Steeds minder mensen willen burgemeester worden: “Je moet goed weten wat je zelf wil en wat je kan”

Integer, onafhankelijk, stressbestendig, politiek behendig, bestuurlijk sterk, en niet te vergeten: je hebt geen negen tot vijf mentaliteit. Steeds minder mensen kiezen voor het burgemeesterschap. In zeven jaar tijd is het aantal sollicitanten per vacature gedaald van gemiddeld dertig naar achttien kandidaten. Toch kiezen er ook mensen nog wél voor de ambtsketen. 

Het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties weet zelf overigens niet waar de dalende trend vandaan komt. Volgens burgemeester Maarten Poorter van Dijk en Waard geldt de trend voor veel meer functies. “Zoals ook in de zorg, het onderwijs en bedrijfsleven. Ook wordt de vijver met topambtenaren en bestuurders kleiner”, benadrukt hij. “Het burgemeesterschap is wel een veeleisend vak, met meer taken en meer verantwoordelijkheden. De samenleving verandert wat het uitdagender, interessanter, maar ook lastiger maakt. In mijn geval betekent burgemeester zijn bijvoorbeeld huis en haard achterlaten om hier te starten. En dat betekent ook bijvoorbeeld iets als een nieuwe school vinden voor de kinderen.” (tekst gaat verder onder de foto)

Maarten Poorter voelt zich na twee jaar thuis in zijn (functie als burgemeester van) fusiegemeente Dijk en Waard. (foto: Streekstad Centraal)

Burgemeester Anja Schouten van Alkmaar heeft nooit getwijfeld, voor haar was het zelfs een kinderdroom. Tijdens een Ontzetfeest werd de burgemeestersdroom geboren. “Samen met mijn buurmeisje won ik een prijs, die we op het Waagplein uitgereikt kregen door burgemeester Roozemond. Die ambtsketen en alles eromheen maakte zoveel indruk op mij.” (tekst gaat verder onder de foto)

 

Schouten is aanstaande zondag precies drie jaar burgemeester van Alkmaar. (foto: Streekstad Centraal)

Maar ook bij Maarten Poorter was de ambtsketen al vroeg in zijn gedachten. “Ik denk dat de interesse rond mijn vijftiende begon te groeien”, vertelt de burgemeester aan Streekstad Centraal. In juli 2022 werd hij de eerste kroonbenoemde burgervader van de fusiegemeente. Daarvoor was hij stadsdeelvoorzitter in Amsterdam. “Ik heb veel ervaring opgedaan in een stadsdeel met 140.000 inwoners. Elk uur is anders. Veel is vooraf gepland, maar er komen ook dingen invliegen waar je niet op voorbereid bent.”

Het enthousiasme van Schouten en Poorter schetst een ander beeld dan de landelijke cijfers bij het sollicitatieproces. Dit jaar zijn zelfs meerdere procedures stopgezet. Bijvoorbeeld in Bunschoten waar er te weinig geschikte kandidaten bleken te zijn. In Bloemendaal werd Ankie Broekers- Knol aangesteld, nadat ‘de selectie van geschikte kandidaten te beperkt was om door te gaan met de procedure’.

Na een ongewoon verlopen procedure werd Ben Tap beëdigd als burgemeester van Castricum. Buiten wordt luidruchtig geprotesteerd.  (foto: Streekstad Centraal)

Ook dichter bij huis ging een sollicitatieprocedure anders dan gepland. Caroline van de Pol werd voorgedragen door de Castricumse gemeenteraad. Al langere tijd was de burgemeester van Terschelling verwikkeld in een bestuurscrisis. Ze accepteerde de burgemeestersfunctie in Castricum midden in een raadsvergadering over die bestuurscrisis. Het zorgde voor verontwaardigde reacties. Na de ophef besloot Van de Pol om toch maar geen burgemeester van Castricum te worden. Uiteindelijk werd Ben Tap geïnstalleerd als burgemeester van Castricum terwijl buiten het een protest gaande was tegen wat zijn eerste beslissing moet zijn geweest. (tekst gaat verder onder de foto)

