Categorie: nieuws algemeen

Vanaf vrijdag tot en met zondag 28 augustus staat de zomerkermis weer als vanouds volledig in de binnenstad van Alkmaar. Er komen maar liefst 71 attracties met voor ieder wat wils. Vanavond om 19:00 start de opbouw en vrijdag om 16:00 verricht wethouder evenementen Robert te Beest de officiële opening op de Kanaalkade, nabij het politiebureau.

“Evenementen brengen leven en sfeer, zeker een terugkerend evenement zoals de Alkmaarse Zomerkermis”, aldus Te Beest. “Dit jaar staan er als vanouds weer attracties in het decor van onze binnenstad. Dit evenement gaat ook met de tijd mee want de afsluitende show van dit jaar is minder milieubelastend en is zeker spectaculair”. De gemeente maakte ruim budget vrij voor een mooie show zonder vuurwerk.

Voor kinderen is er woensdag 24 augustus een meet & greet met Smurfin en Sonic van 14:00 tot 14:45 uur en van 15:00 tot 15:45 uur uur op het Canadaplein.

Net als voorheen kunnen Alkmaarse kinderen van 4 tot en met 17 jaar uit minima gezinnen gratis naar de kermis. Zij krijgen ieder zes muntjes cadeau. De muntjes zijn op vertoon van de Alkmaar Pas op te halen, tijdens het spreekuur van het VVV (Waagplein 2) op 16 en 18 augustus tussen 14:30 en 16:00 uur. De muntjes zijn geldig tot en met 27 augustus.

Ook aan minder valide kinderen en ouderen wordt weer gedacht. Donderdag 25 augustus is de de bekende ‘Populaire Dag’. Wanneer nodig wordt de snelheid van sommige attracties aangepast. Tevens zijn er deze middag clowns aanwezig en vermaakt entertainer Louis Baerts het publiek met goocheltrucs en ballonnen.

Op de 28e om wordt de Alkmaarse zomerkermis om 22:00 uur afgesloten met een een milieubewuste, eindshow. Vanaf pontons op het kanaal wordt een spectaculaire show gegeven met vlammen, (laser-) licht en muziek.

De zaterdagmarkt wordt tijdens de zomerkermis verplaatst naar de Koorstraat en de Heul. Dinsdag 30 augustus om 05:00 uur is de kermis weg en zijn de wegen weer vrij voor verkeer.

Volgens Son Holthuis en twee andere oud-vrijwilligsters van Stadsboerderij De Hout gaat het niet goed met de Alkmaarse stadsboerderij. Son en haar man Ron zochten contact met Alkmaar Centraal na het artikel over de dood van een jong hertje. Volgens hen allen ging het mis toen er een kleine drie jaar terug een nieuwe manager werd aangesteld. Contact met Stadswerk, lokale partij OPA en de Partij voor de Dieren leverden sindsdien in hun ogen weinig verandering op.

Dus organiseerde Alkmaar Centraal een ontmoeting tussen Son Holthuis en de twee andere oud-vrijwilligsters met directeur Peter Mol van Stadswerk072, ook twijfelde het drietal of een tweede gesprek meer resultaat op zou leveren. “Stadswerk is een stugge club”, zo laat Son weten. Mol is amper binnen als hij wordt gewezen op het hek waarlangs de kippen het fietspad op konden lopen (ze zijn nu vanwege vogelgriep opgehokt). Vijf meter en vier aandachtspunten verder vertelt de directeur dat hij toch vooral met wettelijke eisen te maken heeft, en dat dat valt niet goed bij de drie oud-vrijwilligers. Zij verwachten meer dan het minimaal vereiste.

Mol luistert aandachtig terwijl hij langs alles wordt geleid dat volgens het drietal niet veilig is voor de dieren of kleine bezoekertjes, onhandig is bedacht, of gewoon ‘jammer’ is. Zo staan er in de schuur bakken met diverse voersoorten en een soort ‘Zandtovenaar’ tafel met een beeldscherm en een camera. “Het is een leuk idee, maar de kinderen gingen er zonder toezicht mee in de weer en de tafel is niet hufterproof”, aldus Son. Dus moesten er hekken omheen. Mol belooft daarop aanpassingen.

De stapels (bouw-) materialen met daarom de spanbanden die het hertje fataal werden zijn inmiddels verdwenen, maar even verderop ligt nog wel een bouwproject na twee jaar nog steeds stil. Samengevat vinden de drie oud-vrijwilligsters dat de manager die drie jaar geleden aantrad niet goed omgaat met het jaarlijkse budget, en te weinig oog heeft voor de dieren en voor veiligheid. Dat leidde volgens hen tot onenigheid met de oude en ervaren groep vrijwilligers, die weinig respect voelde bij de nieuwe manager.

Mol vertelt vervolgens dat de manager is aangesproken op zijn gedrag, dat de rust lijkt te zijn teruggekeerd en dat de bezoekersaantallen stijgen. Hij erkent dat een aantal plannen niet zo goed hebben uitgepakt. Dat er al twee jaar een fundering voor nieuwe hokken klaar ligt, met een hoop zand erop, komt volgens hem door de lockdown, het maar lastig kunnen vinden van een aannemer en de inspraak van de welstandscommissie. Dat de oude hokken al waren gesloopt noemt hij “ongelukkig”. Ook laat hij weten dat er in ieder geval weer schapen en activiteiten terug zullen komen.

