Zaterdagmiddag heeft een aanrijding plaats gevonden op de A9. Het ongeval vond plaats toen ter hoogte van Heiloo één van beide betrokkenen van baan wisselde en een bestelbus in botsing kwam met een personenauto.
De spitsstrook en de twee banen ernaast werden richting Akersloot met rode kruisen afgesloten. Bij het ongeval zijn twee mensen gewond geraakt, een berger heeft beide voertuigen afgesleept.
“Van der Schaaf! Ja, hoor, hij is er! Goed je te zien, man, gaaf!” Een ferme schouderklop en stralende ogen. Een groot aantal van de bezoekers van de Kolping Boys reünieavond, ziet elkaar zaterdagochtend weer langs de lijn. Maar een enkeling heeft uren gereden om erbij te zijn. Want dat doe je zonder twijfel, voor je cluppie. “Een zwart-wit hart hebben we.”
Vrijdagavond in Oudorp, half acht, de kantine van Kolping Boys stroomt vol. Voelbare warmte en energie gonst door de ruimte. Dat komt door de hoeveelheid bezoekers, zeker, maar nog meer vanwege het enthousiaste kameraadschap dat heerst. Gevuld met foto’s van toen tot nu, is de kantine omgetoverd tot een museum van voetbalverhalen. De tap staat open, handen worden driftig geschud.
Achterin de kantine, met zicht op groene voetbalvelden waar de jeugd een balletje trapt, is het nog wél rustig. Gerard Floris (83) zit alleen aan een tafel, dromerig starend naar het grote scherm waarop zwart-wit foto’s voorbij flitsen. “Ik ken ze niet meer van naam, maar van gezicht allemaal.” Twintig jaar floot hij voor de KNVB. “En als ik vrij was, was ik hier. Ze kwamen altijd wel een scheidsrechter tekort.” Toen fluiten niet meer ging, hielp hij in de schoonmaak. Alles om deel te blijven van zijn club. Floris’ ogen lichten op als hij zijn zoon op het doek voorbijkomt. “Die heeft nog in de eerste gespeeld”, zegt hij trots. De oudgediende komt nog naar elke thuiswedstrijd van het eerste elftal. “Inmiddels met m’n Ferrari”, grapt hij, wijzend naar de rollator in de hoek. (tekst loopt verder onder foto)
Als Gerard Floris nu nog naar een voetbalwedstrijd op tv kijkt, gaat zijn hand soms automatisch naar waar zijn fluit ooit hing (foto: Streekstad Centraal)
Met het verstrijken van de uren neemt het volume toe. Bulderend gelach, afgewisseld met een aantal hard geschreeuwde “Stilte!” door bezoekers, wanneer de organisatie de meer formele momenten probeert in te leiden. Zilveren KNVB-spelden worden uitgereikt, rauwe portretten van diehard Kolping Boys onthuld, maar de aandacht ligt vooral bij elkaar. Dat doorbreek je niet zomaar.
Buiten, net naast de ingang, bij een kliko-opslagplaats annex (stiekem) rookhok, staat Dirk Molenaar (62). Aan de drukte ontsnapt voor een sigaret, groet hij elke Kolping Boy die hem passeert. “Vanaf m’n zevende loop ik hier rond, al 55 jaar. Mijn vader voetbalde hier, en ja, dan ga mee.” Eerst op het oude complex aan de Herenweg en in ’79 moest Kolping Boys verhuizen, vanwege het groeiend aantal voetballers. “Het is een grote club geworden, met 1200 leden. Maar ja, het blijft ook een dorp, hè.” Ons kent ons, iedereen gunt elkaar wat. En dat verbindt. (tekst loopt verder onder foto)
Dirk Molenaar (rechts) is naast zanger (genre: André Hazes) ook de stem van Kolping Boys. Tijdens de wedstrijden klinkt hij door de luidsprekers (foto: Streekstad Centraal)
Dat is het mooie van zo’n vereniging, vindt Molenaar. “Je kent elkaar en weet wat je aan elkaar hebt. Kinderen van mijn vrienden kwamen al met 2, 3 jaar kijken. Die jongens en meiden heb ik nog de fles gegeven. En nu voetballen ze in het eerste elftal dat ik coach. Da’s toch bijzonder.” In zijn doordringende, blauwe ogen schuilt trots en nostalgie. “Toen ik zelf jong was stonden ze voor mij langs de lijn te klappen. Nu ik ouder ben, ben ik er voor hen.”
