Zaterdag 14 september is er een vredeswandeling in Alkmaar. Tijdens deze wandeling wordt gedacht aan alle slachtoffers van oorlogsgeweld en laten wandelaars zien dat ze iedere geweldloze weg voor vrede steunen.
De wandeling is in het kader van de Nationale Vredesweek. Vanaf 14:30 uur is de inloop bij Theater de Vest en om 15:00 uur start de feestelijke opening met muziek en dans. De wandeling door de binnenstad is van 16:00 uur tot 17:00 uur, vertrekt vanaf het Canadaplein en begint met het zingen van vredesliederen rondom een vredeslabyrint.
“Je voelt het in je hele lijf. Vanaf het moment dat je opstaat tot je weer naar bed gaat.” Depressie noemt hij een gekooid beest, dat er altijd zit en er altijd uit wil. Zelfs nu het beter gaat met Thomas, blijft het beest voelbaar. Therapie en medicatie hielpen hem uitkijken naar een toekomst, die begon toen hij eindelijk begon te praten over zijn depressieve gevoelens.
Met een knoop in z’n maag liep Thomas Philip Acid (35) woensdagochtend naar de Noorderkade. De eigenaar van de De Queer Boekenkast op de Alkmaarse Laat was niet meer van plan om naar het beeld ‘Stille Strijd’ te gaan. “Ik had vorige week al interactie met deze plek gehad, met Valentijn in gedachten. Mijn plan was: ik ga erheen, leg Valentijns boek neer, besteed er aandacht aan op sociale media – want daar gaat het beeld immers over: maak het bespreekbaar -en dan is het klaar.” (tekst gaat verder onder foto)
Bloemen, kaarsen, handgeschreven brieven en vele fotolijstjes met overwegend blije gezichten staan nu rondom het beeld, dat aandoet als een gedenkplek. Thomas laat zijn blik erover glijden. “Maskers”, zegt hij. “We zijn altijd goed in maskers opzetten.” Zelf voelde Thomas zich ook lange tijd een professionele ‘maskeropzetter’, en soms nog. “Ik wil overigens niet zeggen dat de mensen tijdens het maken van deze foto’s niet gelukkig waren, het was een momentopname. Hoe diep je ook zit, zelfs dan kun je geluk ervaren. Maar dat haalt het niet bij het onderliggende gevoel.” (tekst gaat verder onder foto)
Wat dat onderliggende gevoel precies omvat, kan Thomas moeilijk beschrijven. “Ik heb het geblokt, merk ik. Misschien maar goed ook. Er hangt een soort mist omheen.” Dit gevoel kent hij dan ook al veel langer. Als puber werd hij “onhandelbaar”, vertelt Thomas. “En ik uitte dat in nare dingen, ook naar mijn ouders. Ze wisten niet meer wat ze met me aan moesten. Hun reactie was: we zetten je uit huis.” Thomas was toen een jaar of zestien. “Ik ging bij een vriend wonen en dat is toch goed voor me geweest, al was ik zwaar depressief. Ik kon even weg zijn van alles.”
Het gaf Thomas de ruimte om tot zichzelf te komen. Het ging niet beter, maar hier kwam hij wel tot het besef dat hij hulp nodig had. “Mijn ouders bleven contact houden met die vriend. En uiteindelijk ben ik met hen gaan praten erover.” Tot dit moment dacht Thomas: laat me maar met rust, ik los het zelf op en anders maak ik er “gewoon” een eind aan. “Zo zwart wit zag ik het toen, en ik deed er ook gewoon luchtig over, alsof het ging over boodschappen doen.” (tekst gaat verder onder foto)
Nu leeft hij dag voor dag, “ik heb twee leuke banen om de nare gedachten uit mijn hoofd te verdrijven. En ik doe puur alleen waar ik zelf zin in heb.” Hij grinnikt erbij, alsof dat eigenlijk niet mag, doen wat je wil. “Maar ik ben bevoorrecht dat ik ouders heb die naar me wilden luisteren. Dat heeft niet iedereen. Maar, misschien kent iedereen wel iemand waarvan ze weten: die zal niet oordelen.”
Een SAR-helikopter die donderdagochtend vroeg landde bij het AZ-stadion, trok een hoop bekijks. Het ging om een medische evacuatie vanaf een boorplatform ten noordwesten van Texel.
