Horecaondernemer Hans Bezembinder stopt met zijn Stadskaffee Laurens aan het Kerkplein, een begrip in de Alkmaarse binnenstad. Door ‘de abrupte keuze’ voor een lockdown heeft het ondernemersperspectief volgens hem opnieuw een flinke dreun gekregen. “Je stelt jezelf dan de vraag: kunnen we deze Mercedes nog blijven rijden of gaan we fietsen? Nou ik ga fietsen.”
Het besluit om de deuren van het café-restaurant te sluiten was niet eenvoudig, geeft hij toe. Toch spookte het al langer door z’n hoofd. “Het is een moeilijke keuze, maar niet eentje die ik over één dag heb gemaakt.” Dinsdag leek het er nog op dat de horeca open zou blijven, maar zaterdagavond maakte het demissionaire kabinet bekend dat ook alle cafés en restaurants tot 14 januari volgend jaar moeten sluiten. Dat was voor Hans, die meerdere zaken heeft opgezet, de druppel. “Misleidend, en niet helder”, bekritiseert hij de communicatie uit Den Haag.
“Dit beleid kan niet. Als ze dinsdag hadden aangegeven dat de horeca dicht moest, dan hadden we daar op in gespeeld”, vertelt hij aan mediapartner NH Nieuws. Hij benadrukt dat zijn beklag niet is bedoeld als aanval op de verantwoordelijk ministers, maar dat hij het kabinet wel wil aanspreken op het beleid. “Na twee jaar corona kun je niet zeggen je mag openblijven, zodat wij op dinsdag alle inkopen doen en dan zeggen jullie moeten dicht.”
Hij vraagt zich af of het kabinet met de huidige lockdown de economie niet onevenredig veel schade toebrengt. “Stel je voor dat over een aantal weken blijkt dat het niet zo erg is met besmettingen, dan is alles voor niets geweest. We zijn geen jojo!” En juist die onzekerheid, ‘het gebrek aan ondernemersperspectief’, dat vergeten ze in Den Haag, vertelt hij. “In tijden van krapte is het van belang om voorzichtig te zijn met je personeel, want ze kunnen overal aan de slag.”
Hans vindt dat het beleid niet solidair genoeg is. “Mijn personeel bouwt vakantiedagen op”, vertelt hij. “Dat kan ik ze ook niet kwalijk nemen, maar ik krijg maar tussen de 60 en 70 procent vergoed voor de kosten van mijn personeel en vaste lasten. De ondernemers zelf, die krijgen niks”, benadrukt hij.
Hij zou het eerlijker vinden, als iedereen iets zou inleveren: “Dan doen we het echt met zijn allen, maar er zijn er altijd een paar die het niet kunnen missen, dat begrijp ik. Nu staan we toch echt met zijn allen met de rug tegen de muur.” Hans zegt dat zijn 28 medewerkers begrip voor de beslissing hebben. “Het personeel schrok wel, maar we hebben een goede band. Ik heb ze via een mail laten weten dat ze zich voorlopig geen zorgen hoeven te maken over de inkomsten. Dat hoort er namelijk ook bij: netjes afsluiten.”
Voor zichzelf en zijn personeel ligt het besluit van sluiting vast. Maar mochten Hans’ kinderen Maud (28) en Niels (32) besluiten het stokje te willen overnemen, zal hij ‘er alles aan doen om het te laten slagen’.
Ondanks de teleurstelling, realiseert Hans zich goed wat hij de afgelopen vijftig jaar in zijn ondernemersleven heeft opgebouwd. “Het ondernemersklimaat is zo verpest, ook voor iemand die eigenlijk op zijn retour is, die het allemaal wel goed vindt. Ik had mij een ander afscheid voorgesteld. Maar mijn trots, dat pakken ze me niet af.”