Het is – ondanks het spitstijdstip – rustig op het plein voor station Alkmaar. Een ouder echtpaar loopt vanuit de stad en zonder veel haast naar de kaartjesautomaat van de NS. Het zijn geen ervaren treinreizigers, dat is af te leiden uit het trage handelingen bij de automaat. Toch spuugt de automaat na enige tijd twee papieren treinkaartjes uit, die in haar handtas verdwijnen. Ze vervolgen hun wandeling richting de roltrap van de traverse.
Al die tijd zijn ze gadegeslagen door zes medewerkers van de NS. Drie conducteurs staan voor het plein van het ochtendzonnetje te genieten. Even verderop kijken drie boa-medewerkers van NS Service en Veiligheid toe met een bakkie koffie in de hand. Niemand maakt aanstalten om deze klanten van de Nederlandse Spoorwegen te informeren dat er vandaag geen treinen rijden omdat NS-medewerkers staken. (tekst gaat verder onder de foto)
We willen graag weten of zij vandaag ook staken, maar de NS-medewerkers willen onze vragen niet beantwoorden. Er wordt resoluut verwezen naar de afdeling Communicatie van de NS in Utrecht: “Wij mogen niet met de media praten.” Andere reizigers dan het stel dat net kaartjes kocht, en die vragen hebben over alternatief vervoer, krijgen wel antwoord.
Zo krijgt een jongen die naar Den Helder moet, de tip om te reizen met lijn 350 naar Leeuwarden en over te stappen op Den Oever. Wie naar Haarlem moet, kan de bus naar Castricum nemen en daar overstappen op een andere bus. Amsterdam is nog te bereiken met buslijn 129 naar Purmerend of via De Rijp met buslijn 123.(tekst gaat verder onder de foto)
Die alternatieve route kiezen meer mensen die dinsdag per se naar Amsterdam willen of moeten. De halfuursdienst naar Purmerend is iets drukker dan normaal, maar niemand hoeft te staan. De bus naar De Rijp blijft net zo rustig als andere dagen.
Dinsdagochtend blijken het op station Alkmaar vooral expats, toeristen en andere buitenlanders die geen Nederlanders spreken te zijn die verrast worden door de staking en een uitgestorven station treffen. Hen rest niets anders dan weer huiswaarts te keren, een taxi te nemen of met de bus te reizen. (tekst gaat verder onder de foto)
Twee toeristen uit Roemenië die om 11:40 uur het vliegtuig naar Boekarest willen halen, zien geen andere mogelijkheid dan voor het station een taxi te nemen naar Schiphol. De taxichauffeur rekent voor dat een ritje waarschijnlijk 150 euro gaat kosten, maar hij wil met hen een vaste prijs afspreken van 120 euro. De twee Roemenen zien geen alternatief dan akkoord te gaan.
Een groep van negen Turkse scholieren en docenten twijfelt iets langer. Op het Murmellius Gymnasium hebben ze de afgelopen dagen meegedaan aan de Model United Nations Conference. Vanuit hotel Amrath zijn ze met hun rolkoffers naar het station gelopen, waar ze erachter kwamen dat er geen treinen rijden. “De hotelreceptioniste heeft niks gezegd”, klaagt een van de scholieren verontwaardigd.
De groep wil om 10:00 uur in Amsterdam zijn. Ze hebben een tour geboekt naar Giethoorn, die om 10:00 uur vertrekt. Vanavond om 23:00 uur moeten ze dan op hun vlucht naar Istanbul zitten. (tekst gaat verder onder de foto)
De docent heeft inmiddels navraag gedaan bij de taxi’s die voor het station staan. Voor de studentenrit naar Amsterdam zijn drie taxi’s nodig van 150 euro per stuk. De extra reiskosten van 450 euro zijn aanzienlijk meer dan de negen enkeltjes die bij elkaar bijna honderd euro hebben gekost. Er wordt vervolgens druk gebeld om te zien of er een busje kan worden geregeld waar de hele groep in past.
Even terug naar het echtpaar dat de treinkaartjes bij de automaat kocht,. Het blijken twee Duitse toeristen uit Dusseldorf te zijn die een dagje Amsterdam willen doen. Van de staking blijken ze niet op de hoogte en naar het geld van twee net gekochte retourtjes van twintig euro kunnen ze waarschijnlijk fluiten, want loketten zijn er niet meer op station Alkmaar. (tekst gaat verder onder de foto)
Het echtpaar besluit uiteindelijk – met wat hulp van de Streekstad Centraal verslaggever – om op de bus naar Purmerend te stappen, en daar op het Tramplein over te stappen op een bus naar Amsterdam. Het betekent een half uur meer reistijd dan met de trein. “Ik hoop dat er onderweg genoeg is te zien”, verzucht de man tegen zijn echtgenote. Ze boffen maar dat de bus straks door de Schermer en het UNESCO Werelderfgoed van de Beemster rijdt.