Auteur: Richard van der Veen

  • Telmo en Miel toveren Maria Tesselschade tevoorschijn op Vooruitgangflat: “Zie je al die tekens?”

    Telmo en Miel toveren Maria Tesselschade tevoorschijn op Vooruitgangflat: “Zie je al die tekens?”

    Het leek alsof ze al dagen bezig waren. Maar kunstenaarsduo TelmoMiel had er nog maar zes schilderuurtjes opzitten, terwijl Maria Tesselschade al overduidelijk herkenbaar de zijkant van flat De Vooruitgang sierde. “Het begin gaat altijd heel snel”, zegt Miel. Dat komt door die ‘gekke’ tekens op de muur. “Iedereen vraagt zich altijd af wat ze betekenen.”

    Wie de afgelopen dagen langs De Vooruitgang in Overdie liep, moet het zijn opgevallen: op de zijwand van de flat zijn de eerste tekenen van het portret van Maria Tesselschade zichtbaar. Telmo en Miel hebben nog vier dagen om de muurschildering af te maken. Speciaal voor Streekstad Centraal, en omdat het tijd was voor een broodje, stapten de mannen even van hun hoogwerker om te vertellen over hun 26-meter hoge muurschildering. (tekst loopt verder onder foto)

    De ‘gekke’ tekens vormen een raster. Hoe die tekens eruit zien, doet er niet toe, en hoe ze precies geplaatst worden ook niet (foto: Streekstad Centraal)

    “Zie je die tekens?” Miel kijkt naar hun kunstwerk en wijst. “Iedereen vraagt zich altijd af waarom we die neerzetten.” Die hebben enorm veel nut, zo blijkt. “Het is een soort raster. In Photoshop gooien we het ontwerp op de lijntjes die er al staan en dan kun je precies zien waar je bent. Dan is elke lijn raak.” In tegenstelling tot een ‘gewoon’ raster, is hier geen meetwerk nodig. Gewoon wat lijnen neerzetten, afbeelding erop projecteren, et voilà. En dat scheelt bakken met tijd.

    Bewoners van De Vooruitgang mochten kiezen welk portret ze op de zijkant van hun gebouw wilden. TelmoMiel maakte destijds drie schetsen en Maria won onder andere door haar kleurrijke verschijning. De hele flat krijgt daarnaast een make-over, al staat dat los van dit project, dat deel is van het landelijke project Museum Murals.

    In de zomer maken Telmo (l) en Miel vaak muurschilderingen, maar in winter duiken de twee in de studio voor olieverfschilderijen (foto: aangeleverd)

    Dat is best een eer, meewerken aan zo’n landelijk project. De mannen doen dit werk al twintig jaar – inmiddels zijn ze een stuk kieskeuriger in welke projecten die ze aannemen. Maar deze opdracht zagen ze graag op hun planning staan. Miel: “Een studiegenoot van me koos samen met de musea de kunstenaars. En het is een mooie muur, natuurlijk.”

    Dan klinkt er een kinderkreetje. Alle ogen schieten omhoog, richting de hoge boom naast Maria Tesselschade. “M’n bal!”, roept een jochie beteuterd.
    “Die kunnen wij pakken!”, beslist Miel. Telmo stapt op hun hoogwerker en lift zichzelf enkele meters omhoog, tot hij de bal uit de takken kan tikken. Blije kinderkoppies alom. (tekst loopt verder onder foto)

    Veel kleuren moeten gemengd worden door de mannen, voor ze op de muur kunnen (foto: Streekstad Centraal)

    Ondertussen vertelt Miel hoe het hierna verder gaat. Nu de schets erop staat, is het tijd voor de kleuren. En dan gaat het proces wat langzamer, want dat hangt wat nauwer. Eerst is Maria’s gezicht aan de beurt, dan volgt de rest, waar de streetartists nog enkele dagen voor hebben. Vrijdag 5 juli is de feestelijke opening, dus er is nog flink werk aan de winkel. Maar dat komt helemaal goed, besluit Miel. “Het gaat allemaal heel organisch. We weten precies wat we van elkaar kunnen verwachten. We hoeven elkaar niet eens meer aan te kijken. “

