Hij is nu één jaar burgemeester van Dijk en Waard. Maarten Poorter wilde altijd al de ambtsketen dragen en geniet van zijn werk als burgervader. “Maar pas als je het doet, weet je écht wat het betekent.”
Een rode loper, tientallen genodigden en niet te vergeten verschillende toespraken. Het was een jaar geleden behoorlijk spannend voor Maarten Poorter. “Dat verklaar en beloof ik”, om deze woorden draaide de beëindiging in het gemeentehuis. Zelf had Poorter toen nog weinig voetstappen liggen in Heerhugowaard en Langedijk. Zijn vrouw kende de omgeving daarentegen wel al beter. “In haar jeugd ging ze vaak op vakantie in Bergen en is ze ook veel in West-Friesland geweest. Het gevoel voor deze streek heeft ze me wel meegegeven”, vertelde hij voor de camera van Dijk en Waard Centraal.
En ondertussen zijn we alweer een jaar verder. “Het is omgevlogen”, zegt de 44-jarige burgervader. Waar hij eerder zijn navigatiesysteem nodig had om de weg te vinden in Dijk en Waard, is dat nu anders. “Ik wist echt het minst van de gemeente. Gelukkig is daar een duidelijk verschil in gekomen.” Poorter zit aan een tafel in dorpshuis De Geist in Sint Pancras. Eerder had hij beloofd om nog eens hier terug te komen. Hij koos ervoor om ‘zijn verjaardag’ te vieren in het gebouw, dat ook gebruikt wordt voor de dagbesteding van mensen met een geestelijke beperking. Om hem heen zitten cliënten van zorgorganisatie De Waerden. “Oh, u bent de burgemeester”, zegt een van hen vol bewondering. Een ander wijst naar de ambtsketen. “Mooi hè”, zegt Poorter. “En volgende week laat ik me hier inschrijven en ben ik dus echt Dijk en Waarder.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Als burgemeester is Maarten Poorter verplicht om in de gemeente te wonen. Omdat verhuizen lang niet altijd meteen kan, is het voor gemeenteraden mogelijk om een ontheffing van de verhuisplicht te geven van maximaal één jaar. Eerder benadrukte Poorter dat hij geen voorstander is van de huidige verhuisplicht. “Er komt veel kijken bij deze functie en dan moet je ook nog verhuizen”, vat hij samen. “In de praktijk zie je vaker dat alleenstaanden, ouderen of kinderloze echtparen deze stap maken en dat kan ik wel begrijpen. Het is gewoon heel dubbel met jonge kinderen.” Poorter hoopt dat vanuit Den Haag gekeken kan worden of ‘wat meer ruimte gegeven kan worden’ aan de verhuisplicht. “Want in de buurt van de gemeente wonen is ook al heel goed.”
Poorter krijgt zelfgemaakte appeltaart en vervolgens een rondleiding door het gebouw. “Kijk hier is de bakkerij”, zegt Margreet tegen de verslaggever van Dijk en Waard Centraal. Of ze daar zelf ook werkt? “Nee, dat is niks voor mij. Ik ben niet zo van het bakken.” Als het gezelschap in de moestuin staat, stelt een van de cliënten dé grote vraag van de ochtend. “Mogen we met u op de foto?” Het antwoord: “Ja, natuurlijk!” Vol enthousiasme poseert het gezelschap in de tuin van het complex. De burgemeester krijgt een pakket met groenten uit de moestuin. “Dat is lekker.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Het is vooral de persoonlijke aandacht waar Poorter voor wil staan. “Participatie en luisteren is wat mij betreft eigenlijk al niet goed genoeg. Het gaat om met elkaar in gesprek gaan.” Als ‘buurman voor een dag’ kwam Poorter geregeld bij mensen over de vloer. Daarnaast gaat hij graag met inwoners in gesprek tijdens speciale burgemeesterstafels. Die gesprekken gaan bijvoorbeeld over duurzaamheid, welzijn of mobiliteit. “Ik vond dat de gemeente op dit gebied echt een tandje bij kon zetten, de ramen en deuren mochten goed open.” En dat is niet het enige waar Poorter zich het voor heeft ingezet. Als een van de mijlpalen noemt hij de opvang van Oekraïners in het Transferiumgebouw. Aanvankelijk liep de huurovereenkomst bijna af, maar nu is de opvang jaren langer beschikbaar voor de vluchtelingen. Ook wilde Poorter meer boa’s op de straat. Maar het waren niet alleen maar hoogtepunten: “Er zijn ook veel incidenten geweest in de gemeente. Dodelijke ongevallen, een moord en grote brand. Het went nooit.” Toen Poorter slechts een aantal dagen in functie was gebeurde er een ongeval op een akker aan de Veertweg in Noord-Scharwoude. De 20-jarige Mark Timmerman uit Sint Pancras overleed bij dat ongeluk. Het resulteerde in een schokgolf door de gemeenschap.
Tekst gaat verder onder de foto.
“Ik heb in huiskamers gezeten om mensen een hard onder de riem te steken namens de gemeenschap. Je merkt hoeveel steun dat geeft en dat is ook heel waardevol. Als burgemeester ben je niet politiek verantwoordelijk, maar ben je er juist voor het functioneren van de gemeente. En daar sta ik ook voor. Dijk en Waard was op zoek naar een boegbeeld en dat ben ik graag.”