Om 06:00 uur werd de Search And Rescue helikopter van Den Helder Airport opgeroepen. Nadat het slachtoffer werd opgehaald van het productieplatform, vloog het voertuig door naar Alkmaar om vervolgens te landen op P8 van het AZ Stadion. Veel langsrijdende automobilisten zetten hun wagen aan de kant om het spektakel te bekijken. (tekst gaat verder onder foto)
Het slachtoffer kon zelfstandig uit de helikopter stappen en is overgedragen aan het ambulancepersoneel dat hem naar het Noordwest Ziekenhuis bracht. Vlak daarna vertrok de heli weer richting de basis.
“De wijk heet Bloemwijk, maar d’r was geen bloem meer te bekennen.” Dus toen Yvon een winactie voorbij zag komen om haar straatje te voorzien van prachtige, bloemrijke voortuinen, twijfelde ze geen moment. “Je wint toch niet”, dacht ze. Toch wel. Dinsdag stonden ze om 09:00 uur op de stoep met kratten planten, potten en bloemen, die ze samen met de buren planten.
Buurten konden zich inschrijven voor de winactie van bloempottenmerk Elho. “Steeds meer steden vergrijzen, veel groen gaat weg en het verlies van biodiversiteit is nog nooit zo groot geweest, vertelt Renee van Elho. “We willen mensen weer verbinden met de natuur, en buren met elkaar.” Dat juist dit buurtje won, kwam volgens Renee vooral omdat het grappig was dat uitgerekend de Bloemwijk zo weinig bloemen had. Daar moest verandering in komen. (tekst gaat verder onder foto)
En dat konden sommige bewoners, waaronder Yvon, goed gebruiken. Ze woont al 22 jaar in de Bloemwijk en zeker de afgelopen jaren is er een hoop gebeurd in haar buurtje. “De hele arbeiderswijk wordt vervangen, huizen van bijna honderd jaar oud. Er is een hoop gesteggel om geweest.” Yvon was zelf tegen de sloop, hing posters op om het te voorkomen, maar het had geen zin. Veel oude huisjes in de wijk gingen en gaan tegen de vlakte, waaronder het huis van Yvon, waar ze een nieuwe woning voor terugkreeg. Aan de overkant van Yvons huis – nog geen vijf meter verderop – zijn de sloopwerkzaamheden nog bezig.
“Maar gelukkig blijft het groen aan de gevel dan wel staan.” Dus Yvon wil niet klagen. Ze kijkt naar haar nieuwe huisje en de planten die zo de grond in gaan. “Het was een beetje een dooie straat. Maar als je ziet wat je ervoor terugkrijgt… Zeker nu we weer groen en bloemen zien, begint de straat weer te leven.”
September is de maand waarbij veel mensen vaak op zoek gaan naar invulling voor hun vrije tijd. En wandelen kan (bijna) iedereen. Je kunt het immers op alle niveaus doen, alleen of in groepsverband. Daarom nodigt PostaanZee je uit om samen met een groepje te gaan wandelen in de natuur in en om Egmond.
Iedere maandag buiten en in beweging. De vier wandelgroepen gaan onder leiding van ervaren Egmondse wandelaars op pad voor verschillende afstanden, elk op een ander tempo. Je kan zo aanschuiven en je hoeft je dus niet aan- of af te melden. Denk wel aan een duinkaart, comfortabele wandelschoenen en een wandeljas.
Elke groep loopt anderhalf uur en na afloop is ruimte voor koffie, thee en een praatje bij PostaanZee. Voor deelname en de koffie en thee vraagt PostaanZee een vrijwillige bijdrage.
Kijk voor meer informatie en de starttijden van de verschillende wandelniveaus op de website van PostaanZee.
[UPDATE]Â Een scooterrijdster heeft maandagavond een eenzijdig ongeval gehad op de Omloop in Schoorl. De Omloop is een onverlichte, smalle weg, maar hoe de vrouw precies naast de weg kwam is niet duidelijk. Ze viel en haar scooter schoot het water in.
Eerder berichtte Streekstad Centraal dat de vrouw met haar scooter in het water belandde. Zij liet ons weten dat dit niet het geval was. “Ik ben niet in de sloot geweest. Ik ging de berm in en met mijn hoofd over de straat”, legt de vrouw uit. “Waarschijnlijk ben ik met mijn wiel in de greppel gegaan en heb ik toen terug proberen te sturen en ben toen gevallen.”
