Streekstad Centraal HUB

Categorie: nieuws algemeen

  • Kevin loopt zich komende woensdag helemaal kapot voor zijn zieke Nova: “Dan voel ik het emotionele niet”

    Kevin loopt zich komende woensdag helemaal kapot voor zijn zieke Nova: “Dan voel ik het emotionele niet”

    De grootste nachtmerrie van ouders wordt voor Kim en Kevin werkelijkheid. Hun kindje heeft kanker. Chemotherapie, bestraling en immunotherapie. Begrippen waar ze nu dagelijks mee geconfronteerd worden. Hun Nova moet naar Amerika vinden ze. Daar hebben ze al 70.000 euro voor opgehaald. “Ik blijf door gaan door Nova, wat er ook gebeurt.”

    “Ik ben dood van binnen. Alles is dof en grijs.” Kevin Pichel heeft het zwaar met de ziekte van zijn – nog geen tweejarige – dochter Nova. “Ik kan haar niet beschermen.” Nova is vorig jaar gediagnosticeerd met neuroblastoom. Een zeldzame en agressieve kinderkanker. Deze diagnose heeft veel impact gemaakt. Niet alleen op haar, maar ook op haar familie. “Het is het laatste wat je wil zien bij je kinderen.”

    “Door te sporten kan ik mijn woede en agressie kwijt”, zegt Kevin. Bijna elke maand van het jaar heeft hij een run op de planning staan. Denk aan marathons, triatlons en de Iron Viking. Op woensdag 8 mei doet hij ook mee aan de Alkmaar City Run. “Ik heb het sporten nodig. Ik ben dan mentaal en fysiek helemaal kapot, waardoor ik het emotionele niet voel.” De lopen gebruikt hij als acties. Op deze manier strijdt Kevin voor zijn eigen geestelijke gezondheid en voor het leven van zijn dochter. “Ik hou er niet van om mijn hand op te houden. Maar zo kan ik haar toch helpen.” (tekst loopt door onder de foto)

    Kevin loopt bijna iedere maand een marathon. Zo strijdt hij voor zijn eigen geestelijke gezondheid en voor het leven van zijn dochter Nova. (foto: aangeleverd)

    Ondertussen is de Alkmaarse Nova elf maanden in behandeling bij het het Prinses Máxima Centrum in Utrecht. Na achttien maanden bestralingen, scans en onderzoeken wordt ze wel ziektevrij verklaard, maar blijven haar kansen op overleven laag. En dat neemt verder af zodra de ziekte terugkomt. Haar overlevingskans is dan vijf procent. “We geven niet op. Anders voelt het niet alsof we alles eruit hebben gehaald”, vertelt moeder Kim aan Streekstad Centraal. Een speciale, kostbare behandeling zou kunnen helpen (zie kader onderaan).

    “Als ik heel eerlijk ben, zou ik na de behandeling in Nederland zelf gedacht hebben; nou weet je wat het is prima zo. Ik weet niet hoe Nova hier instaat. Maar ze blijft positief. Ze doet blij, leuk en is altijd aan het lachen. Ik kan alleen maar zien dat ze door wil”, zegt Kevin. “Wij willen haar een zo goed mogelijke kans bieden op kwaliteit van leven. Ik heb genoeg kinderen gezien bij het ziekenhuis die voor de tweede of derde keer terug kwamen met kanker. Dan zien ze het gewoon niet meer zitten.” (tekst loopt door onder de foto)

    Nova is altijd vrolijk, positief en aan het lachen. Dat geeft haar ouders de kracht om door te gaan. (foto: aangeleverd)

    Ondanks al het nare, zien de ouders ook een hele mooie kant. “Ik had niet verwacht dat zoveel mensen zouden helpen. Mijn beeld is helemaal veranderd. Voorheen dacht ik dat mensen veel egoïstischer waren.” Samen met zijn broer heeft Kevin, The Nova Foundation, opgericht. Een stichting die tot veel acties heeft geleid.  Ook Kim is onder de indruk: “Het voelt zo onwerkelijk dat zoveel mensen samen komen en allemaal willen helpen op welke manier dan ook.”

