Tomasz A. krijgt veertien jaar celstraf voor de slachtpartij die hij in mei 2021 aanrichtte in een spareribszaak in Beverwijk, waarbij een toen 54-jarige werknemer uit Noord-Scharwoude overleed. De Poolse man krijgt ook TBS met dwangverpleging en moet totaal 635.000 euro schadevergoeding betalen aan vijf nabestaanden van de Langedijker man, en aan de twee slachtoffers die de steekpartij wel overleefden.
‘s Avonds op 28 mei 2021 vond bij Ribs&Co in Beverwijk een heftige steekpartij plaats. Het droge verslag van de rechtszaak is al om van te gruwelen. Drie medewerkers raakten ernstig gewond en verderop werd nog een lichtgewonde man gevonden. Twee van de werknemers, Haarlemse broers van toen 61 en 66 jaar uit Egypte, overleefden het drama maar zijn blijvend ernstig invalide. De derde kon niet meer worden gered. Dat was de destijds 54-jarige Adel uit Noord-Scharwoude. Aanvankelijk waren alle overlevenden verdachte, maar de politie kwam uit bij de vierde gewonde, een Pool zonder vaste verblijfplaats.
De eigenaar van de spareribszaak vertelde na het incident emotioneel het bloedbad en over zijn werknemers. Hij was al 20 jaar bevriend met Adel, geboren Palestijn en net hertrouwd. Hij speculeerde dat Adel net terugkwam van een bezorging, een overval zag gebeuren en besloot in te grijpen.
Psychologen bepaalden dat Tomasz A. een “gebrekkige ontwikkeling van de geestvermogens heeft, die wordt gediagnosticeerd als een ernstige persoonlijkheidsstoornis met borderline, narcistische en antisociale trekken.” Hij heeft “een algemeen agressieprobleem en antisociale gedragingen”. Bovendien heeft hij ernstige stoornissen door drankgebruik en ‘stimulantia’ en in matige zin ook van cannabis. Zijn stoornissen zijn terug te leiden naar “traumatische ervaringen en langdurige periodes van emotionele verwaarlozing in de kindertijd.”
A. beweerde uit zelfverdediging te hebben gehandeld, maar hier ging de rechtbank niet in mee.
De zoon van een van de Haarlemse slachtoffers vertelde mediapartner NH Nieuws hoe het nu met zijn vader gaat. Hij blijft liever anoniem. “Naar omstandigheden gaat het redelijk. Hij is veel aan bed gekluisterd, maar we maken er het beste van. Hij houdt zich niet echt bezig met de rechtszaak, maar vindt het fijn dat de dader achter slot en grendel verdwijnt. Hij zegt verder dat het hem weinig brengt, of het nou één of 100 jaar celstraf is, hij krijgt er niks voor terug.”
“We wisten niet zo goed wat we konden verwachten van de uitspraak vandaag”, vervolgde de zoon. “Het ging vrij vlot in vergelijking met de vorige zittingen. Er is natuurlijk geen straf te bedenken die goed is voor zo’n daad. Ten opzichte van de eis komt het redelijk overeen, dus daar ben ik wel blij mee.”
Volgens specialisten is er niet echt kans op herstel. “De toekomst voor mijn vader is hetzelfde als de situatie nu. Het is lastig, maar aan de andere kant had het nog erger gekund. We zijn blij dat we elkaar nog hebben en proberen er echt het beste van te maken.”