Shirt uit, sexy pose, zwoele blik. Klik. En verstuur. Een pikante foto naar je nieuwe liefde sturen, het voelt spannend, onschuldig. En soms is dat het ook. Maar tref je iemand met kwade bedoelingen, dan kan diegene misbruik van je maken. En helaas komt sextortion nog veel te vaak voor.
Daarom stond de politie maandag met het Mobile Media Lab op de Noorderkade in Alkmaar, om aandacht te vragen voor dit fenomeen. De locatie en het moment waren geen toeval: enkele meters naast de stand van de politie staat het beeld ‘Stille Strijd’, dat aandacht vraagt voor zelfdoding onder jongeren.
Want “onschuldige” seksueel getinte foto’s, die eerst zo leuk leken, kunnen ineens op het internet belanden met alle gevolgen van dien. Soms worden deze fotomakers zelfs gechanteerd: meer pikante foto’s sturen, anders gaan deze op de socials. Dit kan zĂł ver gaan dat suĂŻcide voor sommige jongeren de enige uitweg lijkt. (tekst gaat verder onder foto)
De politie wil jongeren bewust maken van de risico’s van het maken van dit soort foto’s. Sociale kanalen zijn nooit volledig veilig, ook niet als zo’n account alleen voor vrienden is. Word je bedreigd, ga daar dan niet op in, zegt de politie. “Het is geen garantie dat de chantage stopt als jij doet wat er gevraagd wordt.” Bewaar wel de berichten die je hebt ontvangen, dan heb je bewijsmateriaal.
Staat je foto toch online? “Blijf er dan niet mee rondlopen en meld het snel aan iemand, zoals je ouders, de politie of bij de website Help Wanted“, schrijft de politie. “Als een foto eenmaal online staat, dan kan verspreiding razendsnel gaan. Hoe sneller je reageert, des te groter de kans is dat je kunt voorkomen dat het verder wordt verspreid.”
De bladeren van struiken en bomen beginnen al te verkleuren. De heide staat nog in bloei. De vlinders maken nog flinke slagen, en we komen de laatste hommelwerksters en rupsendoders wellicht tegen. Het is stil in de duinen wat betreft vogelzang en de gids zal u vertellen waarom.
Zondag 8 september gaat IVN-gids Jos Bos een wandeling maken door het duingebied vanuit de Schaapskooi in Bergen. Ga samen met de gids op zoek naar al dit moois.
De wandeling is voor het hele gezin door de duinen bij de Schaapskooi van Bergen. De start is zondag 8 september om 10.15Â uur bij de parkeerplaats Uilenvangerweg. De wandeling eindigt rond 12:00 uur bij De Duinheide (voorheen de Schaapskooi).
Vooraf aanmelden is niet nodig. Indien u meer informatie wenst kunt u contact opnemen met 06 15065249. Er wordt een bijdrage gevraagd van 3,- euro per persoon, kinderen lopen gratis mee. Een duinkaart is verplicht voor het Noord-Hollands Duinreservaat (er is een kaartautomaat bij de parkeerplaats).
De lampen gaan branden en de muziek zet in. Alle kinderen in de zaal worden stil en kijken vol spanning naar de piste. De gordijnen gaan open en een lange man komt de piste ingelopen. Hij draagt een lange jas en een hoge hoed en roept: “Dames en heren! Jongens en meisjes! Oftewel: hooggeëerd publiek! Welkom bij circusschool Tefredo!”
Speciaal om anderen een kijkje te laten nemen in hun circuswereld, organiseert Circusschool Tefredo op zaterdag 7 september 2024 een open dag voor alle kinderen en ouders. Gedurende de circuscyclus, die van september tot en met december wordt gehouden, krijgen de leerlingen in twaalf lessen alle circusdisciplines aangeboden. “De eerste zes lessen krijgen de kinderen circusdisciplines, zoals: jongleren, balanceren, acrobatiek en clownerie aangeboden,” verteld Fred de circusdirecteur. “En daarna werken we toe naar een voorstelling, waarin iedere leerling zijn of haar eigen act mag maken. Dat is altijd een ontzettend leuk proces, waarbij kinderen leren samen te werken en zichzelf leren te presenteren.”