Wellicht het belangrijkste voor de oud-vrijwilligsters is dat de directeur aan het einde van de twee uur durende ontmoeting een kritische veiligheidscontrole belooft. Bovendien pakte hij drie aandachtspunten direct op. Toch blijven ze sceptisch. “We hebben een jaar terug ook al een gesprek van anderhalf uur met Peter Mol gehad, hè. We wilden ook graag dat de manager er zelf bij was, dan had hij zelf kunnen zien hoe die zou reageren”. Son hoopt dat de media-aandacht helpt: “Nou ja we zien het wel.”

Het is vrijdagochtend een ‘gezellige chaos’ tijdens de Nederlandse les van onderwijskoppel Judith Klein (71) en Wim Prins (73). De twee Alkmaarders hebben zich via Team Vrijwillig opgegeven om vijf weken lang Nederlands te leren aan asielzoekers in de tijdelijke noodopvanglocatie in het Sportpaleis. Judith vindt het ‘heel leuk om te doen, zelfs al is het een beetje een ratjetoe’.

Als Judith het nieuws voorbij ziet komen dat de komende weken zo’n 150 asielzoekers worden opgevangen op de wielerbaan, wil ze direct iets voor hen betekenen. Ze heeft een achtergrond als lerares en heeft onder meer lesgegeven in het Amsterdamse Osdorp, waar ze in aanraking kwam met kleuters die van huis uit bijna geen Nederlands kenden. “Het is dan lastig om met hen te communiceren, terwijl het juist zo belangrijk is om een gesprek te kunnen voeren met de mensen om je heen”, vertelt ze. Haar eerste taalles in de noodopvang geeft ze aan kinderen, dus dat roept heel wat herinneringen op. “Wat wel een extra uitdaging is, is dat ik vroeger in de klas ook altijd kinderen had die wel Nederlands spraken”, vertelt Judith. “Nu begin je helemaal vanaf nul.”

Anders is ook de manier waarop de les verloopt. “Niet alle kinderen waren er op het moment dat de les begon, ze druppelden één voor één binnen. Dat is natuurlijk wel anders op een gewone school”, zegt ze lachend. “Maar ik vond het heel leuk om te doen, zelfs al is het een beetje een ratjetoe.”

Na de les aan de kinderen, waarin ze zichzelf leren voorstellen, een aantal woorden leren die te maken hebben met het menselijk lichaam en tekeningen maken van een poppetje waarboven ze hun eigen naam schrijven, is het de beurt aan de volwassenen. Een groepje mannen uit Pakistan en Syrië zit er klaar voor en is gemotiveerd om te leren. Lastig is wel dat het niveauverschil groot is. Sommigen kennen niet het Latijnse schrift, terwijl anderen goed Engels spreken. Judith vraagt hen in het Nederlands één voor één wat ze willen leren. “Alles”, reageert iemand enthousiast.

Maar dat kan natuurlijk niet: “Het is zonde dat iedereen over vier weken weer ergens anders naartoe gaat, dan kun je niet echt iets opbouwen”, zegt Judith. Toch is ze blij dat ze iets kan toevoegen: “Naast dat ik hen Nederlands leer, breekt het ook hun dag een beetje.”

En dat is belangrijk, beaamt Annerieke Dekker van Veiligheidsregio Noord-Holland Noord. “Tot het moment dat asielzoekers hun verblijfsvergunning krijgen, staat hun leven in de pauzestand. Wij zijn dan ook heel blij met iedere vrijwilliger die iets kan toevoegen in deze periode.” Dat kan, zoals Judith en Wim dat doen, door Nederlandse les te geven, maar ook op andere manieren. “We zijn nog hard op zoek naar mensen die een afgeronde activiteit willen organiseren”, aldus Annerieke. “Denk aan tekenen of schilderen met de kinderen, een sportles, of bijvoorbeeld iets met muziek.”

In eerste instantie zocht het Alkmaarse Team Vrijwillig ook naar gastheren en -vrouwen, maar aan mensen die activiteiten met een kop en een staart organiseren is op dit moment de meeste behoefte: “De asielzoekers zitten hier de hele dag, wachtend op wat komen gaat. Het is ontzettend waardevol om afleiding te kunnen bieden.”

Ze is zich ervan bewust dat mensen daar soms kritiek op uiten. “Sommige mensen geven aan dat de situatie voor Nederlanders eerst moet verbeteren en het is duidelijk dat er een hoop crises spelen. Woningnood, boodschappen en benzine die steeds duurder worden… maar dat neemt niet weg dat deze mensen ook een veilige plek nodig hebben en we hen in de crisisopvang Noord-Holland Noord een zo goed mogelijke tijd willen geven.” Wim vult aan: “Als ik van dat kleine grut zie rondlopen, denk ik: zo heb ik dat ook in de klas meegemaakt. Het zijn en blijven kinderen, waar ze ook vandaan komen. Daar moeten we ons best voor doen.”