Het zwemseizoen begon nog net geen week geleden, maar in het Heerhugowaardse meer van Luna is dat nog even geen goed idee, aldus de Provincie. Vanwege “onvoldoende” waterkwaliteit geldt, zoals vaak bij de start van het seizoen, een negatief zwemadvies voor het Meer van Luna.
Provincie Noord-Holland en Stichting Waterproef verrichten tijdens het zwemseizoen met enige regelmaat tests op 31 officiële open zwemlocaties. Er wordt onder andere gecontroleerd op de concentratie van de bacteriën als E. Coli, Blauwalg (Cyanobacteriën) en Intestinale enterococcen (IE). Van die laatste soort is in het Meer van Luna een onwenselijk hoge concentratie gemeten Deze zorgt voor een “grote” kans op maag- en/of darmklachten, en dan met name als je water binnen krijgt. E. Coli is ook aanwezig, maar in lage concentratie.
Het Meer van Luna draagt sowieso de waterkwaliteitsklasse ‘slecht’. Deze klassering wordt op basis metingen over een periode van vier jaar wordt toegekend. Het gaat dus om een gemiddelde, en wil dus niet zeggen dat het water altijd slecht is.
De waterkwaliteit van de Noorderplas en het Zomerdel in het Geestmerambacht is wel gewoon in orde. De actuele waterkwaliteit is te zien op zwemwater.nl.
Voor treinliefhebbers was het donderdag genieten. Precies 100 jaar nadat de NS een nieuwe reeks elektrische passagierstreinen in gebruik nam, werd met een van twee overgebleven motorwagens een rondrit door Noord-Holland gemaakt, met een tussenstop in Heerhugowaard. Op Bevrijdingsdag komt de mC9002 bijgenaamd Jaap opnieuw langs. Er zijn nog kaarten voor deze speciale rit.
“Het is uniek dat we deze 100-jarige nog in ons midden hebben en weer op het spoor rijdt”, vertelt Hans Altena aan Weeff, mediapartner van Streekstad Centraal. Altena is secretaris van Stichting 2454 Crew, die een collectie historische treinen beheert, waaronder de prachtige elektrische motorwagen mC9002, beter bekend als ‘Jaap’.
“In de begin jaren ’20 van de vorige eeuw begon de NS, die direct een grote inhaalslag wilden maken. Onder het motto van stoom naar stroom kwamen er nieuwe treinen in Nederland”, vervolgt Altena. De reeks Materieel ’24 werd geboren, in het kort Mat’24. “Op 2 mei 1924 reed de eerste over het Nederlandse spoor. Wij hebben dit treinstel ongeveer twee jaar in bezit, en hebben het in onze Haarlemse werkplaats volledig opgeknapt.” (tekst loopt door onder de foto)
Nog even wat poetswerk voorafgaand aan de jubileumrit met Jaap. (foto: 2454 Crew)
Jaap is vernoemd naar de ’tractieopzichter’ van het NS-depot Eindhoven die hem redde. “De directie had gedicteerd dat alle treinen van dit type gesloopt moest worden. Het was voor Jaap Mol een soort missie om de trein te bewaren”, vertelt de secretaris geanimeerd. “Maar elk jaar hield de direct een toezichtronde. Dan werd ie heel stiekem ergens anders heen gereden.”
Jaap is na de restauratie in het kader van NS 150 jaar ondergebracht bij het spoorwegmuseum in Hoorn. Er was in het Utrechtse spoormuseum geen plek bij de enige andere motorwagen en de twee tussenwagens die de sloopronde overleefden. “Alleen zijn deze niet rijklaar, waardoor we zonder deze wagens op en neer rijden.”
Donderdag mocht Jaap weer in actie komen. Mooi gepoetst en versierd werd hij voor de bijzondere rondrit eerst met de museumstoomtram naar het station gereden, en hield 2454 Crew-voorzitter Michiel Dermois een toespraak. Daarna reed was het eindelijk zo ver en mocht Jaap naar Amsterdam CS naar Haarlem rijden, om vervolgens met een stop in Heerhugowaard terug te keren naar zijn standplaats. (tekst gaat verder onder de foto)
Jaap op Station Amsterdam CS tijdens de rondrit in het kader van het 100-jarig bestaan van de reeks Mat’24. (foto: 2454 Crew)
Op Bevrijdingsdag zal de mC9002 weer een lange rit maken. Zondag pendelt de trein enkele keren over het traject Leiden – Den Haag HS, waar hij vroeger jarenlang trouw dienst deed. Helaas zonder de wagens in Utrecht, betreurt Hans Altena, maar dat mag de pret niet drukken. Er zijn nog kaarten voor de pendelritten én voor de ritten Hoorn – Den Haag HS en vice versa. Kijk hiervoor op stichting2454crew.nl.
