In de voorjaarsvakantie organiseert de sportregisseur van Alkmaar Oost een speciale sportmiddag voor kinderen van 6 tot en met 12 jaar oud. Op maandag 19 februari kunnen ze zich uitleven tijdens meerdere clinics in Sporthal De Spil achter wijkcentrum De Oever. Aanmelden kost 3 euro, behalve als je 10 jaar oud bent; dan is de toegang gratis vanwege het jubileum.
Bij de sportmiddag in Sporthal De Spil maken kinderen kennis met karate, kickboksen, crossfit en turnen. Of ze nou veel of weinig sportervaring hebt, het wordt een leuke middag met veel afwisseling waar de jeugdigen misschien wel talenten ontdekken waarvan ze niet wisten dat ze die hadden.
De sportmiddag duurt van 13:00 tot 15:00 uur. Aanmelden en meer informatie via de website van Alkmaar Sport.
Op woensdag 21 februari kunnen bezoekers in de voorjaarsvakantie voor 5 euro in Outdoorpark van Alkmaar onbeperkt genieten van alle obstakels. Bezoekers kunnen van 10:00 tot 13:00 uur hun klimkunsten testen bij alle hindernissen en de adrenaline door hun aderen laten stromen. Ook voor wie al vaker is geweest zal een bezoekje leuk zijn, want het nieuwste obstakel wordt onthuld: De Hoornse Sloper.
Voor 2 euro extra kunnen deelnemers aansluitend nog tot 17:00 uur zwemmen in het naastgelegen zwembad De Hoornse Vaart. Jeugd kan daar los gaan op de 15 meter lange stormbaan en er is gratis animatie.
De openstelling tijdens de voorjaarsvakantie is een voorproefje. Op 1 april opent het park weer haar poorten voor een nieuw zomers outdoorseizoen. Kaarten voor park en zwembad zijn te bestellen op de website van Outdoor park Alkmaar.
AV Hylas was afgelopen weekend met een delegatie van vier atleten aanwezig op de Nederlandse Indoorkampioenschappen Atletiek voor de oudere junioren. Het werd een geslaagd weekendje Apeldoorn, want ze boekten bijna alleen maar persoonlijke records. Als kers op de taart greep Amy Tijmstra het zilver op de 60m sprint.
Vorig jaar nam Amy al deel aan het NK in de leeftijdscategorie onder 18 jaar, ook al was ze toen pas 14 jaar. Toen werd ze tiende in 8,07s en miste ze de finale op vijf honderdsten. Een jaartje ouder, een jaartje (veel) sneller. De series kwam ze eenvoudig door en in de halve finale schakelde ze een tandje bij. En blijkbaar zat er nog wat meer in, want in de finale schoot ze naar 7,68s, een mooie verbetering van haar record. En die tijd was goed voor een tweede plaats, nét voor de nummer drie.
Amy nam ook deel aan de 200m op zondag. Met een mooi record van 25,28s plaatste ze zich voor de finale, maar met de vijfde tijd kreeg ze baan 2 toegewezen. Met de snelheden waarop de meiden lopen zijn eigenlijk alleen de banen 4, 5 en 6 van een 200m indoorbaan prettig om in te sprinten. Toch bleef Amy slechts een paar honderdsten van haar kersverse record en daarmee werd ze vierde.
Ook Wendy Tijmstra was weer van de partij, en net als haar tweelingzus ging ze met een persoonlijk record (7,82s) door naar de finale 60m. Daarin was ze een fractie minder snel, maar het was goed genoeg voor een zesde plaats. Op de 200m sprintte Wendy naar een recordtijd van 25,52s. Daarmee liep ze de finale voor de Top 6 mis op slechts zes honderdsten.
Lisa Sevenhuijsen kwam uit op het onderdeel hinkstapspringen. Met een afstand van 10,48m bleef ze net onder haar persoonlijke record. En ook zij had net als Wendy pech. Ze werd negende terwijl de top 8 doorgaat naar de finale voor drie extra pogingen. Toch mag ze tevreden zijn want ze komt terig van een wat langere, vervelende blessure.
Nick Tijmstra (inderdaad…) nam deel aan de 60m en 200m voor de oudste junioren. Hij ging naar huis met een recordtijd van 7,52s en een 27e plaats. Op de 200m zette twee keer een pas op de binnenlijn van zijn sprintbaan en de scheidsrechter was onverbiddelijk: diskwalificatie. (foto: René Tijmstra)
De junioren van AV Hera hebben afgelopen weekend uitstekend gepresteerd tijdens hun Nederlandse Indoorkampioenschappen Atletiek. Alle acht gingen ze vanuit Apeldoorn naar huis met persoonlijke records en dat leverde bij elkaar vier medailles op. Tim Posthuma de Boer was het allerbeste, met goud op het hoogspringen.