  • Na vijf jaar werken opent Stan (18) zijn molen in Limmen: “Dit is zo leuk om te doen”

    Na vijf jaar werken opent Stan (18) zijn molen in Limmen: “Dit is zo leuk om te doen”

    “Van de mooie molen in Limmen, draaien de wieken met alle winden mee.” Op een kar staat Vulcano-zanger René van der Wel. Jaren geleden scoorde hij hits met onder andere ‘Een beetje van dit’, maar nu zingt hij een lied voor Stan. Een eigen versie van De Mallemolen. Na ruim vijf jaar en een pittig leerproces is de restauratie van molen De Mol grotendeels afgerond. En dat allemaal door het harde werken van de achttienjarige Stan Baltus. “Mijn oma woonde vlak bij twee molens in Uitgeest. Daarmee is het begonnen.”

    De zon brandt fel, het is warm aan de Zuideinderweg in Limmen. “Welkom leuk dat je er bent”, lacht Stan onze verslaggever toe. Bij de molen klinkt muziek. Er zijn drankjes en niet te vergeten: er hangt een lint voor de grote opening. “Maar dat komt pas later vanmiddag”, legt Stan uit. Het dorp loopt uit voor de opening. Oud en jong zit in de zon of staat in een partytent. “Hij boft maar met dit mooie weer”, zegt Tiny Dekker. Samen met haar man is ze naar de opening van de molen gekomen. “Dit is een bijzonder moment, zeker voor Stan.” (tekst gaat verder onder de foto)

    Ruim vijf jaar was Stan Baltus bezig met de replica van molen De Mol. (foto: NH Media)

    Het is een replica, maar toch. Stan Baltus is mooi al jaren eigenaar van molen De Mol in Limmen. En dat terwijl hij de molen vooral in slechte staat kende. “Het was een triest gezicht om de molen te zien. Het werd alleen maar minder.” Stan mocht de molen overnemen na het overlijden van de eigenaar. “Dat heb ik als cadeau van de nabestaanden gekregen.”

    Ruim vijf jaar werkte hij met hart en ziel aan de replica. “Langzamerhand heb ik me meer en meer verdiept in de techniek. Het is toch geweldig om dit zo te zien nu?” Hij kijkt naar zijn creatie. “Ik heb ook een bedrijfje voor het restaureren van molens, want dit is zo leuk om te doen.”

    De achttienjarige Limmenaar kwam recent nog in het nieuws met een ander renovatieproject: een molen op de Zaanse Schans. Molen Het Klaverblad was van binnen aan het rotten. Ook het bovenhuis ontbrak de laatste maanden. “Uiteindelijk is de molen behoorlijk opgeknapt. Dat geeft wel een kick. Ik heb nu niet echt nieuwe projecten, maar dat komt wel.” (tekst gaat verder onder de foto)

    Ook op de Zaanse Schans kennen ze inmiddels Stan Baltus uit Limmen. (foto: NH Media)

    De officiële opening van Molen De Mol wordt gedaan door Eric Zwijnenberg. Zelf is hij molenaar van de Wimmenumer Molen in Egmond aan den Hoef. “Stan was dertien toen hij voor het eerst bij mij kwam. Het was al snel duidelijk dat hij geïnteresseerd was in molens”, vertelt Zwijnenberg. De Alkmaarder werd een vraagbaak, en toch ook wel een inspiratiebron voor de jonge molenmaker. “Het is terecht dat Stan verschillende onderscheidingen en interviews heeft gehad. Ik vind het een hele eer dat ik het lint mag doorknippen.” (tekst gaat verder onder de foto)

    Stan wil met de molen specerijen als kaneel, kruidnagel en mosterd vermalen. (foto: Streekstad Centraal)

    “Drie.. Twee.. Een..” Met een knip door het lint is de molen geopend. Even later loopt Stan weer naar onze verslaggever. “Maar ik ben nog niet helemaal klaar hoor. Er is nog zeker anderhalf jaar werk, aan de binnenkant. De vloer is deels gelegd en zo zijn er nog meer taken.” Ondertussen wordt de jonge molenmaker aangesproken door enthousiaste toeschouwers. “Het is wel wat geworden: , zegt een man. Een vrouw vervolgt: “Gefeliciteerd, wat een molen!”

