Categorie: ondernemen

Sinds een jaar koopt de Alkmaarse Eva-Lotte geen nieuwe kleding meer. Ze kwam erachter wat de impact van de mode-industrie op het milieu is. Dat moet anders, dacht ze. “Ik organiseer een kleding loop. Wat dat is? In een grote tas stop ik allerlei soorten kleding en accessoires. Die laat ik dan rond gaan bij allemaal jongedames in Alkmaar.”

Het enthousiasme voor duurzame mode klinkt overduidelijk door wanneer we met haar praten. De 35-jarige Eva-Lotte is een bezig bijtje: ze heeft drie kinderen, runt een online winkel én zet zich in voor bewustwording over mode. Ze is zich namelijk rot geschrokken van de impact van ‘fast fashion’: goedkope kleding die mensen meestal maar kort dragen.

Haar eigen bewustwording is geleidelijk ontstaan. De eerste stap daarin was de geboorte van haar derde kindje. “Het klinkt misschien een beetje gek, maar bij de geboorte voelde ik eigenlijk een soort schaamte. Als er iets slecht is voor het milieu, dan is het een kind. Misschien hebben de hormonen een rol gespeeld hoor, maar ik ben kritischer naar mijn leven gaan kijken en heb mijn auto weggedaan.” De knop ging helemaal om dankzij haar middelste dochter, inmiddels tien jaar. “Zij gaf een presentatie over mode en zo kwam ik erachter dat er voor één broek 10.000 liter water nodig is. Ik vond het leuk om me erin te verdiepen, maar anderzijds vond ik het ook wel heel heftig.”

Ze nam zelfs afscheid van haar favoriete winkels.” Dat is heel wat hoor. Ik was het type dat elke week naar de Zara ging.” Andere Alkmaarders bewust maken bleek iets lastiger dan gedacht. Het is er volgens de onderneemster namelijk helemaal ingesleten dat het normaal is heel veel kleding te kopen.  “Je voelt je rot? Oh nieuw kledingstuk. Een feestje? Weer een nieuw kledingstuk. Mensen weten veel te weinig over fast fashion. Je moet namelijk altijd zelf opzoek gaan naar de informatie erachter. Het is niet dat je er constant mee wordt geconfronteerd. We kijken ook liever weg dan dat we de confrontatie aangaan.”

Zo ontstond het idee voor Vintage We Like, haar online shop met website en Instagram-pagina. “Er zijn zoveel leuke vintage-items.” Naast dat vintage kopen dus veel duurzamer is, is het volgens Eva-Lotte ook nog eens mooier. “De items zijn allemaal echt van mooie kwaliteit. Ik vind ook dat ik mezelf beter kleed nu ik vintage draag.” Via Vintage We Like organiseert ze nu dus de kleding loop. Op z’n Engels, dus uitgesproken als ‘loep’. Het idee is dat iemand twee of drie items in de tas stopt, die doorgeeft en dat de volgende dit ook weer doet. “Met jouw miskoop kan iemand anders juist weer heel blij zijn.”

De eerste Alkmaarse jongedame heeft de tas inmiddels ontvangen. Zij zal haar kast nu uitpluizen, de tas vullen en weer doorgeven aan de volgende. Het is de bedoeling dat er uiteindelijk verschillende loops ontstaan tussen vrouwen met dezelfde maat. Aanmelden voor de kleding loop kan heel gemakkelijk via de Instagram-pagina van Vintage We Like.

 

Lekkerbekken in en om Alkmaar kunnen hun hart weer ophalen want de bekende sandwiches , salades en juices van La Place keren weer terug naar de Kaasstad. Het restaurant gaat neerstrijken op de eerste verdieping van de Hema in de Langestraat. Inderdaad, op dezelfde plek als het restaurant dat nu in het warenhuis is gevestigd.

