“Mooi. Dan wordt het in ieder geval gezellig in de bus op de terugweg.” Aan een tafel in de voetbalkantine zitten de chauffeurs van Bak Reizen aan de koffie. Ze hebben dinsdagavond in 14 bussen de spelers en aanhang van Kolping Boys naar het trainingscomplex van AZ in Wijdewormer gebracht. Daar speelt het amateurteam uit Oudorp tegen de beroepsvoetballers van eredivisieclub FC Groningen in het KNVB-bekertoernooi. Om hen heen gaat iedereen uit zijn dak.
Zojuist heeft de 26-jarige Joreno Mandjes gescoord voor Kolping Boys en daarmee de stand op 1-1 gebracht. Sierlijk kopte hij een fraaie vrije trap in van captain Amine Ouaziz. Bijna 1200 Alkmaarders juichen en brullen langs de lijn. Vooraf was er wel wat vrees voor een pijnlijke afstraffing, maar nu is er weer hoop op een bekerstunt. Joreno deelt de uitzinnige vreugde meteen met supporters langs de lijn. Broodjes kroket en bier vliegen door de lucht.
(tekst gaat verder onder de foto)
Het amateurteam van Kolping Boys speelt dit seizoen in de vierde klasse KNVB. Het eerste mag het nu dankzij het winnen van de districtsbeker en enkele voorrondes opnemen tegen de eredivisieclub uit Groningen. Vrijwel iedereen in het elftal van Kolping Boys speelt al sinds zijn jeugd bij deze club.
De ruststand viel iedereen mee. Al in de zesde minuut kwamen de Groningers op voorsprong, maar het klassenverschil wisten ze de resterende eerste helft niet uit te drukken in meer doelpunten. En dat zorgt voor optimisme langs de lijn voor de tweede helft.
Voor alle spelers is het bijzonder om plotseling op dit niveau te voetballen. Een grote schare familie en vrienden is daarom meegereisd naar het trainingscomplex van AZ. Ze willen geen minuut missen van het duel dat door sommigen al hebben betiteld als ‘de wedstrijd van de eeuw’ voor de Oudorpse amateurclub. (tekst gaat verder onder de foto)
Danique Groot en Tiana Stroet reizen mee met de spelersbus. Zij zijn de vriendinnen van Steije Kee en Arthur Winkelaar. Voor hun partner hebben de spelersvrouwen alvast een witte roos meegenomen, die ze na de wedstrijd zullen overhandigen. De spelersbus is behalve met vrienden en familie verder gevuld met ballenjongens en -meisjes van de pupillen van Kolping Boys. Niemand heeft daar enige ervaring mee, maar na vanavond kunnen ze dat op hun CV zetten.
Na de gelijkmaker zet FC Groningen nog even een tandje bij, maar ook onze Kolping Boys krijgen zelfvertrouwen. Steije Kee gaat op links een duel aan met zijn tegenstander, maar verliest dat. De Groningers veroveren de bal en starten meteen een tegenaanval. Steije loopt erachteraan maar komt te laat om een mooi steekpassje te voorkomen. De nummer 6 van Kolping valt van schrik stil en grijpt al naar zijn hoofd nog voordat de bal in het strafschopgebied belandt.
Het leidt inderdaad tot een doelpunt van de Groningers en Steije weet dat het werd ingeleid door zijn balverlies. Andere spelers waaronder zijn broer Thijmen praten hem meteen een schuldgevoel uit zijn hoofd. Er moet nog een half uur worden gevoetbald en de zaak is nog niet verloren.
(tekst gaat verder onder de foto)
Keeper Nick Plomper is de enige in het elftal van Kolping Boys met enige ervaring bij betaald-voetbalclubs. Hij mocht het in zijn jeugd een jaar laten zien bij AZ, daarna volgde drie jaar bij de jeugd van Ajax en sommige tegenstanders van vanavond kent hij nog van zijn tijd bij Jong FC Groningen. Na een periode bij Telstar keerde hij toch weer terug bij Kolping Boys.
Ook hij heeft een flinke delegatie aan familie en vrienden meegenomen. Ze zien de wedstrijd op en neer golven. Beide teams krijgen nog enkele schitterende kansen. Het blijft een kwartier lang spannend of de 2-2 gaat vallen. (tekst gaat verder onder de foto)
In de 72ste minuut volgt echter de 1-3. Zijn vader, opa, dochters en verdere familie moeten toezien hoe Nick daarna nog twee keer de bal uit het net moet vissen. De eindstand wordt 1-5. Meteen na het laatste doelpunt klinkt het laatste fluitsignaal. Op de tribune staat de Kolping Boys-aanhang spontaan op en geeft een ovationeel applaus voor het team van trainer Rob Klanker.
“Kijk, ze gaan zelfs shirtjes wisselen. Wat prachtig!”, klinkt het langs de lijn. Trotse familieleden en vrienden willen de spelers van Kolping Boys allemaal tegelijk feliciteren met het feit dat ze zo ver zijn gekomen in het prestigieuze toernooi. De gebroeders Kee hebben hun teleurstelling inmiddels ook verwerkt. “Dat zijn mijn kleinkinderen. Dit is zo bijzonder. Dit vergeet je nooit meer,” vertelt hun opa aan iedereen die het wil horen.
