Het zal je maar gebeuren. Je rijdt dagelijks mensen met een beperking rond in een busje. Mensen die gedijen op structuur, op regelmaat. En ineens is dé weg die jullie elke dag gebruiken – vanwege werkzaamheden elders – afgesloten met een beweegbaar paaltje. Omrijden dus. Andere route, langere reistijd en je reisgenoten zijn van slag.
Dan de gemeente dan maar bellen, voor een ontheffing. Maar nee, alléén hulpdiensten en de buurtbus mogen erdoor. En de gemeente Bergen trekt één lijn, is de boodschap op dat moment: alleen hulpdiensten en de buurtbus krijgen ontheffing. Punt. Of toch een komma? Want wanneer Streekstad Centraal de gemeente belt om er naar te vragen, gebeurt er een wonder.
De rechte lijn blijkt ineens vrij buigzaam. Eén dag later is de ontheffing voor de bus -pats boem- geregeld. De gemeente noemt het een “samenloop van omstandigheden.” Want het toeval wil dat er precies rondom dit telefoontje al gesprekken gaande waren over eventueel “maatwerk waar nodig”, laat de gemeente weten. Maar de ontheffing is er. Eind goed, al goed dus.