Handbalster Tess Lieder-Wester heeft een punt gezet achter haar carrière als Oranje-speelster. Na twaalf jaar het doel van het Nederlands dameshandbalteam te hebben verdedigd, vindt de geboren Heerhugowaardse het mooi geweest. “Na het WK van afgelopen december brandt het vuur niet meer zoals het altijd heeft gedaan. Alles afwegende heb ik de moeilijke beslissing genomen om dit hoofdstuk definitief te sluiten door een punt achter mijn interlandcarrière te zetten.”
Tess Lieder begon op 5-jarige leeftijd met handballen bij Hugo Girls in Heerhugowaard. Op 2 oktober 2012 speelde ze haar allereerste interland tegen Roemenië. Daarna stond ze nog eens 151 interlands op doel voor het Oranjeteam. Absolute hoogtepunt was het veroveren van de wereldtitel tijdens het WK 2019 in Japan. Een basisplek in het Nederlands handbalteam zat er de laatste paar jaar echter niet zomaar meer in.
“Met heel veel trots heb ik de afgelopen twaalf jaar deel uit mogen maken van het Nederlands handbalteam”, laat de inmiddels 30-jarige Tess Lieder weten aan NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal. “Dit was altijd met heel veel passie, liefde en plezier voor de sport, het team en de fans.”
Stoppen met handballen doet ze zeker niet. Lieder blijft voorlopig keepster bij de Duitse club BVB Dortmund. Maar stoppen met Oranje geeft haar meer tijd voor haar leven naast de sport. “Met plezier en gezonde spanning kijk ik uit naar de toekomst. Er komt meer tijd en ruimte voor mijn gezin en andere ambities die ik nastreef.”
Het nationale handbalteam eert Tess Lieder met mooie woorden op sociale media. “Met haar fenomenale reddingen en gepassioneerde manier van juichen heeft ze het hele land handbalfan gemaakt. Ze groeide uit tot het gezicht van het Nederlandse dameshandbal en was een inspiratie voor een nieuwe generatie handbalsters. Nu is het tijd voor een nieuwe focus. We hebben van je genoten Tess!” (foto: NH Nieuws)
Dichter en beeldend kunstenaar Elly Stolwijk heeft in maart haar allereerste prozaboek gelanceerd. Het boek ‘Voet in Voet, Oog in Oog’ gaat over haar ontdekkingstocht in het verleden van haar vader tijdens de Tweede Wereldoorlog. Elly wist dat haar vader Fons Stolwijk dwangarbeider was in Duitsland maar tot zijn dood was hij daar nooit spraakzaam over. KunstnetTV zocht haar op voor de documentaire ‘Vierhonderd Tweeënnegentig’.
Vanaf mei 1943 moesten alle mannen tussen de 18 en 35 jaar zich bij de Duitse bezetters melden voor Arbeidseinsatz. Het woord ‘arbeidsinzet’ verbloemt dat het om dwangarbeid ging, oftewel een vorm van slavernij. Vanuit alle bezette gebieden zijn naar schatting 7,7 miljoen mensen aan het werk gezet in Duitsland, waaronder rond 0,5 miljoen Nederlanders. Vader Fons Stolwijk was daar een van, maar tot aan zijn dood kon hij er nauwelijks over vertellen. Te traumatisch. Pas na zijn dood ging Elly op zoek naar het deel van zijn geschiedenis.
