Van adviezen tot ervaringen: ‘moestuin praat’ in Alkmaarse bibliotheek 🗓

Breng de bodem in topvorm, denk na over het water geven, zaai met tussenpozen en zo kunnen we nog wel even doorgaan. De tips voor een moestuin zijn niet op een hand te tellen en wellicht zie je soms door de andijviestronken het bos niet meer. Elke twee weken wordt in bibliotheek Alkmaar De Mare een ‘moestuin praat’ gehouden. De eerstvolgende is dinsdag 23 juli, vanaf 12:30 uur.

“Samen kletsen we over allerlei onderwerpen die te maken hebben met de tuin en planten, in de breedste zin van het woord”, schrijft de bibliotheek in een bericht. “Veel ervaring of geen ervaring, dat maakt niet uit, iedereen is welkom.”

De ‘moestuin praat’ wordt een keer in de twee weken gehouden in bibliotheek De Mare. Zo ook op dinsdag 23 juli van 12:30 tot 14:00 uur. Aanmelden voor de gratis activiteit is niet verplicht. Voor meer informatie, zie de website van Bibliotheek Kennemerwaard.

Audi brandt uit in Einsteinstraat in Heerhugowaard

In de nacht van donderdag op vrijdag  is aan de Einsteinstraat in Heerhugowaard een auto in brand gevlogen. Hoewel de brandweer snel ter plaatse kwam, was bij aankomst al duidelijk dat het voertuig niet meer te redden was. Wel kon voorkomen worden dat de auto’s die voor en achter de Audi stonden ook schade opliepen.

Over de oorzaak is nog niets bekend, maar brandstichting wordt niet uitgesloten. De auto is afgezet met rood-wit lint. Waarschijnlijk zal bij daglicht forensisch onderzoek plaatsvinden.

Kop-staartbotsing met drie auto’s en een positieve drugstest op Laan van Troyes

De Laan van Troyes, vlakbij Winkelcentrum De Mare in Alkmaar, was donderdag rond 13:45 uur het podium voor een verkeersongeval met drie auto’s. Eén van de bestuurders is na een positieve drugstest aangehouden door de politie.

Hoe de kop-staartbotsing is ontstaan is nog onduidelijk. De bestuurder in de middelste auto had pijnklachten en werd ter plaatste nagekeken door een ambulancemedewerker, maar hoefde niet mee naar het ziekenhuis.

Nadat bij de automobilist in de achterste auto een positieve drugstest was afgenomen, werd deze aangehouden op verdenking van het rijden onder invloed. Op het politiebureau zal hij een bloedtest moeten ondergaan.

Na het uitwisselen van persoonlijke gegevens konden de andere twee bewoners hun weg weer vervolgen.

 

Al 25 jaar is Alkmaarder Robin Korving recordhouder hordelopen: “Al die jaren is niemand in de buurt gekomen”

Hij weet het nog goed, alsof het gisteren gebeurde. Lausanne, Zwitserland, 2 juli 1999. “Ik zat mezelf op te fokken, te motiveren”. Nodig, want hij was een beetje uit vorm. Eigenlijk wilde hij deze race niet eens doen vanwege zijn drukke programma, maar eenmaal over de finish was het duidelijk: Robin Korving (49) had het Nederlands record hordelopen opnieuw verbroken. En nu, 25 jaar later, heeft nog steeds niemand zijn tijd verbeterd.

Als achtjarig jochie gaf Robin zich met een vriendje op bij de Waardse atletiekvereniging Hera, om de hoek bij waar Robins ouders nog steeds wonen. “Ik vond het meteen leuk”, vertelt hij. “Ook omdat ik met verspringen de beste was.” Hij lacht, denkend aan toen. Als vijftienjarige knul sprong hij al 1.90 meter hoog. En toch ging hij jaren later verder met een andere tak binnen de atletiek: hordelopen.