    “Nova blijft altijd vrolijk, zelfs op momenten waarvan je weet dat ze eigenlijk helemaal kapot is. Dat geeft mij kracht”, zegt Kevin. In begin 2025 zou de behandeling in Amerika moeten beginnen, daar is nog veel geld voor nodig. Wil jij Nova en haar familie helpen bekijk dan de crowdfunding. Ook wordt gezocht naar sponsoren die een plek op de hardloopshirts willen. Neem daarvoor contact op met The Nova Foundation.

  • Hoe Pancrassers zorgden voor hun eigen gedenkteken: “Er was zo’n vraag naar een oorlogsmonument”

    Hoe Pancrassers zorgden voor hun eigen gedenkteken: “Er was zo’n vraag naar een oorlogsmonument”

    Ze wisten dat het jaren zou duren met al het papierwerk. En dus gingen de Pancrassers zelf maar aan de slag om de twintig slachtoffers te herdenken die werden doodgeschoten bij de spoorwegovergang in Sint Pancras. Onder leiding van burgemeester Jacob Kroonenburg werd het oorlogsmonument ontworpen en geplaatst.

    We spreken Bram Kout. Een allesweter als het gaat om het oorlogsverleden van Sint Pancras en omgeving. In het verenigingsgebouw aan het Nobelhof kijkt hij om zich heen. “Ik heb al het een en ander voor je uitgezocht. Want het is nogal een verhaal.” Hij pakt een envelop vol foto’s en boekjes. De krasse tachtiger doet al jaren onderzoek naar het oorlogsverleden. “Maar je moet ook Abe Brandsma en Siem Wognum benoemen in je artikel. Ik ben zelf pas 84 en heb het echt te danken aan mensen die de oorlog meer hebben meegemaakt. Ik mocht voortborduren op hun ervaring en onderzoek.” (tekst gaat verder onder de foto)

    Bram Kout verdiept zich al jaren in de oorlogsgeschiedenis van Sint Pancras. (foto: Streekstad Centraal)

    Ruim 79 jaar geleden, in 1945, werden twintig mannen doodgeschoten bij de spoorwegovergang aan de Bovenweg. Het was een wraakactie voor de aanslag op een spoorbruggetje. In de vroege ochtend van 15 april klinkt een daverende knal bij de overweg. “Aanvankelijk dachten ze dat er een bom was gevallen, maar dat bleek anders. Het was een aanslag om het transport van wapentuig naar Den Helder tegen te houden.”

    Veel mensen gaan kijken bij het bruggetje. De angst voor represailles in het dorp is groot. “Je moet je voorstellen dat de dorpelingen heel bang waren. De Duitsers werden in de laatste maanden van de oorlog steeds agressiever.”

    Twintig verzetsmensen werden uit gevangenissen in Amsterdam, Haarlem en Alkmaar opgehaald. Van een kermisexploitant uit Oosthuizen tot een Amsterdamse bedrijfsleider. Maar ook arts Joannes Pompe. In de jaren dertig promoveerde hij aan de Universiteit van Amsterdam. Pompe specialiseerde zich in een aandoening die voorkomt een hartvergroting veroorzaakt bij kleine kinderen. In de literatuur bekend als de ziekte van Pompe. “Joannes gaf de aandoening een naam en zorgde ervoor dat de ziekte stabiliseerde.” Het geeft het monument een extra bijzondere lading.

    Het kostte Historische Vereniging Sint-Pancras jaren aan onderzoek om van elk slachtoffer een foto te hebben.

    Op die ‘zwarte zondag’ – 15 april 1945 – Komen rond 20:30 uur twee grote vrachtwagens aanrijden bij de plek des onheils. Eerst worden tien gevangenen opgesteld en doodgeschoten. Vervolgens wacht andere gevangenen hetzelfde lot. “Ze moesten vóór hun gevallen kameraden plaatsnemen, waarop het drama zich herhaalde.”