Ferry Floor uit Heerhugowaard is ‘burgemeesterskenner’ Hij gaat voor zijn YouTube-serie De Burgemeester geregeld langs bij eerste burgers. Zo ging hij recent nog op bezoek bij oud-raadslid Gido Oude Kotte van Heerhugowaard. Maar werd hij ook ontvangen bij burgemeester Lars Voskuil (Bergen) en acteur Walter de Donder (Affligem). “Het maken van de burgemeester serie op YouTube is iets unieks. Je ontmoet tientallen burgemeesters die bijzondere plekken in hun gemeentes laten zien met een eigen verhaal”, vertelt Floor. Voor de Heerhugowaarder springt Jonathan Johnson eruit. Hij is gezaghebber op het tropische eiland Saba, een bijzondere gemeente van Nederland. “Hij weet als geen ander hoe hij de regelgeving vanuit Den Haag kan aanpassen aan de specifieke behoeften van Saba.” (tekst gaat verder onder de foto)

Ferry Floor (rechts) bezocht tal van burgemeesters voor zijn YouTube-serie. Oud-raadslid voor Heerhugowaard Gido Oude Kotte is tegenwoordig burgemeester van Aalsmeer. (foto: YouTube)

Ondanks zijn eigen enthousiasme – Floor solliciteerde drie jaar geleden zelf naar de functie van burgemeester van Dijk en Waard – begrijpt hij de dalende populariteit. “Mensen moeten echt bereid zijn om deze baan te willen. Het vraagt heel wat van je en van je familie. Daarnaast speelt veiligheid en intimidatie een rol.” Toch verwacht Floor dat er wel weer een kleine stijging zal zijn. “Maar alles heeft tijd nodig. Daarnaast verschilt het sowieso per gemeente, hoe aantrekkelijker de plek hoe meer sollicitanten. Zo heeft Bergen een stuk strand met veel bos terwijl Koggenland dat niet heeft. Daar zit denk ik ook gewoon een overweging voor iemand in. Je merkt bij alle burgemeesters de enthousiasme voor hun baan. Bij de een meer natuurlijk. Maar toch is het voor bijna iedereen moeilijk te combineren met sport of hobby’s.”

Gezocht: een burgemeester. We gaan het de komende tijd mogelijk vaker zien. Ook op dit moment staan tientallen vacatures nog open. Toch is het vak voor de burgemeester van Dijk en Waard zijn droombaan. “Ik vind het een prachtig vak en de samenwerking met het college, de gemeenteraad, de ambtenaren en inwoners en organisaties gaat goed, dus ik kan prima mijn werk doen”, benadrukt Poorter (tekst gaat verder onder de foto)

Er zijn burgemeesters die bij elk optreden de ambtsketen dragen, maar dit is niet verplicht. (foto: aangeleverd)

Ook Schouten wil daar wel wat over kwijt: “De manier waarop ik burgemeester ben, kan alleen maar met een heel groot hart voor Alkmaar. Voor de verbinding met het bestuursorgaan is het heel belangrijk dat inwoners en de politiek zien dat je echt iets met de gemeente hebt. Zeker in deze tijd hebben mensen veel behoefte aan nabijheid en kenbaarheid.”

De burgemeester van Alkmaar heeft tenslotte nog een advies voor alle toekomstige ambtsketendragers. “Als je gaat solliciteren, bedenk dan goed wat een gemeente nodig heeft en hoe jij dit kunt geven. Blijf wel dicht bij jezelf. Je moet goed weten wat je zelf wil en wat je kan. Als burgemeester ben je heel zelfstandig en dat kan soms wat alleen voelen, maar je hebt heel veel goede mensen om je heen die eraan bijdragen dat jij de juiste beslissingen kan nemen.”

