Op zoek gaan naar uilen en erachter komen wat ze eten. Kinderen krijgen de kans om meer te weten te komen over uilen tijdens een uilenspeurtocht in de Schoorlse Duinen, die zowel op dinsdag 20 als woensdag 21 februari wordt gehouden.
In de duinen leven ransuilen, bosuilen en ook de ernstig bedreigde velduilen, ideale kans voor kinderen om ze proberen te spotten. Oren en ogen op scherp, de speurtocht is in de middag en dat maakt de kans groot om uilen te horen of te zien. De velduil is namelijk niet alleen bezig in de nacht, maar laat zich soms ook zien in de middag voor zijn lunch.
Kinderen tussen de 4 en 12 jaar krijgen niet alleen meer kennis over de uilensoorten tijdens de speurtocht. Na afloop mogen ze een echte ‘braakbal’ uitpluizen, om er zo achter te komen wat uilen precies eten.
De speurtocht duurt een uur, en start op beide dagen om 11:00, 12:00 en 13:00 uur. De speurtocht begint bij het Buitencentrum Schoorlse Duinen en gaat daarna verder tot de top van het hoogste duin van Nederland. Er wordt geadviseerd om wandelschoenen aan te trekken. Inschrijven is nodig, een kaartje kost 5 euro. Meer informatie is te vinden op de website van Staatsbosbeheer.
De gevels van het Vredeskerkje in Bergen aan Zee lijken redelijk in orde, maar volgens beheerstichting MAD is dat niet zo; ze zijn verweerd en moeten vervangen worden. Een uitdagende klus met een prijskaartje van rond 300.000 euro. Maar het is de stichting gelukt om het geld bij elkaar te krijgen, mede dankzij een steendonatie-actie. “Die is goed verlopen dankzij inwoners en ondernemers. We hebben zelfs iets meer ontvangen, maar dat geld kunnen we goed gebruiken.”
“Het Vredeskerkje is in 1918 gebouwd op initiatief van de vrouw van de burgemeester, Marie Amalie Dorothea van Reenen. Onze Stichting MAD is naar haar vernoemd.” Voordat we over geld kunnen praten, wil penningmeester Dick Sluis graag vertellen over het nu nog enige kerkje in Nederland met een rieten dak. “Het was ooit gebouwd als kerkje voor allen en was dus niet verbonden aan een religieuze stroming, maar echt bedoeld voor alle gezindten. Die oecumenische gedachte was toen vrij bijzonder, en ook dat een vrouw het initiatief had genomen.”
Binnen 106 jaar, dat lijkt een korte tijd om complete muren te moeten vervangen legt Streekstad Centraal hem voor. “Dat klopt wel. In die tijd hadden ze nog niet veel knowhow over de samenstelling van bakstenen en species. De stenen van het kerkje zijn heel gevoelig voor zout en vocht. Het slaat zich op in de stenen, en dat betekent dat ze van binnenuit eroderen en dan brokkelt de buitenste laag af. Alleen de oostgevel, die ligt meestal uit de wind dus die blijft staan zoals die staat.” (tekst gaat verder onder de foto)
Het unieke aan het Vredeskerkje: het rieten dak. (foto: Streekstad Centraal)
Hoe de drie andere muren precies zullen worden vervangen weet Dick Sluis niet zoveel van. Hij verwijst naar muurpatholoog dr. Josepha van Kempl. Binnenkort spreekt Streekstad Centraal haar over de renovatieplannen die worden uitgevoerd door aannemer Witte Bouw.
