Categorie: ondernemen

  • Natte winter zorgt voor afgekeurde groente bij Ted en Nicoline: ‘Weggooien doen we niet’

    Natte winter zorgt voor afgekeurde groente bij Ted en Nicoline: ‘Weggooien doen we niet’

    Het is lente. De zon begint weer te schijnen en de regenachtige dagen zijn achter de rug. Toch heeft de natte winter gevolgen. Sneetjes, deukjes en beschadigde kopjes veroorzaken problemen voor de boeren: “Het voldoet niet aan de kwaliteitseisen.”

    De meeste mensen kiezen in de supermarkt voor groenten dat er mooi uitziet. Groenten met een deuk of een snee blijven vaak in de schappen liggen. Dat heeft zo zijn gevolgen: de supermarkten accepteren de beschadigde groenten niet. “Terwijl het nog goed eetbaar is”, zegt boer Nicoline Vaalburg aan mediapartner NH Nieuws.

    Samen met haar man Ted kon ze door de natte grond maar moeilijk oogsten. “Het stopte maar niet met regenen.” Hierdoor is een groot deel van hun biologische knolselderij afgekeurd. “De machine had slecht grip in het land. Daardoor hebben we niet zo netjes kunnen rooien.” (Tekst gaat verder onder de foto)

    De afgekeurde knolselderij is nog goed te eten volgens Nicoline. (Foto: No Waste Army)

    Iedere week blijft ruim zevenduizend kilo van de knolselderij liggen. “We hebben hier nu niet 300.000 kilo liggen, maar op jaarbasis komen we daar wel op uit.” Ted en Nicoline zijn niet de enige die hier last van hebben. Ook de aardappel-, bieten- en bollentelers zijn de dupe.

    Volgens No Waste Army – een organisatie die zich inzet tegen voedselverspilling – moeten groenten en fruit in Nederland te vaak aan het perfecte plaatje voldoen. Medeoprichter van de organisatie, Thibaud van der Steen, vindt dat we voorbeeld moeten nemen aan landen als Frankrijk, Portugal of Griekenland. “Daar liggen de perfecte en imperfecte groenten gewoon door elkaar.”

    De organisatie zal een deel van de overgebleven oogst van boer Ted overnemen, zegt Thibaud. Ze willen er houdbare producten van maken: “Die komen vervolgens in boodschappenboxen terecht.” Om voedselverspilling tegen te gaan roept ze voedselbanken en grote afnemers op om ook afgekeurde groenten over te nemen.

    Er wordt hoe dan ook wat mee gedaan: “Weggooien doen we in elk geval niet”, vertelt Ted. “Als het niet biologisch wordt afgenomen gaat het naar een snijderij of komt het in potjes, zuur of poeder terecht. In het alleruiterste geval wordt het verwerkt tot veevoer of compost. Dat zou echt zonde zijn.”

  • Dijk en Waard heeft primeur met nieuwe onkruidmachine: ‘Alles krijgt een stroomstoot’

    Dijk en Waard heeft primeur met nieuwe onkruidmachine: ‘Alles krijgt een stroomstoot’

    De zon gaat weer schijnen, de bloemetjes bloeien en als je even niet oplet staat je hele tuin vol met onkruid. Zelfs de straten en fietspaden groeien onder. Om dit te voorkomen heeft gemeente Dijk en Waard een tweede onkruidmachine aangeschaft. En niet zomaar één: “Met 8.000 volt wordt de plant tot wortel aan toe uitgedroogd.”

    Tientallen mensen in oranje hesjes en modderige werkschoenen staan rondom de nieuwe Zasso X-Power machine. Ze zijn opgetrommeld om bij de overhandiging van de sleutel te zijn. Als eerste gemeente gebruikt Dijk en Waard de onkruidmachine. “Ik mocht om half vier al stoppen met werken”, zegt een van de mannen met een biertje in zijn hand. “Ik had wel zin in een feestje.”

