“Toen we begonnen met spelen, klikte het gelijk”, vertelt Frank Bilsen. Zijn band Mishran bestaat uit vier leden van drie verschillende nationaliteiten. Ze ontmoetten elkaar twee jaar geleden voor het eerst op best wel een bijzondere plek: de Himalaya. Daar ontstond een chemie die de vier muzikanten ook tot grote muzikale hoogten bracht.
Vrolijk loopt Frank zondag door de Vredeskerk in Bergen aan Zee. Knipogend en handenschuddend zoekt hij zijn piano op om het publiek de al bestaande, maar ook de nieuwe nummers met zijn band te laten horen. Twee jaar geleden werd hij gevraagd of hij wilde spelen op Soundscapes, een evenement dat in het teken stond van cultuuruitwisseling tussen Nederland en India. “Toen ik werd gevraagd, was ik gelijk enthousiast. Maar ik moest nog wel een band zien te creëren”, vertelt hij Streekstad Centraal.
Hij strikte zijn vriend Julien, een Franse saxofonist, maar wilde ook nog twee mensen uit India in de band hebben. Via kennissen en het internet kwam Frank in contact met Indiase Karan en Debasmita, die Sarod – een Hindoestaans snaarinstrument – en percussie – een verzameling van slagwerkinstrumenten – spelen. (tekst gaat door onder de foto)
“We troffen elkaar in een hotel met uitzicht over de Himalaya en begonnen gelijk met muziek maken. Dat was onze universele taal’, vertelt Frank. “Ik merkte gelijk dat het klikte, en dat was maar goed ook want de volgende dag moesten we al optreden. Dat optreden ging erg goed en later zijn we ook nog gevraagd om op een evenement van UNESCO te spelen in India.”
De band ontdekte dat de chemie die ze hadden zeldzaam was. Veel van hun nummers, waarbij een westerse en oosterse muziekstijl gecombineerd wordt, worden deels op geïmproviseerd gespeeld. “We hebben een basis voor de meeste nummers, maar de rest improviseren we ter plekke”, vertelt Karan, die uit Mumbai komt. (tekst gaat door onder de foto)
Na de concerten van de afgelopen twee jaar besloot de band werk te maken van hun eerste album. Vanaf begin februari is een gedeelte van Franks huis in Bergen aan Zee ingericht als muziekstudio, waar ze de afgelopen dagen hun eerste album hebben opgenomen.
“Dat is natuurlijk fantastisch”, zegt Frank. “In een tijd waarin er veel spanningen zijn in de wereld, hoop ik dat we mensen kunnen verbinden met onze muziek. Hij wijst naar een muur in de Vredeskerk waarop staat: “En nu blijft geloof, hoop en liefde, deze drie, doch de meeste van deze is liefde”. “Deze tekst past naadloos bij onze muziek en maakt het mooi om in deze kerk te spelen”, zegt Frank. Dat het concert in Franks thuisdorp is, maakt het voor voor Frank een extra bijzondere middag. “We begonnen in de Himalaya en treden nu op in mijn woonplaats. Dat is echt heel mooi.” (tekst gaat door onder de foto)
uit Mumbai (foto: Streekstad Centraal)
In de toekomst hoopt de band over de hele wereld mensen te bereiken en te verbinden met hun muziek. Karan, die maandag weer terugvliegt naar India, zou dat “fantastisch” vinden en voor de gepensioneerde Frank zou dat “de kers op de taart van zijn carrière” zijn.
Om die ambities waar te maken, zal de band wel geld nodig hebben. “We wonen heel ver van elkaar vandaan waardoor het ontzettend duur is om elkaar regelmatig te zien. Dat maakt het lastig om stappen te maken als band, maar met de inkomsten van concerten en donaties hopen we nog veel meer muziek met elkaar te maken.” Na een drukbezocht concert in Heiloo op zaterdag en een afgeladen zaal in de Vredeskerk is dat doel financieel hopelijk ietsje dichterbij gekomen.