    Het speciale lied voor Stan klinkt over het terrein, “Van noord naar oost, van zuid naar west, of van de wind uit zee. De wieken gaan met alle winden mee.” Stan is zichtbaar geraakt door de nieuwe tekst. “De molen wordt de komende tijd alleen nog mooier.”

  • Heilooërs komen in actie voor De Beun: “Er moet gewoon een theater zijn in Heiloo”

    Heilooërs komen in actie voor De Beun: “Er moet gewoon een theater zijn in Heiloo”

    Het theater dicht? Dat kan niet, dachten drie Heilooërs. Aan de keukentafel van Marjon Zandvliet werd een reddingsplan gemaakt voor Theater De Beun. Na het faillissement gingen de deuren van het theater dicht, maar daar komt binnenkort waarschijnlijk verandering in. Het gemeentebestuur heeft gezegd dat de vrijwilligers het theater mogen runnen. “We hebben veel gesproken , veel geluisterd. Ik heb het gevoel dat ik in een hele andere wereld terechtkom.”

    Want Marjon Zandvliet komt helemaal niet uit de theaterwereld. Samen met Marian van Dam en Suzanne Gort is ze toch een initiatief gestart: de stichting Theater en Filmhuis De Beun. “Het idee is letterlijk aan mijn keukentafel ontstaan”, lacht Marjon.

    En de vaart zit er in. Het trio heeft al een bijeenkomst voor vrijwilligers georganiseerd, er is contact met de gemeente en niet te vergeten: ze praten ook met deskundigen uit het theatervak. “We hebben veel gesproken, veel geluisterd. Ik heb het gevoel dat ik in een hele andere wereld terechtkom. Maar ja, er moet gewoon een theater zijn in Heiloo.” (tekst gaat verder onder de foto)

    Volgens Zandvliet is Heiloo zonder theater ondenkbaar. (foto: aangeleverd)

    Het is al maanden stil bij het pand van De Beun aan de Willibrordusweg. Exploitant Heiloo Actief werd begin dit jaar failliet verklaard.  Dat was direct een probleem voor het theater. Tal van acties zijn de afgelopen tijd gehouden. Waaronder een handtekeningenactie, maar ook een muzikaal protest voor het theater. “We missen de reuring: het is leeg, zonde en jammer”, vertelde Suzanne van Dongen van de werkgroep Behoud De Beun eerder. “Dat je gewoon op je fietsje naar voorstellingen en filmavonden kan.”

    Niet alleen betekende het faillissement van Heiloo Actief een onzekere tijd voor het theater, maar ook het voortbestaan van buitenzwembad Het Baafje hing aan een zijden draadje. Maar bewoners lieten het er niet bij zitten. Actiegroep Red Het Baafje, inmiddels Vrienden van Heiloo werd al snel geboren. (tekst gaat verder onder de foto)

    Actievoerders haalden duizenden handtekeningen op. (foto: NH Media)

    De situatie bij Het Baafje is volgens Zandvliet een mooi voorbeeld voor De Beun. “We hebben goed contact met de vrijwilligers achter het zwembad. Het is mooi wat ze doen. Het is belangrijk dat er voorzieningen blijven in Heiloo, want anders wordt de leefbaarheid ook minder.”

    Een aantal maanden geleden werd het idee geboren aan de keukentafel bij Marjon Zandvliet. Inmiddels zijn de gesprekken over het reddingsplan veel verder dan de tafel. Ook het gemeentebestuur ziet wat in het plan, al moet vooral de financiële toekomst nog duidelijker worden gemaakt. “We hebben daar tot dinsdag 9 juli de tijd voor gekregen. En voor een groot deel is het plan al klaar. We houden onzekerheden, want we weten nog niet hoe het met de inboedel verdergaat, maar wat we weten staat nu zwart op wit.” (tekst gaat verder onder de foto)

    Zo’n 150 sportievelingen maakten vorig week nog bommetjes om Het Baafje te behouden. (foto: Streekstad Centraal)

    Het enthousiaste trio gaat met volle moed verder met hun doel. Het behoud van Theater De Beun. “Natuurlijk zijn er uitdagingen. De hoeveelheid vrijwilligers, de financiële situatie. Ik kan er zo een aantal opnoemen, maar het plan wat er ligt ziet er goed uit. We hopen nu ook op het enthousiasme van de gemeenteraad.”

