“Veel ouderen doen het nog, met z’n tweetjes. En dan samen praten, terwijl ze het doen. Afwassen is echt een levensstijl. Daar red je relaties mee.” Het is dan ook één van de best verkochte producten in de ouderwetse winkel van de familie Boom: de kunststof afwasborstel. Paula van ‘t Sant (57) weet er alles van. Maar dat krijg je ook na bijna veertig jaar werken in het monumentale pand aan de Huigbrouwersstraat.
Al vanaf haar achttiende loopt Paula hier rond, met wat uitstapjes naar andere werkplekken. Ze bleef terugkeren. Zelfs haar moeder werkte hier. “In dat opzicht is het ook een familiebedrijf.” Een “echte” Boom is Paula niet, “al word ik er wel eens voor uitgescholden”, grapt ze. Want ze heeft alles meegemaakt hier. Het overlijden van de eigenaar in 1982, zijn schoondochter Bernadette die het stokje overnam en twee jaar terug met pensioen ging. Nu is kleinzoon Boom de baas. “Ik heb hem zien opgroeien van klein jongetje.” Paula hoort bij de winkel, bij de familie. (tekst loopt verder onder foto)
Bezems, klompen, touw en borstels; het staat met dikke, sierlijke letters op de ruiten. Daar is de winkel in gespecialiseerd. Al bijna 200 jaar, waarvan 82 jaar op deze plek. Hoe overleeft zo’n winkel deze tijd? “We zijn er nog, omdat we zo gewoon zijn gebleven”, legt Paula uit. “Mijn vorige chef zei altijd: we nemen van alle tijden het juiste mee.” Dus inmiddels is er wel een computer gekomen, en zijn de handgeschreven bonnetjes verleden tijd. Maar de winkel is bijna hetzelfde als toen. “Je hoeft niet álles te moderniseren.” Klanten komen voor de beleving van de winkel. En de service.
“Ik zoek een afwaskwast!” Een joviale man loopt de winkel binnen. Paula komt meteen in actie: dit is wat ze het allerleukste vindt, al die jaren: het spel van verkopen. “Wilt u soms een roze?” Ze lachen. Hij wil zwart, maar dat is niet hygiënisch, dus die hebben ze niet. Hij komt hier vaker voor spullen, vertelt hij. “Dit moet toch blijven!” Met gespreide armen gebaart hij om zich heen. “Hier krijg je echt advies. Online niet. En het werkt allemaal, hè. Alles wat we hier kopen, gebruiken we. En dat oude, kneuterige, ik hou er wel van.” (tekst loopt verder onder foto)
Volgende klanten komen voor knijpers, stijfsel en wederom die befaamde afwasborstel van hoogwaardig kunststof, die wel zes, zeven jaar meegaat. “Doe er maar drie”, zegt een dame. “Voor m’n zoon, de keuken en de bijkeuken. Weet je wat, doe er toch maar vier.” Paula onthoudt ook wat de klanten kopen, en dat waarderen ze. Écht contact maken, gezien worden. Misschien is dat wel de hoofdreden dat de winkel al zo lang meegaat. Het wordt ze gegund. En om hun beurt gunnen ondernemers het elkaar. “Als ik iets niet heb, maar de KOOK-winkel bijvoorbeeld wel, dan stuur ik ze daar heen. En andersom. Je moet het met elkaar doen.”
Het samen doen, nog zo’n kracht. Niet alleen met straatgenoten, maar met de hele binnenstad, met de klanten. En gewoon blijven, hè. “Die spreuk van Klaverblad Verzekeringen omarm ik dan ook graag”, zegt Paula lachend. “Als je maar lang genoeg gewoon blijft, word je vanzelf bijzonder.” Hier werken maakt haar gelukkig. En ze heeft het nodig. “Ik heb een zoon met autisme thuis. Hier zijn is een fijne uitlaatklep.” Als het aan Paula ligt blijft ze hier tot haar pensioen. Maakt ze zelfs nog de 200ste verjaardag van de winkel mee. “Als ik de deur hier dichttrek om 17:30 uur, zeggen mensen soms: ‘Zo, en morgen moet je weer! Nee, zeg ik dan, morgen mág ik weer.”
