Voor Alkmaarder Paul Blumer begon de maandag al op tijd. Om half vijf was hij klaarwakker. Zenuwen of opwinding? Na maandenlange voorbereidingen gaan over een paar uur de deuren open van kringloopwinkel De Kameleon. Voor dit onzekere avontuur aan de Laat in Alkmaar hebben hij en zijn collega Henk de Vries hun prima baan opgezegd bij Parlan in Alkmaar.
En de eerste ochtend konden ze meteen aan de bak. “We wisten niet wat ons overkwam: 30 mensen die om 9 uur al voor de deur stonden te wachten, terwijl we pas om 10 uur open zouden gaan. Het is de hele ochtend al ontzettend druk. Bijna iedereen rekent iets af bij de kassa voordat ze weer vertrekken.”
De veertigjarige Paul en de acht jaar jongere Henk werkten al bijna tien jaar bij Parlan. Met een goed salaris, goed pensioen, vakantiedagen, vakantiegeld. De overstap van beiden naar deze commerciële kringloopcarriere lijkt dan ook niet vanzelfsprekend. “We werkten bij Parlan met een bijzondere doelgroep: alleenstaande minderjarige vluchtelingen. En na negen jaar was het echt tijd voor iets nieuws,” vertelt Paul. (tekst gaat verder onder de foto)
Het idee voor De Kameleon ontstond tijdens de Parlan-werkzaamheden, waarbij ze onder meer jongeren hielpen met hun eerste eigen woning. Vaak door samen meubels en andere spullen te verzamelen. “Op een gegeven moment stroomden er minder jongeren door en bleven we met veel spullen zitten. Toen zijn we gaan nadenken: wat kunnen we hiermee doen? Zo ontstond het idee voor een kringloopwinkel.”
Het duo begon een jaar geleden echt met het verzamelen van spullen. “We haalden via Marktplaats gratis goederen op rond Alkmaar en vertelden vrienden en familie over ons plan. Voor we het wisten hadden we vier loodsen vol. Iedereen ging spontaan z’n zolder opruimen en kwam met auto’s vol spullen,” blikt Paul terug. (tekst gaat verder onder de foto)
De items werden zorgvuldig opgeslagen in containerboxen, totdat de winkelruimte aan de Laat beschikbaar kwam. “We wilden niet met een lege winkel beginnen. Het is een grote zaak van zo’n 500 vierkante meter. Dan moet het meteen goed gevuld zijn.”
De inrichting is dan ook divers te noemen: “We hebben hoekjes met platen, vintage meubels, kleding – vooral dames- en kinderkleding – boeken, servies en zelfs tuinartikelen.” De ontvangst van de buurt was warm. “De buurman van de hifi-winkel TuneIn kwam kennismaken en bracht direct matrassen die hij over had. Mensen reageren positief en het delen van ons plan zorgde ervoor dat de inbreng van spullen ook lekker op gang kwam.” (tekst gaat verder onder de foto)
De Kameleon wil zich onderscheiden met kwaliteit en een gevarieerd aanbod. “We zijn niet zo groot als Rataplan, dus we moeten selectief zijn met wat we aannemen. Mensen kunnen spullen brengen, maar voor grote meubels vragen we eerst een foto via whatsapp voor we iets ophalen,” legt Paul uit.
Over de prijzen is bewust nagedacht: “We hebben onderzoek gedaan bij andere kringloopwinkels en kijken per item wat redelijk is. We willen niet dat mensen het hier goedkoop kopen en direct voor veel meer doorverkopen, maar we willen ook niet té duur zijn. Bij bijzondere vondsten wordt wel even opgezocht wat ze waard zijn. “Voor een kinderstoel kreeg ik het advies: vraag daar maar wat meer voor, die zijn zo weg.”
Hoewel De Kameleon een commerciële onderneming is, willen Paul en Henk van meet af aan ook sociaal bijdragen. “We hopen, zodra het financieel kan, met goede doelen samen te werken – met nadruk op de doelgroep jongeren en ouderen, waar ons hart ligt. Maar eerst moeten we zelf wat opbouwen en zorgen dat er genoeg inkomen is voor twee gezinnen en de huur.” (tekst gaat verder onder de foto)
De ondernemers hebben een duidelijke taakverdeling – Paul regelt en vindt spullen, Henk zorgt voor de afwerking en inrichting. “We vullen elkaar goed aan,” bevestigen ze. De winkel moet meer zijn dan alleen tweedehands artikelen. “We willen elke keer het interieur aanpassen, inspelen op thema’s als kerst, en mensen laten sneupen, zoals Henk dat noemt. Elk hoekje moet vol verrassingen zitten.”
Ze hebben een huurcontract voor een jaar getekend. Als de winkel na een jaar niet genoeg oplevert om van te leven, kunnen ze ermee stoppen zonder dat ze veel verplichtingen hebben die als een molensteen om hun nek hangen. En wat zouden ze gaan doen als het avontuur mislukt? “Parlan wil ons vast wel weer terug hebben, we zijn zonder problemen weggegaan. En anders gaan we gewoon weer iets heel anders doen.”