    Als het aan Zandvliet ligt, wordt binnenkort al gestart met de exploitatie van De Beun. Al was voor een volwaardig theaterseizoen eigenlijk meer voorbereiding nodig. “We hebben er gewoon veel zin in. Zeker met de filmavonden kunnen we al redelijk snel mee starten.” Ze benadrukt: “Heiloo moet een theater hebben, net als een zwembad. Er moet gewoon veel gebeuren in het dorp.” (foto: aangeleverd)

  • “Pak hem… Pak hem! Jaaa, je hebt ‘m!”: plezier boven winst bij auti-voetbaltoernooi

    “Pak hem… Pak hem! Jaaa, je hebt ‘m!”: plezier boven winst bij auti-voetbaltoernooi

    “Ja, Thijs, blijf staan. Ja, pak ‘m,  pak ‘m Thijs.. Jaaa! Je hebt ‘m!”, schreeuwt een buddy. Thijs glundert, de bal stevig in zijn handen geklemd. Het zonlicht, gecombineerd met de kleine zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd, doet zijn gezicht schitteren. Op het eerste gezicht valt er niets ‘anders’ aan Thijs te zien. Bij geen enkele voetballer, trouwens. “Het zijn ook gewone mensen, maar met soms ander gedrag.”

    Een walm van frituurvet en zonnebrand vindt zijn weg over het broeierige terrein van voetbalvereniging Kolping Boys. Bovenbenen worden druk ingesmeerd, laatste aanmoediging bezegeld met een schouderklop. Dat hier tientallen kinderen en volwassenen met autisme voetballen, is niet te zien. Als Streekstad Centraal de aanloop naar dit auti-voetbaltoernooi had meegemaakt, was dat wel opgevallen, legt trainer Kees Jong uit: “Ze zijn dan verschrikkelijk zenuwachtig. De maanden ervoor word je gek gebeld met vragen.” (tekst loopt verder onder foto)

    Bij auti-voetbal in Oudorp worden er nooit wedstrijden gespeeld, er zijn alleen maar trainingen. Dus dit jaarlijkse toernooi kan best spannend zijn (foto: Streekstad Centraal)

    Kees’ trainercollega Rob de Vries is dertien jaar geleden begonnen met voetbaltrainingen op de vrijdagen voor kinderen met autisme. “Voor mijn eigen zoon. Die wilde op voetbal, hij heeft autisme en ze zeiden: ja, zij kunnen niet voetballen.” Dus besloot Rob zelf die voetbaltrainingen voor jongeren binnen het spectrum te geven, “ik zie elke vrijdag veertig blije koppies”, en kwam dit auti-voetbaltoernooi met autivoetbalclubs uit heel het land.

    Zeker op sociaal vlak zijn dagen als deze van groot belang, vertelt Kees. Op het veld voor hem rennen de 18-plussers de longen uit hun lijf om de bal te grijpen. Kees wijst naar een jongen in een zwart voetbaltenue, met een lichte huid. “Kijk, hij gamet elke dag van de week. Hij komt de deur bijna niet uit, gaat ook niet meer naar school. Hier komt hij weer onder de mensen, daar zijn we heel blij om.” (tekst loopt verder onder foto)

    Kees Jong (l) vertelt de opa van Levi waar hij zijn kleinzoon kan vinden. Levi heeft geen autisme, maar wel hartproblemen en kan rustiger aan doen bij auti-voetbal (foto: Streekstad Centraal)

    Veel van de voetballers van vandaag kunnen namelijk moeilijk in een “gewoon” elftal spelen. “Ze worden bijvoorbeeld gepest en contact maken gaat moeilijker”, legt Kees uit. Frustratie kan ook sneller oplopen. “Hé! Dat mag niet!”, roept een voetballend meisje met grote ogen, als ze ziet dat de tegenpartij met een voet over de lijn, de bal probeert in te gooien. “Rustig, rustig”, kalmeert een teamlid haar. “Maar hij luistert niet!” Een buddy, waar het tientallen van rondlopen vandaag, legt haar uit dat het gezien is, dat het goed komt. Daar zijn deze helpers voor; extra handen om trainers als Kees en Rob te ondersteunen.