    “De straten die normaal gesproken afgespoten of geborsteld worden, gaan we nu hiermee te lijf”, vertelt Gerard Meijaard van Voets. Hij verkocht de machine  aan de gemeente. “Het is een gewone trekker, alleen gaat hiermee 8.000 volt door de plantjes heen. Dit zorgt ervoor dat de plant na twee dagen afsterft en niet meer terugkomt”, vult importeur Frank Verdonschot van CNH aan. (Tekst gaat verder onder de foto)

    Tientallen mensen zijn opgetrommeld om bij de overhandiging van de nieuwe onkruidmachine te zijn. (foto: Streekstad Centraal)

    Vorig jaar heeft de gemeente een proefgedraaid met de eerste machine. Maar nu valt de keuze op een tweede, die nog groter is. “Er is nog niet heel veel mee gewerkt dus mensen wachten het even af”, zegt Sanne Montijn van Stadsbedrijf. Als enige gemeente gebruikt Dijk en Waard de nieuwe onkruidmachines. “Wij willen graag nieuwe dingen uitproberen, en over het algemeen pakt het goed uit.”

    Nieuwe dingen uitproberen voelt voor de gemeente Dijk en Waard als een uitdaging, maar dat heeft ook een prijskaartje. De nieuwe onkruidmachine kost 160.000 euro. “Volgens de berekeningen is dat binnen een jaar terugverdiend.” Gerard Meijaard vervolgt: “De oude ijzeren borstels versleten en moesten regelmatig vervangen worden. De restanten kwamen op fietspaden terecht en zorgden voor lekke banden. Nu hoef je er ook veel minder vaak overheen.” (Tekst gaat verder onder de foto)

    Bestuurder Ed Punt mocht de sleutel in handen nemen. Gerard Meijaard staat rechts en kijkt lachend toe. (foto: Streekstad Centraal)

    Een bijzondere taak was weggelegd voor gemeentewerker Ed Punt. Hij nam de sleutel in ontvangst, omdat de bestuurder het meest in de proefmachine heeft gereden. “Alles wat het aanraakt krijgt een stroomstoot”, vertelt Punt. Al moeten niet alleen planten, maar ook mensen oppassen: “Er staan een hoop waarschuwingsstickers op, maar mensen hebben geen flauw idee wat je aan het doen bent. Vorig jaar kwam iemand op zijn blote voeten op me afrennen, toen schrok ik me rot. Die heb ik toen wel even uitgescholden.”

    De sfeer is gezellig in de Heerhugowaardse bedrijfshal. Na de overhandiging van de sleutel ontstaat een rij bij de foodtruck. Mensen kijken met bewondering naar de nieuwe machine. Bestuurder Punt is blij met het apparaat. “Het is leuk om te zien dat iets werkt. Anders ben je zo kansloos bezig.”

  • Regionale Mbo’ers sterk bij landelijke Skills – The Finals: eremetaal bij meerdere disciplines

    Regionale Mbo’ers sterk bij landelijke Skills – The Finals: eremetaal bij meerdere disciplines

    Mbo’ers uit de regio hebben goed gepresteerd tijdens de landelijke ‘Skills The Finals’ in de Brabanthallen in Den Bosch. Jort Rommel uit Limmen won goud in de finale Meubelmaken en zijn plaatsgenoot Stan Baltus pakte zilver in de discipline Bouwtimmeren, net als de Alkmaarse Jacky van Woerkom bij het onderdeel Handhaving. Verder was er ook nog zilver voor installatiemonteur in spé Ryan Verburg van het Horizon College in Heerhugowaard en voor Jolien Castien, student paraveterinair bij Vonk in Alkmaar.

    Molenaar Stan Baltus had niet verwacht zilver te winnen. “Het is bijzonder om meegedaan te hebben. De grootste prijs is alles wat ik geleerd heb de afgelopen tijd, dat is onwijs veel kennis”, reageert de 17-jarige student aan het Regio College.

    Voor Jort Rommel was er zowaar dus goud. De 18-jarige Limmenaar volgt de opleiding Allround Meubelmaker/ (Scheeps-) Interieurbouwer aan het Horizon College in Heerhugowaard. Tijdens de Skills wedstrijden kreeg hij uitdagende opdrachten voorgeschoteld, waarover je op school niet zo veel leert omdat ze in de praktijk niet vaak meer voorkomen. Hij had zich anderhalf jaar lang voorbereid en oefende veel op het werken in beperkte tijd.