Het pand van de Hema wordt verbouwd en de komst van La Place is daar onderdeel van. Alkmaar had ooit zelfs twee vestigingen van La Place, maar toen Vroom & Dreesman, eind  2015 failliet ging leek het ook over voor het restaurant. De formule werd echter overgenomen door Jumbo en in 2021 kondigde Jumbo aan dat La Place weer meerdere vestigingen zal krijgen in Nederland.

Volgens de omschrijving op de website van  Jumbo kunnen de klanten straks rekenen op onder meer “een juicebar met mocktails, sapjes en een foodbar waar lokale en verse producten bereid zal worden.” De verwachting is dat het restaurant in maart de deuren opent.

De 24-jarige Rickie van der Hoek uit Alkmaar heeft haar schiettent te koop staan. Ze kocht hem toen ze 18 was, maar is nu klaar voor iets nieuws. De eerste geïnteresseerde belde haar al op nadat haar advertentie 10 minuten online stond. “Dat had ik niet verwacht”, zegt ze.

Na het behalen van haar middelbare schooldiploma kreeg Rickie de kans om de schiettent te kopen. “Ik werkte er al een tijdje en toen kon ik hem kopen van de ouders van een vriend”, vertelt ze. “Het was toen een heel spontaan en impulsief idee.” Rickie had bijvoorbeeld nog geen rijbewijs en moest dus iedere keer iemand zoeken die de schiettent kon rijden.

Met de schiettent stond de Alkmaarse op festivals en foodfestivals. “Ik heb het vijf jaar gedaan en het was geweldig. Alles waar ik aan terugdenk, is mooi en leuk”, zegt ze tegen mediapartner NH Nieuws. “Ik heb hele leuke mensen leren kennen en altijd met mijn vrienden gewerkt.” Daar heeft Rickie de beste herinneringen aan. “Doordat ik dit gelijk na de middelbare school ben gaan doen, is die vriendengroep bij elkaar gebleven. Ook al werkt en studeert iedereen door het hele land, als we met de schiettent ergens stonden, kwamen we elkaar daar weer tegen. Zonder hun had ik het ook niet kunnen doen.”

Hoe leuk Rickie het ook vond, het is tijd voor iets anders. “Het is een moeilijke beslissing en ik heb er lang over getwijfeld”, zegt ze. “Ik merkte tijdens het werk met de schiettent dat het tijd is om het stokje door te geven aan iemand anders die er weer met een frisse blik instapt.” Toch gaat ze de kar wel missen. “Hij staat symbool voor veel herinneringen en ik heb er ook wel veel aan opgeknapt.”

Ook het festivalleven heeft een plekje verovert in Rickies hart. “Je bouwt een band op met iedereen die daar werkt. Je zorgt voor elkaar en je helpt elkaar, dat is ook lastig om daar afscheid van te nemen.” Maar voor nu laat ze het toch echt achter zich. Inmiddels doet Rickie een opleiding tot meubelmaker en heeft ze een andere leuke baan. “Ik ga er met heel veel plezier naartoe. Misschien dat ik ooit nog in de evenementenbranche wil werken, maar voorlopig nog niet.”

Rickie zetten de advertentie begin deze week op Facebook en kreeg al binnen 10 minuten een belletje. Ze was verrast dat er zo snel al reacties kwamen. Er zijn ook al serieuze gesprekken. “De ideale koper, hoewel dat natuurlijk spannend is om te zeggen, is iemand die er zin in heeft. Iemand die de schiettent ziet en denkt ‘Ik heb de tijd en de energie’.”

Op haar 18e kocht ze de schiettent en dat betekende dat ze overal de jongste was. “Ik werd weleens niet zo serieus genomen omdat ik een jong meisje was”, zegt ze daarover. “Maar ik wist ook nog helemaal niks. Ik wist niet wat ik eigenlijk met buksen (pistolen) moest en niet hoe ik moest onderhandelen of afspraken moest maken.

“Ik ben heel blij dat ik die keuze heb gemaakt en dit ben gaan doen”, zegt ze. “Ik ben dankbaar voor die tijd en de mensen die ik heb leren kennen. Ik heb er veel van geleerd en veel van genoten.”