Het terras is weg en binnen staat een deel van de inventaris klaar om ook weg te halen. Café De Pomp in het Heerhugowaardse Poldermuseum wordt opgedoekt. Niet omdat het zakelijk niet uit kon – het terras zat regelmatig vol – maar vanwege een zakelijk geschil met de verhurende stichting.
De Pomp uitbater Hans Kraakman wil voor 1 september de tent helemaal leeg hebben en weg zijn. De relatie met de verhurende Stichting Den Huygen Dijck is zo verzuurd dat hij echt helemaal niets wil achterlaten voor een volgende uitbater. “Ik kan alles opslaan in een paardenbox bij Manege Waarland.”
Met gemengde gevoelens kijkt hij terug op het laatste weekend dat Café De Pomp open was. Een bitterzoet einde met gezelligheid, maar ook tranen bij vaste klanten. “Het terras zat stampvol. Ik heb heel veel reacties gehad van mensen die ervan balen. Dus kwamen ze allemaal de voorraad opdrinken”, grapt hij. “Nou dat is behoorlijk goed gelukt.” (de tekst loopt door onder foto)
De Pomp is dicht vanwege een fiks conflict over het onderhoud en een huurachterstand, dat voor de rechter is uitgevochten. Sinds januari betaalde Kraakman een deel van de huur niet, omdat Stichting Den Huygen Dijck in zijn ogen in gebreke bleef waar het om onderhoud gaat. Hij waarschuwde twee weken van tevoren per mail dat hij anders zou stoppen met betalen, maar zonder het gewenste resultaat. Ook bij de rechter vond hij geen luisterend oor. Die besloot Kraakman het tekort alsnog moet betalen en binnen twee weken moest vertrekken.
Volgens Kraakman is vorige week bewust een deel van het ‘bewijs’ verwijderd. Het hoge gras werd gemaaid, de giftige reuzenberenklauwen, distels en brandnetels zijn weggehaald van het grasveldje en het terras. Het maakt hem boos. “Zo van: ‘we doen er echt wel iets aan’, maar het was hier een rommeltje. We hadden al waarschuwingen opgehangen en laatst moesten we kinderen van het veldje halen. Die ouders zeggen dan: ‘daar gaan we niet meer heen’.” (tekst gaat verder onder de foto)
Het tweede grote twistpunt was de zijdeur. Bij regen en storm uit het westen waait aan de bovenzijde water naar binnen. Sinds 2021 is dat drie keer gebeurd. “Kijk, het loodbeslag boven de deur is weggescheurd”, wijst Kraakman naar de oorzaak. Hij toont een filmpje waarop regenwater lustig naar binnen komt en er daardoor een grote plas water op de houten vloer blijft liggen. “Een stuk van zes bij twee meter stond onder water.” Stille getuige is de schade aan de planken. “De hele vloer moet vervangen worden.” (tekst gaat verder onder de foto)
Het is niet de eerste keer dat Kraakman weigerte de volle huur te betalen. Tijdens corona wilde hij huurkorting, maar de stichting ging niet akkoord. Hij besloot toch minder te betalen. De stichting won hier in 2022 een kort geding over, al besloot de rechter wel om een percentage kwijt te schelden. Kraakman had het ingehouden geld apart gelegd en betaalde. Sindsdien wil het bestuur hem weg hebben, en dan vooral voorzitter Jan van der Starre, zegt de cafébaas. Hij zegt dat ook te zien in kleine “kinderachtige” dingetjes.
Maar Jan Bootsma, bestuurslid van Stichting Den Huygen Dijck ziet dat anders. “Wij zijn niet nalatig geweest”, zegt hij stellig. “Als het regelmatig lekt en we doen niks, dan kan je van nalatigheid spreken, maar het gaat om extreme situaties. Het is een ouder gebouw en dan kan het voorkomen van lekkage lastig zijn. Maar als we een melding krijgen over iets, dan wordt gedaan wat er gedaan moet worden. En elke maandagochtend is er een technische ploeg die klein onderhoud doet.”
Maar wie er ook gelijk heeft, Kraakman heeft het volgens Jan Bootsma verkeerd aangepakt. “Gewoon maar een deel van de huur niet betalen is niet de bedoeling. We hebben hem regelmatig gewaarschuwd. We hebben hem als verhuurder keurig gewezen op de betalingsachterstand. De rechter zei ook: ‘zo werkt dat niet, zo gaat dat niet’.” (tekst gaat verder onder de foto)
“Er zijn wel wegen voor huurders die vinden dat het onderhoud niet goed is”, legt Bootsma uit. “Er moet dan onafhankelijk worden getoetst of dat het geval is. En als je niet weet hoe je het allemaal aan moet pakken dan kan je je laten ondersteunen door de rechtswinkel.” Toen we Hans Kraakman vroegen of hij zijn acties juridisch wel had dichtgetimmerd, erkende hij al dat alleen een mailtje wellicht niet volstond.
Volgens Bootsma is de maat vol. “Er is een hele geschiedenis en het liep helemaal de spuigaten uit. Dan is het op een gegeven moment voorbij.” Hij wil daarbij benadrukken dat Kraakmans beweringen over gebrekkig onderhoud “een klap in het gezicht zijn van de vrijwilligers.” (tekst gaat verder onder de foto)
Kraakman ziet nog een kansje om niet weg te hoeven. “Maar die is heel klein, vooral ook omdat we nu de inventaris eruit halen. Ik moet er nog over nadenken of ik actie wil ondernemen.” Hij denkt na over een crowdfund-actie, maar klinkt of hij er weinig zin meer in heeft.
Bootsma is er van overtuigd dat de stichting het cafégedeelte weer succesvol kan laten draaien. Binnenkort gaat het bestuur aan tafel om de toekomst te bespreken, eventueel met een nieuwe huurder, of anders alleen met vrijwilligers en eventueel een kroegbaas in dienst.