Het sportcomplex van SV Vrone wordt gerenoveerd en alle voetballers moeten ergens anders heen om te kunnen spelen. De meeste teams wijken uit naar Sportpark De Vork in Heerhugowaard. Twee keer per week heen en weer fietsen, een jaar lang, licht of donker, weer of geen weer. “Een beetje too much” voor kinderen van 10 of 11 jaar oud, dacht vader en trainer Edwin van Buuren. Hij zorgde voor een prachtige en unieke oplossing.
Eindelijk krijgt SV Vrone de langgewenste renovatie van haar sportcomplex midden in Sint Pancras. Maar dat betekent wel tot een jaar niet spelen op de eigen velden. De meeste trainingen zijn op Sportpark De Vork in Heerhugowaard, grofweg 7 kilometer verderop. En voor een deel van de Pancrassers is de kortste route via de Achtergeest en de N242 of bedrijventerrein Beveland. Niet echt de fijnste fietsroute als je 9, 10 of 11 jaar oud bent. Laat staan als het donker en guur is.
“Dus toen kwam het spontane idee om een busrijbewijs te gaan halen en een bus te regelen”, vertelt Edwin van Buuren aan NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal. En zo geschiedde. “In maart ben ik begonnen met mijn theorie en in juni ben ik geslaagd”, zegt hij trots. “Toen heb ik daarna een bus op de kop weten te tikken en hier zitten we nu.” (tekst loopt door onder de foto)
Een heuse spelersbus voor jonge voetballers uit een dorp met rond 6.000 inwoners. Dat is wel uniek. De touringbus is zelfs voorzien van clublogo’s en aan weerszijden de tekst ‘Spelersbus’. “Het is geweldig dat Edwin dit bedenkt en ook daadwerkelijk doet”, zegt collega voetbalvader en trainer Shaun Voogd. De jonge spelers vinden het geweldig: “Je voelt je wel speciaal in een echte spelersbus.”
Edwin is blij dat hij iets kan doen voor de kinderen. “Je leeft maar één keer en ik vind het echt te gek om dit te doen”, vertelt hij. Op de vraag of hij na dit avontuur nog iets gaat doen met zijn rijbewijs D antwoordt hij negatief. “Haha, nee ik vind het nu heel leuk, maar ik heb ook heel leuk ander werk. Dus ik denk niet dat ik het rijbewijs ga laten verlengen als dat nodig is.”
Vader/trainer/chauffeur Edwin vond de verkoper bereid om de bus weer terug te kopen wanneer deze niet meer nodig is. “Maar dat is wel afhankelijk van hoeveel deuken en pitten ik er in rij.” zegt hij lachend.