Kunstenaar Nico Kool wordt geïnspireerd door Heerhugowaard: “Het beloofde land”

Zeg je Nico Kool, dan zeg je Heerhugowaard. Het inspireert hem. Die stadse allure van het lintdorp. De geboren Langedijker maakte tal van tekeningen, schilderijen en wandkleden van de ooit snelst groeiende gemeente van Nederland. “Ik heb Heerhugowaard onbewust gezien als het beloofde land.”

“Kijk dit is een afbeelding van de ingang van een flatgebouw”, zegt Kool. “Ik heb daar enorm veel lol in. Het alledaagse in een ander perspectief plaatsen. Je ziet zo wordt het echt iets bijzonders.” We lopen met de kunstenaar door Ontmoetingscentrum De Brink waar de expositie ‘Mokum in de Waerd’ te vinden was. ‘Schilderijen en wandkleden van de mooiste plek op aarde’, staat op de flyer. “Ja, zo zie ik Heerhugowaard ook”, vertelt Kool. (tekst gaat verder onder de foto)

Ook de Stad van de Zon ontbreekt niet in het werk van Kool. (foto: Streekstad Centraal)

Aan de Middenweg komen de laatste bezoekers binnen om de eindigende tentoonstelling toch nog even te bekijken. Kleurrijke tekeningen en wandkleden van Heerhugowaard. “Ik heb veel op de grond gezeten, maar ook op acht hoog in een gebouw.”, zegt Kool tegen Streekstad Centraal. Om hem heen staan bezoekers van de tentoonstelling. “Weet je bijvoorbeeld dat Heerhugowaard van boven doet denken aan een bos? Zo bosrijk is het.”

 

Het tekent Nico Kool. Met zijn wandkleden en schilderijen creëert hij een simplistische weergave van de werkelijkheid. De groene kleuren van de natuur, architectonische hoogstandjes van het stadse Heerhugowaard en niet te vergeten auto’s. Min of meer het symbool van de snelgroeiende plaats. “Ik heb ook een voorliefde voor auto’s. Het is een soort sieraad. Als een ring aan een vinger.” Kool loopt naar een van de schilderijen. Of het zijn favoriet is? “Misschien wel. Het heeft enorm veel diepte en laat Heerhugowaard zien.” (tekst gaat verder onder de foto)

Kool is al jarenlang beeldend kunstenaar. (foto: Streekstad Centraal)

Sinds twee jaar zijn het Langedijkse ‘Dijk’ en het Heerhugowaardse ‘Waard’ één gemeente: Dijk en Waard. Volgens Nico Kool een perfecte combinatie, maar ook met grote verschillen. “Zeker voor de verkaveling was”, vult Kool aan. “Langedijk keek naar de toekomst, naar Heerhugowaard. Ik heb Heerhugowaard onbewust gezien als het beloofde land.”

 

Van het beloofde land gaat Nico Kool de komende tijd naar het niet beloofde. Hij is druk in de weer met abstract werk. Vanuit de fantasie. “Het Heerhugowaardse project was wel echt een heel traject. Het moest gebeuren en het is gebeurd. Met mijn roots in Langedijk ben ik de vleesgeworden eenwording van Dijk en Waard.” Hij lacht. “Ik heb jarenlang een soort nomadenbestaan geleid. Ik heb gewoond in tal van plaatsen, maar ik voel me altijd weer een Noord-Hollander. Die thuishoort in deze omgeving. En zich ook laat inspireren door dit mooie gebied.” (tekst gaat verder onder de foto)

De kunstenaar krijgt de meeste positieve reacties op het schilderij van de Heerhugowaardse spoorovergang. (foto: Streekstad Centraal)

Klaar met Heerhugowaard is hij naar eigen zeggen niet. Ook niet als het om kunst gaat. “Er gebeurt hier zoveel. Ook de toekomst biedt heel veel kansen.” Ondertussen loopt hij over de Middenweg naar een bruin café. “Die combinatie zie je toch ook niet veel, hè? Het nieuwe en oude samengevoegd in een gemeente.”