In haar indrukwekkende prozadebuut beschrijft Elly in de cursieven haar bezoek aan Laucherthal, waar haar vader Fons te werk was gesteld, en haar herinneringen aan hem. Ze wisselt de cursieven af met het verhaal over dwangarbeider Fons, een personage gebaseerd op haar vader. “Fons is nog geen 21 jaar jong als hij in de zomer na de bevrijding, de precieze datum is onbekend, terugkeert uit nazi-Duitsland waar hij gedurende de Tweede Wereldoorlog dwangarbeid had verricht in metaalfabrieken in Berlijn en Laucherthal, een ervaring waarover hij tijdens zijn leven nauwelijks kan spreken en op zeldzame momenten met dichtgeknepen keel zal zeggen dat hij ‘iets deed met schroefjes en moertjes’, want hij schaamde zich voor zijn gedwongen bijdrage aan de Duitse wapenindustrie …”
Vierhonderd Tweeënnegentig van KunstnetTV is tot en met zondag 12 mei elke dag om 10:00 en 22:00 uur te zien bij Streekstad Centraal op televisie en internet, en via kunstnet.tv.
Gejuich op het Parelhof in Heerhugowaard. Een groep mensen verzamelde zich woensdag bij de bushalte om de officiële start van de vijfde buslijn van HugoHopper te vieren. Wethouder Ester Leibbrand had de eer om het nieuwe bordje voor de gele buslijn te onthullen: “Drie, twee, één! Ja, daar staat ie! De gele lijn!”
“Ik ben een Dijk en Waarder. Eerst een Waarder en nu een Dijker. En ik ken de HugoHopper natuurlijk gewoon al heel lang”, zei wethouder Leibbrand tijdens de opening van de gele lijn tegen alle aanwezigen, waaronder vele vrijwillige chauffeurs. “En de HugoHopper is eigenlijk voor mij een soort van levensader door heel Heerhugowaard, en nu door Dijk en Waard, waar heel veel mensen gebruik van maken. En ik weet zeker dat als jullie er niet waren, het leven van heel veel mensen die van jullie liefde – want dat is het eigenlijk hè – van jullie liefde gebruik maken, hun dag er heel anders uit zou zien. Jullie zorgen ervoor dat het leven van heel veel mensen op een normale manier plaats kan vinden.”
“Eindelijk!”, zei vrijwilliger Henk Corbee tijdens de allereerste gele rit, aldus de gemeente. Aan boord had hij de wethouder en een aantal andere genodigden. De ras-Pancrasser toeterde regelmatig naar dorpsgenoten, die vrolijk terug zwaaien. Mede dankzij hem bestaat de vijfde lijn van HugoHopper naar Sint Pancras. Ook hij benadrukt het belang van de nieuwe route.
De busjes van de gele lijn vertrekken van 09:00 tot en met 17:00 uur op het hele uur vanaf het Parelhof naar de westzijde van Station Heerhugowaard en het Oogcentrum, om verder naar winkelcentrum en museum Broekerveiling te gaan. Vervolgens voert de route terug naar de Papenhorn, voor een grote lus door Sint Pancras, met als eindpunt Sporthal De Oostwal. Op ieder half uur van 09:30 tot 16:30 uur snijdt de gele lijn vanaf de sporthal af via Zwembad De Bever voor de terugrit. Meer informatie op hugohopper.nl. (foto: gemeente Dijk en Waard)
Het schiet niet op met de herontwikkeling van de locatie Welgelegen in Broek op Langedijk. In december 2019 werd een nieuwbouwplan gepresenteerd, maar het leegstaande café staat nog steeds onaangeroerd aan de Stationsweg. Om meteen vier vliegen in één klap te slaan, heeft de gemeente het oude café en het parkeerterrein er tegenover gekocht.
Na meer dan honderd jaar moest Café Welgelegen plaats maken voor een gebouw met daarin Fysio Langedijk en vijf appartementen. Ook de garageboxen ernaast moesten het veld ruimen. De procedures voor een woonvergunning verliepen echter traag. De coronatijd speelde een rol, maar vooral de milieuzone rond de Pepsico fabriek zorgde voor gedoe. De eisen voor woningbouw binnen die zone zijn onredelijk en te duur, volgens de ontwikkelaar, Bouwburo Tauber. In december haakte Fysio-Langedijk af en ook andere gegadigden verloren interesse.
