De contrastvolle en bijna onstuimige cantate gaat over leven en dood, en wordt ingeleid met een treurende fluitsolo. Deze sonatine is zo geliefd, dat deze ook met andere instrumenten wordt gespeeld. Bijzonder voor Bach is dat hij geen violen en altviolen in zijn werk schreef.
In de Kooger Kerk zijn het Saskia van der Wel en Sabine Cassola (Rome) die de twee Viola da Gambaâs ter hand nemen. Het orkest bestaat verder uit Hugo Doesburg (cello), Ellen Mertz en Carla Schreiber (blokfluit).
De zangers zijn Femke Leek, Christine Dragt en Suzanne Leegwater (sopraan); Rob Petri, Karin Wiering en Simone Ouwendijk (alt); Hans van Dijk, David Leegwater en Theo Smit (tenor); Nico Sevenhuysen, Erik Timmerman en Victor Kant (bas).
De muzikale leiding is in handen van dirigent Gerard Leegwater, die tevens het kistorgel bespeelt. Het grote Van Dam orgel wordt bespeeld door de gastorganist Hans Stehouwer. De leiding van het gesproken woord is in handen van de emeritus predikant Ben C. Helders, die veel cantate-ervaring opdeed tijdens zijn predikantschap in den lande.
Het was even schrikken voor de werklui op op de Studler van Surcklaan in Bergen. Maandagochtend ontdekten ze een object dat veel leek op een explosief, terwijl ze bezig waren met graafwerkzaamheden voor de herinrichting van de weg.
De politie riep een eigen explosieven-verkenner op en stelde het object veilig. Het vermoeden bestond dat het een explosief kon zijn uit de Tweede Wereldoorlog. Na onderzoek bleek dat niet het geval. Het was een onschuldig stuk metaal. Het is meegenomen door de politie.
De politie heeft een fietsendief op heterdaad betrapt en aangehouden in De Goorn. De verdachte was bezig fietsen uit te laden, die bij Station Heerhugowaard waren gestolen. Van twee fietsen zijn is de politie nog op zoek naar de eigenaren.
De twee fietsen zijn een zwarte Giant e-bike en een witte dames- of meisjesfiets van het merk Adler, met achterop een grote mand.
Op de P. Dekkerstraat in Winkel is zwarte koffer aangetroffen met daarin een GW Instek GOW 804 meetapparaat, een milliohm-meter waar het tv-scherm niet meer in zit. Mogelijk is dit oude en defecte apparaat niet gestolen, maar gedumpt.
Wie meer denkt te weten over deze gestolen waar, wordt verzocht contact op te nemen met de politie via 0900-8844. (foto’s: Politie Dijk en Waard)
Bij een huis aan het Spectrum in Heerhugowaard heeft in de nacht van zondag op maandag een explosie plaatsgevonden. De politie vermoedt dat iemand zwaar vuurwerk heeft afgestoken. Niemand raakte gewond, maar er was wel schade.
Door de ontploffing liep de voordeur schade op en werd een raam ernaast vernield. De pick-up truck die voor de deur stond geparkeerd was bezaaid met glas. De politie doet onderzoek naar de explosie. (foto’s RVP Media)
“Eigenlijk ben jij dat toch? Pastoor des Vaderlands?” Jan-Jaap van Peperstraten kreeg dankzij zijn activiteit op social media vele reacties met die strekking. “Toen dacht ik van nou ja, als jullie me die mantel omhangen, dan heb ik dat maar te accepteren.” En zo kwam Nederland aan een ‘Pastoor des Vaderlands’. Eentje uit de Alkmaarse binnenstad, maar parochiaal actief in de hele regio. “Het is in de aanloop naar carnaval natuurlijk ook een beetje het spel met scherts en ernst.”
We spreken met de kersverse pastoor des vaderlands af in zijn ‘hoofdkantoor’, de Sint Laurentiuskerk aan het Verdronkenoord. Hij ontvangt ons voor de ingang in het zonnetje. Het is zijn stijl, leren we later, en wellicht komt het ook een beetje doordat het binnen slechts 8 graden Celsius is, een schril contrast met de heerlijke buitentemperatuur. Na even het interieur te hebben bewonderd, gaan we zitten om het over zijn kersverse ‘benoeming’ te hebben.
Uit de tijd is de ‘pastoor des vaderlands’ zelf zeker niet. Hij is heel actief op sociale media en sinds kort heeft hij een website in de lucht. Inmiddels kunnen mensen daar reacties of andere berichtjes achterlaten. Kritiek is prima, maar wel graag netjes. “Ik hou mezelf het recht voor om die reactie dan te excommuniceren”, zegt hij met een lach.