Van de financiering weet de penningmeester dan wel weer alles. “De exploitatie van het kerkje is minimaal, dus daar kunnen we de renovatie niet van betalen. Maar het is een provinciaal monument dus hebben we subsidie aangevraagd. De provincie levert een flink bedrag van rond 125.000 euro. Verder hebben we een professioneel bureau ingeschakeld dat voor ons allerlei fondsen heeft benaderd. Daar hebben we redelijk wat succes mee gehad.”, Sluis licht er een paar uit: “De Rabobank heeft flink geholpen. En de stichting Vrienden van het Vredeskerkje heeft ook een groot bedrag ter beschikking gesteld.” (tekst gaat verder onder de foto)
Het Vredeskerkje is een provinciaal monument. Als de gevel is vernieuwd, zou er meteen een mooi nieuw bordje op kunnen? (foto: Streekstad Centraal)
“Maar dan zijn we er nog niet dus hebben we zelf een actie opgestart. Het totale bedrag dat we nog nodig hadden hebben we gedeeld door het aantal nieuwe bakstenen dat we moesten laten bakken. Dat zijn er 14.300. We kwamen uit op ongeveer 20 euro per steen. Je kon dus symbolisch een steen kopen. Daar hebben we veel publiciteit aan gegeven. Als je de gedoneerde bedragen ziet, dan is dat vaak 20 euro of een veelvoud daarvan, dus veel mensen gingen mee in de symboliek.”
De actie bleek zó succesvol dat inwoners en ondernemers meer doneerden dan nodig voor het project. Maar het geld zal zeker niet worden verkwist. “Zo’n gebouwtje heeft altijd wel onderhoud en restauratie nodig. En restauratie kent altijd tegenvallers natuurlijk. Het geld gaat naar de post ‘onvoorzien’.”
Of misschien niet echt ‘onvoorzien’. Dick Sluis vreest dat het Vredeskerkje te maken krijgt met schade door wateroverlast, zoals begin dit jaar. “Het kerkje is af en toe onbereikbaar. Als het klimaat zo doorzet is dat niet zomaar voorbij.” De penningmeester reageert verrast als hij hoort dat de gemeente drie weken geleden een drainagestelsel heeft laten aanleggen. “Oh, daar was ik nog niet van op de hoogte.” Maar goed, wat Sluis al zei, er is altijd wel onderhoud nodig.
Flinke wateroverlast rond het Vredeskerkje in Bergen aan Zee (foto: Streekstad Centraal)
Stichting MAD heeft bij Eric Coolen zo’n 100 à 120 afbeeldingen besteld voor de mensen, bedrijven en fondsen die meer dan 500 euro inlegden, én voor een aantal mensen die belangeloos tijd en energie in het project staken. Coolen is een kunstenaar uit Haarlem die is gespecialiseerd in piëzografie, een soort druktechniek. “Hij heeft een dagversie en een nachtversie van het kerkje gemaakt. Als waardering kunnen donateurs van 500 euro en meer één versie krijgen, en vanaf 1.000 euro beide versies. Eric komt ze op 24 februari in het kerkje signeren”, vertelt de MAD-penningmeester. “De werkzaamheden aan de gevels start in week 10, dat is de week van 4 maart.”
Het vervangen van hele muren is een bijzondere klus, dus het zal zeker de moeite waard zijn om daarna af en toe een kijkje te nemen.
AV Hylas was afgelopen weekend met een delegatie van vier atleten aanwezig op de Nederlandse Indoorkampioenschappen Atletiek voor de oudere junioren. Het werd een geslaagd weekendje Apeldoorn, want ze boekten bijna alleen maar persoonlijke records. Als kers op de taart greep Amy Tijmstra het zilver op de 60m sprint.
Vorig jaar nam Amy al deel aan het NK in de leeftijdscategorie onder 18 jaar, ook al was ze toen pas 14 jaar. Toen werd ze tiende in 8,07s en miste ze de finale op vijf honderdsten. Een jaartje ouder, een jaartje (veel) sneller. De series kwam ze eenvoudig door en in de halve finale schakelde ze een tandje bij. En blijkbaar zat er nog wat meer in, want in de finale schoot ze naar 7,68s, een mooie verbetering van haar record. En die tijd was goed voor een tweede plaats, nét voor de nummer drie.
Amy nam ook deel aan de 200m op zondag. Met een mooi record van 25,28s plaatste ze zich voor de finale, maar met de vijfde tijd kreeg ze baan 2 toegewezen. Met de snelheden waarop de meiden lopen zijn eigenlijk alleen de banen 4, 5 en 6 van een 200m indoorbaan prettig om in te sprinten. Toch bleef Amy slechts een paar honderdsten van haar kersverse record en daarmee werd ze vierde.
