Het is dat haar huisgenoot licht slaapt en haar op tijd wakker kon maken, anders had Cheyenne Koot het niet na kunnen vertellen. De 26-jarige Alkmaarse raakte bij een grote brand in de Spoorbuurt afgelopen maandag alles kwijt. “Het ergste vind ik nog dat de herinneringen aan mijn overleden vader ook in vlammen zijn opgegaan.”
De ramen van haar woning aan de Stationsweg zijn dichtgetimmerd met houten platen. Cheyenne en haar zus Mallory staan voor de deur waar een slot om hangt. Een scherpe brandlucht is nog steeds te ruiken. Naar binnen kijken is voor Cheyenne eigenlijk al te pijnlijk, laat staan naar binnen gaan. “Ik moet nog steeds heel veel huilen en ik tril veel. Ik ben eigenlijk nog steeds in shock, de huisarts denkt zelfs aan PTSS.”
En het was dan ook niet niks wat zij en haar huisgenoot Kaylee (23) afgelopen maandagochtend mee hebben gemaakt. In het naastgelegen hotel Stad en Land, waar zij en andere bewoners werden opgevangen vertelt ze haar verhaal aan mediapartner NH Nieuws. “Rond half zes werd Kaylee wakker omdat ze iets hoorde. Ze is gaan kijken en zag toen de vlammen al in mijn kamer staan.”
Kaylee bonkt op de deur en schreeuwt haar naam. “Ze heeft de deur niet opengetrokken, omdat ze bang was dat er veel zuurstof bij zou komen waardoor de brand nog meer op zou laaien. Ik slaap erg diep en heb nooit iets gemerkt. Toen ik wakker werd stond het uiteinde van mijn bed waar een kast staat al in brand. Ik heb geluk gehad dat mijn huisgenoot licht slaapt en wakker is geworden, anders was ik er niet meer geweest.”
In pyjama en op blote voeten rennen Cheyenne en Kaylee met de kat in haar handen naar buiten. De brandweer is er binnen een paar minuten. Het is een geluk bij een ongeluk dat de kazerne op een steenworp afstand ligt. Maar liefst zeven bluswagens en twee hoogwerkers komen eraan te pas om de brand te blussen. Het pand staat nog, maar van de spullen van Cheyenne en Kaylee is niet veel meer over.
De brand is, door nog onbekende oorzaak, ontstaan in de kamer van Cheyenne. Daar lagen zo ongeveer al haar spullen. “Je bent in een korte tijd alles kwijt”, vertelt ze met tranen in haar ogen. “Je wereld staat even op z’n kop.” Het verlies van de herinneringen aan haar vader Roy, die negen jaar geleden plotseling overleed aan een hartinfarct, doet extra pijn. “De fotoboeken, zijn vest maar ook het hangertje met zijn as is weg. Dat vind ik erg moeilijk.”
Zus Mallory is samen met broer Kylian een inzamelingsactie gestart om hun zusje te helpen. Want het duurt nog wel eventjes voordat de verzekering over de brug komt. “Ze heeft nu helemaal niks”, vertelt Mallory. “Ze kan niet eens naar de bank want ook haar identiteitspapieren en pasjes zijn in vlammen opgegaan. We zijn deze actie gestart zodat ze voorlopig even onder de pannen is.”
En dan is nog de vraag hoeveel de verzekeraar vergoedt. “Dat is meestal de dagwaarde, dus dat is ook geen vetpot. We hebben inmiddels al meer dan duizend euro binnen, dus dat is erg mooi. We mogen binnenkort ook naar het Leger des Heils om kleding uit te zoeken. Dan hebben de meiden in ieder geval iets om aan te trekken.”
Cheyenne, die in de horeca in Wieringerwerf werkt, is erg blij met alle hulp, maar vindt het ergens ook wel vervelend om haar hand op te houden. “Je moet je trots opzij zetten en dat is best wel lastig. Aan de andere kant krijg ik heel veel lieve reacties en hulp aangeboden en dat is ontzettend fijn.”