 

Dijk en Waarders raken niet uitgepraat over nieuwe knalrode fietspaden: “Wel heeeeeeel rood”

Vandaag is rood. Wat rood hoort te zijn. Rood van rood wit blauw, maar óók van de fietspaden in Heerhugowaard. De gemeente Dijk en Waard wil meer en bredere fietspaden aanleggen, maar het lichtrode asfalt is steeds vaker niet leverbaar. De nieuwe knalrode fietspaden zorgen voor tientallen, zo niet honderden reacties op sociale media. “1 april is alweer een tijdje geleden.”

“Valt zeker op, maar wel heeeeeeel rood”, schrijft iemand op Facebook. Wie over de Diamant of op bedrijventerrein Beveland rijdt, kijkt zijn ogen uit. De fietssuggestiestroken zijn sinds een paar dagen best wel rood. Knalrood. “Rood is spuuglelijk”, vindt iemand anders. Maar er zijn ook positieve(re) reacties op Facebook te vinden. “Wat maken jullie je allemaal druk om een kleurtje, als het maar vlak is en goed fietst”, heeft iemand gereageerd op de commotie. Maar waarom zijn de nieuwe felgekleurde stroken er?  (tekst gaat verder onder de foto)

De Diamant kleurt rood. (foto: Streekstad Centraal)

Uit onderzoek blijkt dat de gemeente Dijk en Waard een gevaarlijke gemeente is voor de fietser. Daarom wil de gemeente flink inzetten op meer en bredere fietspaden. Volgens de gemeente is de knalrode kleur zeker niet per ongeluk: het gaat om een proef. “Deze laag vervangt het rode asfalt dat steeds vaker niet meer leverbaar is”, stelt Dijk en Waard. “Deze kleur zorgt voor contrast. Dit maakt de fietspaden veilig en goed zichtbaar, zowel bij goed weer als in het donker en bij regen.” (tekst gaat verder onder de foto)

Dijk en Waard is een van de gevaarlijkste gemeenten voor de enthousiaste rijwielbestuurder. (foto: aangeleverd)

Wij vroegen aan onze Instagramvolgers wat ze vinden van de knalrode fietspaden in Heerhugowaard. En er werd meteen lekker gereageerd. Zo’n 21 procent van de stemmers vindt de paden lekker duidelijk. 29 procent ziet het liever vandaag dan morgen verdwijnen, en zo’n 50 procent maakt het niet uit.

Overigens voor wie de fietspaden nog iets te rood vindt, is er goed nieuws. “De nieuwe coating is nu nog wat fel, maar zal door gebruik wat vervagen”, stelt Dijk en Waard. De gemeente zoekt samen met aannemers naar alternatieven voor fietspadkleuren bij nieuwe projecten.

Fietsster gewond bij aanrijding met motorscooter in Egmond aan den Hoef

Een fietsster is gewond geraakt bij een aanrijding met een motorscooter in Egmond aan den Hoef. Het ongeluk gebeurde maandagmiddag even na 15:30 uur op de Egmonderstraatweg. De vrouw is met onbekend letsel naar het ziekenhuis gebracht.

De fietsster reed op het fietspad uit de richting van Egmond aan Zee. Ze wilde oversteken naar het Delverspad, toen het misging. Uit dezelfde richting kwam ook een motorscooter. Een harde klap volgde. De vrouw kwam op de weg terecht en ook de motorscooterrijder met passagier kwamen ten val.

De schade aan de fiets en motorscooter bleven beperkt. De motorrijder en passagier konden hun weg weer vervolgen.

RADIONL Zomertoer komt weer naar Heerhugowaard 🗓

Tino Martin, Gerard Joling, Mart Hoogkamer en René Froger. De lijst artiesten die de afgelopen jaren voor de RADIONL Zomertoer naar Heerhugowaard kwamen is lang. Nog even en dan wordt het festival weer gehouden op ijsbaanterrein ‘t Kruis. Zondag 7 juli vanaf 13:00 uur. De toegang is gratis.