De nadruk ligt bij Circusschool Tefredo niet op de prestaties, maar de weg er naar toe. “Natuurlijk is het ons doel om de kinderen circusdisciplines aan te leren en samen met hen een zo’n goed mogelijke voorstelling te maken,” zegt Fred. “Maar we vinden het op de eerste plaats belangrijk, dat de kinderen sterk in hun schoenen komen te staan. Door ze te laten zien wat ze allemaal kunnen en hen aan te moedigen om door te zetten, krijgen de kinderen zelfvertrouwen. Samen jezelf overtreffen. Dat is waar wij voor willen staan.”
De open dag van Circusschool Tefredo wordt op zaterdag 7 september 2024 van 14.00 uur tot 16.00 uur gehouden bij de Rudolph Steinerschool op de Sperwerstraat 1 te Alkmaar. De open dag is gratis te bezoeken.(foto: Nienke Doesburg)
Je moet misschien even zoeken, maar verscholen tussen Podium Victorie en Hal 25 doemt de stadssauna van Bauke op. Met sfeervolle lichtsnoeren en een zichtbare standtentvibe waar álles zelf is gebouwd, waant de bezoeker van StadsOase25 zich in een knus en alternatief walhalla. “Er zijn mensen uit Rotterdam, Den Haag, soms zelfs uit andere landen, die speciaal naar ons toekomen. Maar veel mensen uit Alkmaar weten het nog niet.” Maar ja, zegt Bauke er ook bij, “we zijn een oase. En oases moet je vinden.”
“Ja, ja. Bauke bouwt een sauna”, hoorde hij jaren geleden wel eens. “Sommige mensen raadden het me af.” Het klinkt ook wel als een gewaagd project. Maar Bauke had een droom: een warme plek creĂ«ren waar mensen zich thuis voelen. “Zeker voor in de winter, wanneer er minder te doen in Alkmaar.” Uit meerdere hoeken komen vrienden van Bauke met inspirerende ideeĂ«n om hem te helpen. En na zes maanden elke dag bouwen, met materialen die veelal gegeven of gevonden zijn, is de StadsOase op 8 oktober 2017 een feit. (tekst gaat verder onder foto)
Gasten druppelen deze vrijdagavond binnen, terwijl zonnestralen de witte mannequin verlichten, die bovenop de kerksauna staat. Glazen donkerpaars, vers gemaakte druivensap – waar meerdere vaste klanten vandaag speciaal voor zijn gekomen – gaan in de rondte. Waar een stel zich direct in hun blootje nestelt in de op hout gestookte hottub, scharen andere bezoekers zich rondom het vuurtje voor een drankje en een goed gesprek.
Toegegeven, elke avond is anders bij de oase en voor absolute stilte hoef je hier niet te komen. “Je moet wel houden van de zelfgebouwde, alternatieve sfeer”, legt Bauke uit. “Het is een sociale plek, mensen stellen zich open voor je. Het is een soort community”, met wekelijks jamsessies (de volgende is op 6 september), waarbij iedereen zijn muziekinstrumenten meeneemt en Baukes zelfgemaakte maaltijden over de toonbank gaan.
Enkele bezoekers hebben ook hun kleren nog aan. En dat mag, “al blijft het zoeken daar balans in te vinden. Aan de ene kant wil ik die vrijheid bieden, maar het kan voor sommige mensen ongemakkelijk voelen als je hier in je blootje loopt. Het moet wel fijn blijven voor iedereen.” Zo veel mensen, zo veel wensen. Het liefst maakt Bauke iedereen blij. “Maar als je alles wilt, doe je eigenlijk niks. Je moet je differentiĂ«ren. Er is een jongen uit Den Haag die op zondag speciaal naar ons toekomt met de trein, omdat hij het hier zo fijn vindt. Dat vind ik een enorm compliment.” (tekst gaat verder onder foto)
Oscar heeft intussen de steigerhouten bank verruild voor het bubbelbad en in de kussenrijke binnenruimte strookt een bezoeker zachtjes over een gitaar. Maar waar de zon met roze oranje gloed bijna zijn uittrede doet, is de avond hier nog lang niet klaar.
Vanaf de ietwat verhoogde bar ziet Bauke zijn heiligdom toe. Vijf jaar, bestaat het nu. Zijn droom. Hij zou soms bijna vergeten dat elke plank hier door zijn handen is gegaan. “Af en toe wordt het normaal. Maar soms zit ik bij het kampvuur en denk ik: het is wel waanzinnig dat ik dit heb gebouwd.”