Auteur: Richard van der Veen

  • Aanslagen in Alkmaarse Lekstraat en Stalpaertstraat; cameratoezicht opgeheven

    Aanslagen in Alkmaarse Lekstraat en Stalpaertstraat; cameratoezicht opgeheven

    De beveiligingscamera’s die afgelopen november na aanslagen werden geplaatst op de Lekstraat en Stalpaertstraat in Alkmaar zijn weggehaald. Volgens de gemeente is er geen aanleiding om de camera’s langer te laten hangen. Op 26 november werd een aanslag met een zwaar explosief gepleegd op een woning aan de Stalpaertstraat. Vier dagen eerder werd een huis aan de Lekstraat beschoten.

    “We wachten in beide zaken nog op resultaten van het sporenonderzoek van het Nederlands Forensisch Instituut”, vertelt woordvoerder Joey Brink. Eerder bevestigde de politie al aan Alkmaar Centraal dat er niet meer actief gezocht wordt naar een dader van het schietincident op de Lekstraat. “Maar als er nieuwe informatie binnenkomt lopen we die wel na.”

    De aanslagen zorgden voor onrust in de wijken, waarna burgemeester Anja Schouten cameratoezicht instelde. Volgens de gemeente is na een ‘evaluatierondje’ door de betreffende buurten besloten om de camera’s weg te halen. En dat terwijl de politie nooit iemand in het vizier heeft gehad voor beide zaken.

    Want ondanks dat de twee Alkmaarse aanslagen binnen enkele dagen werden gepleegd, behandelt de politie de zaken los van elkaar. Wel stelde een woordvoerder eerder al dat de aanslag in de Lekstraat mogelijk iets te maken heeft met een eerdere schietpartij in Alkmaar.

    Donderdag 14 mei 2022. Het is even voor 13:00 uur wanneer de politie een melding binnen krijgt. Meerdere knallen zijn gehoord op de Terschellingstraat. Een onderzoek wordt ingesteld en even later wordt een 26-jarige Alkmaarder aangehouden. Hij is al snel weer op vrije voeten, maar voor de 21-jarige K. van D. uit Alkmaar geldt dat niet. Vorige maand nog kreeg hij een celstraf van vier jaar opgelegd van de rechtbank. Een politiewoordvoerder: “We sluiten niet uit dat de twee schietincidenten iets met elkaar te maken hebben. We hopen meer informatie te krijgen.”

  • Bestuurster belandt met auto op zijkant langs N242 in Alkmaar

    Bestuurster belandt met auto op zijkant langs N242 in Alkmaar

    Een automobiliste is zondagochtend met haar auto op de zijkant tot stilstand gekomen. Dat gebeurde op de middenberm van de N242 in Alkmaar. De vrouw verklaarde tegenover de brandweer dat zij pijn in haar buik had en aan haar stuur trok.

    Wat er vervolgens gebeurde wist zij niet meer. Er werd ter hoogte van de Nieuwe Schermerweg een lantaarnpaal uit de grond gereden en daarna kwam de wagen op de zijkant tot stilstand tegen de vangrail. Het slachtoffer is met behulp van de brandweer en ambulance uit de auto geklommen. Ze is nagekeken, maar hoefde niet mee naar het ziekenhuis.

  • Zilveren Reiger voor Jan Marsman van muziekvereniging Kadans

    Zilveren Reiger voor Jan Marsman van muziekvereniging Kadans

    Jan Marsman heeft zaterdag een Zilveren Reiger ontvangen uit handen van locoburgemeester John Does. Marsman doet al jaren vrijwilligerswerk bij muziekvereniging Kadans, voorheen de organisatie Kunst na Arbeid.

    Zo is hij onder meer bestuurslid en penningmeester geweest bij de vereniging. Marsman heeft leerlingen geholpen met theorielessen en examens. Daarnaast gaf hij ook muziekles aan beginnende leerlingen. In 2006 werd bij benoemd tot erelid van de muziekvereniging uit Noord-Scharwoude.