    Ryan Verburg (18) uit Warmenhuizen won zilver op het onderdeel sanitaire- en verwarmingstechnicus. Hij volgt de versnelde opleiding Werktuigkundige Installaties, niveau 3. Zijn praktische opleiding volgt hij bij IW Noord-Holland en Duteco Installatiegroep in Zuid-Scharwoude.

    Jacky van Woerkom (20) uit Alkmaar en Beau Bouma (19) uit Julianadorp zijn tweedejaars studenten Handhaving bij Vonk in Schagen. Zij kregen als duo sporttesten en casussen, waarvan de meest uitdagende was het onder controle houden van een bus vol met (acteur-) hooligans.

    Jolien Castien (20) hoefde in Den Bosch alleen nog maar haar tweede prijs op te halen. De vierdejaars studente paraveterinair (dierenartsassistent) moest al op 11 maart aan de bak in Doetinchem, omdat de Brabanthallen niet geschikt zijn voor de opdrachten met dieren.

  • Elhorst al 60 jaar vaste waarde op de Laat: “Ik ben hier boven de zaak geboren”

    Elhorst al 60 jaar vaste waarde op de Laat: “Ik ben hier boven de zaak geboren”

    Lachende gezichten en geanimeerd in gesprek zijnde mensen. Gebogen over een kop koffie of iets anders lekkers. Het is een vertrouwd gezicht voor de vaste klanten en uitnodigend voor nieuwe. Zaterdag hing er een extra vrolijk tintje rond de horecazaak, waarvan de reden weggegeven werd door de gouden tekst op de ballonnen: Elhorst Alkmaar 60 jaar. “Wilt u ook een lekker bakkie koffie mijnheer?”

    Het is dochter Sanna Elhorst die koffie aanbiedt, maar vader Kees heeft waarschijnlijk al gespot dat er iemand aan het fotograferen is, want prompt komt hij naar buiten. “Goedemiddag!”, klinkt het enthousiast. We vallen maar meteen met de deur in huis en vragen eigenaar Kees Elhorst of hij de schuldige is van de feestelijkheden. Hij tovert een grijns op zijn gezicht en begint te vertellen.

    Vader Kees en dochter Sanna die – ooit – het stokje overneemt. (foto: Streekstad Centraal)

    “Mijn ouders zijn hier begonnen in 1964, op 1 maart. En ik ben dan de-zoon-van. Ze zijn hier begonnen als banketbakkers. Er kwamen op een gegeven moment een paar tafeltjes en stoeltjes in de zaak en toen was het een tearoom. Daarna gingen we ook een patatje en een tostie verkopen en plotseling besta je 60 jaar. Ik ben hier boven de zaak geboren en kreeg het als klein kruipertje al met de paplepel ingegoten. Mooie herinneringen!”

    Tearoom Elhorst van toen heet al weer een tijdje Stadsbrasserie Elhorst en is de afgelopen 60 jaar een echte vaste waarde geweest op de Laat. Zelfs grote namen als V&D verdwenen, maar Elhorst bleef. “Van generatie op generatie komt hier lunchen. Een moeder met haar dochter èn een kleinkind. Dan heb je gewoon drie generaties van dezelfde familie bediend. Dat is gewoon heel erg gaaf.”

    Dit weekend wordt een een feestje gevierd bij stadsbrasserie Elhorst: het bedrijf is al 60 jaar een vaste waarde op de Laat in Alkmaar (foto: Streekstad Centraal)

    Dat het bedrijf een serieuze zaak is voor Kees, blijkt niet alleen uit zijn gedrevenheid en servicegerichtheid maar is ook fysiek zichtbaar. “Ik heb het niet voor niets op mijn arm staan hè.” It’s not a job, it’s a lifestyle,  is op zijn onderarm getatoeëerd. En wie nog wat beter oplet, ziet dat het driehoekjespatroon dat op zijn arm is aangebracht ook in de inrichting en communicatie van het bedrijf terugkomt.

