Ze maken zich flink zorgen, de familie van muzikant en Heerhugowaarder Hans Boomsma. Volgende maand is zijn revalidatieproces in Schagen afgerond en het liefste zou hij naar huis gaan, maar er is op dit moment een lange wachtlijst voor thuiszorg. In de hoop hem toch naar huis te kunnen halen, is zijn familie een inzamelingsactie gestart. Die gaat voorlopig goed.
Het doel is 20.000 euro en inmiddels is meer dan 8.000 euro is ingezameld. Een flink streefbedrag, maar dat is ook meer dan nodig, legt zoon Martijn Boomsma uit. “Die inzamelingsactie was ook niet onze eerste keuze. Het liefste wilden we dat de zorg gewoon via de thuiszorg zou lopen, maar daar is geen capaciteit voor en de wachtlijsten zijn máándenlang. En dan bestaat de kans dat hij ergens anders verderop in het land terechtkomt…”
Zijn vader – voor veel Heerhugowaarders beter bekend als Johannes de Boom van The Shavers – heeft zorgindicatie zes; hij heeft dagelijks zorg nodig heeft. “Hij kan niet meer zitten, niet meer naar de wc, niet meer zelf uit bed…” Het huis is al aangepast – Hans is immers al 40 jaar reumapatiënt – maar hij heeft nu 24-uurs zorg nodig.
“Het is heel triest”, zegt zijn vrouw Annemiek Ruiter. “De fysiotherapie heeft geen zin meer en hij ligt daar helemaal niet op z’n plek. Hij wil gewoon naar huis, maar dat gaat dus niet. Er is gewoon niemand die ons dagelijks kan helpen met verzorging. De thuiszorg werkt zich een slag in de rondte en het ligt ook zeker niet aan hen, maar dit is gewoon dieptriest.”
“Ik word er gewoon verdrietig van”, zegt ze. “Bij ons komt het wel goed, dat geloof ik ook. Het kost heel veel tijd en energie, maar wij moeten ‘gewoon’ geduld hebben. Er zijn zoveel mensen die niet ons netwerk hebben; ga er dan maar eens voor staan. Ik vind het zó erg!” Ze schudt nog eens haar hoofd. “Dit is echt mijn schreeuw om hulp en aandacht voor dit soort situaties, dit kán niet!”
Vele anderen zitten in hetzelfde schuitje. Door corona waren veel operaties uitgesteld, en die worden nu ingehaald. “Dat zorgt voor een enorme druk op de thuiszorg”, legt Martijn uit. “Ze kunnen hier maximaal één à twee dagen zorg leveren, maar dat is bij lange na niet genoeg. Voor het verpleeghuis is ook een wachtlijst. En hij wil het liefste naar huis; naar zijn creatieve nestje en zijn vrouw, en die wens willen we uitvoeren.”
“Daarom zijn we die inzamelingsactie gestart. Enerzijds voor de overbrugging naar het persoonsgebonden budget (pgb) en anderzijds om verzorgers te vinden; keigoede, lieve verzorgers – gediplomeerd of met aanleg. Mensen die onderdeel van een team willen worden en er op die manier voor willen zorgen dat Hans naar huis kan komen.” Met het ingezamelde geld worden de verzorgers betaald en worden de kosten – die veel hoger liggen dan het pgb – gedekt.
Al zo’n drie maanden ligt Hans in ziekenhuizen en revalidatiecentra. Annemiek mist hem. “Bijna 36 jaar zijn we samen, we zijn nog nooit zolang uit elkaar geweest. Ik vind het verschrikkelijk dat het al zolang duurt. Ik heb gedacht: ‘Ik ga het zelf wel doen, maar ja, hoe dan? Ik heb nu met mijn werk kunnen regelen dat ik me op Hans kan focussen, maar dat is geen houdbare situatie. Er moet een structurele oplossing komen.”
“Hij hoort thuis tussen zijn kunst”, zegt Martijn. “En misschien gaat het uiteindelijk toch niet thuis, maar dan hebben we het in ieder geval geprobeerd.” (foto: Martijn Boomsma)