Het is bijna tijd voor de onthulling van het vernieuwde clublied. “Dat heb ik ingezongen. Ze hebben me weer voor ’t karretje gespannen”, lacht Molenaar. Op de tonen van ‘Engelbewaarder’ geeft hij een tipje van de sluier: “Ik weet nuuuuu, dat er een Kolping liefde bestaaaaat.” (tekst loopt verder onder foto)
Tussen alle gezelligheid moesten toch ook wat formele zaken worden afgewikkeld. (foto: Streekstad Centraal)
Eenmaal binnen is de ene stem niet meer te onderscheiden van de ander. Als een ongeleid orkest aan klanken is het schreeuwen om elkaar te verstaan. Maar dat doen ze met liefde, net als op het veld. “Het is die saamhorigheid”, zegt Molenaar tot slot. Maar ook vriendschap, broederschap, warmte en liefde. Dat was er toen en dat merk je nog steeds.”
Ze kijkt niet blij. En dat is ze ook niet. Natuurwetenschapper Mariska de Wild-Scholten maakt zich zorgen om de uitspraak van de Raad van State die bepaalde dat – na dertien jaar discussie – de mountainbikeroute in de Schoorlse duinen toch verlegd mag worden. “Op de eerste plaats is dit een beschermd natuurgebied, een Natura 2000 gebied, een stiltegebied.”
Boswachter Samuelle van Deutekom pakt er een duinkaart bij en laat zien dat er juist meer rust komt in een deel van de duinen. “We zien ook dat er heel veel mountainbikers zijn, dus het is fijn dat we die straks meer kunnen spreiden. We hebben met ecologen gekeken waar de route goed kan komen en we hebben vlonders geplaatst waar wel zandhagedissen zitten.” Staatsbosbeheer en MTB-Noordwest zien de nieuwe route als winst voor fietser en natuur. (tekst loopt door onder de foto)
Boswachter Samuelle van Deutekom laat op een kaart zien dat er ook rust terugkomt voor een deel van de Schoorlse duinen. (foto: NH Media)
Ondanks de uitspraak van de Raad van State lijken de betrokken partijen nauwelijks dichter bij elkaar te zijn gekomen, of – zoals in het geval van Mariska – rust te hebben gevonden. Zij is aangesloten bij de natuurliefhebbers van Stichting Duinbes, en ziet vooral problemen. Ook de maatregelen die Staatsbosbeheer treft om de boshagedissen te beschermen stellen haar niet gerust.
Zij had liever gezien dat de verlegging en uitbreiding van het MTB-parcours helemaal niet door was gegaan. “Het is een stiltegebied, maar op deze manier is het meer een pretpark”, vertelt Mariska aan NH, mediapartner van Streekstad Centraal. Dat de nieuwe route langer is, helpt niet. Bovendien er zijn zorgen over de veiligheid van wandelaars.
“We zorgen dat de mountainbikers niet te veel snelheid hebben op de kruisingen en er worden extra waarschuwingsbordjes geplaatst”, pareert Samuelle de zorgen. Wanneer de nieuwe route in gebruik genomen gaat worden is nog niet bekend. “Maar het zal geen jaren meer duren”, grapt ze.
In de nacht van vrijdag op zaterdag zijn twee mensen gewond geraakt bij een waterongeval langs de Randersdijk in Alkmaar. De hulpdiensten rukten massal uit. Politie, ambulance, brandweer en een traumateam waren ter plaatse. Beide slachtoffers zijn met spoed naar het ziekenhuis gebracht.
De oorzaak van het ongeval is nog onbekend. Het zou gaan om een man en een vrouw die langs het Noordhollands Kanaal liepen toen het fout ging. Omstanders hebben beiden weer op het droge gebracht en de hulpdiensten ingeschakeld. De man is ter plaatse gereanimeerd voor hij naar het ziekenhuis is vervoerd.
De inwoners van Heiloo zijn teleurgesteld. ProRail wil het station een opknapbeurt geven, er komt een nieuwe overkapping en meer ruimte voor de reiziger. Maar die moet daar dan wel de kiosk en het toilet voor opgeven. “Ik denk dat ze daar echt niet goed over nagedacht hebben.”
“Ik vind het een ramp. Want het is vooral voor de ouderen mensen, dat je moet wachten en even rustig kunt zitten. Ik vind het gewoon echt heel jammer dat het weggaat”, laat een stationsgebruiker weten aan NH, mediapartner van Streekstad Centraal. Ook andere voorbijgangers hebben geen goed woord over voor de plannen. “Waar moeten we het dan doen? Op de rails”, grapt iemand. “Het is absurd.” (Tekst gaat verder onder de foto)
ProRail wil dat het station een ‘moderne en duurzame uitstraling’ krijgt. (Beeld: ProRail)
Ook op sociale media zorgen de plannen voor gespreksstof. “De kiosk en het toilet moeten juist blijven”, zegt Anneke in de Facebookgroep ‘Je bent Heilooër als…‘. Ook de lokale CDA-fractie reageert onder een bericht: “Bijzondere argumentatie en prioriteiten van ProRail. We zullen hier kritische vragen over stellen.”
