Kledingbank Noord-Holland Noord staat voor grote uitdagingen. Over zes weken moeten ze hun huidige pand, het Boswaid-gebouw in Egmond aan den Hoef, verlaten, maar op het laatste moment krijgen ze nóg een klap te verduren: “Wij hebben te horen gekregen dat wij geen leegverkoop meer mogen doen voor niet-leden”, melden ze op Facebook.
De reacties op dit nieuws zijn veelzeggend: “Het is toch te belachelijk voor woorden allemaal”, schrijft een bezorgde volger. Een ander voegt eraan toe: “Hier is niemand bij gebaat, zo’n goed initiatief! Gun toch eens wat met zulke mooie projecten.” Ook de frustratie is duidelijk: “Triest, het lijkt echt wel of ze jullie gewoon expres dwarszitten.”
Wat ooit begon met twee spijkerbroeken op de zolderkamer van Tamara Tuls, is uitgegroeid tot een geliefd project dat ondersteuning biedt aan mensen in armoede, met maar liefst 1.100 leden. “Gezinnen of individuen kunnen hier terecht voor kleding van goede kwaliteit, voor heel weinig geld”, legt Erik Guit uit aan Streekstad Centraal.
Erik is al twee jaar vrijwilliger bij de kledingbank en is enorm gefrustreerd over dit recentelijke nieuws: “Dit is toch vreselijk. De reden dat we extra verkopen, is om de kledingbank te redden. Dan is het natuurlijk lullig dat we in die laatste weken verlinkt zijn door iemand die dit aangekaart heeft, omdat het officieel eigenlijk niet mag.” Maar waarom dit niet mag, weet Erik eigenlijk ook niet. Hij vermoedt dat het te maken heeft met de regels voor non-profitorganisaties.
Die frustratie komt niet alleen voort uit de beperkingen voor de leegverkoop. Het gebrek aan subsidie van de gemeenten zorgt ervoor dat ze niet genoeg geld hebben voor een nieuw pand. “Nadat het armoedebeleid is aangepast, stelden de gemeenten dat wij eigenlijk niet écht nodig zijn. Dat is echt belachelijk want onze leden komen uit heel Noord-Holland. Ze laten 1.100 leden in de kou staan.”
Elke week gaan de vrijwilligers naar één of twee bezichtigingen van mogelijke panden, maar vaak blijken ze net te klein, te duur in huur, of is er te veel verbouwing nodig. In de hoop de stichting te redden, hebben ze in augustus een crowdfundactie gestart. Met een streefbedrag van €74.500, dat is gebaseerd op de huurprijs en vaste lasten voor twee jaar, zijn ze momenteel nog niet eens op vijftien procent van dit doel.
De kans voor de stichting om te blijven bestaan lijkt steeds kleiner te worden. Als de stekker er echt uit moet zal het gedoneerde geld worden overgedragen aan een andere stichting die zich inzet voor armoedebestrijding. Toch laat Erik weten nog niet helemaal op te geven: “Als we voor het einde van het jaar geen nieuw pand hebben, zijn we van plan om de inboedel, met uitzondering van de kleding – omdat dat gaat stinken – op te slaan. Voor wanneer dit wel lukt.”
Hoe dan ook blijft Erik zich inzetten voor de armoedebestrijding. “De overheid doet er weinig tot niets aan. Dus zal ik een pleister op de gapende wond zijn.”