En Robin was goed, meer dan goed. Hij wordt in ’93 Europees juniorenkampioen. En passant loopt hij voor het eerst het Nederlandse mannenrecord. Maar mist dan in ’96 op een haar na deelname aan de Olympische Spelen. Een knop gaat om: “Toen dacht ik: ik ga nooit meer een groot kampioenschap missen. Ik wist dat het aan mezelf lag.” Vanaf dat moment is Robin full focus op het hordelopen.

“De thrill van het hordelopen. Dat je zó snel over die horde heengaat. Je merkt pas hoe hard je gaat, als het fout gaat. Die kik, zeker in een vol stadium met concurrenten, dat was super gaaf.” Met verwondering kijkt hij terug op dat deel van zijn leven. De landen die hij zag, de mensen die hij ontmoette, zichzelf op televisie zien. (tekst loopt verder onder foto)

Robin (rechtsonder met een zonnebril op zijn hoofd), tijdens zijn hoogtijdagen, met zijn mede-atleten op trainingsstage in Portugal. (foto: Streekstad Centraal)

Zijn hordelooptechniek was “gewoon gaan”, blik op oneindig: “Het beste is blanco lopen, niet nadenken. Dan heb je het beste ritme en balans. Als je gaat nadenken kost dat tijd.” Rennen vanuit het primaire deel van zijn hersenen, als een robot, “dat was één van mijn sterke kanten.” Dán kun je winnen en records lopen. En dat doet hij dan ook. Op die tweede juli in ’99 in Zwitserland verbetert hij zijn Nederlands record zijn 110 meter horden nog maar weer eens, naar 13,15s. Een jaar later volgen zelfs eindelijk die Olympische spelen, die hij eerder moest missen. En toen ging het mis.

“Het zou een prachtig jaar worden”, weet Robin nog. Sydney, het jaar 2000, de Olympische Spelen. Nog even opwarmen voor zijn race begon, een paar hordes over. En dan: pats. Robin komt verkeerd terecht. “Mijn kniepees scheurde af.” Hij wijst naar zijn bovenbeen. “Zó hoog zat mijn knieschijf. Toen dacht ik: dit kan wel eens einde verhaal zijn.” Het was in ieder geval einde Olympische Spelen, nog voor het begon. In de jaren erop probeert Robin terug te komen. “Ik haalde in 2001 nog één keer de finale van het Nederlands kampioenschap, werd tweede en kreeg een staande ovatie.” Niet opgeven, maar doorgaan, dat was zijn mentaliteit. Vol op wilskracht. Maar in 2006 wist hij wat hij eindelijk al eerder voelde: het is tijd om te stoppen. (tekst loopt verder onder foto)

Robin, rechtsboven en inmiddels coach, met wat mannen van Atletiekvereniging Hera. Op 2 juli 2024, vlak voor Robin zijn training startte, stond de vereniging stil bij het recordjubileum (foto: aangeleverd)

Enkele jaren houdt hij de atletiek van zich weg. “Te pijnlijk, om wat had kunnen zijn wat niet kwam.” Inmiddels is Robin een tweede carrière gestart: als redacteur bij Streekstad Centraal. Maar de atletiek bleef toch roepen; sinds elf jaar is hij terug op zijn nest bij Hera – als coach dit keer – waar hij veel lol in heeft. Maar dat record, dat heeft nog niemand kunnen verbreken. Misschien komt dat nog?

“Er is één iemand die het misschien zou kunnen, Job Geerds, hij heeft potentie.” Zou dat geen zeer doen, het record moeten weggeven? “Ik wilde sowieso de 25 jaar halen en dat is gelukt. Aan de andere kant: records zijn er om verbroken te worden. En Job is een sympathieke jongen die mooi loopt, als hij het zou halen, so be it!” (hoofdfoto: Soenar Chamid Sportfotografie)

Van Europapa tot klassieke muziek: Summerbreeze in Heerhugowaard 🗓

Terras, zomer en livemuziek. Dat is het recept voor het Summer Breeze Festival. Op zaterdag 13 juli spelen fanfare Hou en Trouw, harmonie Het Blazersensemble en blaaskapel De Blauwe Reigers hun repertoire, als aankondiging van de zomervakantie. Vanaf 13:30 uur op het Coolplein in Heerhugowaard.