    Het is na al die jaren nog een donkere bladzijde in de geschiedenis van Sint Pancras. Burgemeester Jacob Kroonenburg voelde dat toen al heel snel aan. “Er was zo’n vraag naar een monument, en dus is het er gekomen. Niet via het Rijk, maar als inwoners onderling is daarvoor gezorgd. Als dorpelingen, om dit niet meer te vergeten.” (tekst gaat verder onder de foto)

    Precies een jaar na de aanslag werd het monument onthuld. (Beeld: Historische Vereniging Sint-Pancras)

    Anno 2024 wordt het snel stil in de klassen waar Kout lezingen geeft. Ondanks onderzoeken waaruit blijkt dat jongeren steeds minder weten over de Tweede Wereldoorlog, ziet de Pancrasser dat anders. “De kinderen zijn zo geïnteresseerd. Ze weten veel en willen vaak nog veel meer weten. Juffen en meesters zeggen dan ook geregeld dat ze de leerlingen nog nooit zo stil hebben gezien.”

    De twintig slachtoffers vonden na de oorlog hun rust op erebegraafplaatsen in Bloemendaal, Utrecht en Loenen. Dat wat overblijft zijn graven met gedenkbordjes. “En natuurlijk ook de verhalen en dit monument”, vult Kout aan. Hij wijst naar het monument met daarop namen van slachtoffers. “Laten we dit alsjeblieft onthouden. Het kwaad is soms dichterbij dan je denkt. Door de verhalen te vertellen, weten we wat vrijheid betekent en dat oorlog veel meer is dan een spelletje.”

    De namen van de twintig slachtoffers prijken op het Pancrasser oorlogsmonument. (Beeld: Streekstad Centraal)
  • Op 4 mei denkt veteraan Johann ook aan huidige staat van de wereld: “Dat wens je niemand toe”

    Op 4 mei denkt veteraan Johann ook aan huidige staat van de wereld: “Dat wens je niemand toe”

    Op 4 mei schieten de beelden van vroeger door het hoofd van oud-onderofficier Johann de Jong. Hij denkt aan iedereen die is weggevallen, toen, maar ook nu. “Ik sta stil bij mijn eigen verleden en alle shit die daar aan vooraf is gegaan.” En dat doet hij samen met zijn collega- veteranen, tegen wie hij “niet veel hoeft te zeggen, om elkaar toch te begrijpen.”

    Ongekend belangrijk, die verbondenheid tussen veteranen, aldus Rob Kuiper, voorzitter van Stichting Veteranen Alkmaar. Zelf was Kuiper actief bij de luchtmobiele brigade. “Oud-collega’s vinden steun en begrip bij elkaar. Ze spreken dezelfde taal en hebben vaak dezelfde soort ervaringen gehad.” (tekst loopt door onder de foto)

    Afgelopen vrijdag mocht de Stichting Veteranen Alkmaar de kaasmarktbel luiden. Voor voorzitter Rob Kuiper niet de moeilijkste missie. (foto: Streekstad Centraal)

    Stichting Veteranen Alkmaar begon ooit als een werkgroepje om de gemeente te adviseren. Kuiper: “Van daaruit zijn we gegroeid, kwam de formele status en konden we niet meer genegeerd worden”, zegt hij tegen Streekstad Centraal. Dat wierp zijn vruchten af: de stichting is vaker zichtbaar. Zo ook vrijdag 3 mei, toen de veteranen de kaasmarkt openden door de kaasbel te luiden. Tijdens de herdenking op 4 mei zijn ze prominent aanwezig en ook op het Bevrijdingsfestival in Alkmaar staat een veteranen-stand.

