Categorie: incidenten 112

Een 71-jarige man uit Heerhugowaarder is schuldig verklaard aan ontucht met twee van zijn kleindochters. Tussen begin 2020 en het najaar van 2021 had hij de jonge meisjes meermalen onzedelijk betast en gemasseerd tijdens het oppassen. Ze waren vier en zes jaar oud toen het begon. De grootvader kreeg 20 maanden celstraf, waarvan acht maanden voorwaardelijk. Ook moet hij bij elkaar rond 8.000 euro schadevergoeding betalen aan de slachtoffers. De meisjes hielden trauma’s over aan hun ervaringen en een van hen heeft regelmatig woedeaanvallen.

 

De man zou de meisjes tijdens het oppassen tussen begin 2020 en najaar 2021 meerdere malen onzedelijk hebben betast en ’gemasseerd’.

De slachtoffers waren toen dat begon respectievelijk vier en zes jaar oud. Zij hebben door de gebeurtenissen allebei een posttraumatische stressstoornis (PTSS) opgelopen. Een van de twee heeft regelmatig woedeaanvallen.

Het seksueel misbruik kwam aan het licht, toen de jongste van de kinderen het na het douchen spontaan aan haar vader vertelde. Die stapte samen met zijn vrouw naar de politie en deed aangifte.

Hoewel de grootvader alle aantijgingen ontkent, vindt de rechtbank dat de slachtoffers tijdens een informatief gesprek met de politie, de aangifte en hun verhoor betrouwbare en samenhangende verklaringen hebben afgelegd.

Dat de Heerhugowaarder in zijn telefoon teksten had opgeslagen, waarin hij zijn andere kinderen vraagt al zijn spullen te verkopen en zijn excuses aanbiedt, ziet de rechtbank als steunbewijs.

Schadeclaim
De officier van justitie eiste eerder zestien maanden cel, waarvan de helft voorwaardelijk, tegen de grootvader. Ook wilde de aanklager dat de man een contactverbod met het gezin krijgt opgelegd, een behandeling ondergaat en een schadeclaim betaald.

De rechtbank stemde met die laatste maatregelen in en kwam vanwege de ernst van de feiten tot een vier maanden langere straf.

„Zedenzaken zijn bewijstechnisch vaak lastig, omdat het om feiten gaat die zich in het verborgene hebben afgespeeld en het gaat om het woord van de aangevers tegen dat van de verdachte”, aldus de rechtbank in haar vonnis.

„De kleinkinderen en hun ouders mochten er op vertrouwen dat de slachtoffers juist bij hun opa in veilige handen waren. Dat de ontuchtige handelingen uiteindelijk zijn gestopt, lijkt alleen te danken aan de omstandigheid dat er op een gegeven moment over is verteld.”

De Heerhugowaarder heeft tot begin oktober de mogelijkheid om hoger beroep tegen de uitspraak aan te tekenen.

 

ingesteld en dit zou de overlast hebben verholpen, maar omwonenden stellen dat andere jeugd nog steeds lastig wordt gevallen. En als ze in verweer gaan, worden ze mishandeld. 

– die de straten van de binnenstad onveilig maken. ,,Ze intimideren. Ze trekken jongeren van de fiets. Ze zijn psychopathisch, gewetenloos.’’

 

tieners is de baas in Alkmaar. Ze trekken zich niets aan van de politie, intimideren voorbijgangers, ondernemers en bewoners. Vorige week moest Leia’s zoon van dertien het ontgelden.
Een dertienjarige jongen en zijn vriend horen dat een vriend van hun van z’n fiets getrokken is door een groepje tieners. De moeder, Leia Pickkers, zegt nog tegen haar zoon: ga er niet heen, ga geen verhaal halen.

Maar, weet ze, de vriend is iets temperamentvoller. De 28-jarige Alkmaarse heeft er geen goed gevoel bij, ze volgt haar zoon en diens vriend. Ze merkt het al: ze gaan de verkeerde kant op. ,,Foute boel.’’

Leia ziet haar zoon bij een groep van vier jongens, in de leeftijd van 12 tot 16. ,,Die hadden wel iets weg van dealers, is hij nu drugs aan het kopen?’’, denkt ze.

De jongens verdwijnen in het steegje. Daar wordt Leia’s zoon gevraagd zijn zakken te legen. Doet-ie niet. Volgens de vier jongens roept Leia’s zoon dan ’je kankermoeder’. Dat ontkent hij later.

Leia’s zoon wordt geslagen, geschopt, en moet knietjes incasseren. Leia vindt haar zoon huilend en met een kapot gescheurd shirt in de steeg. Ze ziet opluchting als hij haar ziet.

,,Vier tegen één’’, blikt Leia terug. ,,Losers.’’

Ze is op oorlogspad. Ze loopt naar de jongeren, die inmiddels bij een stuk of vijftien leeftijdsgenoten staan. Ze confronteert. De politie komt en sust, maar kan verder niets.

Onderweg naar huis worden Leia en haar zoon achtervolgd. De achtervolgers gooien her en der fietsen op straat. Ze ruziën met Leia. Een van de achtervolgende jongens pakt een fiets en gooit die richting Leia en haar zoon.

De twintig
Het incident staat niet op zich. Leia, maar ook verschillende ondernemers, en de gemeente zelf eerder, spreken van een groep – van twintig tieners – in de leeftijd van 13 tot 18 – die de straten van de binnenstad onveilig maken. ,,Ze intimideren. Ze trekken jongeren van de fiets. Ze zijn psychopathisch, gewetenloos.’’

 

Het is een groep jongeren die met messen op straat loopt, die graag hangt, onder meer bij de Krebbesteeg bij winkelstraat de Laat.

Gemeente Alkmaar zelf zei al eerder dat het al tweeënhalf jaar gaande is. Dat een grote groep jongeren veel roept, schreeuwt, muziek luistert, bromfietsen onnodig start, afval op de grond gooit en de bewoners, ondernemers en voorbijgangers intimideert.

Sinds enkele maanden is daar cameratoezicht. In juli zei burgemeester Anja Schouten nog dat het effect heeft: ,,Op dit moment is er voldoende effect. De overlast is minder tot zelfs opgelost.’’

Die indruk leeft niet bij Leia. Die merkte dat de politie niets kan, niets mag, met de rug tegen de muur staat. Ze mogen niet preventief fouilleren of minderjarigen ’zomaar’ aanpakken. Leia kreeg zelfs het advies: ,,Blijf uit de binnenstad.’’

Leia’s oren klapperen: de politie heeft geen gezag. ,,Die jongens deinzen nergens voor terug. Ze voelen zich onschendbaar.’’

Sterker nog: ingrijpen is goed voor de status van de tieners. Het levert ze ’street credits’ op, symbolische punten voor ruig gedrag. ,,Dat geeft ze het gevoel dat ze het goed gedaan hebben in hun kring.’’

Inmiddels dwalen ze door de stad, stelt ze. Zelfs in de Mare zijn nu te vinden af en toe. ,,Een groep van twintig jongens die de stad domineert.’’