Categorie: sport

Vier atleten van AV Hera hebben afgelopen weekend meegedaan aan de nationale indoor jeugdspelen in Apeldoorn. Zeb Tesselaar was goudhaantje met overwinningen op de 300 meter sprint en het verspringen. Ilse Boumans en Mike Best namen in hun eigen categorieën ook deel aan het verspringen. Mike moest genoegen nemen met een vierde plaats, maar Ilse ging naar huis met brons.

Zeb Tesselaar (U16) was oppermachtig op de 300 meter. Zonder problemen sprintte de 14-jarige allrounder naar de finale. In die eindstrijd leek het of hij echt moest strijden voor de overwinning. want één tegenstander bleef een rondje van 200 meter lang bij hem, maar daarna liet Zeb zien dat hij toch echt de snelste is. Als kers op de taart verbeterde hij met zijn tijd van 39,66s het toernooirecord. Nog nooit was iemand zo snel op deze jaarlijkse wedstrijd.

Voor die tijd had hij zich al geplaatst voor de finale verspringen. Ook zonder problemen. Ondanks zijn eerdere inspanningen had Zeb nog genoeg energie over; meteen in zijn eerste poging verbeterde hij zijn eigen record naar 6,26m. Daarna kwam hij niet zo ver meer, maar er was niemand die bij zijn afstand in de buurt kwam.

Ilse Boumans (U15) begon het toernooi met een verspringrecord van 4,85m. Daarmee plaatste ook zij zich direct voor de finale en gunde ze zichzelf wat tijd voor de series 60m horden. Ilse liep niet vlekkeloos, maar het was ruim voldoende voor de halve finale. Die ging wat beter en dat was maar goed ook, want de strijd was erg spannend. Helaas verliep de finale weer minder goed voor de 13-jarige Obdamse. Ze eindigde zevende in 9,89s. Daarna revancheerde Ilse zich met een bronzen vertesprong van 4,87m. In haar derde en laatste poging sprong ze verder, maar haar afzet was net iets te ver en daardoor ongeldig.

Mike Best nam ook deel aan het verspringen (U15), maar koos daarbij voor de 60m sprint. Ook hij plaatste zich direct voor de finale verspringen. Daarin begon hij met 5,17m en er zat duidelijk meer in, want hij zette ruim voor de balk af waar vanaf gemeten wordt. Het kwam er alleen niet echt meer uit, maar goed, de Top 3 was wel echt buiten bereik. De series sprint was hij inmiddels door met een recordtijd van 7,98s. En net als bij Ilse was het spannend in de halve finales, maar ook hij ging door. In de finale een duidelijk valse start voor twee tegenstanders, maar de starter liet ze lopen. Mike moest het stellen met een zevende plaats in 8,01s.

En dan was er nog Eva Boumans. Vanwege haar knieklachten kon ze niet meedoen aan de loopafstanden, maar kogelstoten vindt ze ook leuk. Haar doel was de finale voor de beste twaalf (U16) halen, maar het ging niet zo goed als ze had gehoopt na haar goede laatste training. Eva’s eerste stoot was veel te hoog en de 3 kilogram zware kogel landde na 8,75m. De andere twee pogingen gingen echter niet beter, waardoor ze als achttiende eindigde.

Ongekend spektakel tijdens de Nederlandse indoorkampioenschap atletiek. Werd er vorig jaar een wereldrecord verbeterd, dit jaar was het opnieuw raak en er was ook nog een dik Nederlands record voor Jessica Schilder van AV Hera. Zij stootte haar vier kilogram zware kogel 20,31m ver. Maar de club uit Heerhugowaard had nog meer te vieren. Jeff Tesselaar werd kampioen verspringen en Tim Posthuma de Boer won goud op de zevenkamp voor jongens onder 18 jaar. Ook allebei met overmacht.

Het NK Indoor 2023 was een groot atletiekfeest met als hoogtepunt het wereldrecord 400m voor Femke Bol. Het Omnisport stadion in Apeldoorn was voor de zondag een week van te voren al uitverkocht.Jammer voor wie tevergeefs tickets probeerde te scoren, maar wie er op zaterdag was, werd ook getrakteerd op een wereldprestatie. Door kogelstootster Jessica Schilder. In de vierde ronde verbeterde ze haar eigen nationale record naar 19,73m, maar er zat nog veel meer in. Na een foute vijfde stoot ramde ze haar kogel in de zesde en laatste ronde naar 20,31m. Dit seizoen is er door de wereldtop nog niet zo ver gestoten, dus op slag is ze een van de grote favorieten voor de wereldtitel, die over anderhalve week te winnen valt in Glasgow.

