Hij had er al rekening mee gehouden dat misschien niemand zou komen. Gelukkig had Rik Rullmann (29), medewerker van bibliotheek Kennemerwaard in Alkmaar, een back-up plan. “Ik dacht, als er niemand komt, ga ik gewoon mijn eigen hoofd printen. Mijn eigen freaky projectje.”
“Ik had het er spontaan over met een collega: waarom is er eigenlijk geen Prutshub voor volwassenen?”, vertelt Rik over het ontstaan van het plan. “Als ik de kinderen iets uitleg tijdens de Prutshub, zijn er toch altijd twee of drie volwassenen die even om het hoekje kijken. Af en toe sta ik dan met een ouder te praten die ook wel wat wil proberen. Volwassenen willen soms ook gewoon even kind zijn.” Een nieuw concept was geboren.
Biebgangers, zeker ouders met jonge kinderen, kennen de Prutshub misschien wel. Eén middag per week kunnen kinderen met moderne techniek ‘prutsen’. Interactieve spellen, robots aansturen met een tablet, noem maar op, om zo op een laagdrempelige manier kennis te maken met digitale apparaten. Maar deze zomer kunnen ook grote mensen hun technische hart ophalen: bibliotheek Overdie organiseert drie dinsdagochtenden voor het eerst de Prutshub voor volwassenen. “Het is een uitprobeersel.” En daar moest Streekstad Centraal natuurlijk even een kijkje bij nemen. (tekst loopt verder onder foto)
De kindertoegankelijke robotjes die normaal staan uitgestald bij de Prutshub, hebben even rust vandaag. Rik kijkt naar het grote apparaat dat op de tafel voor hem staat. “Maar deze 3D-printer is wel spraakmakend, een gespreksstarter”, zegt hij enthousiast. Hij heeft hem “met man en macht” naar Overdie gebracht, hopend dat het kwetsbare ding de autorit zou overleven, zodat hij het vandaag eens aan de grote mensen kon laten zien.
Maar het blijft leeg, in het Overdiese biebje. Iets waar Rik al rekening mee hield, bij zo’n eerste keer. “Daarom heb ik gisteren mijn hoofd gescand met een 3D-scanner en die kunnen we zo gaan printen.” Wijzend naar de details van zijn gezichtscontouren op het scherm, begint de printer al flink te blazen – “opwarmen.” En dan wiebelt het pinnetje over het oppervlak, sporen zwart plastic achterlatend, het begin van Riks hoofd. “Het wordt een sleutelhanger”, licht hij met een glimlach toe. “Voor mijn vriendin.” (tekst loopt verder onder foto)
Een klein hoofdje uitprinten blijkt echter een dik uur te duren. “Dus dan moet je deze proberen.” Rik grijpt een hoes en haalt er een VR-bril uit. “Kinderen vinden het leuk om hier spelletjes op te spelen, gaan ze in een achtbaan. Maar één spel is echt heel tof, dat heet: Keep talking and nobody explodes.” Oftewel: ontmantel een bom, VR-style, met de hulp van een ander.
De bril gaat op, biebboeken verdwijnen en de ruimte transformeert in een kantoor, met een tikkend koffertje op de net-echte tafel. De daaropvolgende tien minuten volgt een mengeling van verwondering, milde paniek, verwarring en een astmatische lachbui, waarbij Streekstad Centraal er alles behalve in slaagt de bom te ontmantelen. Een revanche is onvermijdelijk, bij de volgende Prutshub.
Terwijl de 3D-printer nog vol overgave met Riks hoofd bezig is, komt de ochtend aan zijn eind. Nee, erg is het niet dat er niemand gekomen is, vindt Rik. “Wel goed om na te denken hoe de Prutshub voor volwassenen meer in de spotlight komt.” Maar Rik heeft in ieder geval zijn hoofd. Hij is blij, zijn vriendin waarschijnlijk ook, net als Streekstad Centraal, dat vandaag weer even kind mocht zijn.
