Categorie: nieuws algemeen

“Deze man is een beest. Waarom zou je anders ergens binnenlopen en twee koks in hun nek steken?” Dat zegt Liqa Dahbour, de eigenaar van de Beverwijkse eettent waar vrijdagavond drie medewerkers werden neergestoken. Een van hen overleed: Dahbours jarenlange vriend Adel. Hij denkt dat hij probeerde de dader(s) te overmeesteren.

De 49-jarige Beverwijkse ondernemer, met meerdere bedrijven in heel Nederland, opende een paar maanden geleden het spareribs-restaurant aan de Baanstraat. Tussen de vele positieve beoordelingen op Thuisbezorgd schrijft iemand: “Dit eten was het lichtpuntje in Coronatijd.” Vrijdagavond was er een fatale steekpartij. Dahbour was toevallig zelf niet in de zaak die avond, net als zijn 16-jarige zoon, die er normaal ook dagelijks werkt. “Ik geloof er normaal nooit zo in, maar het lijkt nu echt wel alsof een hogere macht wilde dat we daar die avond niet waren”, vertelt hij tegen mediapartner NH Nieuws. Hij zegt aan de hand van systeemmeldingen en verklaringen een tijdlijn van de gebeurtenissen grotendeels te kunnen reconstrueren.

In totaal vielen er vier slachtoffers. Twee koks van het restaurant (66 en 61 jaar) uit Haarlem en Adel (54) uit Noord-Scharwoude, gemeente Langedijk. Hij overleed ter plekke aan zijn verwondingen. De vierde gewonde man (28) werd zo’n zevenhonderd meter verderop op de Wijckermolen gevonden. Hij heeft geen vast woonadres en Dahbour weet niet wie dit is.

Alle mannen zijn verdachten in de zaak en hun rol wordt door de politie onderzocht. De Baanstraat was het hele weekend deels afgesloten. De politie liet vandaag weten op zoek te zijn naar drie getuigen, jongemannen, die het zouden hebben zien gebeuren.

Rond half elf ging Adel, die pas net in dienst was, een bestelling bezorgen. Dahbour: “Hij hoefde niet ver te rijden en was binnen een paar minuten weer terug. Ik denk dat hij toen mijn twee gewonde koks en de dader of daders aantrof in de zaak.”

Vol liefde vertelt Dahbour over de slimme Adel, een Palestijn die is geboren in de Gazastrook. “Wat doe je als je zoiets ziet? Dan vlucht je, of je vecht. Een Palestijn is zoveel gewend. Ik denk dus dat hij is gaan vechten. De keuken en de ruimte erachter zagen er zo uit.”

Om tien over half elf, vervolgt Dahbour, kwam een bekende klant zijn bestelling ophalen. “In die zwarte Toyota die je ook op de foto’s ziet.” Hieronder zie je dat er een geparkeerde auto op de stoep van de zaak staat. Eén van de koks, een Haarlemse Egyptenaar (61), lag toen al op de grond in het restaurant en hield theedoeken tegen de verwondingen in zijn nek. Dit zou de klant later aan Dahbour hebben verklaard. “Hij is iets gezetter dan de ander kok, was nog bij bewustzijn en zei: ‘call the police’.”

De andere kok, ook een Egyptenaar (66) uit Haarlem, lag buiten westen op zijn buik in de keuken, in een plas bloed. NH Nieuws heeft een foto gezien die de klant heeft gemaakt. “Als de klant zijn eten een paar minuten later had opgehaald, hadden ze het niet gered.”

De dader of daders zijn volgens Dahbour toen door de achtertuinen van de buren gevlucht. Toen de politie iets voor elven arriveerde moeten ze een bloedbad hebben aangetroffen. Naar verluidt kregen ze eerst de deur tussen de keuken en de achterruimte niet open. Toen dat wel lukte, vonden ze Adel. “Het was een ware slachtpartij. Dat kan bijna niet door één persoon zijn gedaan. Ik hoop dat iemand iets gezien heeft.”

Dahbour heeft het een paar dagen kunnen laten bezinken en denk dat het toch mogelijk een overval was, eventueel in een opwelling. “Ik zou niet weten waarom iemand dit zou willen doen. Het is gek. De wildste verhalen gaan rond over ons, over witwaspraktijken, maar wat zou ik moeten witwassen? We zijn pas net begonnen, we waren aan het proefdraaien. Er staan nog niet eens banken in de zaak.”

Hij vertelt geëmotioneerd dat families zijn verscheurd door deze gebeurtenis. “Het zijn allemaal goede, leuke lieve mensen. Ik ben al twintig jaar bevriend met Adel. En nu is hij dood. Hij was net hertrouwd. Heeft kinderen. Hij heeft zich die avond voor het eerst voorgesteld aan een 15-jarige bezorger. Die jongen heeft ook nog niet kunnen slapen.”

Zijn twee koks liggen nog in het ziekenhuis. De politie kan niets zeggen over hun toestand, maar Dahbour weet van familieleden van de mannen dat zij er heel slecht aan toe zijn. “De een mist vingers. Ze zijn waarschijnlijk allebei deels verlamd. Ik kan het niet geloven.” Hij hoopt dat de politie snel meer duidelijkheid geeft over wat er is gebeurd. “Ik vind dat mensen moeten weten dat de dader, die man die verderop is gevonden, een gevaarlijke gek is en dat er mogelijk nog daders rondlopen.”