    Keeper Thijs Geluk (14) heeft ondertussen even pauze, en zucht om de warmte die in lucht hangt. Liters limonade gaan in de rondte. Zittend op de zwarte tribunestoeltjes, smeer Thijs’ moeder vakkundig zijn gezicht in. Hoe vindt hij het tot nu toe? “Aan het begin vond ik het heel spannend”, geeft hij toe. Die spanning zat ‘m bij Thijs het niet-weten. Hoe loopt zo’n dag, waar moet hij precies zijn? “Maar nu ik er eenmaal ben, heel leuk!” (tekst loopt verder onder foto)

    Thijs Geluk voor het doel, vol in actie, vlak voordat hij de bal van de tegenpartij tegenhoudt (foto: Streekstad Centraal)

    Thijs wil best winnen, maar het gaat hem meer om de lol, vertelt hij. Dan wordt zijn team wordt opgeroepen. Thijs stuift naar zijn doel. Als hij vijf minuten later een bal mist, geeft niemand daar om. “Lekker bezig, Thijs!”, klinkt er. Hij recht zijn rug, speelt door en kijkt af en toe lachend om naar zijn vader, die hem vanaf de zijlijn aanmoedigt.

    “Kijk, dat is nou de essentie”, besluit Rob. “Dat ze hier iets meemaken wat wél leuk is. Ze komen op school, dan zijn er allemaal dingen die ze niet goed doen. Ze horen de hele dag wat ze niet goed doen.” Maar op deze dag is iedereen met gelijkgestemden, met hun maatjes. “En vandaag gaat om plezier maken. Daarom ben ik het ook ooit begonnen. Dertien jaar geleden dacht ik: ach, dit doe ik twee jaar. Maar ik geloof dat ik nooit meer kan stoppen.”

    “Sociale contacten zijn superbelangrijk voor die gasten”, zegt Rob de Vries (r). “Ze zijn nu vrienden van elkaar. Mooier kan toch niet?”
  • Opluchting in Schermerhorn: toch geen opvang voor twaalf ex-gedetineerden vanwege ophef

    Opluchting in Schermerhorn: toch geen opvang voor twaalf ex-gedetineerden vanwege ophef

    Opluchting, maar ook verbazing. Dat is wat overheerst in Schermerhorn. Er komen toch geen twaalf ex-gedetineerden in een voormalig bankgebouw in Schermerhorn. Zorginstelling Mutatio Zorg trekte kort voor een bewonersbijeenkomst de stekker uit het omstreden project. Buurtbewoners zouden twee weken van tevoren zijn geïnformeerd over de ex-gedetineerden. “Ik heb het idee dat wij niet de eerste zijn die dit gebeurd, maar wel de eerste met zoveel commotie. Als er eerder een bijeenkomst was geweest, dan had dat veel spanning uit de lucht kunnen halen.”

    Vertelt penningmeester Robert-Jan Huijser van de dorpsraad. Het was dagenlang hét gesprek in Schermerhorn. Zonder dat de buurt ervan wist, bleek Mutatio Zorg een opvangcentrum te hebben geopend voor twaalf ex-gedetineerden. “Wij werden geconfronteerd met nieuwe bewoners met enkelbanden. We wisten van niks en op zo’n moment gaat zo’n verhaal als een lopend vuurtje. Er worden aannames gedaan en er wordt heel erg over gepraat.” (tekst gaat verder onder de foto)

    Jarenlang was de Rabobank gevestigd in het gebouw aan de Oosterweidestraat. (foto: NH Media)

    Op aandringen van de gemeente Alkmaar organiseerde Mutatio Zorg vrijdagavond een informatiebijeenkomst. Kort daarvoor werd Huijser gebeld. “Het was iets van 18:15 uur geloof ik. Het zou niet doorgaan. Ik dacht wel meteen na over wat er dan wel in het pand gaat komen. Daar is nu nog geen duidelijkheid over.”

