“Ik had het gehoopt, maar ik had het niet verwacht.” Zo’n tweehonderd mensen verzamelden zich vrijdagavond bij het Johan Cruijff Court in de Alkmaarse wijk De Mare, om een stille tocht houden voor de omgebrachte Tijn (25). De stoet ging naar Park Rekerhout, waar Tijn voor het laatst was toen hij vermist raakte, om daar een korte ceremonie te houden.
De stille tocht wordt met een rode fakkel afgetrapt door Tijns beste vriend Jeffrey. Onder begeleiding van politie en handhaving baant de stoet zich een weg via het Molentochtpad richting speelplaats De Spin in de Rekerhout. Veelal in stilte, soms met zacht gepraat. Bij aankomst leggen mensen witte en rode rozen op het lage muurtje en wordt een biertje opengetrokken. (tekst gaat verder onder de foto)
“We zijn hier om stil te staan bij het verlies, bij het verdriet van familie en zijn vrienden voelen”, spreekt mede-organisator Natasja de menigte toe. “We zijn hier niet om te oordelen of te speculeren, maar om te herdenken, te steunen en te verbinden. Tijn, we dragen je in ons hart. Moge je rust vinden en moge jouw naam een herinnering blijven aan liefde en niet aan geweld.”
“Tijn was een lieve jongen, iemand die graag wilde lachen”, neemt Raoel het daarna over. “En ondanks dat hij een zwaar beladen leven had, vond hij vrolijkheid in weinig: het nadoen van een boers accent, het stijfjes durven dansen op elk liedje, een drankje, mee mogen eten bij iemand thuis.”
“Tijns leven is een slechte film. Hij was een jongen met heftige volwassen ervaringen”, gaat Raoel verder. Tijns vader vertrok op zijn achtste, en als tiener werd hij niet begrepen. Hulpinstellingen, dakloosheid. Geslagen, genaaid en bestolen, soms ook door ‘vrienden’. “Desondanks had hij altijd vertrouwen. Hij lachte met pijn. Pijn uit zijn verleden, maar zijn lach was oprecht.” (tekst gaat verder onder de foto)
“Nu komt het onvermijdelijke dat wij als vrienden moeten doen. Zijn naam moet gezuiverd worden”, vervolgt Raoel. Tijn zou crimineel zijn, in de drugswereld zitten, een ripdeal zou hem fataal zijn geworden. Het kwetst nabestaanden diep. Nee, zijn maat was niet brandschoon, erkent Raoel. Straatarm stal Tijn wel eens eten en drinken, maar daar bleef het volgens hem bij.
“Tijns dood is gruwelijk, shockerend en zinloos. Hij ontsnapt aan een zwaar leven en leek de weg omhoog te vinden. Alleen, zijn tunnel stortte in voordat hij het licht aan het eind bereikt had. Nogmaals: Tijns leven was een slechte film. Hij was een volwassen kind, dat nooit oud zal worden”, besluit Raoel. (tekst gaat verder onder de foto)
In stilte branden Tijns vrienden twee fakkels. Ze schenken bier uit over de het grind van de speelplaats en ze brengen een toost uit voor Tijn. Het is het waardige einde van een indrukwekkende stille tocht.
Natasja is een beetje overdonderd door de opkomst. “Ik had dit niet verwacht. Ik had het gehoopt, maar ik had het niet verwacht. Het is heel mooi, ja. Nu is er een stukje afgesloten en verder wachten we het politieonderzoek verder af.”