Via de digitale wereld kan Van Peperstraten veel meer mensen bereiken. Hij wil er graag zijn voor iedereen. En dat lijkt sinds corona meer nodig. Hij ziet vooral een toegenomen interesse onder jongeren. “Er zijn heel veel mensen die de weg niet goed meer weten. Die wel iets met zingeving lusten, maar waar stap je heen? Misschien willen ze wat meer weten over de kerk en dan moet je jezelf als kerk op een positieve manier naar buiten toe richten.” Iets waar de kerk hier in zijn ogen nooit sterk in is geweest. (tekst gaat verder onder de foto)
Kerken zijn nog wel eens naar binnen gekeerd, net als de uiterlijk sobere Sint Laurentiuskerk. Van Peperstraten treedt zelf graag juist naar buiten. (foto: Streekstad Centraal)
Van Peperstraten probeert dat stukje zingeving te bieden, serieus maar niet te zwaar en vooral niet belerend. “Wijsvingertjes zijn mensen echt heel erg allergisch voor”, weet hij. “Ja dat hoort ook een beetje bij ons land. Nederland is een beetje een gezagscrisis met een vlag en een taal. Zo is Zweden bijvoorbeeld veel meer collectief. Hier zijn we als kikkers in de pan en dan spetteren we alle kanten op.”
Hij geeft liever wat positivisme mee, maar doet niet aan lege beloften. “Je hebt altijd een kans om iets zinnigs te doen, ook al zie je het echt even niet meer zitten. Raap jezelf op, en als dat niet lukt, geef dan iemand anders even een duwtje. Bevries niet. In de coronatijd hebben we hard ons best gedaan om dat de boodschap te laten zijn”
Tot slot wil Van Peperstraten graag zijn nieuwe boek promoten. Vooruit dan maar. “Ik heb een boek geschreven, een inleiding in de katholieke kerk dat heet ‘Katholiek’. Ja, nu ga ik even reclame maken”, lacht hij. “Ik krijg natuurlijk behoorlijk wat zinzoekers over de vloer en die willen meer weten, maar als ik ze een boek wil aanraden struikel ik eigenlijk alleen maar over Amerikaanse inleidingen, maar je proeft dat er iets niet klopt. Het is niet wie wij zijn.” De pastoor noemt zijn boek een rondleiding door het katholieke geloof in de lage landen. “Heel toegankelijk en niet strijdbaar. Het boek komt uit bij Kok Boekencentrum op 27 maart.”
De Hongerwinter van 1944 trof ook Alkmaar hard. Bath kwam in actie en ‘adopteerde’ de kaasstad op 25 maart 1945 en lanceerde de Alkmaarse Oproep, een oproep aan de inwoners om de noodlijdende Alkmaarders te helpen. In juli 1945 werd de eerste Alkmaarse Week gehouden, met onder meer een verrassingsbezoek van de pas weer in ere herstelde burgemeester van Alkmaar, die een speciale militaire pas had gekregen om aanwezig te zijn.
En dan is de logische keuze een eik, in dit geval een Quercus robur ‘Heritage’, legt Schrijen uit. “De eik staat symbool voor tachtig jaar jubileum. En die wilden we een mooie plek geven op de rotonde van de Laan van Bath.” Hoe kan het ook anders. “Ja haha, een geijkte plek.”
Na het overweldigende succes van vorig jaar keert Flierefluiters Toneel terug met een heerlijke klucht. Het gezelschap speelt vanaf woensdag 9 april vier avonden op rij ‘De Geweldige Dokter Paul’ van Henk Roede in Dorpshuis De Hanswijk in Egmond aan Zee.
Daarnaast zorgt Pauls ex Rita voor de nodige complicaties in zijn leven. Bovendien moet hij gaandeweg erkennen dat zijn medische kennis soms tekortschiet. Verwacht veel hilariteit, misverstanden en dubbelzinnigheden.
De Geweldige Dokter Paul is van 9 tot en met 12 april te beleven vanaf 20:15 uur. Kaarten kosten 15 euro en zijn verkrijgbaar via flierefluiters-toneel.nl en bij Bes Tabak in Egmond aan Zee en Tol Kringloop in Egmond aan den Hoef. (foto: Flierefluiters)
Het buitenseizoen staat voor de deur, een uitgelezen kans om nieuwe buitensporten te ontdekken. Op zondag 30 maart opent het Alkmaarse Sportpark De Vaart haar deuren voor een dynamische en energieke Open Dag, waarop verschillende sporten uit zijn te proberen.
Alkmaar Sport biedt een programma aan voor jong en oud. Sportliefhebbers kunnen onder andere kennismaken met activiteiten van Outdoor Alkmaar zoals bubbelvoetbal, steppen en een uitdagende ‘Expeditie Robinson’, een beetje zoals het gelijknamige televisieprogramma. Verder van de partij zijn drakenbootvereniging United Dragons, beachvolleybalvereniging Alkmaar Beach en kaatsvereniging Alcmaria.
