Op de dag dat NS-personeel staakte, deelde machinist De Meester via Facebook zijn verhaal over (te) hoge werkdruk, vermoeidheid en je dan ’s nachts tijdens de laatste stille rit wild schrikken vanwege de poging tot zelfmoord van een 14-jarig meisje. Dat overkwam hem in februari 2017 in Alkmaar.
De Meester – zo heet een machinist officieel – heeft het over diensten, die om nĂ©t wettig te blijven 8:59 uur duren. Tijdens zijn alweer zesde dienst achter elkaar, rijdt hij vermoeid door doodstil Alkmaar, vanaf Noord richting centrum, en ziet ineens een groepje staan aan een hek bij het fietstunneltje van de Rekerdijk. “Ongemerkt volg ik de lijn waar ze naar wijzen. Shit! Daar loopt iemand! Ik trek vol aan de rem. Iemand loopt vlak langs het spoor. Nog geen meter langs de rails. Vloek in mezelf. Wat doet die gek daar?!”
Met een hevige schok en gesis stopt de trein. Klaarwakker ziet hij vervolgens de man bij zijn deur staan. Het is een agent. “Wat doen jullie hier?! Er zijn protocollen voor dit soort situaties.” De agent droeg geen geel vest, maar zei wel melding te hebben gedaan. En dat hij zocht naar een 14-jarig meisje langs het spoor.
De Meester is sceptisch, hij had niks gezien, maar niet veel later halen de agent en zijn collega een meisje uit de bosjes. “Haar gezicht ziet er vuurrood uit met hier en daar wat zwart. Uitgelopen mascara.” Ze nemen haar mee en de agent zegt dat alle treinen weer kunnen rijden. “Mijn hart klopt in mijn keel. Ik voel een brok dat ik maar niet weg kan slikken.”
Terwijl hij zijn dienst voortzet blijft zijn hartslag hoog en blijft hij maar malen en malen. Hij belt de wachtdienst en over dit voor hem eerste incident. “Ik biecht op dat ik met zweet in mijn handen de trein bestuur.” Met elkaar besluiten ze dat De Meester zo snel mogelijk naar huis moet. Het malen duurt voort over het meisje, haar ouders enzovoort, maar gelukkig kan hij midden in de nacht zijn hart luchten bij een goede vriend. Eentje die het meisje misschien niet had.