Van filmmuziek tot lichtklassiek en van popnummers tot fanfarestukken. Het passeert zaterdag 13 juli de revue op het Heerhugowaardse plein. “Inmiddels wordt het een gezellige, vroeg zomerse traditie”, schrijft de organisatie van het festival. “Zing mee met Europapa, swing op heerlijke zomerse dansen en geniet van West Side Story.”

Reserveren voor het gratis muziekevenement is niet nodig. Bij slecht weer gaat Summer Breeze Festival niet door. (foto: Martin Jansen)

Gewonde in Oudkarspel: automobiliste te water na botsing met busje

Een automobiliste is met haar auto te water geraakt in Oudkarspel. Dat gebeurde woensdagochtend na een aanrijding op de Westelijke Randweg. Het slachtoffer is met onbekend letsel naar het ziekenhuis gebracht.

Het is niet duidelijk wat de precieze oorzaak van het ongeluk was. Even na 11:30 uur botste een personenauto en een bestelbusje. Het busje kwam in het gras langs het fietspad terecht, maar de personenauto belandde in de sloot. Hulpdiensten rukten groots uit. De automobiliste is naar het ziekenhuis gebracht. De bestuurder van het busje werd wel gecontroleerd door ambulancepersoneel, maar hoefde niet mee naar het ziekenhuis.

Beide voertuigen raakten beschadigd en zijn weggesleept door een toegesnelde bergingsdienst. Het is niet duidelijk hoe het nu met het slachtoffer gaat.

Extra geld lenen voor je eerste stekkie: gemeenteraad Dijk en Waard wil leningen voor starters op de woningmarkt

Een klein woningbouwproject hier, een flinke woonwijk daar. De ene heipaal is de grond nog niet in of de ander wordt alweer geslagen. Dijk en Waard doet dan veel aan woningbouw, maar er zou meer gedaan kunnen worden om starters een kans te geven. Dat vindt de gemeenteraad. Een meerderheid van de lokale politici stemde daarom vóór een motie om te laten onderzoeken of Dijk en Waard startersleningen aan kan bieden.

“Mede door de vele nieuwbouwprojecten zijn veel starters geïnteresseerd in onze gemeente”, schrijven de indieners van de motie. Het voorstel werd gedaan door de Dijk en Waardse Onafhankelijke Partij (DOP) en D66, en uiteindelijk mede-ingediend door zes andere partijen. De boodschap: de gemeente Dijk en Waard moet onderzoeken of het mogelijk is om startersleningen aan te bieden. “Het is belangrijk dat de gemeente actief beleid moet voeren voor een eerlijke kans op de woningmarkt”, schrijven de partijen.

De bouwambitie van Dijk en Waard is groot. We hebben er al vaker over geschreven. De gemeente wil voor 2030 zo’n tienduizend woningen gebouwd. Dat zijn bouwprojecten met een paar tientallen woningen, zoals in de Berckheidelaan, maar ook veel groter. Denk bijvoorbeeld aan de huizen op bedrijventerrein De Frans en nieuwbouwwijk Westerdel. (tekst gaat verder onder de foto)

De gemeente Dijk en Waard heeft miljoenen euro’s aan subsidies gekregen om sneller te bouwen. (foto: aangeleverd)

Maar volgens de raadsleden moet de gemeente meer gaan doen. Speciaal voor de starters. “Dat is noodzakelijk om ze een reële kans te geven op deze verhitte markt”, benadrukt raadslid Quincy Naarden van GroenLinks. “Als de motie goed wordt uitgevoerd, denken we dat veel starters in Dijk en Waard snel bij hun eigen haard kunnen genieten van hun eerste eigen woning.”

