Er werd geen spektakel van gemaakt, maar afgelopen week kwam de nieuwe reddingboot van de KNRM aan in Egmond aan Zee. De opvolger van de Adriaan Hendrik werd door een groepje belangstellenden verwelkomd en uit de zee gehaald. Inmiddels is de ‘boot zonder naam’ – de nieuwe Van Wijk-klasse boot moet nog worden gedoopt – al een paar keer getest en dat leidt tot het nodige enthousiasme.
Op 8 maart zal ze feestelijk worden gedoopt. “De naam is nog een verrassing, en inderdaad, het is een ‘ze’”, lacht Werner Visser, schipper bij de KNRM. “Ze vaart fantastisch, geweldig. Het is een heel verschil”, vertelt de schipper opgetogen. “We wisten aan de hand van het prototype al een beetje wat te verwachten, maar dan is het evengoed nog even afwachten.” Dat afwachten duurde wel anderhalf jaar langer dan gepland.
“Het stuurhuis is iets groter, net wat comfortabeler, en we kunnen nu rechtop staan. En ook is hij het een stuk stiller dan de oude. Daarin zat je in 120 decibel herrie, en nu is het iets van 80 decibel. Dat is wel even een verschil. En hij is net even wat groter en langer”, maakt Visser Streekstad Centraal duidelijk. Het blijkt onder schippers dan toch een gewoonte om van een ‘hij’ te spreken. Overigens vaart de Van Wijk-klasse ook een stuk schoner door twee motoren die draaien op synthetische diesel. (tekst loopt door onder de foto)

Maar wat de redders het belangrijkste vinden is dat ze nu hun werk beter kunnen doen. “Het is ruim dertig jaar verschil in techniek, en we hebben mee kunnen denken. We zijn erg blij dat we dat terugzien”, vervolgt Visser. Bovenaan het verlanglijstje stond een drenkelingenklep. “Voorheen hesen we drenkelingen met een net over de tube – de rand van de boot – binnenboord. Nu hebben we achter een klep om ze aan boord te halen. Dat is voor slachtoffers vele malen prettiger. Soms hadden we iemand met een gebroken been of zo, nou je kan je met zo’n net wel voorstellen hoe dat voelt.”
“Verder is ie gewoon krachtiger, de waterjets hebben meer vermogen. Dat maakt de boot wendbaarder en je hebt veel meer acceleratievermogen. Als je het roer nu omgooit, dan gaat ie bijna meteen haaks om. Voorheen moest je even rekening houden met de draaicirkel als je door de branding ging.”
Echt anders vaart de Van Wijk-klasse nou ook weer niet. Schipper Werner Visser duikt 32 jaar de geschiedenis in, toen de Adriaan Hendrik in gebruik werd genomen. “Toen was het wel een hele overgang”, vertelt hij over de overstap naar de Valentijn-klasse. “De reddingsbrigade had een hele langzame boot. Dat was veel moeilijker varen door de golven heen. De Adriaan Hendrik was hypermodern en heel snel. Nu is de techniek een beetje hetzelfde. (tekst gaat verder onder de foto)

“Maar hij reageert toch anders. Ja je hebt meer computergestuurde onderdelen. Dat is de grootste verandering. Met die elektronica moet je even wat meer handelingen verrichten om de boot op te starten. Ja, haha, een klein beetje als met een vliegtuig.”
Dat de redders anderhalf jaar langer moest wachten op de nog naamloze boot, nemen ze voor lief. “Ja weet je, het is heel simpel: hij moet gewoon goed zijn. Natuurlijk heb je hem het liefst zo snel mogelijk, maar het is niet prettig als je steeds naar de werf moet omdat je iets vindt dat niet goed werkt. Dat is één keer leuk, via Den Helder en Hoorn, maar daarna niet meer. We moesten geduld hebben, maar dat wordt nu wel beloond.” (tekst gaat verder onder de foto)

Ondertussen werd de Adriaan Hendrik piekfijn in orde gehouden. “Iedere reddingboot gaat om de zes jaar naar de werf toe voor groot onderhoud en dan is er nog wekelijks onderhoud. De Adriaan Hendrik is nog steeds een top reddingboot, al waren er natuurlijk wel dingetjes die meer aandacht nodig hebben omdat ie ouder werd.” Echt met pensioen gaat de 32 jaar oude boot dan ook niet; hij komt in de reservevloot.
De opvolg(st)er is dus nog naamloos. Werner Visser is benieuwd naar wat het zal worden. Als er een hele grote schenking gedaan wordt, dan mag de gulle gever traditioneel de naam van de boot kiezen, en die heeft besloten de naam pas bij de doop te onthullen. Die is op zaterdag 8 maart om 11:30 uur bij de uitvalsbasis van KNRM Egmond aan Zee. (hoofdfoto: Habrofotografie)