    Die zichtbaarheid is hard nodig, volgens Kuiper. Want het beeld dat sommige mensen hebben van veteranen klopt niet: “Men dacht: dat is een oude man met een wandelstok die heeft gevochten in de Tweede Wereldoorlog of Indië. Maar dat is, op een enkeling na, al dertig jaar niet meer zo.” De jongste veteranen zijn 25 jaar, vertelt Kuiper, en misschien wel jonger. (tekst loopt door onder de foto)

    Wat zijn veteranen, wat doen ze nou? Gaan ze een beetje oorlogje voeren of zit het toch anders? Dit soort vragen beantwoordt de stichting bijvoorbeeld tijdens het Bevrijdingsfestival (foto: aangeleverd / Lotte photography)

    Zelf is Kuiper, net als zijn oud-collega Johann de Jong, van de generatie die vredesmissies deed. “Vanaf Libanon zijn we niet meer op missie gegaan voor oorlog, maar alleen om rust, hulp en stabiliteit te brengen.” Dat weet niet iedereen. Dat is dan ook één van de functies van de stichting: zorgen voor begrip in de maatschappij. “We vertellen onze verhalen: hoe is het om te helpen daar? Mensen zitten hier in een veilige bubbel, ver van hun bed, maar wij zijn daar geweest.”

    Dat hun inspanningen voor anderen soms een ver-van-je-bedshow is, weet gepensioneerde marinier Johann de Jong ook. Terwijl de dreiging in de huidige staat van de wereld – kijk naar Oekraïne of Israël en Palestina – nu heel voelbaar is. “Ik prijs mezelf gelukkig dat ik mijn periode heb gehad”, zegt de vredessoldaat. “Stiekem ben ik toch bang dat mijn collega’s, militairen, met gevechtsomstandigheden geconfronteerd worden. De impact die daarvan kunnen ondervinden, is vele malen groter dan de impact die ik ondervond. Dat wens je niemand toe.” (tekst loopt door onder de foto)

    “Waarom laten we elkaar niet gewoon met rust?”, vraagt Johann de Jong zich soms af, als hij naar de huidige staat van de wereld kijkt (foto: NH Nieuws/Aline Bleeker)

    Des te belangrijker is zo’n herdenking. Juist omdat niet alleen het verleden passeert, maar ook het belang van vrede. Dat herdenken doet De Jong overigens niet alleen op 4 mei. “Het is altijd in mijn achterhoofd aanwezig, noem het beroepsdeformatie. Maar als je het nieuws volgt wordt je er ook continu mee geconfronteerd.”

    Ja, stilstaan bij al dat leed is van belang, “maar je moet daarna ook direct ruimte maken om te kunnen genieten van je vrijheid.” Dus dat doet De Jong ook, en dat begint al op 4 mei. “Bij wijze van spreken al om vijf over acht op het Kerkplein, met een biertje in de hand.”

  • Radio AZ gestraft

    Radio AZ gestraft

  • Genieten voor treinliefhebbers: honderd jaar oude Jaap rijdt langs

    Genieten voor treinliefhebbers: honderd jaar oude Jaap rijdt langs

    Voor treinliefhebbers was het donderdag genieten. Precies 100 jaar nadat de NS een nieuwe reeks elektrische passagierstreinen in gebruik nam, werd met een van twee overgebleven motorwagens een rondrit door Noord-Holland gemaakt, met een tussenstop in Heerhugowaard. Op Bevrijdingsdag komt de mC9002 bijgenaamd Jaap opnieuw langs. Er zijn nog kaarten voor deze speciale rit.

    “Het is uniek dat we deze 100-jarige nog in ons midden hebben en weer op het spoor rijdt”, vertelt Hans Altena aan Weeff, mediapartner van Streekstad Centraal. Altena is secretaris van Stichting 2454 Crew, die een collectie historische treinen beheert, waaronder de prachtige elektrische motorwagen mC9002, beter bekend als ‘Jaap’.