    Met het toekennen van de gemeentelijke onderscheiding wil ook het Dijk en Waardse college Marsman bedanken voor zijn jarenlange inzet.

  • Al wandelend praten deze ‘musketiers’ over alles, ook kanker: “Ik dacht: ik ga dood”

    Al wandelend praten deze ‘musketiers’ over alles, ook kanker: “Ik dacht: ik ga dood”

    De mooie gesprekken die Alkmaarders Hans Maarten (70), Inico (74) en Harry (66) elke zaterdag tijdens lange wandelingen voeren, gaan in 2019 ineens óók over kanker. De ziekte van Harry heeft de wandelvrienden hechter gemaakt, en dit gunnen ze iedereen. Hun nieuwste doel: 450 kilometer lopen om geld in te zamelen voor een inloophuis. “Wat op mijn begrafenis gezegd zou worden, heb ik nu al gehoord.”

    Dat stelt Harry van de Kuijt. Hij kan er nog stil van worden als hij terugdenkt aan hoe zijn wandelmaten er op zijn moeilijkste moment voor hem waren. “Het was enkele dagen na de Nijmeegse Vierdaagse in 2019 die we samen liepen, toen ik gebeld werd dat er darmkanker was geconstateerd.”

    “We zitten alle drie nooit om woorden verlegen, maar dit sloeg in als een bom”, stelt Hans Maarten Parriger. “En ik dacht: ik ga dood”, vertelt Harry aan mediapartner NH Nieuws. “Ik ben naar het graf van mijn moeder gegaan met het idee: ik kom hier straks naast te liggen. Inico en Hans Maarten stonden gelijk voor m’n deur. Zo van: nu zijn we er ook.”

    Gelukkig is het allemaal goedgekomen met Harry. “Maar dit was echt een kantelpunt”, erkent Inico Geels. “We zijn er door dik en dun voor elkaar: een voor allen, allen voor een. We noemen ons ook een beetje gekscherend ‘de musketiers’.” Het drietal kent elkaar vanuit hun vrijwilligerswerk voor de Grote Kerk in Alkmaar. “Vanuit daar gingen we vaak wat eten samen en zo’n zes jaar geleden mondde dat uit in het idee om elke zaterdagochtend te gaan wandelen”, vult Hans Maarten aan. “We zijn soms net een lopend praathuis en lachen heel veel samen.”

    En gelachen wordt er nog steeds, veel en hard, dat blijkt wel aan tafel in inloophuis ’t Praethuys aan de Alkmaarse Westerweg. “Maar het is niet alleen plezier en lol. We lopen nu voor de derde keer voor een goed doel. Dan verbind je je daar echt aan, écht commitment”, stelt Harry. Het trio noemt zichzelf inmiddels de ‘Alkmaarse Wandelmusketiers’ en gaat het komend half jaar vele kilometers afleggen voor ’t Praethuys, een inloophuis voor iedereen die geraakt wordt door kanker. “De steun die je hier krijgt, dat je er niet alleen in staat, is zo waardevol. Dit huis moet blijven bestaan en daar is geld voor nodig”, vertelt Harry.

    In 2020 liepen de mannen al eens op één dag de zelfbenoemde ’50 van Alkmaar’, en kon er na al die kilometers een cheque van bijna 25.000 euro richting het inloophuis. Dit jaar worden het er 450, in etappes, met een finale van 50 kilometer op 2 september. Die ‘450’ is niet zomaar gekozen. Dit jaar wordt 450 jaar Alkmaar Ontzet groots herdacht en gevierd. Daar haken de musketiers nadrukkelijk bij aan. “We zijn nu ook officieel een onderdeel van de activiteiten die rond dit thema worden georganiseerd. Dat podium levert hopelijk extra donaties op.”