“Met meer dan twintig Nederlandstalige artiesten die liveoptreden, wordt het een dag vol muzikaal spektakel”, schrijft de organisatie in een bericht. Het is nog niet bekend wie er dit jaar optreden tijdens het muziekfestival. “Het wordt landelijk uitgezonden op zowel radio als televisie.”

Voor meer informatie over de Heerhugowaardse Zomertoer, zie de website zomertoerhhw.nl.

Klassieke auto’s laten harten sneller kloppen in Castricum: “Wagen komt rechtstreeks uit Swiebertje”

“Deze had mijn vader ook”, zegt een man. Hij kijkt geïnteresseerd in het rond. Liefhebbers van oude auto’s konden zondag hun hart ophalen op de Torenstraat in Castricum.  Vooral veel kinderen keken geïnteresseerd naar de oude auto’s. En ook voor de eigenaren was dat een leuk moment. “Een hoop mensen denken dat mijn auto niet zo oud is.”

Jelle Ouwendijk staat met zijn Mercedes op de Torenstraat in Castricum. En hij is niet de enige. Een oude BMW, een Volvo, Vespa’s uit jaren vijftig en een iconische Triumph. Het is zomaar een greep uit de oldtimers op de straat. Ondanks de regen worden de voertuigen toch door de nodige ogen bekeken en lopen sommige liefhebbers er likkebaardend langs.

Ouwendijk staat al een paar uur met zijn wagen in het dorpscentrum. Het is een Mercedes-Benz 280 s uit 1976. “Een hoop mensen denken dat mijn auto niet zo oud is”, zegt Ouwendijk tegen de verslaggever van Streekstad Centraal. “Maar goed, als je gaat rekenen. 1976 is ook al 48 jaar geleden. Dat hebben veel mensen niet echt door.” (tekst gaat verder onder de foto)

Ouwendijk laat trots zijn Mercedes zien. Een van de eerste wagens met cruisecontrol en een airco. (foto: Streekstad Centraal)

Ouwendijk is naar eigen zeggen al jaren gek van auto’s. “Ik was twaalf en ging niet meer naar school. Pa zat in de auto’s, dus ik ben er een beetje ingerold. Zo is het gegaan.” Thuis heeft Ouwendijk nog meer antieke auto’s, maar in deze Mercedes-Benz rijdt hij “dag en nacht”. “Een huis kostte in die tijd zo’n 140.000 ouderwetse guldens, en deze auto had een prijskaartje van 120.000 gulden. Het was een behoorlijke investering.”

De wagen van Ouwendijk is een Amerikaanse uitvoering. Met cruisecontrol en zelfs een airco. “Een luxe wagen, zeker in die tijd. Een auto met charme. Bovendien gaat hij niet kapot. Met andere merken is er altijd wel wat”, vertelt de autohandelaar. Ouwendijk wijst naar de wagen. “Een lampje blijft dan knipperen of een deur gaat minder goed dicht. Maar bij deze is dat niet zo.”

Ondertussen gaat het weer flink regenen. “Laten we even schuilen”, zegt een bezoeker. Even later gaan de blikken naar een Ford Model A Tudor. De allereerste auto die van een productielijn rolde. “Het zou zomaar de wagen van een dokter of burgemeester kunnen zijn”, lacht een man. “De wagen komt rechtstreeks uit Swiebertje”, vult een ander aan. De eigenaar van de Ford is helaas niet in de buurt. (tekst gaat verder onder de foto)

De motor van de Ford Model A Tudor. (foto: Streekstad Centraal)

Na regen komt zonneschijn. Ook in Castricum. Het begint zelfs een beetje warm te worden op deze junidag. “Jammer van het weer, maar je ziet dat er toch niet veel minder mensen komen”, zegt een marktkoopman met een collectie boeken. “We laten ons niet uit het veld slaan.” Hij lacht.