Ook Wendy Tijmstra was weer van de partij, en net als haar tweelingzus ging ze met een persoonlijk record (7,82s) door naar de finale 60m. Daarin was ze een fractie minder snel, maar het was goed genoeg voor een zesde plaats. Op de 200m sprintte Wendy naar een recordtijd van 25,52s. Daarmee liep ze de finale voor de Top 6 mis op slechts zes honderdsten.
Lisa Sevenhuijsen kwam uit op het onderdeel hinkstapspringen. Met een afstand van 10,48m bleef ze net onder haar persoonlijke record. En ook zij had net als Wendy pech. Ze werd negende terwijl de top 8 doorgaat naar de finale voor drie extra pogingen. Toch mag ze tevreden zijn want ze komt terig van een wat langere, vervelende blessure.
Nick Tijmstra (inderdaad…) nam deel aan de 60m en 200m voor de oudste junioren. Hij ging naar huis met een recordtijd van 7,52s en een 27e plaats. Op de 200m zette twee keer een pas op de binnenlijn van zijn sprintbaan en de scheidsrechter was onverbiddelijk: diskwalificatie. (foto: René Tijmstra)
Fietspad Sluispolder tussen Alkmaar en Bergen wordt woensdag 21 februari afgesloten voor werkzaamheden. Het fietspad langs de Bergervaart wordt verbreed en verduurzaamd. De klus duurt tot eind juni.
Het huidige fietspad is 2,80m breed en voldoet daarmee niet aan de hedendaagse normen voor veilig fietsverkeer. Het pad wordt verbreed naar 4,00m en meteen wordt het wegdek vervangen door betonplaten ter verduurzaming.
Tijdens de werkzaamheden zullen (snor-) fietsers om moeten rijden via de Kogendijk of de Bergerweg.
Een boeket rode rozen, het ultieme Valentijns geschenk. Maar de blik gaat vervolgens van ‘verliefd’ naar ‘geschrokken’. De reden? De extreem hoge prijzen voor een rode roos. Een boeket rode rozen kost vandaag tussen de 45 en 65 euro. De prijs stijgt altijd zodra Valentijnsdag op de kalender verschijnt, maar dit jaar zijn de prijzen extreem. “Ze zijn belachelijk duur, het is extreem duur geworden. Wij doen er dan dit jaar ook niet aan.”
“De rode roos is natuurlijk het symbool van de liefde, maar het is nu niet leuk om te verkopen” laat Ciska Strating van Art & Flowers aan Streekstad Centraal weten. “We hebben wel witte, roze, oranje en steenrode rozen, die laatste kan met abricot kleurige bloemen lijken op rood. We moeten dus veel creatiever zijn dan normaal.”
Ciska zit al 30 jaar in het vak en ieder jaar ziet ze de prijsstijging van rode rozen voorbij komen. Dit jaar vind ze het bizar. “We krijgen veel klanten die voor 25 euro een boeket willen, ze willen niet een aantal rozen en een takje groen voor die prijs.” Ze heeft besloten dit jaar geen rode rozen in te kopen. (tekst gaat verder onder de foto)
De winkel van Ciska Strating, aangekleed met roze, witte en abricot gekleurde bloemen. Geen rode rozen dus. (Foto: Streekstad Centraal)
Bij Spaansen Bloemen in Zuid-Scharwoude zijn, ondanks de prijzen, wel rode rozen ingekocht. “Het is ongeveer twee keer zo duur geworden, maar bij ons is de vraag naar rode rozen heel groot” vertelt medewerker Richard Muileboom. Niet tien, 30 of 40 rode rozen staan er klaar, maar rond de 300 en 400 staan dinsdagmiddag in de winkel. “Aan het einde van de dag zijn ze gegarandeerd allemaal weg.” (tekst gaat verder onder de foto)
Bij Spaansen Bloemen staan de rode rozen vol in het zicht, klaar voor de verkoop. (Foto: Mirjam Ooijevaar)
Beide bloemenverkopers geven wel een mogelijke oplossing voor Valentijnen die toch een boeket willen met rozen, maar niet de hoofdprijs willen betalen. “Wat we kunnen adviseren is een gemengd boeket met een of twee rode rozen in het midden voor de symboliek”
Dat de extreem hoge prijzen blijkbaar geen serieus obstakel vormen voor de verkoop komen we achter als we proberen kwekerijen te bellen. Na vijf kwekerijen geven we het op, nergens heeft men tijd om vragen te beantwoorden. “Nee, ook geen vijf minuten, we hebben het echt hartstikke druk met Valentijn.” Dat beloofd wat voor de prijzen van volgend jaar.