    Zaterdag lopen de musketiers hun eerste kilometers. “Elke zaterdag tien”, rekent Inico voor. “Samen wordt dat 200. Dan nog 80 in juni tijdens de Alkmaarse vierdaagse, plus 120 in Nijmegen. De laatste 50 lopen we op 2 september: vanaf Koedijk via de Schermer naar de Alkmaarse Grote Kerk. Een notaris houdt alles bij.”

    “Tijdens drie zaterdagochtenden nodigen we ook mensen uit om mee te lopen. Op 18 maart is dat een eerste groep van vrijwilligers van ’t Praethuys”, aldus Hans Maarten. “Het voorlopige doel is om minstens 11.250 euro op te halen, 25 euro per gelopen kilometer.”

    De Wandelmusketiers zijn te sponsoren kan via hun doneerpagina en te volgen via Facebook.

  • Heerhugowaardse spookrijder zwaargewond na botsing op A9

    Heerhugowaardse spookrijder zwaargewond na botsing op A9

    Een 32-jarige man uit Heerhugowaard is in de nacht van vrijdag op zaterdag zwaargewond geraakt bij een ongeluk op de A9. Dat gebeurde in de richting van Amstelveen, ter hoogte van Spaarndam. Volgens de politie reed de man op de verkeerde weghelft en botste hij hard tegen een bestelbus.

    De 21-jarige Amsterdamse bestuurder van het busje liep daarbij kneuzingen op. Volgens een getuige moesten beide bestuurders door de brandweer uit hun auto’s gehaald worden. De A9 is richting Amstelveen lange tijd afgesloten geweest voor onderzoek en het bergen van de auto’s.

  • Hugo Aqua organiseert vijvercursus 🗓

    Hugo Aqua organiseert vijvercursus 🗓

    Aquaverenging Hugo Aqua houdt ook dit jaar een vijvercursus. Op dinsdagen 28 maart en 11 april krijgen geïnteresseerden vanaf 20:00 uur in wijkcentrum De Horst tips en tricks voor het houden van een vijver.

    De cursus is bedoeld voor iedereen die al een vijver heeft of er een wil aanleggen. Tijdens de avonden wordt onder meer vertelt over de verzorging van planten en vissen, inrichting en onderhoud. De cursus kost 25 euro. Wie zich aanmeldt voor de cursus is tot het einde van het jaar lid van de Heerhugowaardse aquavereniging. Meer info is te vinden op hugo-aqua.nl.

  • Rob en Esther zijn kapot van plotse dood ‘vergiftigde’ pup Polly: “Ze was alles voor ons”

    Rob en Esther zijn kapot van plotse dood ‘vergiftigde’ pup Polly: “Ze was alles voor ons”

    “Polly, laat los! Maar het was hap, slik, weg.” Rob en Esther uit Zuid-Scharwoude zijn ervan overtuigd dat hun overleden hondje is vergiftigd. De tien maanden oude pup ging er donderdagavond laat nog even uit met haar baasjes voor een laatste wandeling. Op een grasveldje bij zorgcentrum Buitenzorg at Polly een verdacht rolletje vlees van de grond. Vrijdagochtend vroeg vindt Rob haar stuiptrekkend in de woonkamer. “Binnen een kwartier was het gebeurd.”

    Esther en Rob zijn nog in shock van wat er zich die ochtend in hun woonkamer heeft afgespeeld. Hun hondje Polly ligt levenloos in haar mandje, nadat ze gisteravond mogelijk vergiftigd vlees heeft gegeten. “Vanochtend haal ik haar rond 5 uur uit de bench. Ze springt eruit en ligt vervolgens met vier gestrekte poten naast me. Ik schrik en roep: Polly!”, vertelt Rob tegen mediapartner NH Nieuws. Die schreeuw wekt ook Esther. Als ze de woonkamer in komt rennen ziet ook zij dat het foute boel is. “Mijn vrouw begon meteen met het geven van hartmassage, toen kwam ze weer even bij.”