Tim haalde eerder al nationale medailles op sprongonderdelen (zie foto), maar nog nooit goud. En hij had maar één kans, want door het ongunstige tijdschema moest hij kiezen. De keuze voor het hoogspringen pakte perfect uit. Tot en met zijn nieuwe recordhoogte van 1,94m sprong Tim foutloos, waardoor hij de leiding had met nog maar één concurrent over. De strijd op de volgende hoogte was superspannend, maar uiteindelijk werd die niet gehaald.
Hoogspring-medailles scoren wordt onderhand een traditie voor Hera-junioren. Malin Schouten had de toon al gezet. Ook zij haalde al haar hoogten in één keer. Daarmee kwam ze uit op 1,69m en springt ze nu echt over haar eigen lengte heen. Eén van haar laatste tegenstanders haalde ook de volgende hoogte nog, waardoor de eerste NK-medaille voor Malin niet goud was maar zilver.
Eremetaal op de horden, dat is al jaren vaste prik voor Hera-junioren. Lana Broers hield deze traditie in stand. Ze bereikte de finale 60m horden eenvoudig, maar daarin startte ze niet goed. De rest van haar race was daarentegen een stuk beter, waardoor ze op de finish nog nét brons veroverde in 8,87s. Tim en Kian Sanches liepen ook horden. Het goudhaantje werd vijfde in 8,33s. Kian behaalde overall een 15e plaats, maar verpulverde daarbij zijn eigen beste prestatie met 8,70s.
Rosalie ten Bruggencate was het die de vierde medaille namens Hera pakte. Ze kon zich sparen tijdens de voorronden 1500m, maar de twee favorieten waren evengoed (nog) een maatje te groot. Voor haar een tijd van 4:36.83 min een mooie bronzen plak.
En dan waren er nog Lennart Boogaard, Thijs en Bruggencate en benjamin Zeb Tesselaar. Lennart ging niet zo lekker bij het verspringen, maar eerder op de zaterdag werd hij met de kogel netjes zevende met een afstand van 14,23m. Thijs mag tevreden terugkijken op zijn 1500m; hij finishte als elfde in 4:11,21 min. De pas 14-jarige Zeb beproefde zijn geluk op de 400m tussen jongens tot drie jaar ouder. In de series liep hij een hele snelle 51,67s. In de finale was hij iets minder snel, maar de vijfde plaats leek sowieso voor nu nog heel even het hoogst haalbare. (archieffoto: Frank Hilberts)
Tien jaar geleden trad hij aan als directeur van AZ en verving daarmee Toon Gerbrands. Maar nu staat Robert Eenhoorn op het op het punt zelf ook de ‘bladzijde AZ’ om te slaan. “Ik merkte bij mezelf dat er een bepaalde metaalmoeheid z’n intrede doet en dan moet je conclusies trekken.”
Eenhoorn is een sportman en als iets niet 100 procent kan, gaat het bij hem schuren: “Een club als AZ verdient de volle inzet en ik merkte dat die energie voor mijzelf steeds lastiger te vinden bleek. Daarop heb ik de beslissing gebaseerd die nu genomen is. Er is nog geen zicht op wat ik hierna ga doen en om alle speculatie voor te zijn er is dus nog geen volgende stap in zicht”, zo laat hij in een persbericht weten.
“Ik heb de afgelopen jaren met ontzettend veel plezier en energie gewerkt bij en voor AZ. In die jaren zijn er nogal wat zaken gepasseerd en het gaat te ver om alle hoogtepunten op te noemen. Maar één van de belangrijkste dingen die ik wil aanhalen is de sportieve en financiële gezondheid van de club. AZ draait al jaren mee in de top van de Eredivisie en heeft ook in Europees verband een uitstekende indruk achtergelaten. Bijzonder trots ben ik op de manier waarop onze jeugd zich presenteert, niet in de laatste plaats omdat dit een stabiele toekomst voor de club in de komende jaren betekent.”
Het is nog niet bekend wie Eenhoorn gaat opvolgen of wat hij gaat doen.
Ontkennen heeft geen zin meer, een onderzoek onderstreept wat meerdere sportverenigingen al een tijdje roepen. En dat is dat er te weinig capaciteit is in Dijk en Waard. “Wij gebruiken wel vijf of zes andere locaties.”