Met de nieuwbouwplannen op hun gat, bood gemeente Dijk en Waard aan om de locatie Welgelegen te kopen voor iets meer dan 650.000 euro en Tauber ging akkoord. Niet alleen heeft de gemeente nu zelf de hand in de nieuwbouw, er ontstaat ook ruimte voor andere plannen. (tekst gaat verder onder de foto)
Door de jaren heen zijn meerdere fietsers aangereden op de rotonde Westelijke Randweg – Papenhorn, zoals hier in oktober 2022. (foto: Streekstad Centraal)
Vlakbij ligt de rotonde Westelijke Randweg – Papenhorn. Om deze veiliger te maken voor fietsers, komt er een fietstunnel en de beste variant vraagt om meer ruimte om de rotonde heen. En in het kader van ‘Langedijk Waterrijk’ liggen er plannen om de sloot langs de randweg te verbreden voor een nieuwe vaarroute. Verder wil de gemeente het parkeerterrein deels beschikbaar stellen aan de huidige en toekomstige bewoners van het Havenplein. Dat biedt meteen mogelijkheden voor meer groen op het plein. Maar het duurt natuurlijk nog wel even voor al die plannen worden gerealiseerd. (hoofdfoto: FB / Café Welgelegen)
Gevaarlijk afzwaaiende speren en discussen, scheef rennen om niet om te vallen. Het stormde zondag dwars over de slecht beschutte atletiekbaan in Assendelft. Niet gunstig voor de puntenscore in het klassement, als je ook strijdt tegen teams op veelal beter gelegen banen elders in het land. Toch klom het jongensteam van AV Hera van de 11e naar de 7e plek en stegen de meiden, na pech in de eerste wedstrijd, van de 18e naar de 14e plek. De Top 12 gaat naar het NK Teams.
Aan het begin van de wedstrijd viel het nog mee met de wind, maar de hoge palen van de polsstokhoogspringaccommodatie wapperden al behoorlijk. Gelukkig heeft de Assendelftse club een indoorhal, en was er toestemming om binnen te springen. Lennart Boogaard sprong prompt een dik record van 4,30m en won daarmee niet alleen het onderdeel, maar ook veel punten. Bij de junioren gaan de punten op prestatie, niet positie. Gelukkig had Malin Schouten geen last van de wind, omdat deze voor haar niet uit een ongunstige hoek kwam. Zij sprong 1,65m en won met gemak.
Het werd na een paar uur stormachtig. Zwoegen voor atleten die langere afstanden lopen. Toch won Thijmen van der Burg de 2.000m steeple chase in een dik record van 6:45,85 min. Er zit dus nog meer in. Thijs ten Bruggencate werd tweede op de 1.500m in een voor hem matige tijd van 4:24.17. Veel anders was het niet voor Meike Rozemeijer op haar 1.500m. Die won ze enigszins onverwachts, maar ook voor haar geen goede tijd (5:34,98).
Lana Broers sleepte de meeste punten voor het meidenteam binnen. Met lichte tegenwind won ze de 100m horden evengoed in een recordtijd (14,65s). Daarna werd ze tweede op de 100m (12,86s) en nog weer later ook op de 200m. Daarop liep ze 26,18s ondanks stevige tegenwind op het eerste stuk in de bocht. De 15-jarige Zeb Tesselaar pakte ook veel punten op de sprints. In een recordtijd van 11,77s werd hij derde op de 100m en daarna liep hij ondanks de wind een bescheiden record van 23,53s op 200m, goed voor een tweede plaats.
De Hera-jongens hebben nu een goede buffer voor de derde en laatste ronde op 9 juni, waarin ze drie belangrijke teamleden moeten missen. Maar ruimte voor missers is er niet. De meiden moeten nog flink aan de bak. In de eerste wedstrijd werd het 4x400m estafetteteam op knullige wijze gediskwalificeerd, waardoor de meiden landelijk niet 7e werden maar 18e. Inmiddels staan ze dus 14e, ondanks dat een grote puntenpakker in Assendelft niet meedeed. Op papier zijn de twee teams direct boven de Hera-meiden te pakken – waaronder Hylas uit Alkmaar – maar of dat lukt is afwachten.
De auto komt aanrijden, maar wijkt opeens uit en passeert de snelheidsremmende ‘bult’ in de Alkmaarse Vondelstraat langs de rechterkant. Over het fietspad. En zo gaat het heel vaak sinds de bult er ligt. Het remmend effect is welkom, het uitwijken van de auto’s verre van. Omdat de herinrichting van de straat is vertraagd moeten paaltjes automobilisten van de fietsstrook houden. “Als er ongelukken gebeuren dan trap ik hem er zelf uit.”