De open dag duurt van 12:00 tot 15:00 uur. Deelname is gratis en aanmelden is niet nodig. Meer informatie is te vinden op alkmaaractief.nl. (foto: Outdoor Alkmaar)
De eerste dweilpauze was nog niet begonnen of de meest fanatieke schaatsers hadden er al 100 rondjes op zitten. Op een prachtige vrijdag meteen om negen uur stapten ze de Alkmaarse ijsbaan op voor hun ‘500 van De Meent’, en een uur en een kwartier later waren ze al goed opgeschoten. Maar ook zij gaan het zwaar krijgen, weten ze. “Ja je moet er wel een beetje gek voor zijn.”
500 rondjes, oftewel iets minder dan 200 kilometer schaatsen. En dat terwijl het ’s ochtends al 12 graden is. Ga er maar aan staan. “Tja, ik werd door andere mensen gevraagd om te komen, dus dan kan je geen nee zeggen hĂš”, zegt Ronald de Wit met een lach. Het getal 16 op zijn been verraadt dat hij marathonschaatser is, maar ook voor hem is de ‘500’ ver. “Maar we hebben in de middag wat helpers die voor ons gaan rijden. Anders moet je alles met een klein groepje doen, en dat is best lastig.” (tekst loopt verder onder de foto)
Ronald de Wit is wel wat gewend als marathonschaatser, maar ook voor hem is bijna 200 km schaatsen op zachter ijs een uitdaging. (foto: Streekstad Centraal)
Joost Besseling schaatst niet alleen voor zichzelf, maar ook voor het Prinses MĂĄxima Centrum voor kinderoncologie. “Mijn schaatsmaat Henk wilde hieraan meedoen omdat we niet naar de Weissensee konden (de alternatieve Elfstedentocht, red.). Ik moest daar wel even over nadenken. Toen zei ik tegen hem van weet je wat, ik doe mee maar laten we er dan een goed doel aan koppelen voor extra motivatie.” (tekst gaat verder onder de foto)
Joost en zijn maat Henk schaatsen niet alleen voor zichzelf, maar ook voor het Prinses MĂĄxima Centrum voor kinderoncologie. (foto: Streekstad Centraal)
Door hun eerdere deelname aan de Weissensee weet Joost een beetje wat hij zal gaan voelen. “Tot nu toe gaat het lekker, en we hebben goed getraind dit jaar”, zegt hij optimistisch. Maar toch met een beetje een slag om de arm. “Het is wel anders dan op de Weissensee, want dan schaats je een parcours en hier is het 500 keer hetzelfde. Zelfde heup ja, zelfde bocht. Je weet het nooit, maar in principe moet het voor ons te doen zijn.”
Jaarlijks wagen zo’n vijftien Ă twintig schaatsers zich aan de ‘500’. “Ja de lat ligt best hoog”, realiseert Roy zich. “Daarom gaan we kijken of we in de toekomst een grotere doelgroep kunnen benaderen met andere varianten, zodat men ook de uitdaging kan hebben om bijvoorbeeld 200 ronden te schaatsen. Ik denk dat we ook gaan kijken of we een mooie challenge kunnen creĂ«ren met meerdere ijsbanen tegelijk.”
“Ook ontstaan er vaak leuke vriendschappen”, vervolgt Hilde. En dan niet alleen tussen anderstaligen onderling, maar ook met de vrijwilligers. âDan volgt de taal vanzelf!â
Rob helpt regelmatig en dat doet hij met veel plezier: âJe draagt een steentje bij aan de taalkennis en ontwikkeling van de anderstaligen en dat geeft voldoening. Het is ook een soort kennismaking over en weer, daar zijn de krantenartikelen op gericht. Die zijn heel divers. Iets uit de geschiedenis van Dijk en Waard, of de omgeving. Of bijvoorbeeld over een zeehondje dat is aangespoeld. Je merkt dat die anderstaligen er in geĂŻnteresseerd zijn, dat valt me op. Daar kun je dan op inhaken en zo ontstaat een mooi gesprek. Ik probeer het altijd een beetje met humor te benaderen, en niet op een schoolachtige manier.”
De organisatie zou het leuk vinden als mensen hapjes vanuit hun eigen cultuur meenemen. Graag dan wel even melden op welke dag. Dat kan tot en met 9 maart met een formulier, verkrijgbaar in de bibliotheek aan het Parelhof. âWe verwelkomen alle belangstellenden van harte en maken er twee feestelijke bijeenkomsten van!â, besluit Hilde. (tekstbron: Lisette Kreijger)