    Buurtbewoner Jeltje kijkt nieuwsgierig op als ze een man uit het pand ziet lopen met een enkelband om. Ze besluit hem aan te spreken. Hij is een van haar nieuwe buurmannen. Maar dus niet voor lang meer. Zodra er een plek is voor de twee ex-gedetineerden die er al woonden, gaan ze verhuizen. “Ik weet niet hoe ik het moet noemen. “Het was een bijzondere avond”, zei mijn man. En zo zie ik het ook”, vertelt Jeltje in gesprek met Streekstad Centraal. “Ik had al geoefend op wat ik wilde zeggen tijdens de bijeenkomst. Al met al gemengde emoties. Ik vind het namelijk ook sneu voor beide mannen. Zij zijn ook slachtoffer van dit beleid. Het had anders gekund en gemoeten.”

  • Bibliotheken in gemeente Castricum voeren actie: “Als zoiets verdwijnt, dan doet dat iets met de maatschappij.”

    Bibliotheken in gemeente Castricum voeren actie: “Als zoiets verdwijnt, dan doet dat iets met de maatschappij.”

    Ze is er niet blij mee. Nee, dat zeker niet. Directeur Erna Winters van Bibliotheek Kennemerwaard vreest voor de sluiting van locaties in Akersloot en Limmen. De gemeente Castricum wil namelijk bezuinigen op gesubsidieerde organisaties. Niet volgend jaar, maar wel in 2026. “Zorgwekkend”, reageert directeur Winters.

    Binnen enkele dagen werd een handtekeningenactie al meer dan achthonderd keer getekend. En dan is er ook nog een online petitie. De boodschap: behoud de bibliotheken Akersloot, Limmen en Castricum. “Op zich heb ik goede hoop, maar er is ook een andere kant”, reageert Winters in gesprek met Streekstad Centraal.

    “Moedeloosheid is niet het goede woord. Maar de bibliotheek en overigens ook andere organisaties staan al jaar en dag onder druk van de gemeente Castricum. Donderdagavond heb ik het ook uitgelegd aan een raadslid. We krijgen niet de gevraagde indexatie. Daardoor hebben we in tien jaar tijd al meer dan 400.000 euro niet gekregen.” (tekst gaat verder onder de foto)

    De bibliotheken in gemeente Castricum lopen al jaren geld mis. “Het water staat ons aan de lippen”, volgens directeur Erna Winters. (foto: Streekstad Centraal)

    Ook afgelopen donderdagavond werd in de gemeenteraad van Castricum nog gesproken over harde bezuinigingen. Voorgesteld werd om gesubsidieerde organisaties in ieder geval in 2025 nog te ontzien. Dat voorstel lijkt een meerderheid in de raad te hebben. Voor Winters is dat echter geen reden om niet in actie te komen. “Het water staat ons tot aan de lippen”, benadrukt ze. “We hebben voor het bibliothekenwerk in Castricum een negatief vermogen. Kijk, van mij wordt ook een gezonde bedrijfsvoering verwacht. De situatie is wat dat betreft zorgwekkend.”

    De bieb heeft tegenwoordig een veel maatschappelijkere rol. Er zijn hulppunten voor mensen met digitale vragen, nieuwkomers krijgen taalles en zo kunnen we nog even doorgaan. “Tien jaar geleden dacht vrijwel iedereen dat de bibliotheek geen lang leven meer beschoren was. Alles zou online worden, nou niks is minder waar. Daarom snap ik de politieke keuze van Castricum niet. We staan midden in de samenleving. Vanaf 2025 komt er ook rijkssteun ter ondersteuning en versterking van de bibliotheken. Dan snap ik de bezuinigingen van Castricum nog minder.”(tekst gaat verder onder de foto)

    De gemeente Castricum moet bezuinigen vanwege het verwachte ‘ravijnjaar’ 2026.

    Naast de fysieke handtekeningenactie, is er een online petitie. Na een aantal dagen hebben 927 mensen de petitie ondertekend. “Dat is voor mij zeker niet verbazingwekkend hoor. Op het moment dat je aan zo’n voorziening komt, komen mensen in opstand. In de bibliotheek tref je theoretisch- en praktisch opgeleiden, rijk en arm. Als zoiets verdwijnt, dan doet dat iets met de maatschappij.”