De komende twee wordt gekeken of het de moeite waard is. Maar voorlopig kunnen ook Langedijkers terecht bij de Hugohopper uit Heerhugowaard. Dat is natuurlijk pré-Dijk-en-Waards denken, maar onderstreept dat het toch wel een beetje bijzonder is.
Want naast de vier al bestaande lijnen komt er dus een vijfde lijn. De gele lijn. Die rijdt van het gemeentehuis in Heerhugowaard en via het oogcentrum, winkelcentrum Broekerveiling in Broek op Langedijk, het Havenplein naar Sint Pancras en weer terug. De vervoersorganisatie laat weten dat er vooral vanuit Sint Pancras heel veel vraag was.
De junioren van AV Hera hebben afgelopen weekend uitstekend gepresteerd tijdens hun Nederlandse Indoorkampioenschappen Atletiek. Alle acht gingen ze vanuit Apeldoorn naar huis met persoonlijke records en dat leverde bij elkaar vier medailles op. Tim Posthuma de Boer was het allerbeste, met goud op het hoogspringen.
Tim haalde eerder al nationale medailles op sprongonderdelen (zie foto), maar nog nooit goud. En hij had maar één kans, want door het ongunstige tijdschema moest hij kiezen. De keuze voor het hoogspringen pakte perfect uit. Tot en met zijn nieuwe recordhoogte van 1,94m sprong Tim foutloos, waardoor hij de leiding had met nog maar één concurrent over. De strijd op de volgende hoogte was superspannend, maar uiteindelijk werd die niet gehaald.
Hoogspring-medailles scoren wordt onderhand een traditie voor Hera-junioren. Malin Schouten had de toon al gezet. Ook zij haalde al haar hoogten in één keer. Daarmee kwam ze uit op 1,69m en springt ze nu echt over haar eigen lengte heen. Eén van haar laatste tegenstanders haalde ook de volgende hoogte nog, waardoor de eerste NK-medaille voor Malin niet goud was maar zilver.
Eremetaal op de horden, dat is al jaren vaste prik voor Hera-junioren. Lana Broers hield deze traditie in stand. Ze bereikte de finale 60m horden eenvoudig, maar daarin startte ze niet goed. De rest van haar race was daarentegen een stuk beter, waardoor ze op de finish nog nét brons veroverde in 8,87s. Tim en Kian Sanches liepen ook horden. Het goudhaantje werd vijfde in 8,33s. Kian behaalde overall een 15e plaats, maar verpulverde daarbij zijn eigen beste prestatie met 8,70s.
Rosalie ten Bruggencate was het die de vierde medaille namens Hera pakte. Ze kon zich sparen tijdens de voorronden 1500m, maar de twee favorieten waren evengoed (nog) een maatje te groot. Voor haar een tijd van 4:36.83 min een mooie bronzen plak.
En dan waren er nog Lennart Boogaard, Thijs en Bruggencate en benjamin Zeb Tesselaar. Lennart ging niet zo lekker bij het verspringen, maar eerder op de zaterdag werd hij met de kogel netjes zevende met een afstand van 14,23m. Thijs mag tevreden terugkijken op zijn 1500m; hij finishte als elfde in 4:11,21 min. De pas 14-jarige Zeb beproefde zijn geluk op de 400m tussen jongens tot drie jaar ouder. In de series liep hij een hele snelle 51,67s. In de finale was hij iets minder snel, maar de vijfde plaats leek sowieso voor nu nog heel even het hoogst haalbare. (archieffoto: Frank Hilberts)
“Wat was het afgelopen weken spannend”, jubelt boswachter Samuelle van Deutekom. Nadat het stemmen staakte kon er geteld worden. En werd er zelfs voor de zekerheid nóg een keer geteld. “Maar er kan maar één de winnaar zijn, en dat is Hunter!”
