dan honderd mensen op de set, en hebt veel verantwoordelijkheden.” Niks fijner dan tot rust komen van “het dorpse gevoel van Alkmaar”, waar je om zeven uur ’s ochtends nog met de hond door het park kan lopen en niemand tegenkomt.
Nu zit dit project erop – al zou de film zomaar volgende week op de 100.000 bezoekers kunnen zitten, waarmee het een Gouden Film status zou bereiken. Ondertussen blijft Rico bezig en ziet zichzelf nog meer biosscoopfilms maken. “Nu liggen er eerst nog drie andere films op de plank. Onder andere eentje van de producent van Zwartboek en Oorlogwinter – niet de minste – en een film over een Friese legende, maar dan in het jasje van Indiana Jones.” En dan is het afwachten op wat de toekomst brengt. “Want iedere film kan weer bijdragen aan nieuwe films. Dat is hoe de bal rolt, en uiteindelijk, hopelijk, steeds groter wordt.”