Maar er was meer succes voor de atletiekclub in Heerhugowaard. Jeff Tesselaar komt tegenwoordig uit voor AAC Amsterdam, maar hij blijft toch ook Heraan. Met zijn eerste vertesprong zette hij direct de toon en in de tweede ronde verbeterde hij zichzelf naar een prachtige 7,63m. Daar kwam niemand in de buurt. In zijn zesde en laatste poging sprong de 20-jarige meerkamper nóg verder, maar wel net ongeldig. (tekst gaat door onder de foto)

Omdat er tijdens de NK Meerkamp twee weken geleden geen ruimte was voor de zevenkamp voor junioren onder 18 jaar, kon Tim Posthuma de Boer aan de bak tussen de grote nationale toppers. Daar genoot hij zichtbaar van en het deed hem goed. De juniorenkampioen hoogspringen begon sterk door zich op de 60m sprint te verbeteren naar 7,42s en zette door met een vertesprong van 6,47m. Daarna liet hij punten liggen bij het kogelstoten (11,69m) maar de 17-jarige atleet revancheerde zich met een hoogtesprong van 1,94m. Mede doordat een aantal concurrenten hier juist (veel) punten morsten, sloot hij de eerste meerkampdag af met een luxe voorsprong in het puntenklassement.

Zondagochtend stond de 60m horden op het programma. Met 8,47s verloor Tim weinig of niets op zijn concurrenten en toen was het vooral zaak het polsstokhoogspringen niet te verknallen. Het is één van Tim’s beste onderdelen, maar je weet maar nooit. Hij sloeg echter hard toe met een fantastische hoogte van 4,15m. Op riante voorsprong in het klassement liep Tim op de afsluitende 1000m naar de titel in 3:01,28 min. (tekst gaat verder onder de foto)

Namens Hera namen verder deel de hordelopers Jared en Lana Broers en Rosalie ten Bruggencate op de 1500m. De pas 15-jarige Rosalie had de pech in de snelste serie te lopen. Ze liep een uitstekende 4:36,19 min maar als vierde ging ze toch niet door naar de finale. Jared liep op de 60m horden zijn naar eigen zeggen “slechtste race ooit” en ook bij zijn zus wilde het niet lukken.

En superster Femke Bol? Héél even leek ze zelfs onder de 49 seconden te duiken, maar de klok stopte uiteindelijk op 49,24s, drie honderdsten onder het wereldrecord dat ze een jaar terug liep. (hoofdfoto: Bjorn Paree)

De junioren van AV Hera hebben afgelopen weekend uitstekend gepresteerd tijdens hun Nederlandse Indoorkampioenschappen Atletiek. Alle acht gingen ze vanuit Apeldoorn naar huis met persoonlijke records en dat leverde bij elkaar vier medailles op. Tim Posthuma de Boer was het allerbeste, met goud op het hoogspringen.

Tim haalde eerder al nationale medailles op sprongonderdelen (zie foto), maar nog nooit goud. En hij had maar één kans, want door het ongunstige tijdschema moest hij kiezen. De keuze voor het hoogspringen pakte perfect uit. Tot en met zijn nieuwe recordhoogte van 1,94m sprong Tim foutloos, waardoor hij de leiding had met nog maar één concurrent over. De strijd op de volgende hoogte was superspannend, maar uiteindelijk werd die niet gehaald.

Hoogspring-medailles scoren wordt onderhand een traditie voor Hera-junioren. Malin Schouten had de toon al gezet. Ook zij haalde al haar hoogten in één keer. Daarmee kwam ze uit op 1,69m en springt ze nu echt over haar eigen lengte heen. Eén van haar laatste tegenstanders haalde ook de volgende hoogte nog, waardoor de eerste NK-medaille voor Malin niet goud was maar zilver.

Eremetaal op de horden, dat is al jaren vaste prik voor Hera-junioren. Lana Broers hield deze traditie in stand. Ze bereikte de finale 60m horden eenvoudig, maar daarin startte ze niet goed. De rest van haar race was daarentegen een stuk beter, waardoor ze op de finish nog nét brons veroverde in 8,87s. Tim en Kian Sanches liepen ook horden. Het goudhaantje werd vijfde in 8,33s. Kian behaalde overall een 15e plaats, maar verpulverde daarbij zijn eigen beste prestatie met 8,70s.

Rosalie ten Bruggencate was het die de vierde medaille namens Hera pakte. Ze kon zich sparen tijdens de voorronden 1500m, maar de twee favorieten waren evengoed (nog) een maatje te groot. Voor haar een tijd van 4:36.83 min een mooie bronzen plak.

En dan waren er nog Lennart Boogaard, Thijs en Bruggencate en benjamin Zeb Tesselaar. Lennart ging niet zo lekker bij het verspringen, maar eerder op de zaterdag werd hij met de kogel netjes zevende met een afstand van 14,23m. Thijs mag tevreden terugkijken op zijn 1500m; hij finishte als elfde in 4:11,21 min. De pas 14-jarige Zeb beproefde zijn geluk op de 400m tussen jongens tot drie jaar ouder. In de series liep hij een hele snelle 51,67s. In de finale was hij iets minder snel, maar de vijfde plaats leek sowieso voor nu nog heel even het hoogst haalbare. (archieffoto: Frank Hilberts)

Ontkennen heeft geen zin meer, een onderzoek onderstreept wat meerdere sportverenigingen al een tijdje roepen. En dat is dat er te weinig capaciteit is in Dijk en Waard. “Wij gebruiken wel vijf of zes andere locaties.”