    Sanna luistert tussen het koffie tappen en uitdelen door mee naar de antwoorden van vader Kees. Op de vraag wanneer zij het stokje gaat overnemen blijft het net even te lang stil. Daar is Kees duidelijk nog niet aan toe. “Dan moet ze eerst maar eens haar sporen verdienen!”, roept hij haar lachend na. “En ook dan zal ik haar blijven helpen. Mijn vader heeft mij ook altijd geholpen, tot het echt niet meer kon. En dat zal ik ook blijven doen.”

  • Nh1816 neemt flinke boom mee naar nieuwe stek: “Daar willen we samen doorgroeien”
    Featured Video Play Icon

    Nh1816 neemt flinke boom mee naar nieuwe stek: “Daar willen we samen doorgroeien”

    Als je gaat verhuizen en je bent gehecht aan iets, dan neem je dat mee naar je nieuwe stek. Zo dachten ze bij Nh1816 Verzekeringen in Oudkarspel ook over de grote boom die bij het kantoor staat. En dus werd een gespecialiseerd bedrijf ingehuurd om de tonnen zware plataan zorgvuldig te verplaatsen naar de nieuwe locatie een stukje verderop. “Die hebben we gekregen van onze financieel adviseurs voor ons 175-jarig bestaan.”

    “De boom kon sowieso niet blijven. Voor de toekomst is er een ander doel beoogd voor deze grond”, vertelt senior manager Janwillem Swart. “Wij vinden het heel mooi om deze boom, die symbolische waarde heeft voor ons, ook mee te nemen naar de nieuwbouw, waar we verder willen doorgroeien.”

    Het 175-jarig bestaan was in 1991 en de boom was toen al groot, dus de verhuizing is niet zomaar even met een schep en aanhanger gedaan. Woensdagochtend verscheen daarom een telekraan in de Dorpsstraat. De boom was alvast voorbereid op de reis door boomspecialist Dirk Went. “De plataan is in principe een makkelijk te verplaatsen boom. Linden ook. Eiken zijn wat moeilijker, en Beuken. Het slagingspercentage is wel 98 procent.” (tekst gaat verder onder de foto)

    De plataan was al groot bij de plant, is te zien op deze foto uit 1991 (foto: Nh1816)

    Voor Went is het een mooie klus, want een echte boomverhuizing had hij nog nooit gedaan. “Ik heb wat dat betreft wel voor wegen, dat er plek gemaakt moet worden. Of voor een rotonde, of een gebouw dat er een boom aan de kant moet, dat wel. Maar echt meeverhuizen naar een nieuw kantoor, dat is voor mij ook de eerste keer.”

    Nadat het gevaarte met kluit en al op een trailer was gezet, moest het ‘convoy exceptionnel’ voorzichtig manoeuvreren en achteruit het nieuwe terrein van Nh1816 op. Geen probleem voor de ervaren chauffeur. Bij de ingang van binnenterrein werd de Plataan netjes op zijn plek gezet en ingegraven.

    De boom wordt onderdeel van een mooie tuin, al is daar nu nog niets van te zien. De bouw van het nieuwe kantoorpand is bijna klaar, maar eromheen is het allemaal nog een modderige bende van aarde en zand. De verhuizing van het bedrijf vindt naar verwachting plaats in juni.

  • Valentijnsrozen dit jaar serieuze liefdesinvestering: “Het is nu niet leuk om te verkopen”

    Valentijnsrozen dit jaar serieuze liefdesinvestering: “Het is nu niet leuk om te verkopen”

    Een boeket rode rozen, het ultieme Valentijns geschenk. Maar de blik gaat vervolgens van ‘verliefd’ naar ‘geschrokken’. De reden? De extreem hoge prijzen voor een rode roos. Een boeket rode rozen kost vandaag tussen de 45 en 65 euro. De prijs stijgt altijd zodra Valentijnsdag op de kalender verschijnt, maar dit jaar zijn de prijzen extreem. “Ze zijn belachelijk duur, het is extreem duur geworden. Wij doen er dan dit jaar ook niet aan.”