Het gros van het verkeer richting het centrum rijdt netjes over de bult. De bult aan de andere kant wordt vaker omzeild. Volgens Ron Tabak van De Verfmarkt zelfs héél vaak. Hij werkt pal naast de bulten en heeft het een keer bij gehouden. “Zeventig procent gaat er langs.” Net terwijl Ron het zegt gebeurt het weer. “Het is gewoon gevaarlijk voor de fietsers. Het is tot nu toe niet echt mis gegaan, maar schreeuwpartijen hoor je regelmatig. Van fietsers die bijna aangereden worden.”
Voor Ron is het nieuws dat er paaltjes naast de bulten worden gezet. Hij reageert niet enthousiast. “Lastig voor vrachtwagens denk ik, lekker voor laden en lossen ook. Ik ben er niet blij mee, zeker als het een parkeerplek gaat kosten. We hebben voor al deze winkels best weinig parkeerplaatsen. Deze bobbel ligt gewoon verkeerd, ze hadden hem voor dat zebrapad daar moeten leggen”, zegt Ron terwijl hij naar het einde van de Korte Vondelstraat wijst. (tekst loopt door onder de foto)
Laden en lossen wordt ter hoogte van de drempel op de Vondelstraat onmogelijk wanneer de tijdelijke paal wordt geplaatst. (foto: Streekstad Centraal)
Een kleine auto stuitert met een behoorlijke snelheid over de drempel. Ook dat gebeurt regelmatig. “Je schrikt je af en toe kapot als er weer een aanhangwagen overheen rijdt.” En er zouden scheuren in het pand ontstaan door de trillingen. “Bij mij dan niet, maar boven in het gebouw wel ja.”
De 30 km-zone en de drempels lijken wel effect te hebben. “Bijna-ongelukken gebeuren er sowieso, je hoort altijd wel zwaar getoeter enzo, maar ongelukken… dat valt de laatste tijd gelukkig mee.” Evengoed vindt Ron de kruising met de Hooftstraat nog steeds erg gevaarlijk. “Het is ontzettend druk, zeker ’s middags rond een uurtje of vijf, altijd onwijs druk.” (tekst loopt door onder de foto.
Liever slingeren langs de drempel en een geparkeerde bedrijfswagen, dan over de bobbel. Wel even onvrede uiten met een druk op de claxon. (foto: Streekstad Centraal)
Maar goed, paaltjes naast de bulten dus, op de scheidingslijn tussen rijbaan en fietsstrook. Of daar veel ongelukken mee gaan gebeuren, durft Ron niet in te schatten. Het stuk Vondelstraat is niet breed en er rijden veel fietsers. Dikwijls niet alleen. Denk aan ouders met kinderen, groepjes scholieren of kliekjes mensen die met een biertje of wijntje op samen naar huis fietst. “Als er ongelukken gebeuren dan trap ik die paal er zelf uit. Dat wil ik niet voor mijn deur hebben natuurlijk.”
In oktober gaat de Vondelstraat definitief op de schop, van het Wolfpad tot en met de kruising met de Hooftstraat. De weg wordt versmald en het wegdek wordt rood asfalt met een straatsteen-patroon. Net zoals op de Bierkade, voor wie niet wist dat hier geen echte stenen liggen. Meteen wordt onderhoud gepleegd aan de Wolfsbrug over de singel.
Maandag 13 mei is er een infoavond over de herinrichting in buurthuis Oud-Overdie.
Noord-Holland Noord is volop in ontwikkeling. Het aantal inwoners en bedrijven groeit rap en daarmee ook de vraag naar elektriciteit. Maar het stroomnet zit overvol. Netbeheerders Liander en TenneT zijn nu volop bezig met uitbreiding van de capaciteit. Maandag zijn de werkzaamheden in deze regio officieel afgetrapt op bedrijventerrein Zandhorst in Heerhugowaard.
Naast de bouw van nieuwe elektriciteitsstations en verdubbeling van het aantal elektriciteitshuisjes, worden er ook (zwaardere) verbindingen gelegd. In regio Alkmaar moet bij elkaar zo’n 2.000 kilometer kabel de grond in. De eer was aan wethouder Ester Leibbrand om symbolisch de eerste schop in de grond te zetten. Dat deed ze samen met Geert Hendriks (directeur Visser & Smit Hanab Distributie), en Willeke van Dam en Ruben van Loon van Liander.