    “In de begin jaren ’20 van de vorige eeuw begon de NS, die direct een grote inhaalslag wilden maken. Onder het motto van stoom naar stroom kwamen er nieuwe treinen in Nederland”, vervolgt Altena. De reeks Materieel ’24 werd geboren, in het kort Mat’24. “Op 2 mei 1924 reed de eerste over het Nederlandse spoor. Wij hebben dit treinstel ongeveer twee jaar in bezit, en hebben het in onze Haarlemse werkplaats volledig opgeknapt.” (tekst loopt door onder de foto)

    Nog even wat poetswerk voorafgaand aan de jubileumrit met Jaap. (foto: 2454 Crew)

    Jaap is vernoemd naar de ’tractieopzichter’ van het NS-depot Eindhoven die hem redde. “De directie had gedicteerd dat alle treinen van dit type gesloopt moest worden. Het was voor Jaap Mol een soort missie om de trein te bewaren”, vertelt de secretaris geanimeerd. “Maar elk jaar hield de direct een toezichtronde. Dan werd ie heel stiekem ergens anders heen gereden.”

    Jaap is na de restauratie in het kader van NS 150 jaar ondergebracht bij het spoorwegmuseum in Hoorn. Er was in het Utrechtse spoormuseum geen plek bij de enige andere motorwagen en de twee tussenwagens die de sloopronde overleefden. “Alleen zijn deze niet rijklaar, waardoor we zonder deze wagens op en neer rijden.”

    Donderdag mocht Jaap weer in actie komen. Mooi gepoetst en versierd werd hij voor de bijzondere rondrit eerst met de museumstoomtram naar het station gereden, en hield 2454 Crew-voorzitter Michiel Dermois een toespraak. Daarna reed was het eindelijk zo ver en mocht Jaap naar Amsterdam CS naar Haarlem rijden, om vervolgens met een stop in Heerhugowaard terug te keren naar zijn standplaats. (tekst gaat verder onder de foto)

    Jaap op Station Amsterdam CS tijdens de rondrit in het kader van het 100-jarig bestaan van de reeks Mat’24. (foto: 2454 Crew)

    Op Bevrijdingsdag zal de mC9002 weer een lange rit maken. Zondag pendelt de trein enkele keren over het traject Leiden – Den Haag HS, waar hij vroeger jarenlang trouw dienst deed. Helaas zonder de wagens in Utrecht, betreurt Hans Altena, maar dat mag de pret niet drukken. Er zijn nog kaarten voor de pendelritten én voor de ritten Hoorn – Den Haag HS en vice versa. Kijk hiervoor op stichting2454crew.nl.

  • Radio Beemsterboer Standbouw failliet

    Radio Beemsterboer Standbouw failliet

  • Radio verbouwing raadszaal DeW

    Radio verbouwing raadszaal DeW

  • Jubileum editie Alkmaar City Run wordt groots aangepakt, vrijwilligerstekort zorgt wel voor wat stress

    Jubileum editie Alkmaar City Run wordt groots aangepakt, vrijwilligerstekort zorgt wel voor wat stress

    Langs het parcours juichen terwijl je de veiligheid in de gaten houdt, kleding inzamelen of helpen met de op- en afbouw van de hekken en spandoeken. Steeds vaker lopen organisaties aan tegen een vrijwilligerstekort. Ook de bekende evenementen in Alkmaar: “Wij hebben ze echt hard nodig.”

    De tiende editie van de Alkmaar City Run by Night komt dichterbij. Op 8 mei gaan 11.000 hardlopers vijf of tien kilometer hardlopen door de binnenstad van Alkmaar. Een evenement dat ieder jaar moeiteloos veel fanatiekelingen trekt, maar vrijwilligers zijn lastiger te vinden. “Sinds corona gaat het steeds moeizamer. Nu de City Run in de meivakantie valt al helemaal”, vertelt Nienke Slobbe van Le Champion. “We hebben nog 40 vrijwilligers nodig. We hebben veel oproepen geplaatst, maar onze mailbox loopt niet vol. Veel mensen zijn op vakantie.” (tekst gaat door onder de tekst)

    Van kleding inname tot de op- en afbouw van de parcours de vrijwilligers zorgen voor een veilig evenement. (foto: aangeleverd)

    Voor Nienke is het extra spannend: “Dit is het eerste jaar dat ik het hele evenement organiseer.” Ze begon als vrijwilliger bij de organisatie, dat zou goed staan op haar CV. Daarna solliciteerde ze en werd event manager. “Ik heb gezonde spanningen, maar vooral heel veel zin. Het is echt mijn favoriet. Ik heb zelf ook vier jaar meegedaan.”