Kanovaarders op de voet gevolgd door voorgangers: “We waren drukker met hozen dan roeien”

Noem het een barre tocht, noem het een uitdaging. Vier reddingsbrigadiers uit Schoorl vertrekken waarschijnlijk komende week vanuit Engeland naar Camperduin. Maar ze zijn zeker niet de eerste. Hun poging om de Noordzee over te roeien wordt nauwlettend gevolgd door Gerrit Kistemaker en Bertus Butter. Zij maakten diezelfde oversteek. In 1978. “Zo’n tocht vormt je voor de rest van je leven. Als je iets of iemand je dwarszit dan denk je: ach, wat kan mij gebeuren? Wij zijn de Noordzee over geroeid.”

Een grote droom. Dat was het voor Bertus Butter om de Noordzee over te varen. Van kinds af aan roeide hij. “Ik had al twee eerdere pogingen gewaagd in 1974 en 1975 om het Kanaal bij Calais naar Dover roeiend over te steken”, laat Butter weten. Maar die pogingen waren geen succes. De eerste keer liep zijn boot geregeld vol. “En waren we drukker met hozen dan roeien”, vult hij aan. “De tweede keer zonk onze boot halverwege, toen nog met een andere reisgenoot dan Gerrit.” Daarmee lukte het dan toch. (tekst gaat verder onder de foto)

Gerrit Kistemaker (links) en Bertus Butter (rechts) op de Noordzee. (foto: aangeleverd)

Ze trainden, trainden en trainden. Ook Gerrit kan zich de tocht over de Noordzee nog goed herinneren: “Toen het op dag twee ‘s nachts ging stormen en onweren vond ik het wel angstig. De golven kwamen soms zo hoog dat de volgboot, die voor noodgevallen mee was, ons niet kon zien. We aten weinig. Je maag is door al dat heen en weer van de golven behoorlijk van streek.” (tekst gaat verder onder de foto)

Bertus herinnert zich nog heel goed de laatste dag, met dichte mist. Er kwam een gigantisch containerschip aan. “Zo groot als een flatgebouw. Recht op ons af. Ik heb stevig doorgeroeid en was precies op tijd uit hun vaarroute. Het was een prachtig gezicht om de romp die ik had omgebouwd door die golven heen te zien klieven. Angstig? Nee. Prachtig juist!” (tekst gaat verder onder de foto)

Een volgboot houdt de mannen dag en nacht in de gaten. (foto: aangeleverd)

De mannen weten uiteindelijk na 250 kilometer en 57 uur roeien de overkant te halen. Bertus weet wat de vier mannen van de reddingsbrigade te wachten staat. “Ik heb er alle vertrouwen in dat het hen gaat lukken. Ze zullen er veel aan hebben. Zo’n tocht vormt je voor de rest van je leven. Als je iets of iemand je dwars zit dan denk je: ach, wat kan mij gebeuren? Wij zijn de Noordzee over geroeid.”

De kostbare praktijkervaring van Bertus en Gerrit is inmiddels gedeeld met de huidige generatie. “Ik heb tegen hen gezegd dat de roeimachine waar ze op trainen op een kratje bier moet, want je moet leren om met de golven mee te roeien”, vertelt Bertus. Ook Gerrit heeft nog een tip voor de nieuwe helden. “Stel je er op in dat je bijna niet zal slapen. Ik deed ‘s nachts geen oog dicht. Maar goed, ze zullen het met z’n vieren makkelijker hebben.”

Flinke schade na ongeluk op Heerhugowaardse kruising

Flinke schade is zondag ontstaan na een ongeluk op de kruising van het Stationsplein en de Zuidtangent in Heerhugowaard. Het is nog niet duidelijk wat de precieze oorzaak van de botsing is. Toegesneld ambulancepersoneel heeft de inzittenden gecontroleerd, maar niemand hoefde naar het ziekenhuis.

De eerste melding op de kruising bij de Heerhugowaardse spoorovergang kwam rond 13:00 uur binnen bij de meldkamer.  Vanwege de haaientanden op het wegdek, bestaat het vermoeden dat een van de wagen geen voorrang heeft verleend. De ene auto kwam na de aanrijding tot stilstand tegen een lantaarnpaal. De ander belandde op de middenberm.