Wethouder Nils Langedijk kijkt zeker niet negatief naar de mogelijkheid van een starterslening. “We sturen op betaalbaarheid”, benadrukt hij. “Ik hoor het ook in gesprekken met ontwikkelaars: er is een extra stapje nodig om een eerste woning te kunnen kopen.” (tekst gaat verder onder de foto)

De spooronderdoorgang op de Zuidtangent wordt gezien als een cruciale stap in de bouwambitie van Dijk en Waard (foto:Shane van Hattum / duckdev.)

Maar het voorstel werd niet alleen met gejuich ontvangen in de raadszaal aan de Parelhof. Volgens raadslid Ben Hoejenbos van de VVD moet meer gebouwd worden om de hoeveelheid vraag te laten afnemen. Daardoor zouden volgens Hoejenbos ook de huizenprijzen afnemen. “Starters kunnen met de lening een duurdere woning kopen of twee jaar eerder een woning kopen. De starters zijn eigenlijk een beetje the lucky few, de rest van de woningmarkt heeft het nakijken.” Hoejenbos benadrukte dat de starterslening in Heerhugowaard eerder nog werd afgeschaft, vanwege een mogelijk prijsopdrijvend effect.

Wethouder Langedijk beriep zich op onderzoeken en positieve geluiden in de raad én de media. “Laten we met een frisse blik kijken of het voor deze gemeente een succesvol instrument is.” (foto: BPD Nieuwbouw)

Automobilist raakt gewond bij ongeval Alkmaarse Omval

Dinsdagavond is een automobilist gewond geraakt bij een ongeval op de ongelijkvloerse kruising van de N242 en N243. Hoe het ongeluk heeft kunnen gebeuren is nog onduidelijk, maar de auto’s hebben elkaar met behoorlijk wat snelheid geraakt.

Bij de klap is één van de bestuurders gewond geraakt, hij is per ambulance naar het ziekenhuis gebracht. De zwaar beschadigde auto’s moeten als total loss worden beschouwd en zijn door een berger afgevoerd.

De kruising was vanwege het incident deels afgesloten voor het verkeer.

Bibliotheekboegbeeld Erna Winters gaat elders doen waar ze hier zo goed in is

“Als ik later groot ben, ga ik werken in de bieb.” Met haar acht jaar wist Erna Winters (59) natuurlijk niet dat ze uiteindelijk directeur van zeventien bibliotheken én Artiance zou worden. Wandelend door de gangen van de centrale bibliotheek in Alkmaar, al achttien jaar haar ‘thuis’ , zet Erna sinds kort elke stap bewust. Met aandacht. Want over twee weken is het echt klaar.

Als achtjarige boekenwurm sprong Erna een gat in de lucht wanneer het woensdagmiddag was, want “dan ging ik naar de bieb om de bibliotheekjuffrouw te helpen.” Boeken stempelen, alfabetiseren, maar vooral: mensen helpen met het vinden van de juiste informatie. Tot haar zestiende kwam ze steevast elke week. “Toen wilde ik meer doen, maar dat mocht niet, want ik was geen beroepskracht.” Afscheid nemen van de bieb was geen optie. Toen besloot puber Erna: dán ga ik wel naar de Bibliotheekacademie.

Een keerpunt in haar leven. “We kregen 44 vakken in het eerste jaar”, want toen moest een bibliothecaris nog een beetje verstand hebben van alles. Dat trekt Erna enorm, ze vreet informatie en geniet van de kennis. “Nog steeds als ik op tv naar 2 voor 12 kijk, doe ik mijn best om alles uit mijn hoofd te weten.” Haar advies? “Speel nooit Triviant met een bibliothecaris.” (tekst loopt verder onder foto)

“Als je vroeger achter het inlichtingenbureau zat in de bieb, moest je antwoord kunnen geven op vragen. Zodat, als iemand vroeg of je iets van Da Vinci had, je niet zei: was dat niet de man die de gloeilamp had uitgevonden?” (foto: aangeleverd)

Binnen het werkveld doet Erna, zoals ze het zelf zegt, een rondje Nederland. Meerdere bibliotheken zien haar komen en gaan. Tot Bibliotheek Alkmaar in september 2006 ‘ja’ zegt tegen Erna als nieuwe directeur. Veranderingen slaan haar om de oren. Vijf fusies maakte ze mee ; steeds meer vestigingen voegden zich bij – inmiddels – Bibliotheek Kennemerwaard.