    Ook een aantal leerlingen van OBS Juliana van Stolbergschool zijn in opstand gekomen en hebben een handtekeningenactie opgestart. “Dat is wel leuk om nog even te benoemen”, voegt Winters toe. “Ik weet niet meer precies hoeveel handtekeningen het waren, maar ik heb ze digitaal aan de griffier gestuurd.”

    Al met al is het nog onduidelijk hoe het verder gaat met de bibliotheken in de gemeente Castricum. Winters heeft goede hoop dat de subsidie in ieder geval voor volgend jaar veiliggesteld wordt. “En dat er gesprekken komen over een vierjarig beleid”, vult Winters aan. “Wat er nu in Castricum gebeurt, zegt ook wat je bewoners wil bieden. Met een bibliotheek kun je inwoners kansen geven.”

  • Onrust door komst twaalf ex-gedetineerden in Schermerhorn: “Niemand wilde iets zeggen”

    Onrust door komst twaalf ex-gedetineerden in Schermerhorn: “Niemand wilde iets zeggen”

    Ze kijkt nieuwsgierig op als ze een man uit een leegstaand pand ziet lopen met een enkelband om. Jeltje besluit hem aan te spreken. Hij is een van haar nieuwe buurmannen. Een ex-gedetineerde. Eén van twaalf ex-gedetineerden die in het oude Rabobank-kantoor aan de Oosterweidestraat in Schermerhorn wonen. “We hebben hier in de buurt ook een zorgcentrum voor ouderen en een school. Direct tegenover het pand is een speelveldje voor kinderen, maar het dorp is nergens over ingelicht.”

    Het is al met al een behoorlijke schrik voor de inwoners van Schermerhorn. Zonder dat de buurt ervan weet, blijkt Mutatio Zorg een opvangcentrum te hebben geopend voor twaalf ex-gedetineerden. “Het gaat om mensen met een justitiële achtergrond”, weet Jeltje. “Vaak is er sprake van een psychische stoornis, verstandelijke beperking of een verslaving”, benadrukt ze in gesprek met NH, mediapartner van Streekstad Centraal.

    Jeltje belt met de gemeente Alkmaar. Tot haar verbazing hoort ze dat de gemeente en de politie ook pas enkele dagen weten van de ex-gedetineerden. “Op dat moment waren de eerste bewoners al ingetrokken”, benadrukt ze. “De vergunningen zouden in orde zijn, maar de gemeente weet er niets van. Dat stukje begrijp ik even niet.” (tekst gaat verder onder de foto)

    Kermis Schermerhorn start met zeskamp voor jeugdInwoners van Schermerhorn reageren geschokt op de komst van d ex-gedetineerden.

    Ook voor penningmeester Robert Jan Huijser van de dorpsraad zijn er nog tal van onbeantwoorde vragen. “We zijn als dorpsraad gaan graven, maar niemand wilde iets zeggen.” Op aandringen van de gemeente heeft Mutatio Zorg ingestemd met een informatiebijeenkomst voor het dorp, vertelt Robert Jan. Die wordt vrijdagavond gehouden in de Grote Kerk van Schermerhorn. “We weten niet of de bewoners dan ook aanwezig zijn voor een kennismaking, maar we willen in elk geval de feiten op tafel hebben; Wie zijn deze mensen? Wat voor zorg en dagbesteding krijgen ze? We weten helemaal niets.”

    Mutatio Zorg en de gemeente Alkmaar zijn benaderd voor een verklaring, maar daar is geen reactie op gegeven.

  • Scooterrijder gewond bij aanrijding in Alkmaar

    Scooterrijder gewond bij aanrijding in Alkmaar

    Een scooterrijder is gewond geraakt bij een aanrijding in Alkmaar. De scooterrijder kwam vanaf de Boekelermeerweg en wilde de Fluorietweg oversteken. Daarbij kwam hij in botsing met een auto. Het slachtoffer is met onbekend letsel naar het ziekenhuis gebracht.