Op bedrijventerrein Zandhorst worden 2,1 kilometer middenspanningskabel en 168 meter laagspanningskabel gelegd, in combinatie met een nieuwe elektriciteitsruimte aan de Voltastraat. Daarmee kan de woningbouw in de omgeving worden aangesloten op het elektriciteitsnet. (tekst gaat verder onder de afbeelding)
Een overzicht van de grote netwerkuitbreidingen binnen de provincie, die Liander onder andere met TenneT uitvoert. (kaart: Liander)
“Willen we in de toekomst gebruik blijven maken van het elektriciteitsnet voor bijvoorbeeld het laden van de auto, elektrisch koken, duurzaam verwarmen en zonnepanelen, dan is een vernieuwing en uitbreiding van de elektrische infrastructuur hard nodig”, licht wethouder Leibbrand toe. “Op vier plekken in Dijk en Waard gaat Liander tot 2026 voor ons aan de slag. Dit zorgt tijdelijk voor enige overlast, maar we weten waar we het voor doen.”
Ruben van Loon van Liander is ook blij met de start van het project. “Mooi om te zien dat we nu hier ook echt buiten gaan starten en samenwerken aan toekomstbestendig elektriciteitsnet in deze regio”. Zijn collega Willeke van Dam vult aan: “Deze symbolische ‘schop in de grond’ laat goed zien hoe we onze opdracht voor elkaar krijgen. Namelijk door op een andere manier samen te werken, en meerjarige contracten af te sluiten met onze aannemers.” (foto: Liander)
Een groep lepelaars streek zo’n anderhalve maand geleden neer in de Alkmaarderhout en besloot daar nesten te bouwen. Een uniek tafereel, want dat is voor zover bekend nog niet eerder gebeurd in het stadspark. Vol verwachting hielden vogelaars en andere liefhebbers de vogels in de gaten. Nu is het zo ver: de eerste jonkies zijn gespot.
“Tot nu toe hebben wij negen nesten geteld, waarvan de meeste aan het broeden zijn”, vertelt Jeroen van Wetten van de Vogelwerkgroep Alkmaar aan NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal. Wanneer de lepelaars aan het broeden zijn, vallen ze niet zo goed op tussen de takken en bladeren van de bomen. Zijn er kuikens geboren dan wordt het drukker op het nest, maar het duurt daarna natuurlijk nog even voor ze van beneden af te zien zijn. Bij een van de nesten zijn nu jonge lepelaars gezien, en ze zijn eigenlijk al best groot.
Het is vrij bijzonder dat lepelaars in Nederland verblijven en zich hier voortplanten, laat staan midden in een stad. Ze komen in Noord-West Europa nog maar weinig voor. In Nederland is de populatie de afgelopen 50 jaar echter spectaculair hersteld, van ongeveer 170 naar 2.500 broedparen. Overwinteren doen ze langs de West-Afrikaanse kust. (tekst gaat verder onder de foto)
Vogelliefhebbers proberen de jonge lepelaars op de foto te krijgen. (foto: NH Nieuws)
Stadswerk heeft inmiddels hekken met borden geplaatst rond de nesten in de Alkmaarderhout om mensen te waarschuwen dat ze afstand van de lepelaars moeten houden. Echte vogelfanaten wagen zo nu en dan voorzichtig een kijkje. “Soms kun je ze zien, en anders kan je het wel horen als er jonkies zijn”. Volgens Jeroen maken ze een duidelijk herkenbaar geluid. Hij doet een kuiken na: “Prie, prie, prie!”
Volgens Jeroen zal het nu steeds drukker worden rond de nesten. Dat geldt ook voor de nesten van de blauwe reigers in het park. De twee vogelsoorten tolereren elkaar voor extra oren en ogen, voor extra veiligheid dus. “Als de eieren zijn uitgekomen gaan de ouders op zoek naar eten voor de jongen, dan ga je ze vaker langs zien vliegen.”
Lepelaars zijn gek op witvis, stekelbaarsjes en rietvoorntjes. Die vinden ze onder andere in de Alkmaarse buitengebieden en in de omgeving van het Geestmerambacht.