Hoewel niemand gewond raakte bij de botsing, zijn de twee auto’s wel beschadigd. Een bergingsdienst zal de auto’s wegslepen.

Gewonde bij kettingbotsing met vier auto’s in Alkmaar

Bij een kettingbotsing op de Smaragdweg in Alkmaar is iemand gewond geraakt. In totaal waren vier auto’s betrokken bij het ongeluk. Meerdere inzittenden, waaronder twee kinderen, zijn nagekeken door de toegesnelde hulpdiensten. 

Het ongeluk gebeurde zondag rond 11:45 uur. Vermoedelijk doordat een automobilist remde om een groep overstekende ganzen niet aan te rijden. De hulpdiensten waren snel ter plaatse op de weg bij de Boekelermeer. Een iemand is met onbekend letsel naar het ziekenhuis gebracht.

De toegesnelde bergingsdienst heeft de vier auto’s weggesleept. Het overige verkeer ondervond enige hinder van het ongeluk. De Smaragdweg was namelijk tijdelijk afgesloten vanaf verkeersplein Kooimeer.

Wandelaars lopen bijna 40.000 euro bij elkaar voor het goede doel: “Heerlijk gelopen”

Featured Video Play Icon

“Al moet ik kruipend. We gaan nu door. Vooral de laatste dag, dan geef ik niet op”, zegt een vrouw. Voor de een was het makkelijk te doen, voor de ander een zware strijd. Maar de zestiende Wandel4daagse zit erop. Duizenden sportievelingen finishten zaterdag op het Alkmaarse Waagplein. Bijna 40.000 euro werd opgehaald voor inloophuis ‘t Praethuys en KWF.

Kaasmeisjes en Kaasjongens delen zonnebloemen uit. Een rode loper ligt op het plein. “Ik ben blij dat het klaar is en ik ben blij dat ik het heb gedaan”, zegt een vrouw voor de camera van Streekstad Centraal. Evenementmanager Jeroen Wouda van Le Champion staat bij de stempelpost. “We hebben in totaal 4.500 wandelaars gehad. Dat waren de eerste dagen 3.000, een aantal deden de tweedaagse”, vertelt hij. “We hebben niet veel uitvallers gehad dit jaar.” (tekst gaat verder onder de foto)

De wandelaars werden verwelkomt met zonnebloemen (foto: Streekstad Centraal)

Alweer voor de zestiende keer werd de Wandel4Daagse georganiseerd. Wat begon als alternatief voor de Egmond Wandel Marathon en Dam tot Dam Wandeltocht, is in samenwerking met de gemeente Alkmaar uitgegroeid tot een evenement met duizenden lopers. De tocht bracht de sportievelingen dit jaar onder andere in Bergen, Heiloo, maar ook Heerhugowaard en Broek op Langedijk. Het was eigenlijk prima wandelweer”, vertelt Wouda. “Alleen vandaag iets meer regen. Maar ik denk dat we over vier dagen gezien niet mogen klagen.” (tekst gaat verder onder de foto)

De vijf burgemeesters uit de regio liepen donderdag mee met de zogenoemde ‘Pelgrims route’. Aan burgemeester Mascha ten Bruggencate van Heiloo de eer om de gong te slaan. (foto: NH Media)

Op het Waagplein worden stempels gezet op de kaarten. Familie en vrienden staan klaar om de lopers als helden te ontvangen. Maar eerst zijn ze nog even aan het nagenieten bij de rode loper. “Beetje slecht weer gehad vandaag, dat is jammer. Maar heerlijk gelopen”, zegt een wandelaar. Een enthousiaste sportieveling heeft ook nog een boodschap voor Alkmaarders die de wandelschoenen in de kast lieten staan: “Het is genieten, dit moet iedereen doen: de vierdaagse van Alkmaar. Kom op jongens!” (hoofdfoto: Streekstad Centraal)