    De eerste melding van het ongeluk kwam vrijdag na 12:00 uur binnen bij de meldkamer, waarna de hulpdiensten snel ter plaatse waren. Over de weg lagen onderdelen van de scooter. De automobilist kon verder rijden, maar moet wel naar een schadebedrijf vanwege een deuk in de achterdeur. De scooter raakte zwaar beschadigd bij het ongeluk.

  • Cameratoezicht na schoten, explosies en moord nog niet voorbij

    Cameratoezicht na schoten, explosies en moord nog niet voorbij

    De camera’s die geplaatst zijn na de explosiereeks in Alkmaar worden nog niet verwijderd. Het cameratoezicht in de Lekstraat, de Mesdaglaan en de Baansingel wordt tot en met eind september verlengd.

    “Op dit moment loopt het strafrechtelijk onderzoek en wil ik de vorderingen van dit onderzoek steunen waar ik kan”, zo laar burgemeester Anja Schouten weten in een brief aan de omwonenden. “Indien uit informatie blijkt dat de maatregel eerder kan worden opgeheven, dan zal ik dat zeker doen. Dit doe ik echt pas als ik met een gerust hart u de veiligheid kan bieden die u verdient.”

    In de Lekstraat werd een woning beschoten en zijn meerdere aanslagen of pogingen daartoe gepleegd met explosieven. het cameratoezicht leidde tot een heterdaad en meerdere aanhoudingen.

    Bij de Mesdaglaan vond onder meer een explosie plaats waardoor vier woningen werden verwoest terwijl in een tuin aan de Baansingel de 18-jarige Freek Postma werd doodgeschoten, waarschijnlijk na drugsgeweld.

  • Ergernis over barbecuerook escaleert: “Dreigende taal werd uitgesproken”

    Ergernis over barbecuerook escaleert: “Dreigende taal werd uitgesproken”

    “Dit is niet het enige incident, het speelt al langer.” Wat begon met een onschuldige barbecue eindigde woensdag in een  burenruzie met een doodsbedreiging. Op de Abelenlaan in Oudorp is het al langer hommeles, volgens een bewoner uit de buurt. 

    “Geschrokken door de dreigende situatie belden de barbecuegasten de politie.” Een buurtbewoner die anoniem wil blijven, omschrijft wat hij woensdag heeft gezien in zijn wijk. “Een irritatie mondde uit in een heftige confrontatie.” De politie laat weten dat het conflict ontstond nadat een van de buren niet blij was met de rookoverlast.

    De buurtbewoner vertelt aan Streekstad Centraal: “De buurman uitte zijn ongenoegen door met een waterslang op de gasten van de barbecue te spuiten.” Spanningen liepen verder op, waarna “dreigende taal werd uitgesproken en een wapengebaar volgde.”

    Vier politiewagens kwamen vervolgens ter plaatse. De politie laat weten dat er daarna gesprekken zijn gevoerd. Niemand is aangehouden. De woordvoerder van de politie zegt nog geen inzicht te hebben in waarom er zo veel politieauto’s op af kwamen. “Dat heeft in ieder geval niet met de ernst van het incident te maken, ik kan nergens lezen dat de situatie zó dreigend was dat er zoveel eenheden  nodig waren.” (tekst loopt verder onder foto)

    “Eén van de partijen zou bedreigingen hebben geuit”, vertelt de politie. “Met beide partijen hebben we een gesprek gevoerd en onze weg vervolgd.” (foto: aangeleverd)

    De huizen in de buurt horen bij woningcorporatie Woonwaard, die laat weten dat dit niet het eerste incident is. “Het speelt al langer. We hebben aandacht  voor de situatie en samen met netwerkpartners zijn we op zoek te zijn naar een passende oplossing.” Die partners zijn bijvoorbeeld de gemeente en zorgpartijen en in die gesprekken wordt gekeken: wat is er aan de hand en wat heeft een situatie nodig?

    Wat gebeurt er dan wel in situaties als deze? “Zodra wij een melding krijgen, houden we het in de gaten en gaan we gesprekken aan met onze huurders”, vertelt de woningcorporatie. Vervolgens bouwen ze alle meldingen een dossier op, wat nodig is om uiteindelijk eventueel actie te ondernemen. “Daarom is het zo belangrijk dat mensen een melding doen als ze overlast ervaren.”