Maar de bieb zélf veranderde ook. Het is niet meer de bieb waar Erna elke woensdag naar binnenstapte. Niet meer alleen boeken lenen en een ‘ssst!’ naar je hoofd als je te hard praatte. De bieb van nu is veel meer dan dat. “Het werd een punt waar je informeel kunt leren. We zijn naar buiten getreden.” Digitale Overheid, Juridisch loket, Taalhuis, samenwerkingen met meer dan honderd onderwijsinstellingen, trainingen in digitale veiligheid; het is maar een kleine greep aan waar de bieb anno nu zich mee bezighoudt. (tekst loopt verder onder foto)

Vorige week knokte Erna Winters nog voor de inwoners van Castricum, twee bibliotheken staan daar onder grote financiële druk (foto: aangeleverd)

En met die veranderingen, die ze zelf deels doorvoerde, veranderde Erna zelf ook. Ze werd “rustiger” – met aanhalingstekens, want écht rustig was het nooit. Verandering kost tijd, leerde ze, “al was ik in mijn hoofd soms al veel verder dan de rest.” Haar baan omvat steeds meer, wordt politiek. “Veel raadsleden zijn soms al tien, twintig jaar niet in de bieb geweest en hebben nog dat beeld uit hun jeugd, de ‘ssst’.”

Het was aan Erna dus om als directeur te lobbyen, te gaan staan voor ‘haar’ bieb. “Want als het financieel moeilijk wordt, staat de cultuur onder druk. Dan moet je knokken voor de diensten die we inwoners verlenen.” Dus dat doet ze, meermaals, met resultaat. “In de crisisjaren hebben we, op één vestiging in Egmond aan de Hoef na, alle vestigingen weten te behouden”, vertelt ze vol trots. Daar zijn wel wat hervormingen en fusies voor nodig geweest, natuurlijk.

Toen kwam in 2021 de uitdagendste fusie van allemaal: die met buurvrouw Artiance, Centrum voor de Kunsten. Ineens was Erna directeur van het ABC-Huis. “Midden in coronatijd. Het was pittig, die fusie. Kijk, als bibliotheken fuseren, spreek je min of meer dezelfde taal. Maar met Artiance en de bieb merkte ik: je gebruikt dezelfde woorden, maar toch bedoel je er iets anders mee.” Daar valt nog een mooie slag te maken. Voor de volgende directeur dan. (tekst loopt verder onder foto)

Erna bruist door de vakantieboeken. Straks gaat ze namelijk eerst even een paar weken ertussenuit, voordat ze met haar nieuwe functie start (foto: Streekstad Centraal)

Want Erna stopt. “Ik ben nu 59 en dacht: wil ik tot mijn pensioen directeur blijven?” Nee, dus. Het is zwaarder geworden; in die achttien jaar werd zowel de organisatie als het speelveld steeds groter. “Het is soms op vijf borden tegelijk schaken.” Wachten op een nieuwe baan deed ze niet- “ik had al besloten om ontslag te nemen”. Tijd voor een frisse wind, vond ze, voor de bieb maar ook voor zichzelf.

