Proefplons in aanloop naar Egmondse nieuwjaarsduik: “Waarom doe ik dit ook alweer!?”

Vrouw aan het strand draagt een witte muts met blauwe rand en rode pompon, met tekst "I love Egmond" en "Stad Alkmaar".
Featured Video Play Icon

De nieuwjaarsduik is de afgelopen zestig jaar tot een landelijke traditie uitgegroeid, met ieder jaar tienduizenden dappere badderaars. Dit jaar wordt een recordaantal van 70.000 deelnemers verwacht, waarvan 2.000 in Egmond aan Zee. NH-verslaggever Lisan van ’t Hof waagde zich aan een proefplons. “Dit is eens, maar nooit weer.”

De nieuwjaarsduik lijkt een typisch Hollandse traditie, maar de eer gaat naar Canada. Daar werd in 1920 de ‘Polar Bear Plunge’ in het leven geroepen en het duurde vier decennia voordat het fenomeen overwaaide naar Zandvoort. De eerste Nederlandse editie kende een bescheiden aantal van rond de dertig nieuwjaarsduikers, de meest recente rond de 50.000.

Het ludieke evenement wint nog steeds aan populariteit, merkt Tom Valkering, organisator van de Egmondse nieuwjaarsduik. Hij kreeg zo’n 2.000 aanmeldingen. “We hebben niet alleen mensen uit Noord-Holland; de helft van de deelnemers komt uit Duitsland”, zegt hij tegen Lisan van NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal. “Deze week komen we ook met een artikel in een Amerikaanse krant, we gaan internationaal.” (tekst gaat verder onder de foto)

Een man met een kleurrijke muts wordt geïnterviewd op een winterse strandwandeling; een kind loopt achter hem langs.
Tom hoopt dat het op 1 januari mooi weer is. Een jaar geleden moest de nieuwjaarsduik worden afgelast vanwege de gure omstandigheden. (foto: NH Nieuws)

Terwijl Tom lekker warm ingepakt aan de waterkant staat, bereidt Lisan zich voor op een proefplons. “Ik denk dat de zee een graad of vijf is, dus dat is best wel koud”. Bovendien is het fris en bewolkt. Maar Lisan zet dapper door. Terwijl ze zich uitkleedt tot aan haar bikini zegt ze: “Het is zó koud! Ohhh… Waarom doe ik dit ook alweer!?”

Tijdens de nieuwjaarsduik is er altijd een gezamenlijke warming-up, dus doen Tom en Lisan er trouw ook eentje. Een korte dan, voordat ze de moed verliest. Daarna rent ze het water in, schat een golfje verkeerd in en gaat prompt kopje onder. Haar publiek van drie applaudisseert. Eenmaal terug en gewikkeld in een warme handdoek zegt Lisan. “Het was echt heel koud… Maar wel lekker!” Maar niet lekker genoeg om het nog een keer te doen. “Ik ben erg trots op mezelf, maar dit is eens, maar nooit weer.”

“Vorige keer ging de duik niet door omdat de veiligheid niet kon worden gegarandeerd vanwege het slechte weer”. Tom hoopt dus op goed weer, in ieder geval een stuk beter dan tijdens op 1 januari 2025. “De weersverwachting is nu erg wisselend. Van een strakblauwe lucht met weinig oostenwind – dat zou perfect zijn – tot de verwachting dat het heel erg gaat waaien. We moeten het dus afwachten, maar zoals het er nu naar uitziet, gaat het goed komen.”