    “De rode roos is natuurlijk het symbool van de liefde, maar het is nu niet leuk om te verkopen” laat Ciska Strating van Art & Flowers aan Streekstad Centraal weten. “We hebben wel witte, roze, oranje en steenrode rozen, die laatste kan met abricot kleurige bloemen lijken op rood. We moeten dus veel creatiever zijn dan normaal.”

    Ciska zit al 30 jaar in het vak en ieder jaar ziet ze de prijsstijging van rode rozen voorbij komen. Dit jaar vind ze het bizar. “We krijgen veel klanten die voor 25 euro een boeket willen, ze willen niet een aantal rozen en een takje groen voor die prijs.” Ze heeft besloten dit jaar geen rode rozen in te kopen. (tekst gaat verder onder de foto)

    De winkel van Ciska Strating, aangekleed met roze, witte en abricot gekleurde bloemen. Geen rode rozen dus. (Foto: Streekstad Centraal)

    Bij Spaansen Bloemen in Zuid-Scharwoude zijn, ondanks de prijzen, wel rode rozen ingekocht. “Het is ongeveer twee keer zo duur geworden, maar bij ons is de vraag naar rode rozen heel groot” vertelt medewerker Richard Muileboom. Niet tien, 30 of 40 rode rozen staan er klaar, maar rond de 300 en 400 staan dinsdagmiddag in de winkel. “Aan het einde van de dag zijn ze gegarandeerd allemaal weg.” (tekst gaat verder onder de foto)

    Bij Spaansen Bloemen staan de rode rozen vol in het zicht, klaar voor de verkoop. (Foto: Mirjam Ooijevaar)

    Beide bloemenverkopers geven wel een mogelijke oplossing voor Valentijnen die toch een boeket willen met rozen, maar niet de hoofdprijs willen betalen. “Wat we kunnen adviseren is een gemengd boeket met een of twee rode rozen in het midden voor de symboliek”

    Dat de extreem hoge prijzen blijkbaar geen serieus obstakel vormen voor de verkoop komen we achter als we proberen kwekerijen te bellen. Na vijf kwekerijen geven we het op, nergens heeft men tijd om vragen te beantwoorden. “Nee, ook geen vijf minuten, we hebben het echt hartstikke druk met Valentijn.” Dat beloofd wat voor de prijzen van volgend jaar.

  • Van gras naar riet in strijd tegen natte voeten: “Dit is het nieuwe goud”

    Van gras naar riet in strijd tegen natte voeten: “Dit is het nieuwe goud”

    Gras, overal gras. Grazende koeien. En sloten die steeds voller lijken te lopen, plassen op het land, drassige oevers: zo kennen we het Noord-Hollandse landschap. Maar dat gras is steeds moeilijker te handhaven, zien deskundigen, want het water stijgt en kan geen kant op. Een mogelijk alternatief is de lisdodde ofwel sigarenplant. En die kunnen mensen zélf eten.

    De winter is oogsttijd voor deze rietachtige planten. Waar ze al groeien, is het nu dus een drukte van belang. Een beeld dat in de toekomst misschien ook wel in de Eilandspolder te zien is, of in de natte polderlandschappen tussen de duinrand en het Noordhollandsch Kanaal. Wateroverlast speelt overal in Noord-Holland en dus zou de lisdodde overal een oplossing kunnen zijn.

    NH, mediapartner van Streekstad Centraal, sprak met landbouwdeskundige Abco de Buck. De Noord-Hollander is enthousiast over de sigarenplant. “Je kunt er in ieder geval veel dingen mee doen. Dat is zeker.” Waar gras het steeds moeilijker heeft met de zompige Noord-Hollandse bodem, daar kan deze rietplant probleemloos groeien in een land dat nat, nat, nat is. Lisdodde verbetert de bodemstructuur en zorgt voor schoner water. (tekst gaat door onder de foto)

    Abco de Buck. (foto: NH)

    In Assendelft wordt de plant al geoogst, tegelijk met het bekende riet dat langs slootkanten groeit. Met dat gewone riet worden daken bedekt, de lisdodde heeft andere bestemmingen. Het gaat bijvoorbeeld in isolatiemateriaal en er wordt hout van geperst. “Af en toe zie je in het hout zelfs de silhouet van een sigaar. Het is het nieuwe goud”, zegt De Buck enthousiast. Daarnaast hebben ook sterrenrestaurants interesse: lisdodde is een delicatesse.

