Handjes schudden, een praatje maken, soms een omhelzing, cadeautjes in ontvangst nemen en snoep weggeven. Willem Klepper heeft het er maar druk mee. Om de haverklap komen mensen die al vele jaren klant zijn hem bedanken en succes wensen. Na 36 jaar verdwijnen de ‘oude Klepper’ en zijn kraam van de Alkmaarse markten.
Willem Klepper (62) kwam al jong in het marktwezen. “Op mijn vijftiende ging ik als zaterdagbaantje op de markt in Hoorn staan bij mijn jeugdvriend. Zijn vader zat in de planten. En naast hem stond iemand die snoepjes en dropjes verkocht en die vond dat ik wel aardig kon verkopen en aardig was voor de klanten. Of ik niet bij hem in de snoepkraam wilde werken. Nou, dat heb ik een paar jaar gedaan. Haha, ja ik ben eigenlijk weggekaapt maar ja, ik was zestien, zeventien, dan vind je alles leuk en mooi.”
De Edammer ging daarna werken in een kaaspakhuis in zijn dorp, maar het marktwezen bleef kriebelen. Eenmaal getrouwd en wel, bezocht hij Alkmaar regelmatig met zijn vrouw. “De markt was toen nog heel groot, en voor alles waren er twee, drie of zelfs vier kramen. Maar er was maar één snoepboer, zeg maar.” (tekst gaat verder onder de foto)
Hij besloot de marktmeester te benaderen. De zaterdagmarkt in de binnenstad zat vol, maar hij kon wel terecht op de woensdagochtend in Oudorp en dan ’s middags in De Mare, destijds een gloednieuwe wijk. “Ja, en dan hoopte ik ook een plekje op de zaterdag kon krijgen.” Zo begon het allemaal in januari 1990 en inderdaad bemachtigde hij ook een plekje in het centrum, in de Sint Laurensstraat. “Ja, precies op deze plek.” Later breidde hij uit naar Castricum en Zaandam.
Een man met een net gekocht pakje drop komt half bij ons staan. Hij wil duidelijk Willem even spreken om hem te bedanken. “Kijk, deze man die was twaalf jaar toen hij hier met zijn oma voor het eerst kwam en alles wat ik doe, ik kon maar niet van hem af. Nee, grapje hoor. Ik vind het super hem elke keer weer te zien. Bedankt man, je was een mooie, fijne klant.”
Er komen ook lovende woorden terug: “Je weet dat het hier gewoon goed is. Je kan inderdaad bijvoorbeeld ook bij een winkel binnenlopen, maar dan soms heb je dat de drop soms toch net even te oud en harder is.” Willem stopt hem nog even een zakje toe. (tekst gaat verder onder de foto)
Klepper & Klepper is inmiddels ook bekend om de eigen drop. “Voor het 25-jarig bestaan in 2025 heb ik een dropje laten maken om klanten te bedanken. Een zoet dropje zonder gluten en gelatine met gewoon goede ingrediënten. Die deelden we uit. Mensen kwamen daarna specifiek terug voor díe drop. Binnen een half jaar was het ons best verkopende product.”
Dat smaakte naar meer en zo bouwde hij gestaag uit naar zes dropsmaken. De nieuwste smaak mochten klanten zelf bepalen. “We dachten aan misschien iets van 3.000 reacties maar het werden er maar liefst 12.000. Het leukste idee vonden stroopwafelsmaak. Stroopwafels zijn natuurlijk typisch Nederlands.
Maar we hebben van alles geprobeerd en het wilde maar niet goed lukken. Toen zijn we verder wezen kijken en zagen we iets van zeventien inzenders die koffiesmaak wilden. Eentje daarvan was Kim en die hebben we uitgekozen. Daarna hebben we haar een jaar lang gratis drop gegeven, en haar naam op de verpakking gezet.”
Inmiddels zijn we weer een paar ‘klantenonderbrekingen’ verder. Het is een komen en gaan van trouwe klanten, die Willem willen bedanken en zeggen dat ze hem zullen missen. Cadeautjes en snoep wisselen van hand. Een mevrouw vertelt dat haar dochter in Oostenrijk woont, maar nog altijd blijft vragen om Klepper & Klepper. Willem en zijn drop zijn duidelijk zeer geliefd. (tekst gaat verder onder de foto)
Hij bekent dat hij het marktwerk en zijn trouwe klanten zal gaan missen. Maar het is mooi geweest. “Dit kost me veel tijd en energie, en ik word een dagje ouder, al zie je dat niet”, lacht de snoepboer. “Het kost me daarom ook meer moeite om mijn eigen dropjes op beurzen en in het buitenland weg te zetten, terwijl me dat meer voldoening geeft. Dus ja, we moesten een keuze maken.” Willem blijft wel actief bij Klepper & Klepper, maar niet meer op de markt. Dus verdwijnen Willem en de bekende kraam.
De drop vliegt de kraam uit door de extra drukte en de medewerksters krijgen steeds meer moeite met het bijvullen van lege bakken. Ze roepen Willems hulp in want hij weet precies waar alle soorten liggen en wat in welke bak hoort. We wensen hem succes met zijn ‘Beste drop ooit’ en laten hem los. Hij neemt nog even de tijd voor alweer een klant met een cadeautje en dan begint hij aan zijn laatste paar uurtjes als marktkoopman.