En toen kwam die nieuwe functie ineens aanwaaien: Netwerkmanager voor het Openbare Bibliothekendomein, in dienst van de Koninklijke Bibliotheek. Een mond vol. In een notendop gaat Erna doen waar Erna zo goed in is: mensen verbinden. “Ik ben als het ware de verbindingsofficier.” En dat is best spannend. Straks heeft Erna, na zoveel jaar directeuren, ineens weer een baas boven zich. Maar dat is goed, ze is er klaar voor en “de verantwoordelijkheid voor een hele organisatie laat ik achter me.” Maar niet de bieb. Daar afscheid van nemen is (voorlopig) geen optie. 

Blauwe huidskleur voor hedendaagse Maria Tesselschade: “Wit wordt nu soms als slecht ervaren”

“Ik had het woke gevonden als je haar een tintje had gegeven. Maar dit is ‘beyond woke’; het is een interpretatie van een vrouw.” Met de dag krijgt de 26-meter hoge muurschildering van Maria Tesselschade op de Vooruitgangflat meer vorm. En je hoeft geen getraind oog te hebben om iets opvallends aan haar te zien: ze ziet een beetje blauw.

“Ze is wel een beetje wit, werd tijdens de selectie uitgesproken”, vertelt Miel, deel van streetartistduo TelmoMiel, die het metershoge kunstwerk op de flat schildert.  Bewoners van De Vooruitgang in Overdie mochten kiezen uit drie portretten van Maria Tesselschade, gecreëerd door kunstenaars Telmo en Miel. De muurschildering is deel van het landelijke project Museum Murals en onderdeel van de collectie van het Stedelijk Museum Alkmaar.

“Overdie is een wijk met, geloof ik, 230 nationaliteiten, mensen van alle gezindten wonen daar”, vertelt Eva Groentjes van het Stedelijk Museum. “Toen we het de opties lieten zien aan de buurt, was de reactie: ze lijkt niet op ons. Dus wij waren ook een beetje bleu, zo van: ‘Maar vierhonderd jaar geleden had iedereen een witte huidskleur en blauwe ogen.'” (tekst loopt verder onder foto)

Binnen één werkdag had TelmoMiel de schets van Maria Tesselschade op de flat aangebracht door te werken met ‘tekens’ (foto: Streekstad Centraal)

Of dat niet anders kon? “Dat was een goede eye-opener van de buurt. We vonden het belangrijk om naar de opmerkingen van de bewoners te luisteren en de huidskleur los te laten”, zegt Groentjes. Daarnaast Tesselschade was een eigenzinnige vrouw, die zich bewoog in een mannenwereld, dus een ‘gekke’ kleur was volgens Miel zo gek nog niet. “Ik vond het ook wel leuk om er een andere tint in te brengen dan normaal. Zij was ook kunstenaar en wilde niet geportretteerd worden. Het is wel passend.”

Maar er is ook een andere kant, benadrukt Miel. “We krijgen deze verzoeken steeds vaker. Wit wordt nu soms als ‘slecht’ ervaren en dat vind ik erg. Verschrikkelijk, eigenlijk. Om daar nou elke keer over te gaan vechten heeft ook geen zin. Op deze manier proberen we de mensen tegemoet te komen. Gezien de buurt snap ik dat een witte Maria misplaatst zou zijn.” (tekst loopt verder onder foto)

Vrijdag 5 juli is de feestelijke opening van het kunstwerk, tijdens het festival Move the City (foto: Streekstad Centraal)

Omdat het een hedendaags portret is, mag je best spelen met kleuren, vindt het museum. Dat is niet woke, “maar beyond woke”, vindt Groetjes. “Het is menselijk om mensen niet iets op te dringen.” Want niks is vervelender dan dénken dat je mensen een cadeau doet met kunst, terwijl ze het eigenlijk niet fijn vinden.

“Maar het is een ingewikkeld proces”, geeft Groentjes toe. “Woke is in dat opzicht een mijnenveld. Niet polariseren en iedereen mee laten praten is zo’n beetje de onderlegger voor wat we doen. Aan de andere kant zijn we huiverig, want we willen ook laten zien hoe het vroeger écht was. Maar dat betekent niet dat je mensen van vandaag de dag niet moet horen.”