    “Eeuwen geleden maakten wij gebruik van wat de natuur ons te bieden had”, vertelt De Buck. “De moderne landbouw trekt tegenwoordig met grote trekkers en machines over het land, daarvoor moet het land droog zijn. Maar dat is niet overal meer het geval en ook niet zo lang meer houdbaar.”

    In het weiland in Assendelft zit het maaien er na een paar uur weer op. Een grote vrachtwagen vol rietstengels rijdt het terrein af. Op naar de productiefabriek waar de grote massa zal worden geproduceerd tot isolatiemateriaal en planken. En ook de taak van De Buck zit er voor deze dag op. De afgenomen lisdoddemonsters neemt hij mee naar huis waar hij zijn onderzoek achter de computer voortzet. Allemaal voor dat ene doel: dat ‘zijn’ alleskunner de grondstof van de toekomst wordt. (foto: pexels: alfo medeiros)

  • Voor zegels naar Schoorl: postagentschap Bergen sluit

    Voor zegels naar Schoorl: postagentschap Bergen sluit

    Het dorp Bergen moet het voortaan zonder postkantoor stellen. Het bestaande postagentschap in tabakswinkel Drieënhuizen verdwijnt, woensdag is de laatste dag. Dat betekent voor inwoners van Bergen dat ze hun postzaken buiten het eigen dorp zullen moeten regelen. De tabakswinkel blijft overigens nog wél bestaan, al staat de winkel te koop.

    “Ja, dat is vandaag voor ’t laatst”, krijgen we te horen als Streekstad Centraal informeert naar het postagentschap in de tabakswinkel. “Maar we krijgen nu ook veel klanten die denken dat de winkel dicht gaat, dat klopt niet!”

    Tabakszaak G.A. Drieënhuizen gaat in februari officieel in de verkoop, de hoop is dat er tegen het einde van 2024 een nieuwe eigenaar is. Tot die tijd is de ’tevreden roker’ hier van harte welkom voor de vaste aankopen, maar brieven  versturen, dat gaat niet meer. In voorbereiding op de aanstaande verkoop is het postagentschap opgeheven. (tekst gaat door onder de foto)

    Klanten kunnen voor het laatst voor postzaken terecht. (foto: Streekstad Centraal)

    PostNL heeft wel geprobeerd om een vervangend adres in Bergen te vinden, krijgen we te horen. Maar dat is dus duidelijk niet gelukt. “Niemand wil. Supermarkten hebben het wel gedaan maar die zijn er ook mee gestopt.”

    Na 14 jaar geeft tabakszaak Drieënhuizen er nu dan ook de brui aan. Zolang zat het postagentschap hier al. Aan geschiedenis is hier sowieso geen gebrek: de winkel zélf bestaat 51 jaar. Maar ook daar zal dus een einde aan komen, nu de winkel in de verkoop gaat.

    Woensdag 31 januari is de allerlaatste dag van het postagentschap. Vanaf 1 februari moeten inwoners van Bergen voor postzaken uitwijken naar Schoorl, Egmond of Alkmaar.

    De tabakswinkel blijft nog even bestaan. (foto: Streekstad Centraal)
  • Heerhugowaards nieuwbouwproject razendsnel uitverkocht: “Belangstelling was overweldigend”

    Heerhugowaards nieuwbouwproject razendsnel uitverkocht: “Belangstelling was overweldigend”

    Alle 42 huizen in het project De Waardmeester verkocht. En dat in minder dan twee maanden tijd. Het gaat om twee-onder-een kap woningen, rij- en vrijstaande huizen. Ook bungalows voor senioren zijn onderdeel van het plan.