Streekstad Centraal sprak onder meer met Jurgen Beerse, voorzitter van SV Vrone Zaalvoetbal. “Wij zitten al een aantal jaren met capaciteitstekort. We hebben 33 voetbalteams en we kunnen ze niet allemaal kwijt in Sporthal De Oostwal. We moeten dus naar andere accommodaties in de regio. Dat is iets dat je voor je leden niet wilt.”

“We zijn al een aantal jaren in gesprek met de gemeente”, vervolgt Beerse. “Daar is nog niets uit naar voren gekomen, dus het blijft nog wel even schipperen. Het is wel fijn dat we een goede samenwerking hebben met Vrone handbal. Voor jeugdwedstrijden kunnen we nog wel eens regelen dat zij iets eerder stoppen, zodat wij iets eerder kunnen beginnen. Maar het is verre van ideaal. Soms kan er pas om 22:30 uur gespeeld worden.” (tekst gaat door onder de foto)

Bob Kool, vice-voorzitter van FC Marlène, zet zich ook al jaren in voor meer sportfaciliteiten en een (top-) sportklimaat in Dijk en Waard.  Er wordt aan gewerkt, maar dat gaat op bestuurlijk tempo: stroperig. “Twee jaar geleden benaderde de gemeente me voor een plan voor een nieuwe sportaccommodatie. Harstikke leuk om over te brainstormen met ook Tornado, KSV en Turn Totaal Langedijk. Ook andere verenigingen zijn benaderd. We hebben dat plan ingediend, maar daarna werd het erg stil.”

Ook FC Marlène zit te springen om ruimte. De dames trainen nu in Obdam en Hoogwoud. “We zijn ontzettend blij met de plek in Obdam, we worden hartelijk ontvangen en de zaalhuur is een stuk goedkoper. Maar goed het ruimtegebrek het is natuurlijk wel een probleem”, vervolgt Bob. “En Marlène is een topsportvereniging. Die uitstraling wil je aan kunnen bieden. Gasten worden nu tijdens wedstrijden in een hoekje gezet. En voor besprekingen moeten we ergens anders heen. We hebben nog gekeken naar het zelf bouwen van een hal maar dat is financieel niet haalbaar.”

“KVS laat jeugd nu trainen in de Sportlagune”, weet Bob Kool. “Die heeft niet eens een normale afmeting. De handbalclub wil graag stapje hoger en dat kan prima gezamenlijk worden aangepakt. We delen al ons camerasysteem.” Hij beschrijft ook krapte bij Tornado, de tweede van drie handbalclubs in Heerhugowaard.

En dan valt het f-woord. “Het is misschien vloeken in de kerk, maar daar ga je misschien toch heen. Fuseren. We moeten er toch een rekening mee gaan houden dat we één gemeente zijn”, stelt Bob. “Wil je bijvoorbeeld als turnvereniging in Langedijk of Heerhugowaard blijven dan blijft het bij twee kleine hallen in plaats van één grote met alles erop en eraan. Zouden wij eventueel ook in Langedijk moeten spelen, dan is dat maar zo.”

Bij het college van B&W is geen gebrek aan wilskracht. Sportwethouder John Does begrijpt waar de geluiden vandaan komen: “Door de groei van onze gemeente en achterstallig onderhoud zijn onze accommodaties niet meer passend bij de omvang van onze gemeente en bij onze ambities. Daarom is het goed dat door gedegen onderzoek een goed beeld is ontstaan van wat ons te doen staat. Nu is het zaak om te bepalen hoe en in welk tempo ons toekomstbeeld realistisch kan worden ingevuld.”

Does doelt op een recent onderzoek van het Mulier Instituut. Dat zette de krapte echt in de spotlight: Dijk en Waard hééft relatief weinig capaciteit. En dat terwijl er juist relatief veel aan zaalvoetbal en -handbal wordt gedaan.

“Een aantal ontwikkelingen kunnen al redelijk snel, die zijn gekoppeld aan scholenhuisvesting”, kleurt de wethouder in. “Zo gaan er drie scholen weg en komt er eentje voor terug bij de oude Montessorischool. Dat zou een perfecte plek zijn voor een sportzaal. Die staat gepland voor 2025. Dan wel nog de vraag of het een gymzaal wordt of een sporthal.”

Voor de langere termijn noemt de sportwethouder een periode van vier tot tien jaar om uit te breiden, dat hangt nogal van woningbouwplannen af. “In het derde kwartaal wordt de begroting van de komende vier jaar gepland. Er zijn wel wat financiële uitdagingen, zoals het ‘financiële ravijn’ voor gemeenten.” John Does verwijst naar de korting op rijksbijdragen vanaf 2026. “Maar het geluk is dat we erg groeien. Daar hoort onderwijs bij en de sportvoorzieningen kunnen daar mooi bij aansluiten.”