De verderop gevonden verdachte man wordt morgen voorgeleid aan de rechter-commissaris. Alle betrokken verdachten zitten in beperkingen, wat betekent dat ze alleen mogen praten met hun advocaat.

Alkmaarder A.R. (20) werd aangehouden op een gestolen scooter, had een tas met inbrekersgereedschap bij zich en vluchtte de sloot in om aan de politie te ontkomen. Na zijn aanhouding had hij geen verklaring voor zijn gedrag en anderhalf jaar later, bij de rechter, nog steeds niet. Hij zat bij familie op Aruba, verklaarde zijn advocate.

R., inmiddels 21, verscheen dus niet zelf in Alkmaar om zich voor de rechter te verantwoorden. ,,Niet slim, nee’’, gaf advocate Post toe. ,,Dat ben ik met u eens.’’

De scooter, een zwarte Piaggio, bleek een half uur eerder gestolen te zijn bij het Jan Arentsz College aan de Mandenmakerstraat in Alkmaar. De politie hield R. aan, waarna hij zich volgens de rechter ’niet zonder slag of stoot’ moest laten arresteren. Zijn kleding bleek overeen te komen met de camerabeelden van de school. Bovendien had R. een tas bij zich met een hamer, een beitel, twee schroevendraaiers, handschoenen, een lifehammer en twee losse cilindersloten, waarvan een met een schroef erin; een bekende manier van diefstal. Zijn telefoon bleek een half uur eerder inderdaad in de buurt van de school te zijn geweest. Een ronde zaak, vond ook de rechter.

Dat leek hetzelfde te zijn met de beroving in een dag eerder in Bergen. Daar hadden twee jongemannen op een scooter aan de Beatrixlaan de groene handtas van een mevrouw uit het fietsmandje gegrist. Er zat een portemonnee met bankpasjes in, en een agenda. Daarin had het slachtoffer de naam van haar hotmailaccount en het bijbehorende wachtwoord geschreven. R. logde in op het account, veranderde het wachtwoord en gebruikte het mailadres voor contacten met Nike en de Triodos Bank. Uit gegevens van R.’s telefoon bleek dat hij op dat tijdstip inderdaad in de buurt van de Beatrixlaan was.

R.’s advocaat probeerde nog aannemelijk te maken dat het toestel ook van iemand anders kon zijn. Volgens R.’s medepleger was het toestel van zijn broer. Maar de politie had de telefoon uitgebreid onderzocht. ,,Het IMEI-nummer en bijvoorbeeld foto’s leidden naar mijnheer R.’’ De rechter twijfelde daar niet aan, maar merkte wel op dat de diefstal zelf wel door een ander kon zijn gepleegd, bijvoorbeeld R.’s mededader.

R. had echter al het een en ander op zijn kerfstok. Hij heeft nog een werkstraf van 240 uur staan, andere zaken lopen nog. ,,Hij heeft een fors strafblad voor zijn leeftijd’’, concludeerde de officier van justitie. Ze vond de tijd van werkstraffen voorbij en eiste 40 dagen voorwaardelijke celstraf. Volgens zijn advocaat had R. inmiddels zijn leven gebeterd; hij werkt als schoonmaker in een ziekenhuis en had inmiddels een relatie. Ze stelde een onvoorwaardelijke werkstraf voor. ,,Hij wil dit achter zich laten.’’

Kennelijk is R. toch bang voor herhaling. De rechter ging mee met de officier van justitie. Als R. binnen twee jaar nog eens in de fout gaat, moet hij 30 dagen de cel in, zo vonniste hij.

Nee, mooi vindt hij het zelf ook niet. Ronduit lelijk zelfs, maar toch is hij blij dat ze er staan; de hekken op de brug in de Gibbon in Heerhugowaard. Heerhugowaard Centraal sprak met één van de wijkbewoners die geklaagd heeft over de overlast door jongeren die van de brug in het water springen.

“Weet je, ik ben ook jong geweest en dat ze in het water springen vind ik helemaal niet erg. Maar wanneer je met mooi weer stelselmatig de ramen en deuren van je eigen huis dicht moet houden omdat anders de herrie niet te harden is gaat dat je niet in de koude kleren zitten. Soms waren ze er van tien uur ’s ochtends tot tien uur ’s avonds”.

Maar de geluidsoverlast is niet de enige reden voor de komst van de hekken geweest. Ook de verkeerssituatie was bij vlagen ronduit gevaarlijk, zo geven ook ander bewoners van de wijk toe. “Als er een grote groep was lagen de fietsen soms gewoon op de weg of ze duwden elkaar de weg op”, vertelt één van hen. Op mooie dagen hingen er tussen de 30 en 50 jongeren rond op de brug, waarbij het soms een sport werd om zo dicht mogelijk bij passerende suppers in het water te springen. Een aantal omwonenden werd zelfs geconfronteerd met vreemden in de eigen achtertuin.

De komst van de hekken doen een hoop stof opwaaien in de wijk, vrijwel iedereen vindt ze lelijk en op social media wordt de komst toegeschreven aan het klagen van ‘zeikerds’. Maar dat blijkt vrij kort door de bocht na een rondgang door de wijk. Voorspelbaar: hoe verder verwijderd van de betreffende brug, hoe scherper de mening en hoe groter de afkeuring van de hekken.

De gemeente Heerhugowaard heeft nog gekeken naar andere oplossingen zoals het spannen van netten over het water, maar dat bleek niet haalbaar. Er is volgens een woordvoerder van de gemeente nog geen datum bekend wanneer de hekken weer weg zullen worden gehaald.