    Wie geregeld in de gemeente Dijk en Waard komt, kan het eigenlijk nauwelijks níét zien. Er wordt gebouwd, veel gebouwd. Denk bijvoorbeeld aan het binnenstedelijke project aan de Berckheidelaan, maar ook grote nieuwbouwwijken. Al jaren wordt gebouwd aan De Draai. De Waardmeester is met 42 huizen een volgende stap in de uitbreiding van Heerhugowaard.

    “Op 15 november zijn we gestart met de verkoop van project De Waardmeester”, laat Magneet Makelaars weten. “De belangstelling was echt overweldigend. We kunnen melden dat honderd procent is verkocht, onder voorbehoud van de financiering.”

    Oplevering van de huizen staat gepland in het voorjaar van 2025. Wanneer de bouw precies start is nog niet bekend.

  • In ‘volle vaart’ brouwen voor ’n ander: Egmond en Leeghwater kiezen voor strategische samenwerking

    In ‘volle vaart’ brouwen voor ’n ander: Egmond en Leeghwater kiezen voor strategische samenwerking

    De biermarkt is volop in ontwikkeling. Ook regionaal. Wie wel eens een café bezoekt zal de namen ‘Leeghwater’ en ‘Sancti Adalberti’, het biermerk van Brouwerij Egmond, ongetwijfeld kennen. In de nabije toekomst zullen deze namen mogelijk vaker op dezelfde bierkaart staan. Gebroederlijk. Want beide brouwerijen kondigen een intensieve samenwerking aan: “We gaan onze krachten bundelen.”

    Vanaf donderdag 1 februari is het zo ver: dan dient de grote, moderne brouwerij in Egmond aan den Hoef óók als brouwerij voor de opvallende bieren van Brouwerij Leeghwater. Die laatste brouwerij, in naam verbonden aan De Rijp, brouwde tot voor kort nog in de Zaanstreek en deels in België, maar krijgt een nieuw thuis in het Egmondse.

    Leeghwater-brouwer Hans Konijn is er ’trots’ op, laat hij weten aan Streekstad Centraal. En trots, dat is Arjan Brammer, directeur van Brouwerij Egmond, ook.

    Zowel brouwerij Egmond als brouwerij Leeghwater zijn vaak aanwezig op bierfestivals in de regio. (foto: Marco Schilpp)

    “Het is voor ons zeker niet de eerste samenwerking”, vertelt Brammer. Eerder besteedden we al aandacht aan de samenwerking van Brouwerij Egmond met Astronaut, met feestelijke presentatie in café Bruintje. “Dat we nu samen gaan werken met Leeghwater is wel bijzonder voor ons.” Want Leeghwater is een grote naam, met een ‘hoger volume’.

    “Leeghwater heeft bieren in het assortiment zoals wij die nu niet brouwen”, legt Brammer uit. “Andere stijlen. Dat is echt een aanvulling.” Waar Brouwerij Egmond uitmunt in klassieke bieren, vaak naar Belgisch voorbeeld, daar is Leeghwater juist bekend geworden met vooruitstrevende, hoppige bieren. Vaak zijn daarvoor Amerikaanse en Engelse stijlen het voorbeeld geweest. Het interesseert Brammer: “Een bier samen brouwen, een ‘collab’, sluit ik niet uit!”

    De samenwerking kan niet los worden gezien van wat er allemaal speelt in bierland. De alcoholaccijns zijn met ingang van dit jaar fors verhoogd, juist voor de zwaardere bieren in Belgische stijl waar ‘Sancti Adalberti’ zo om wordt gewaardeerd.

    “Die worden harder genekt”, zegt Brammer. “We worden aan alle kanten geraakt, ook grondstoffen zijn duurder geworden. Als je samenwerkt heb je daarin een schaalvoordeel.” Dat voordeel willen de Egmonders en Rijpers graag sámen pakken en wel nú. In een biermarkt die mogelijk snel schraler wordt, als kleine brouwers het bijltje er bij neer leggen, komen ze daar sterker uit, verwachten ze. “Natuurlijk, het is win win”, bevestigt Brammer. “Het zou mooi zijn als je de bieren straks op meer plekken kunt bestellen. Ónze bieren.”