Het is woensdag. Uitgiftedag. In de ochtend komen tientallen mensen naar de voedselbank in Langedijk om hun eten te halen. De klanten staan met een boodschappenkar te wachten tot ze aan de beurt zijn. “Dat is in de supermarkt ook zo. Vroeger werkten we met kratten, maar we proberen ook wat keuzes te hebben. Dat is wel een van de veranderingen.”
We spreken met Carla Danenberg, inmiddels zo’n dertien jaar betrokken bij de voedselbank. Ze voert intakegesprekken met nieuwe klanten, en benadrukt vooral de zelfredzaamheid. “Ons motto is niet voor niks ‘geen pakket zonder traject’. Het is de bedoeling dat mensen het uiteindelijk weer zelf gaan redden.”
Bij de koffietafel schuift een jongeman aan. “Mijn moeder heeft een uitkering, we zijn in de geldproblemen gekomen”, vertelt hij aan Streekstad Centraal. Zijn naam hoeft niet per se bekend te worden. Liever niet zelfs. Overdag zorgt hij voor zijn familie en ‘s avonds werkt hij. “Sinds één jaar worden we hier geholpen. Het is ook heel gezellig.” De jongen kende het initiatief niet. “Maar de gemeente begon erover. Toen zijn we in aanraking gekomen met de voedselbank.” (tekst gaat verder onder de foto)
Het is een van de voorbeelden van hoe mensen via een omweg bij de voedselbank terechtkomen. Want maar weinig mensen bellen aan en plannen gelijk een gesprek in. “Sommige mensen melden zich aan voor een gesprek, en komen dan niet opdagen”, vult Piet Haring aan. Hij is betrokken bij de intakegesprekken. “Dat is doodzonde. Ze doen zichzelf echt te kort.”
Na een jarenlange stijging is het aantal bezoekers van de voedselbanken zelfs gedaald. Al vanaf 2020 zijn er minder klanten. En dat zien ze ook in Langedijk. Bijzonder, omdat de kosten voor iedereen stijgen. De voedselbank is daarom een actie gestart om meer mensen te bereiken. Mensen die doorgestuurd zijn door de huisarts of bijvoorbeeld tandarts, krijgen – zonder vragen – een eerste pakket. Ook houdt de voedselbank 20 april een open dag om de drempel voor nieuwkomers te verlagen.
“Het is niet dat we geen taak meer hebben. We zoeken klanten die er wel zijn maar ons niet vinden”, vertelt voorzitter Gerrit Struik. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat twee derde van de mensen die in aanmerking komen, toch geen gebruik van onze mogelijkheden maken. Er heerst schaamte”, zegt voorzitter Struik tegen Streekstad Centraal. (tekst gaat verder onder de foto)
Ondertussen lopen we mee naar de eerste verdieping. Midden in de ruimte staat Natascha Kramer. Om haar heen kleding, schoenen en niet te vergeten een aantal enthousiaste vrijwilligers. “De kledingbank is aanvankelijk opgericht voor klanten van de voedselbank, maar bijvoorbeeld ook mensen met een DijkenwaardPas“, weet Kramer. Via een kennis kwam ze als vrijwilliger bij de voedselbank terecht. “En het leuke is dat ook veel klanten besluiten om na hun eigen traject aangehaakt te blijven als vrijwilliger.”
Bij het uitgiftepunt wordt het langzaamaan wat rustiger. Nog een paar klanten worden geholpen met hun boodschappen. Voorzitter Struik: “Ik ben blij dat we wat kunnen doen. Je leeft niet voor jezelf, we hebben iedereen nodig hier.” Ook Piet Haring kijkt nu om zich heen: “Nee, ik zou dit niet willen missen.”