Spanning in groep 7/8 van basisschool de Tweemaster in De Rijp. Er is bezoek van oudheidkundige vereniging Het Schermereiland. En dat is spannend want die komt iets heel speciaals brengen, een bijzondere editie van kwartaalblad Kroniek. Die staat deze keer vol verhalen en tekeningen van kinderen. En omdat dat niet zomaar iets ies kreeg juf Pauline een getekend historisch certificaat om de klas op te hangen. “Dankjewel! Daar zijn we trots op toch?” – “Jaaa!”
Tosca Sombroek en Rob Hooijberg van de historische vereniging leggen voor de onthulling begint uit wat er allemaal aan de hand is. “We geven de Kroniek normaal vier keer per jaar uit, een historisch tijdschrift voor de omgeving met verhalen van verschillende mensen die wat historie te vertellen hebben. Maar deze keer komt de inhoud puur bij de kinderen vandaan”, vertelt Tosca.
Ze interviewden daarvoor hun opa of oma. Het was een idee waar we al lang mee speelden. Alleen hebben we er zelf wel mooi beeldmateriaal bij gezocht, omdat wat de kinderen aanleverden niet allemaal de kwaliteit heeft voor drukwerk”, vult Rob aan.(tekst gaat verder onder de foto)
Dan is het zo ver, lijkt het. Juf Pauline deelt beschuitjes met blauwe en witte muisjes uit. Camera’s in de aanslag. Ow nee, de beschuitjes hebben er niets mee te maken, een deel van de klas had die nog tegoed, na de geboorte van een zoontje. Maar dan is het moment toch echt daar.
Rob vertelt nog even over de achtergrond van de Kinderkroniek en bedankt de leerlingen in de klas, en ook die van de vijf andere scholen op het Schermereiland die mee hebben gedaan. “Het is een prachtige editie geworden.” Hij voegt toe dat niet alle interviews in de papieren Kinderkroniek pasten. “Maar de verhalen die er niet in staan, staan wel op onze website.”
De spanning stijgt, want nu wil iedereen weten wiens interviews er dan wél in staan. Tosca deelt ze uit, met een bedankbriefje. Er wordt druk gebladerd en er klinkt veel opwinding, maar hier en daar ook teleurstelling. (tekst gaat verder onder de foto)
Tess en Emma vielen buiten de boot, al heeft Emma de troost dat de subtitel op het boekje in haar handschrift is. “Wij schreven over hoe het vroeger op school was”, vertelt Tess. “Daarvoor hebben we mijn opa Jaap geïnterviewd. We vroegen of de juf of meester rookte in de klas, en hij vertelde dat dat soms zo was. Mijn opa zat in de jaren zestig op school. Hij zei dat dat normaal was toen, want ze wisten nog niet dat roken slecht voor je is.”
De klassieke tik op de vingers heeft haar opa nooit meegemaakt. “Dat was voor zijn tijd. Oh ja en ze hadden toen nog geen inktpennen zoals nu, je moest nog dippen. En hij vertelde dat het best lastig was om naar de middelbare school in Alkmaar te gaan, omdat ze toen nog geen elektrische fietsen hadden.”
Wat Emma opviel is dat school in de jaren zestig héél anders was, en vooral dat er toen nog veel minder kennis was, en ook zij brengt het roken naar voren. “En als je iets fouts deed, dan werd je geslagen”. Okay, maar Tess naast haar zei dat dat toen al verleden tijd was. “Of nee… nou als je niet goed rechtop zat kreeg je iets naar je hoofd gegooid of zo.” (tekst gaat verder onder de foto)
Dan mag juf Pauline een certificaat in ontvangst nemen voor in het klaslokaal, een bewijs van deelname en bedankje voor de medewerking. “Dankjewel! Daar zijn we trots op toch!?”, richt ze zich naar haar klas. “Jaaa!”
Tot slot worden nog groepsfoto’s gemaakt, in de klas en ook buiten met de school op de achtergrond, voordat groep 7/8 verder gaat met de orde van de dag.