    Polly springt op en begint weer te lopen. Ze laten haar even in de achtertuin voor een frisse neus en geven haar wat water. Maar als ze na die opleving nog wat brokjes neemt, gaat het weer helemaal mis. “Ze kreeg weer aanvallen en in de laatste bleef ze hangen. Binnen een kwartier was het gebeurd. Dit is gewoon gif geweest, het kan niet anders.”

    Ze besluiten terug te gaan naar de plek waar Polly het mogelijk vergiftigde vlees heeft gegeten. Tussen het gras vinden ze twee stukjes vlees, die met vishaakjes zijn opgerold. “Dat spul dat tussen het vlees zat, is paars uitgeslagen. Wij denken dat het rattengif is geweest.” Ze maken er melding van bij hun dierenarts, maar die doet geen toxicologisch onderzoek. “Het is gebruikelijk dat bepaalde instanties dit doen, omdat dit een heel kostbaar iets is”, legt de dierenarts uit.

    Om andere hondeneigenaren te waarschuwen, plaatsen ze direct een bericht op de Facebookpagina ‘Je bent er ien uit Langedijk als’. Daar meldt buurtbewoner Tineke zich. Haar hond had vier weken geleden ook een epileptische aanval, nadat die op dezelfde plek soortgelijke rolletjes vlees had gegeten. “Het is ons twee keer overkomen. De eerste keer was vier weken geleden en een week later weer aanvallen door het vlees wat ze gegeten had. Het heeft ons duizend euro gekost bij de dierenarts, maar gelukkig leeft ons hondje nog”, aldus Tineke.

    Om de waarheid boven tafel te krijgen, doet het stel ook aangifte bij de politie. “Doe altijd aangifte als je vermoedt dat je huisdier is vergiftigd”, reageert een woordvoerder. “Dit valt onder dierenmishandeling en dat is strafbaar. We gaan het onderzoeken en houden de slachtoffers uiteraard op de hoogte.” De politie vraagt andere slachtoffers en getuigen zich te melden. “Het is belangrijk om aanknopingspunten te hebben, want dit zijn vaak lastige zaken. Dus zie je een verdacht worstje liggen, meld het ons altijd.”

    Rob en Esther hopen dat de waarheid boven tafel komt, maar ze krijgen hun lieve Polly er niet mee terug. “We zijn zo verdrietig. Ze kon met alles en iedereen opschieten en was onafscheidelijk van mijn vrouw. Dat hondje was gewoon alles voor ons – wat een mokerslag.”

    Als er inderdaad sprake is van opzettelijke vergiftiging, hoopt het stel dat de dader zich persoonlijk meldt. “We hopen dat ie dan zo’n held is dat-ie hier voor de deur komt om sorry te zeggen. Dat zijn dan ook meteen z’n laatste woorden.”

  • Vogelaar Elias over de Fuut in de Alkmaarse grachten: “Je kunt je overal verbazen over de schoonheid van de natuur”

    Vogelaar Elias over de Fuut in de Alkmaarse grachten: “Je kunt je overal verbazen over de schoonheid van de natuur”

    Je hoeft vogelaar Elias den Otter maar een kleine 30 seconden te spreken of je wil het liefst je kaplaarzen uit de kast de halen, een verrekijker om je nek hangen en met een vogelboekje in de hand de polder in trekken. Zijn passie en het enthousiasme voor de gevederde dieren klinkt overal in door. Ook laat hij je  vrij snel weten dat het zogenoemde ‘vogelen’, echt niet alleen voor ‘de gepensioneerde 65-plussers’ is of dat je er de polder voor moet in trekken.

    De aanleiding van ons gesprek is het vroegtijdig broeden van de Fuut in de Alkmaarse grachten. “Normaal gesproken begint-ie in maart met broeden, dus het is bijzonder dat er al jongen zijn”, vertelt Elias. Bijzonder is het zeker, maar het is niet de eerste keer dat het gebeurd. “Een collega heeft met oudjaar ooit een Fuut met jongen gezien.” Een eenduidige verklaring voor het vroegtijdig broeden is er niet, maar het heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat het midden in de stad is, daar is het toch net even warmer, en de klimaatverandering. “Je krijgt daardoor gekke temperatuur uitschieters. De Fuut dacht: het is warm genoeg, we gaan ervoor.”

