Muziek, toneel, gedichten: de aanwezigen bij de jaarlijkse kranslegging in het Victoriepark hoefden zich niet te vervelen. Rondom die ene plechtige minuut stilte was een vol programma waarin de geschiedenis op speelse wijze voor het voetlicht werd gebracht. Er werd dan ook enthousiast geapplaudisseerd en gelachen.
Druk was het, in het Victoriepark. Het jubileumjaar Alkmaar 450 Jaar Ontzet trok de nodige extra bezoekers, die in een ruime kring rondom het podium stonden. Op dat podium werd een historisch spel opgevoerd door de Sint-Adelbertusschool. En jawel, ook deze keer dropen de Spanjaarden weer af, nadat hen emmers met water voor de voeten waren geworpen. (tekst gaat door onder de foto)
Gedichten waren er ook. De winnaars van de Ontzet-gedichtenwedstrijd, beide van de Erasmusschool, droegen hun gedichten voor. “Ik ken het uit mijn hoofd”, vertelde Max Fredriks. “Maar ik heb wel een papiertje, kijk, hier ben ik even stil, en dan komt het.” De eerste die een gedicht voordroeg was zijn klasgenote Bo Schmidt, die al evenmin blijk gaf van plankenvrees. Al was het natuurlijk wel extra bijzonder om voor de burgemeester te mogen voorlezen. “Is dat de burgemeester? In het rood?” Jawel, kon Streekstad Centraal bevestigen. Daar zat ze, naast de nieuwe kinderburgemeester.
Veel waardering was er ook voor de zwijgende rol van Mijke, van de Adelbertusschool. In het historiestuk speelde zij Victorientje, die met haar rechterhand richting Oudorp de Spanjaarden op afstand moest houden. Een kwartier lang, die houding. “Kun je nog wel een high five geven, Mijke?” Gelukkig, dat lukte. Zoals alles lukte: de Spanjaarden werden verslagen en precies om 18:45 zette de stoet zich weer in beweging, op weg naar de volgende traditie: de lampionnenoptocht. Alsof het zo bedoeld was zette de zonsondergang de stad in een gouden gloed. Het Ontzetfeest kon beginnen.