    Omdat het dit jaar de tiende editie is heeft Le Champion juist alles uit de kast getrokken om er een mooi evenement van te maken. Zo heeft de City Run een nieuwe uitstraling, start de run op een andere locatie om problemen met de drukte te verminderen, en is er een After Run Party in de Grote Kerk.

    Al met al kijkt Nienke erg naar het evenement uit, maar de stress loopt ook langzaam op: “Met onvoldoende vrijwilligers kunnen we echt een minder goed en veilig evenement organiseren.” Lijkt het jou leuk om te helpen tijdens de Alkmaar City Run by night? Stuur dan een mail naar vrijwilligers@lechampion.nl.

  • Radio beweegtuin

    Radio beweegtuin

  • Een nieuwe visgraat vloer leggen [Advertorial]

    Een nieuwe visgraat vloer leggen [Advertorial]

    Het leggen van een nieuwe visgraat vloer kan een ruimte volledig transformeren, waarbij het karakter en een tijdloze stijl toevoegt. Hier zijn enkele stappen en tips om je te helpen bij het correct installeren van deze populaire vloer stijl.

    Planning en voorbereiding

    Voordat je begint, is het essentieel om de ruimte nauwkeurig op te meten en de benodigde hoeveelheid materiaal te bepalen. Zorg ervoor dat je extra materiaal aanschaft om mogelijke snijfouten of beschadigingen tijdens het installatieproces te compenseren. Het acclimatiseren van het hout in de ruimte waar het gelegd zal worden is ook cruciaal, omdat dit helpt om uitzetting of krimping na de installatie te voorkomen.

    Kies het juiste hout

    De keuze van het houttype is van groot belang voor zowel de uitstraling als de duurzaamheid van de vloer. Eikenhout is een populaire keuze voor visgraat vloeren vanwege zijn hardheid en veelzijdigheid in afwerkingen. Het hout moet van goede kwaliteit zijn en geschikt voor het type ondergrond en de gebruiksomstandigheden van de ruimte.

    Ondergrond voorbereiden

    Een vlakke, schone en droge ondergrond is essentieel voor de installatie van een visgraat vloer. Eventuele oneffenheden moeten vooraf worden geëgaliseerd. Ook moet de vochtigheidsgraad van de ondergrond worden getest, vooral bij betonnen ondervloeren, om toekomstige problemen met vocht te voorkomen.

    Legpatroon bepalen

    Het bepalen van het startpunt en de oriëntatie van de visgraatpatroon is een cruciale stap. Idealiter begin je in het midden van de kamer, werkend naar de muren toe. Dit zorgt voor een symmetrische afwerking. Gebruik een krijtlijn om de leidende lijnen uit te zetten waarlangs je de planken zult leggen.

    Installatietechniek

    De installatie van een visgraat vloer vereist precisie. Elk stuk moet nauwkeurig gesneden en geplaatst worden om het kenmerkende patroon te creëren. Voor een visgraatvloer wordt vaak gebruik gemaakt van een verlijmde installatiemethode, waarbij elke plank stevig op de ondervloer wordt gelijmd.

    Stijl variaties overwegen

    Hoewel de traditionele visgraat een prachtige keuze is, kun je ook denken aan andere patronen zoals de Hongaarse punt, die een iets andere visuele dynamiek biedt. Dit patroon gebruikt planken die in een hoek van 45 of 60 graden worden gesneden, wat zorgt voor een “V”-patroon dat iets minder scherp is dan de standaard visgraat.

    Het leggen van een visgraat vloer is een uitdagende maar lonende taak die, indien correct uitgevoerd, een leven lang mee kan gaan. Door deze stappen te volgen en nauwkeurig te werk te gaan, kun je zorgen voor een vloer die zowel mooi als duurzaam is.