    De Fuut is niet de enige vogel, die inspeelt op de hogere temperaturen. De laatste jaren verschijnen er in Nederland meer vogels die het hier voorheen te koud vonden. “Je ziet veel vogels uit Zuid-Europa en Marokko.” Maar ook zijn sommige soorten hier al helemaal geïntegreerd. “Neem de Zilverreigers, vroeger waren ze een zeldzaamheid en nu kent iedereen ze.”

    Het spotten van de eerste Fuut met jongen is niet het begin van de lentekriebels bij vogelspotters, vertelt Elias. “De eerste eitjes zijn leuk, maar de lentekriebels beginnen in februari.” De Boomleeuwerik en de Heggenmus hoor je dan weer fluiten. “Het geeft het gevoel: ah, de lente komt eraan.” Het is de tijd dat de beestjes weer beginnen met zingen en elkaar proberen te imponeren met hun baltsgedrag. “Hoe beter de dans- en zangshow, hoe geschikter om mee te paren.”

    Elias is als vrijwilliger werkzaam bij de Vogelwerkgroep Alkmaar, een flink uit de hand gelopen hobby. “Met 300 leden zijn we een grote vereniging.” De club organiseert natuurexcursies, lezingen, tripjes, monitoring en… bescherming . Een belangrijke taak. “Veel vogels zijn wat schuchter, de Grutto is bijvoorbeeld erg gevoelig voor verstoring.” Wil iemand helikopters over het leefgebied van de Grutto laten vliegen, dan komt het team in actie. “Een vogel kan wormen in z’n mond stoppen, maar dan houdt het op. Wij zijn eigenlijk de woordvoerders van de vogels.”

    Het mooiste aan het vogelen vindt Elias dat het praktisch overal kan. “Je kunt in de grachten vogelen, maar eigenlijk kun je je overal verbazen over de schoonheid van de natuur.” Kaplaarzen zijn dus overbodig, een verrekijker misschien handig. En een vogelboekje? Tja, tegenwoordig bestaat daar natuurlijk ook een app voor. (Foto: pexels / vidoni-vincent)

  • Heerhugowaardse woontorens gaan in de verkoop; grootste houtbouwproject van Europa

    Heerhugowaardse woontorens gaan in de verkoop; grootste houtbouwproject van Europa

    Het is het grootste houtbouwproject van Europa. De vijf woontorens die dit voorjaar verrijzen op de hoek van de Westtangent en Zuidtangent in Heerhugowaard. Zelfs de liftschachten en trappenhuizen bestaan uit houtenpanelen. Volgende week wordt gestart met de verkoop van het eerste appartementengebouw.

    Houten hoogbouw wordt doorgaans gemaakt met een betonnen kern, maar bij de toekomstige woontorens in Heerhugowaard is dat anders; de gebouwen zijn volledig van hout. “Dit is echt een bijzonder project”, vertelt een woordvoerder van het bouwbedrijf. “Niet alleen vanwege de houtbouw, maar ook om de duurzaamheid.”

    De hoogste van de vijf torens is bijna 43 meter hoog en telt twaalf verdiepingen. De torens hebben studio’s, maar ook twee-, drie- en vierkamerwoningen. Op de toekomstige bouwplaats komen drie modelwoningen te staan, waardoor geïnteresseerden een indruk hebben van de toekomstige huizen. Maar of de woningen snel verkocht worden is volgens De Nijs allerminst zeker. “We leven niet meer in de tijd van lage rentes. We zullen meer ons best moeten doen om een woning verkocht te krijgen.”