Streekstad Centraal sprak onder meer met Jurgen Beerse, voorzitter van SV Vrone Zaalvoetbal. “Wij zitten al een aantal jaren met capaciteitstekort. We hebben 33 voetbalteams en we kunnen ze niet allemaal kwijt in Sporthal De Oostwal. We moeten dus naar andere accommodaties in de regio. Dat is iets dat je voor je leden niet wilt.”
“We zijn al een aantal jaren in gesprek met de gemeente”, vervolgt Beerse. “Daar is nog niets uit naar voren gekomen, dus het blijft nog wel even schipperen. Het is wel fijn dat we een goede samenwerking hebben met Vrone handbal. Voor jeugdwedstrijden kunnen we nog wel eens regelen dat zij iets eerder stoppen, zodat wij iets eerder kunnen beginnen. Maar het is verre van ideaal. Soms kan er pas om 22:30 uur gespeeld worden.” (tekst gaat door onder de foto)
ZV Vrone 1 promoveerde in 2022 naar de Topklasse (foto: SV Vrone)
Bob Kool, vice-voorzitter van FC Marlène, zet zich ook al jaren in voor meer sportfaciliteiten en een (top-) sportklimaat in Dijk en Waard. Er wordt aan gewerkt, maar dat gaat op bestuurlijk tempo: stroperig. “Twee jaar geleden benaderde de gemeente me voor een plan voor een nieuwe sportaccommodatie. Harstikke leuk om over te brainstormen met ook Tornado, KSV en Turn Totaal Langedijk. Ook andere verenigingen zijn benaderd. We hebben dat plan ingediend, maar daarna werd het erg stil.”
Ook FC Marlène zit te springen om ruimte. De dames trainen nu in Obdam en Hoogwoud. “We zijn ontzettend blij met de plek in Obdam, we worden hartelijk ontvangen en de zaalhuur is een stuk goedkoper. Maar goed het ruimtegebrek het is natuurlijk wel een probleem”, vervolgt Bob. “En Marlène is een topsportvereniging. Die uitstraling wil je aan kunnen bieden. Gasten worden nu tijdens wedstrijden in een hoekje gezet. En voor besprekingen moeten we ergens anders heen. We hebben nog gekeken naar het zelf bouwen van een hal maar dat is financieel niet haalbaar.”
Gezelligheid en op niveau zaalvoetballen gaan bij Marlène hand in hand (foto: FC Marlène)
“KVS laat jeugd nu trainen in de Sportlagune”, weet Bob Kool. “Die heeft niet eens een normale afmeting. De handbalclub wil graag stapje hoger en dat kan prima gezamenlijk worden aangepakt. We delen al ons camerasysteem.” Hij beschrijft ook krapte bij Tornado, de tweede van drie handbalclubs in Heerhugowaard.
En dan valt het f-woord. “Het is misschien vloeken in de kerk, maar daar ga je misschien toch heen. Fuseren. We moeten er toch een rekening mee gaan houden dat we één gemeente zijn”, stelt Bob. “Wil je bijvoorbeeld als turnvereniging in Langedijk of Heerhugowaard blijven dan blijft het bij twee kleine hallen in plaats van één grote met alles erop en eraan. Zouden wij eventueel ook in Langedijk moeten spelen, dan is dat maar zo.”
Bij het college van B&W is geen gebrek aan wilskracht. Sportwethouder John Does begrijpt waar de geluiden vandaan komen: “Door de groei van onze gemeente en achterstallig onderhoud zijn onze accommodaties niet meer passend bij de omvang van onze gemeente en bij onze ambities. Daarom is het goed dat door gedegen onderzoek een goed beeld is ontstaan van wat ons te doen staat. Nu is het zaak om te bepalen hoe en in welk tempo ons toekomstbeeld realistisch kan worden ingevuld.”
Does doelt op een recent onderzoek van het Mulier Instituut. Dat zette de krapte echt in de spotlight: Dijk en Waard hééft relatief weinig capaciteit. En dat terwijl er juist relatief veel aan zaalvoetbal en -handbal wordt gedaan.
Een juichende wethouder John Does. Deze keer vanwege politieke winst van zijn partij (foto: Streekstad Centraal)
“Een aantal ontwikkelingen kunnen al redelijk snel, die zijn gekoppeld aan scholenhuisvesting”, kleurt de wethouder in. “Zo gaan er drie scholen weg en komt er eentje voor terug bij de oude Montessorischool. Dat zou een perfecte plek zijn voor een sportzaal. Die staat gepland voor 2025. Dan wel nog de vraag of het een gymzaal wordt of een sporthal.”
