Categorie: sport

Met ruim 6.500 medailles en een weekend vol sportief plezier waren de Special Olympics Nationale Spelen een sportief festijn als nooit tevoren. In Enschede gingen ruim 2.300 sporters met een verstandelijke beperking uit binnen- en ook buitenland de sportieve strijd aan met elkaar. De voet- en handballers van SV Koedijk hebben ieder zilver veroverd. De Giganten waren apetrots en lieten hun medailles trots aan iedereen zien.

Toen de Giganten vrijdag met drie busjes richting het tentencomplex op de campus van Universiteit Twente vertrokken hadden ze het prachtige resultaat in hun stoutste dromen niet kunnen vermoeden. Dromen die hier en daar misschien korter waren, want zoveel avontuur leverde wel enig gebrek aan nachtrust op.

De Special Olympics zijn een schoolvoorbeeld van sportiviteit, kameraadschap, eerlijkheid, het ontbreken van ‘normale’ grenzen en irritaties, en iedereen in zijn waarde laten, ongeacht zijn beperking. Het is één groot sportfeest waarbij mensen zich ondanks hun eigen beperking elkaar altijd weten te vinden en heel veel plezier hebben.

Uit Limburg kwam een delegatie waarvan een jongen niet kon spreken, maar hij ging op de tafel ging om met zijn handen de muziek uit te beelden. Giganten Rick en Cynthia sloten zich direct bij hem aan, waarbij Cynthia ook op de tafel klom. De dag ervoor kwamen de Koedijkers nog tegen het Limburgse voetbalteam uit.

Het eerste jongensteam onder 19 jaar van Kolping Boys heeft voor een stunt gezorgd door in het eerste seizoen in de 3e Divisie meteen door te promoveren naar de 2e Divisie. Tijdens de finale afgelopen zaterdag werd thuis op sportpark De Nollen met 1-1 gelijk gespeeld tegen HBS uit Den Haag, waarna er op penalty’s werd gewonnen. Voor de vertrekkende trainers Rik Beekman en Olaf P. Bonny waren het kampioenschap, de winst en de promotie het mooiste afscheid dat zij zich konden wensen.

Het was pas nog in december dat het jongens O19 team promoveerde vanuit de 4e Divisie. Onlangs werd het kampioenschap gewonnen, maar de promotie moest afgedwongen worden in de finale. De tribunes zaten zaterdag vol en de finale tegen HBS werd met zang en vuurwerk aangekondigd.

De eerste helft was bewogen, met kansen op en neer, maar uiteindelijk gingen gingen de teams met de ‘brilstand’ met de brilstand richting de kleedkamers. Na rust waren Kolping en HBS wederom in verhouding. De thuisploeg kwam een aantal keren zeer goed weg met ballen op de paal en de lat, maar zag zelf ook een schot op de lat belanden. Halverwege de tweede helft was het dan toch HBS die met goed combinatiespel voorin doel trof. Kolping herpakte zich en voerde de druk op. Met succes.  Na een prachtige assist van Furkan Coskun was het Lars Roepe van der Voort die 1-1 kopte.

Keeper Tim Peereboom ontpopte zich tot held van Kolping door meermalen één-op-één confrontaties af te stoppen, ballen voor het doel weg te tikken en luchtduels te winnen. Nadat ook in blessuretijd niet werd gescoord, weerde hij stopte hij ook nog eens twee penalty’s. Niels de Wit scoorde snoeihard de beslissende penalty voor de thuisploeg.

De Alkmaarse RUFC moest het in hun laatste wedstrijd van het seizoen opnemen tegen de Bulldogs in Almere. De hekkensluiter van de  promotiepoule in de 3e Klasse Noord bood de eerste helft goede tegenstand tegen de koploper, maar daarna werd orde op zaken gesteld. De eindstand werd 59-14.

Direct na de kick-off kwam Alkmaar met 5-0 achter te staan. De bezoekers waren even aangeslagen, maar wisten zich te herpakken. Aanvoerder Kristian Boogert forceerde een break en speelde de bal door naar de snelle center Joey Zwaan, die de aanval succesvol afrondde. Boogert schoot de conversie tussen de palen en maakte het zo 5-7. Die voorsprong duurde niet lang, want de Bulldogs gingen erop en erover naar 15-7. Halverwege de eerste helft was het opnieuw Joey Zaan die een try scoorde namens Alkmaar en Boogert schoot de bonustrap opnieuw raak. Met 15-14 werd de rust bereikt.

In de tweede helft kwam de thuisploeg op stoom en liep binnen vrij korte tijd uit naar 36-14. Toen ontstond een voorval dat zeldzaam is in de rugby. Een van de Bulldogs maakte herhaaldelijk opmerkingen richting de scheidsrechter. De scheids was het zat en gaf zijn fluit met de woorden: “Als je het beter kunt kun jij de rest van de wedstrijd wel fluiten”. Terwijl hij wilde weglopen rende de speler achter hem aan en gaf de fluit toch maar terug.

Het incident zorgde echter niet voor een andere machtsverhouding op het veld. De Bulldogs bleven scoren terwijl Alkmaar dat niet lukte. De eindstand werd 59-14.

De Alkmaarse rugbyers eindigden na de twaalf wedstrijden in de promotiepoule van de 3e Klasse Noord als laatste met twee gewonnen partijen en één gelijkspel, en zal dus volgend seizoen weer in dezelfde klasse uitkomen.

Het dames rugbyteam De Foeste Moiden speelde tegen Groot Mokum en verloor eveneens met  ruime getallen (10-75), maar ook dat maakt voor het klassement niet uit. Het Alkmaarse team eindigt evengoed als tweede in de degradatiepoule 2e Klasse en blijft dus zonder problemen in dezelfde klasse.

De kletsnatte baan zorgde maandagmiddag op de Drafbaan Alkmaar voor spectaculaire races met verrassende winnaars. Ruim 80 paarden, verdeeld over negen races, verschenen aan de start in de Alkmaar Zeturf Aren. De traditionele Pinkster meeting zorgde voor een meer dan uitverkocht baanrestaurant maar het grote publiek had moeite met de weersomstandigheden.

Bij de Nationale sprinttitel leek Noord-Hollander Rob de Vlieger samen met Tom Kooijman de beste papieren te hebben om de prestigieuze titel te winnen. Tom Kooijman met Fuggedaboutit had een groot deel van de races gedicteerd. Maar na de laatste bocht, toen de paarden op weg waren naar de finish, plaatste Calamintha met Rob de Vlieger nog een laatste aanval. De combinatie zette Kooijman onder druk die zijn paard met een handige manoeuvre naar buiten trok om Calamintha op te kunnen vangen. De strijd ontaarde in een fanatieke sprint.

Daar kon Jaap van Rijn met zijn Irish Steel van profiteren. Hij had zich de hele race achter de op kop rijdende Kooijman verschanst en daardoor krachten kunnen sparen. In het zicht van de finish kreeg hij de ruimte om binnendoor te gaan. Hij dook in het gat, spoorde Irish Steel nog eenmaal aan en bleef op de meet de twee favorieten met een neusje voor. De geslepen Van Rijn boekte daarmee de overwinning en nam dankbaar de overwinningskrans in ontvangst.