„Dit was het, dacht ik. Het is klaar, ik ga.” Een 28-jarige Alkmaarse blijkt op Nieuwjaarsdag, onderweg naar haar opa in de hospice in Egmond aan Zee, hevige doodsangsten te hebben uitgestaan. Ze wordt op klaarlichte dag, lopend over de Sportlaan door een volslagen wildvreemde achtervolgd en vanuit het niets aangevallen.
Waar de pas moeder geworden vrouw denkt voor het laatst langs te gaan bij haar grootvader – om nog een keer een kus op zijn voorhoofd te kunnen geven en voor het laatst zijn hand vast te houden – wordt zij in plaats daarvan slachtoffer van een bizar geweldsincident.
„Bij het zebrapad staan, aan de andere van de weg, enkele bankjes. Ik had net geparkeerd en wandelde daar voorbij. Er zat iemand, een jongeman. Hij zag mij, ik zag hem. Hij stond op, stak over, zei hoi, ik zei hoi terug. Hij brabbelde nog wat, ik liep door, want ik vond het toch een beetje vervelend. Ik dacht: als ik hier weg ga, stopt het vanzelf.”
Dat blijkt een misvatting. De onbekende persoon, naar later blijkt een 21-jarige Duitser die met een groep vrienden de kerstvakantie in de Noord-Hollandse badplaats viert, steekt over en loopt de Alkmaarse achterna.
Noodkreten
„Eerst hoorde ik voetstappen, daarna een versnelde pas. Dit klopt niet, schoot door mijn hoofd. Dit is niet oké, zei mijn instinct. Vandaar dat ik mijn mobieltje pakte en mijn vader belde. Die was samen met mijn moeder al bij opa op de kamer.” ’Nu komen! Er zit een vent achter mij aan’ en ’Papa, help, papa, help’, schreeuwt de Alkmaarse in paniek. „Hij hoorde aan mijn stem dat het serieus was, is door die noodkreten meteen naar buiten gerend.”
De achtervolger grijpt de vrouw vast, neemt haar in de wurggreep en smijt haar na een worsteling hardhandig op de grond. „Het ging toch door me heen dat mijn laatste uur had geslagen. Hij nam me echt in een stevige nekklem. Adem kreeg ik nog wel. Op straat ben ik plukken haar verloren. Wie doet zoiets?”
Haar gegil gaat door merg en been. Voordat andere toesnellende ooggetuigen in actie kunnen komen, is haar vader op de twee afgerend en geeft de aanvaller een trap of duw.
Los wurmen
„Daardoor verslapte hij, kon ik me omdraaien en los wurmen. Vlak voordat mijn vader ingreep, pakte hij me met zijn ene hand bij mijn kin en met de andere bij mijn voorhoofd en zei ’she’s dead’. Hij wilde mijn nek breken, leek het wel. Mijn vader heeft echt mijn leven gered.”
De Alkmaarse rent meteen de hospice in, waar ze in huilen uitbarst. Ze trilt van emoties, wordt getroost door haar moeder. „Ja, ik was behoorlijk overstuur, zeg maar gerust in shock. Hij liep schreeuwend over de weg.”
Twee mannen die uit een bestelbusje zijn gestapt, willen de dader eigenlijk niet zomaar laten lopen. De vader van het slachtoffer stelt voor eerst 112 te bellen, de politie te alarmeren. Hij pakt zijn telefoon en toetst op zijn beeldschermpje de cijfers van het alarmnummer in.
Bewusteloos
Terwijl hij belt, keert de agressieveling terug en geeft de vader een klap. Die valt op de grond en raakt even bewusteloos. Terwijl hij op de grond ligt, schopt de Duitser meerdere malen tegen zijn hoofd.
„Vervolgens zijn vijf omstanders, voorbijgangers, op die jongen gedoken om hem in bedwang te houden”, vertelt de 29-jarige partner van de dochter. „Haar vader was gewond aan zijn gezicht, had een blauwe kaak en gescheurde lip, die gehecht moest worden. Het is dat er mensen op straat waren, anders had het twee keer heel anders kunnen aflopen. Vanwege de Egmondse Nieuwjaarsduik waren politie en ambulance in de buurt, dus die waren er ook vrij snel.”
De 57-jarige vader uit Heiloo moest voor behandeling naar het ziekenhuis, zijn dochter krijgt na het heftige geweldsincident slachtofferhulp.
„Twintig minuten daarna is opa overleden”, vertelt de Alkmaarse. „Zowel ik als mijn vader hebben niet meer bij hem kunnen zijn, niet meer kunnen doen waarvoor we eigenlijk waren gekomen. Dat vind ik heel erg. Net als dat ik moeite heb met rouwen. Wat er is gebeurd, overheerst. Dat moet ik eerst zien te verwerken.”
Paddo’s
De vrouw slaapt slecht. „Elke keer speelt de film zich opnieuw in mijn hoofd af. Wat heeft die knaap bezield? Waarom ik? Had-ie een psychose, verkeerde drugs gebruikt of paddo’s genomen? Het motief is mij volslagen onduidelijk. Hoe kan het dat je tot zoiets in staat bent? Wat heeft hem getriggerd? Zulke vragen blijven door mijn hoofd spoken, antwoorden heb ik niet.”
Wanneer hun dochtertje naar haar lacht, is ze dankbaar. Dat ze nog een gezinnetje vormt, zij mama mag zijn. Dat prille geluk verdringt de rotmomenten naar de achtergrond. „Snel vergeten doe ik dit allemaal niet. Alleen op straat zijn, alleen naar de supermarkt gaan, ik moet het straks allemaal weer leren.”
„Zij hoeft de komende dagen niet alleen te zijn, ik heb vrij van mijn werk genomen”, vult haar man aan. „Ze was op het verkeerde moment op de verkeerde plek, jammer genoeg.”
Een getuige heeft het stel verteld dat de dader een verwarde indruk maakte, eigenlijk geen blik in zijn ogen had en dwars door iedereen heen keek. „Hij moet in een andere wereld hebben gezeten, wanen hebben gehad. Dit was zo ziek, ik mag hopen dat hij dat niet met zijn volle verstand heeft gedaan.”
Gearresteerd
De politie, die de man heeft gearresteerd, kan niet prijsgeven of de man onder invloed van drank, drugs of medicijnen heeft gehandeld of hem geestelijk iets mankeerde. Dit omdat het onderzoek naar de dubbele poging tot doodslag dan wel dubbele poging tot zware mishandeling nog volop gaande is. De Duitser zit in ieder geval tot medio januari vast. Hij blijkt op het politiebureau ook een agent te hebben mishandeld.
„Dat wij ons verhaal doen, komt omdat we jongeren erop willen wijzen wat drugs met je kunnen doen. Want wij hebben toch heel sterk het vermoeden dat die knaap iets heeft gebruikt. Zijn vrienden zeggen dat hij anders een hele normale jongen is, dit gedrag kwam ook voor hun als donderslag bij heldere hemel”, vertelt haar echtgenoot.
„Andere reden is dat we alle mensen die iets hebben gedaan, graag willen bedanken. Zoals mijn vader mijn leven heeft gered, hebben voorbijgangers die op die jongen zijn gesprongen zijn leven gered’’, zegt de Alkmaarse.
,,Er heeft ook een poos een vrouw bij mijn vader gezeten toen hij in afwachting van de ambulance op de grond lag. We weten helaas niet wie dat allemaal zijn, hebben geen namen of adressen, maar willen ze op deze manier evengoed bedanken. We beseffen heel goed hoe verkeerd dit had kunnen eindigen.”