Voor de langere termijn noemt de sportwethouder een periode van vier tot tien jaar om uit te breiden, dat hangt nogal van woningbouwplannen af. “In het derde kwartaal wordt de begroting van de komende vier jaar gepland. Er zijn wel wat financiële uitdagingen, zoals het ‘financiële ravijn’ voor gemeenten.” John Does verwijst naar de korting op rijksbijdragen vanaf 2026. “Maar het geluk is dat we erg groeien. Daar hoort onderwijs bij en de sportvoorzieningen kunnen daar mooi bij aansluiten.”
Een voorjaarsvakantie vol activiteiten, dat is wat Dijk en Waard Sport B.V. wilde bereiken voor kinderen en dat is gelukt. Van maandag 19 tot en met vrijdag 23 februari is het dikke pret op meerdere sportlocaties in Dijk en Waard. Zo worden een spelletjesochtend, kinderspeeltuin en een stormbaan georganiseerd. Gegarandeerd plezier voor kinderen van iedere leeftijd.
Het sportbedrijf trapt de voorjaarsvakantie op maandag 19 februari af met een leuke spelletjesochtend voor kinderen tussen de 6 en 14 jaar in de bibliotheek van Langedijk. Er worden veel spellen aangeboden maar ze mogen zelf ook spelletjes meenemen. Voor de snelle kinderen die veel energie hebben is er dinsdag 20 februari een stormbaan-spektakel. In Sporthal Deimos wordt daarvoor de langste indoorstormbaan van Nederland opgezet.
In Sporthal Waardergolf kunnen kinderen op woensdag 21 februari kennismaken met Speel-o-theek De Zusjes. Een variatie van speelgoed voor grove of fijne motoriek, het is er allemaal. Donderdag 22 februari zijn er voor kinderen de Olympische Spelen. Of nou ja, een kleine versie daarvan voor de leeftijden van 6 tot en met 12 jaar. Naast de spelen worden er ook sportieve clinics gegeven door specialisten.
Kinderen van groepen 3 tot en met 8 kennen de gymles ‘James Bond’ vast wel. In Sportzaal Mayersloot wordt dit spel als afsluiter van de vakantie op vrijdag 23 februari uitgeoefend. Verdeeld over drie groepen mogen de kinderen een uur lang boeven afgooien of juist zoveel mogelijk goudstaven stelen.
Tijdens de voorjaarsvakantie verzorgt Alkmaar Sport het IJsplein op schaatsbaan De Meent. Van maandag 19 februari tot en met vrijdagmiddag 23 februari wordt de 400-meterbaan omgetoverd tot een gezellige plek voor families. Op de ijsbaan is tijdens het familieschaatsen van alles mogelijk. Bezoekers mogen een eigen sleetje meenemen en Alkmaar Sport biedt diverse spellen aan op het ijs. Het programma varieert gedurende de week.
Er zijn materialen om te curlen, er zijn fietsjes beschikbaar voor icebiken en er kan ijshockey gespeeld worden. Ook verzorgt schaatsschool InBalans schaatslessen. Tijdens het familieschaatsen in de middag is het niet mogelijk om rondjes te schaatsen of te trainen. Recreatieschaatsers kunnen in de ochtend en avonden hun rondjes draaien op de schaatsbaan.
In de ijshal klinkt gezellige discomuziek uit de speakers en discolampen verlichten de hal. En na een dagje wintersport in eigen land kunnen de bezoekers in het restaurant genieten van warme chocomel met slagroom.
Informatie over openingstijden en tarieven tijdens de voorjaarsvakantie is te vinden op de website van De Meent. Schaatsten zijn eventueel te huur bij FortysixSports in De Meent.
Talitha Sluman heeft als allereerste Nederlandse ooit goud behaald tijdens het internationale marathontoernooi floretschermen van Parijs. In de categorie cadetten (onder 17 jaar) wist de 16-jarige Alkmaarse al haar 21 partijen te winnen. “Hard gewerkt en zó verdiend”, vertelt haar trotse vader Jan.
De Challenge CEP Marathon Fleuret is bijzonder door de hoeveelheid partijen die er te spelen zijn, en de kans die je op de tweede dag krijgt om weer terug in het toernooi te komen. Talitha had twee keer eerder meegedaan, en deze 18e editie was haar laatste kans om te winnen, want volgend jaar gaat ze naar een hogere leeftijdscategorie. Geen eenvoudige opgave met 141 deelneemsters.