  • Lucy opende haar hotel én hart voor Oekraïners, maar ziet ze nu vertrekken
    Featured Video Play Icon

    Lucy opende haar hotel én hart voor Oekraïners, maar ziet ze nu vertrekken

    Lucy Ulrich heeft met tranen in haar ogen afscheid genomen van de Oekraïense vluchtelingen die zij in haar hotel De Rijper Eilanden heeft opgevangen. ‘Haar’ families verhuizen naar het omgebouwde gebouw van een verzekeringsbedrijf aan de Wognumsebuurt in Alkmaar. Het pand is na een flinke verbouwing het nieuwe thuis voor 250 Oekraïense vluchtelingen.

    Ruim een jaar deelde Lucy Ulrich, eigenaar van hotel De Rijper Eilanden in De Rijp, lief en leed met meer dan 200 Oekraïense vluchtelingen. Toen het verzoek van de gemeente Alkmaar kwam om een deel van haar hotel beschikbaar te stellen, twijfelde ze geen moment. De start was indrukwekkend: “Er was eerst veel verdriet maar langzaam maar zeker voelden de Oekraïners zich steeds meer thuis”, vertelt ze tegen mediapartner NH Nieuws.

    De opvang van mensen die gevlucht zijn voor de oorlog is Lucy niet in de koude kleren gaan zitten. “Met heel veel mensen heb ik echt een band. Je krijgt inzicht in andermans levens wat best bijzonder is. Je hebt een vertrouwenspositie. Als mensen een probleem hadden, kwamen ze naar mij toe. Ik kan best relativeren hoor. Ik ben nu verdrietig, maar uit het oog is niet uit het hart.”

    De afgelopen tijd is druk gewerkt om het kantoorpand in Alkmaar geschikt te maken voor de opvang van in totaal 250 Oekraïense vluchtelingen. Het kantoorpand wordt voor minimaal een jaar beschikbaar gesteld door verzekeringsbedrijf Athora. Verschillende bedrijven hebben mee geholpen met verbouwen. Zo zijn er onder andere keukens en badkamers gebouwd en zijn kamers ingericht. Het pand bestaat uit drie torens, waaronder twee woontorens en een toren met algemene ruimtes. Ondanks dat ze de douches en keukens delen met elkaar, hebben ze wel een eigen woonplek in dit complex. De Oekraïners krijgen hier verder onder andere taallessen en hulp om hun weg te vinden in de Nederlandse samenleving.

    De buurt, waar de vluchtelingen worden opgevangen, is volgens projectleider Patrick Langendijk positief. “Er zijn al verschillende buurtbewoners die aangeboden hebben om Nederlandse les te geven aan hun nieuwe buren. Ook hebben buurtbewoners elke kamer voorzien van een bosje bloemen. Dat is toch fantastisch!”

    Is dan iedereen enthousiast over de verhuizing? Nee, er zijn ook gezinnen die liever niet verhuizen. Zo spraken we vorige week met de familie Okhremchuk die liever blijven zitten waar ze zitten vanwege hun gehandicapte dochter Mila. De familie is bang om privacy in te leveren. “Ze heeft epileptische aanvallen, is gevoelig voor prikkels en moet binnenkort ook geopereerd worden. Verhuizen geeft enorm veel stress.”

    Volgens wethouder Joël Voordewind hoeft dat gezin niet op stel en sprong hun woning te verlaten. “Het blijft vooralsnog een vrije keuze. Zo zijn er ook gezinnen met kinderen die daar op school zitten en het schooljaar af willen maken. Uiteindelijk is het wel de bedoeling dat de hotels weer hotels worden. We doen dat gefaseerd.”

    Er kleven volgens Voordewind ook een hoop voordelen aan de verhuizing naar de nieuwe locatie: “De mensen kunnen nu zelf uitgebreid koken en zijn niet meer afhankelijk van een hotel waar je op gezette tijden aan moet schuiven. Ze hebben ook grotere ruimtes en kunnen nu echt een gezinsleven opbouwen.”