De spoorwegbeheerder spreekt zelf over ‘het toekomstbestendig maken’ van het station. Begin volgend jaar worden de werkzaamheden uitgevoerd. Voor de sloop van de kap en de bouw van de nieuwe zal het station twee keer gesloten zijn. De CDA-fractie heeft vooralsnog geen politieke vragen gesteld.
Woningbouwcorporatie Kennemer Wonen wil ook huizen gaan verhuren in Dijk en Waard. Tot nu toe was de corporatie actief in de gemeenten Alkmaar, Bergen, Castricum, Heiloo en Uitgeest.
De corporatie ziet kansen in Dijk en Waard, waar duizenden woningen worden gebouwd. Als het aan het gemeentebestuur van Dijk en Waard ligt worden voor 2030 zo’n tienduizend woningen gebouwd. Onder meer nieuwbouwwijk Westerdel, De Klamp, maar ook het Stationskwartier zijn in ontwikkeling.
En in dat Stationskwartier wil Kennemer Wonen 250 tot 300 appartementen afnemen voor de sociale verhuur.
De provincie doet onderzoek naar een natuurbrug of ecoduct over de Egmonderstraatweg bij Egmond aan Zee. Dieren hebben moeite om de drukke weg over te steken. De natuurbrug zou daarom het noordelijke en zuidelijke deel van de duinen met elkaar moeten verbinden. De provincie heeft de Wageningen Universiteit gevraagd een aanvullend onderzoek te doen en vraagt voor het onderzoek en de voorbereidingen subsidie aan bij het Rijk.
In het duingebied bij Egmond aan Zee vormt de Egmonderstraatweg een hinderlijke scheiding voor de dierenwereld. Er wordt onderzoek gedaan naar een natuurbrug tussen het noordelijke en zuidelijke deel.
Dat meldt het college van b en w van Bergen. Het duingebied loopt om Egmond aan Zee heen, maar dieren hebben moeite om de drukke Egmonderstraatweg over te steken. Dat is echter wel de enige mogelijke locatie om de twee gebieden met elkaar te verbinden. Daarom doet de provincie, die eigenaar is van het duingebied, een onderzoek naar een natuurbrug ofwel ecoduct. Die zou moeten komen tussen de splitsing met de Voorstraat en de kruising met de Van Oldenborghweg. De corridor die de weg vormt tussen het noordelijk en zuidelijk duingebied is daar enkele tientallen meters breed.
De provincie heeft de Wageningen Universiteit nu gevraagd een aanvullend onderzoek te doen naar de natuurbrug. De provincie vraagt voor het onderzoek en de voorbereidingen subsidie aan bij het Rijk. Het project heeft een vrij hoge prioriteit. Als het doorgaat, moet de gemeenteraad van Bergen nog wel toestemming geven voor de aanleg van de brug.
Poort van Egmond
Voor het ecoduct heeft architectenbureau OD205 al een ontwerp gemaakt. Het heet ’De Poort van Egmond’ en lijkt volgens het bureau op ’een zwevend duin boven de weg’. ,,Je denkt dat je onder het duin door het Egmondse kustlandschap inrijdt.’’ Naast de ruimte voor dieren om de weg over te steken, is ook een wandel- en fietspad ingetekend, in het verlengde van een bestaand wandelpad tussen de Sportlaan en het vakantiepark van Roompot.
Het belang van de brug kan groter worden als het nabijgelegen terrein van voetbalvereniging Egmondia teruggegeven wordt aan de natuur. Het sportterrein De Lange Plas is eigendom van de gemeente en valt binnen het Natuurnetwerk Nederland. Over een nieuwe bestemming van de grond is overleg met PWN, beheerder van het duingebied, en de dorpsvereniging. Egmondia is onderdeel van de nieuwe fusievereniging VV Egmond; de voetballers verhuizen naar het complex aan de Hogedijk in Egmond aan den Hoef.
De 54 in opspraak geraakte statushouders uit Castricum zijn géén Castricummers meer. Ze zijn sinds donderdag officieel Alkmaarse statushouders . Het COA heeft het Alkmaarse verzoek daartoe ingewilligd. Dat betekent dat Alkmaar nu méér statushouders heeft dan wettelijk verplicht is. Dat mag de tweede helft van het jaar gecompenseerd worden. Alkmaar verkent de juridische mogelijkheden en kansen voor stappen tegen de gemeente Castricum dat worstelt met de opvang.
Het Frans Hals Museum, het Teylers Museum en Stedelijk museum in Alkmaar werken samen aan een overzichtstentoonstelling over meesterschilder Maarten van Heemskerck. De gezamenlijke collectie van de drie musea vormt het levenswerk van de schilder. Maarten van Heemskerck is geboren in Heemskerk, dat tussen Alkmaar en Amsterdam in ligt. Ook heeft hij lange tijd in Haarlem gewoond. Iedere tentoonstelling volgt een deel van de levensloop van van Heemskerck.