Maar Talitha speelde vanaf het begin sterk. Zaterdag won ze al haar poulewedstrijden, waardoor ze zich als derde plaatste voor de volgende dag. Die hoge plaatsing is belangrijk, want op basis daarvan worden de tegenstanders bepaald. (tekst gaat door onder de foto)
Talitha in de aanval tegen haar Franse opponent (foto: Hans Kaho)
De Alkmaarse won ook de volgende pouleronde met vier tegenstanders, wat haar een vrijstelling opleverde en automatische plaatsing bij de laatste 64. Twee gewonnen partijen later waren er nog 32 over, en nog eens drie winstpartijen verder stond Talitha in de kwartfinales.
De kwartfinale tegen een Amerikaanse werd een thriller die eindigde in 15-14 voor Talitha, waarna ze een Française versloeg in de halve finale, met 15-8. Toen kwam de finale tegen een Chinese schermster. In een spannende strijd versloeg de Alkmaarse ook haar allerlaatste opponent.
“Ontlading en vreugdetranen. Ze kan het zelf haast niet geloven. Een rollercoaster van emoties. Hard gewerkt en zó verdiend”, laat vader Jan apetrots weten die de verrichtingen van zijn dochter live streamde op zijn YouTube-kanaal ‘Schermen in Beeld’. (tekst gaat verder onder de foto)
De beste drie schermsters met een blije Talitha in het midden (foto: Loes Sluman)
Talitha kreeg niet alleen een gouden medaille, maar ook een prachtige grote beker van bijna een halve meter hoog én voor haar klonk voor het eerst tijdens het toernooi het Wilhelmus. “Een zeer bijzonder kippenvel moment.” En de overwinning was een mooie bonus voor haar jarige coach Siroos Feizaskari.
In de aanloop naar het NK Meerkamp indoor was Jeff Tesselaar ziek. Niet ernstig maar hij had wel koorts. Daar was afgelopen weekend echter niets meer van te merken, want na een spannende strijd om de derde plaats was het de boomlange atleet uit Heerhugowaard die aan het langste eind trok. Voor zijn plaatsgenoot Lennart Boogaard was het door pijntjes onzeker of hij überhaupt wel mee kon doen, maar dat lukte en hij werd zowaar nog vierde bij de oudste junioren ook.
Jeff begon goed door op de 60m sprint maar net boven zijn eigen record te blijven. Daarna maakte het 20-jarige talent een sprongetje in het klassement met een nette afstand van 7,49m. Bij het kogelstoten liet hij punten liggen, maar Jeff sloot de dag af met een goede hoogtesprong van 1,93m en steeg daarmee naar de derde plaats, met een klein kansje op brons, maar het zou lastig worden om die op Dag 2 vast te houden.
De volgende ochtend maakte titelfavoriet Rik Taam uit De Rijp bekend dat hij niet verder kon. Een kansje op brons werd ineens een kansje op zilver. Echter, concurrent Yoram Vriezen is een veel betere hordeloper en dat liet hij zien ook, terwijl Jeff juist wat foutjes maakte. Jeffs andere grote concurrent, Leon Mak, kon daar echter niet van profiteren. De altijd lastige strijd met de polsstokken volgde. Jeff benaderde zijn record met 4,56m en toen was het eigenlijk al gedaan. Leon sprong liefst 40 cm hoger en schoot Jeff voorbij in het klassement, maar de buffer op de afsluitende 1.000m was niet groot. Jeff won de slotafstand in 2:39.63 min en liep hem op bijna 10 seconden, ruim voldoende voor de bronzen plak. (tekst gaat verder onder de foto)
Jeff Tesselaar is blij met zijn derde plaats. Naast hem winnaar Sven Jansons en nummer twee Yoram Vriezen. (foto: Bjorn Paree)
Toen had Lennart inmiddels de vierde plek binnen. Ondanks heupklachten produceerde hij een goede 60m sprint en een redelijke beste vertesprong, waarna hij het kogelstoten won met een afstand van 13,93m. En toen plotseling hinkepinkte de 18-jarige atleet bij de warming voor het hoogspringen. Knie. Naar de fysio voor tape onder de knieschijf en kijken of hij nog mee kon doen. Lennart begon wat lager dan normaal en het zag er nog niet best uit, maar met het vertrouwen verbeterde zijn techniek en uiteindelijk sprong hij een voor zijn doen goede 1,81m.
Op de 60m horden liet Lennart tijd liggen door zijn vervelende heup, maar met de polsstok sprong hij beter dan ooit en kwam tot 4,16m, om daarna op de 1.000m af te sluiten met een prima tijd van 2:50.99 min. en dus een vierde plaats overall.
Een traditie onder meerkampers: gezamenlijk vieren dat ze het toernooi hebben volbracht (foto: Bjorn Paree)