Elk voorjaar vragen de boswachters aandacht voor het aanlijnen van de honden. De afgelopen drie jaar hebben ze verkiezingen gehouden om de leukste hond uit te kiezen voor de campagne. Na een voorselectie is het aan het publiek om te bepalen welke van de tien genomineerde honden het allerleukste is. De verkiezing was met meer dan 2.300 stemmen populairder dan ooit, en de meeste stemmen gingen dus naar de kortharige vizsla Hunter. Daarmee is hij de opvolger van Pleun, Soof en Lieve. (tekst loopt door onder de foto)
Pleun, de leukste hond van Schoorl in 2023 tijdens haar fotoshoot.
Het verschil tussen de meest geliefde honden was erg klein. De nummer twee van de verkiezing, Teddy, kreeg slechts 30 stemmen minder. “Ik heb zelfs de stemmen nog een keer na moeten tellen om zeker te zijn van de winnaar”, vertelt Samuelle lachend aan mediapartner NH Nieuws. “De stemming lag erg verdeeld, en er was niet echt één hond die er met kop en schouders bovenuit stak.”
Ook Samuelle zelf vindt Hunter maar wat leuk. “Voorgaande jaren waren het wat meer schattige of wat kleinere honden, Hunter is een wat stoerdere hond. Dat is weer eens wat anders, en dat maakt het leuk.”
Hunter krijgt zaterdag een heuse fotoshoot om mooie foto’s te maken voor de aanlijncampagne. Vanaf 1 maart mogen honden alleen aangelijnd de duinen in vanwege het broedseizoen en ook de rust voor alle andere dieren.
KunstNetTV lanceert een nieuwe serie genaamd ‘Op atelierbezoek in….’ Hierin worden beeldend kunstenaars in Alkmaar en de regio in het licht van de schijnwerper gezet. In de allereerste aflevering gaat de filmploeg naar Egmond aan de Hoef voor een bezoekje aan Katinka Krijgsman.
Katinka Krijgsman komt uit een kunstzinnig milieu. Alle kinderen uit het gezin hebben een opleiding in de kunsten gevolgd. Ze zelf ging naar de Academie voor de Kunsten in Utrecht en deed daar de opleiding decor- en kostuumontwerpen, maar ze bleek ook goed te kunnen tekenen.
De kracht van de natuur en de zee spelen een grote rol in haar creaties. Wat Krijgsman ziet, ook in haar herinneringen en op beelden, wordt met veel fantasie uitvergroot. Zo probeert ze het ongrijpbare van de wereld te vangen. De Egmondse is vooral bekend geworden door de enorm grote borden die ze maakte, vaak in Delfts blauwe tinten geschilderd met modellen in klederdracht.
Krijgsman houdt van modellen met mooie lippen en prachtige rondingen, die vindt ze het meest interessant om te schilderen. Haar werk met Egmondse golven, spiegeleieren, vis en klederdracht vinden gretig aftrek in binnen- en buitenland. Een Amerikaanse koper zei ooit: “Nu we een schilderij van Katinka in huis hebben weten we wat voor huis we er om heen moeten bouwen.”
De serie Op atelierbezoek in…. is elke dag te zien om 10:00 en 22:00 uur bij StreekStad Centraal en via kunstnet.tv.
En onverwachts was die andere auto daar op de naastgelegen rijstrook. Het gebeurde een vrouw dinsdagochtend op de Schagerweg (N245) in Alkmaar. Ze reed in de richting van het centrum en terwijl ze de afslag Nollenweg naderde wisselde ze van baan. Een botsing was toen niet meer te voorkomen. Ze kwam een kwartslag gedraaid tot stilstand en degene naast haar belandde in de middenberm.
Aanvankelijk leek niemand gewond te geraakt, maar de bestuurster gaf later aan dat ze klachten aan het ongeval over heeft gehouden. Haar auto is door een berger opgehaald.
Twee banen waren afgezet voor de veiligheid. Dat zorgde voor enige verkeershinder.
