Zondagavond staan Kees en Jacqueline Kuiper uit Alkmaar met hun vrienden Jeroen en Roos Vink bij de garderobe van Podium Victorie om hun jassen in te leveren. Daar onthult zich hun uitgaanstenue van de avond. Met veel enthousiasme en hilariteit bewonderen ze elkaars outfit.
Kees heeft een Lederhose aan. Hij kijkt op zijn beurt goedkeurend naar Roos, die zich vanavond in een Dirndl heeft gehesen. Als opwarmertje draait de dj ondertussen Het Smurfenlied van Vader Abraham. Eigenlijk best een bijzondere combinatie.
Ze hebben kaartjes gekocht voor de jaarlijkse thuiswedstrijd van de Heimatkapelle die Darmstädter Hübsch, die er de laatste jaren traditie van heeft gemaakt om de zondag vóór kerst op te treden in Podium Victorie. Bijna 600 mensen komen daarop af, en een groot deel heeft zich er speciaal voor gekleed. Het verhoogt zeker de sfeer.
De vrienden hebben er absoluut zin in. Ze hebben de band nog niet eerder zien optreden, maar de faam is hen al vooruit gereisd: “We gaan er vanavond open in. Ik hou zelf wel van Tiroler, maar een Bierfest is niks voor mij. Zoveel bier drink ik niet. Maar dan is dit Weihnachtsfest wel een leuk alternatief. Ik hoop vanavond Stille Nacht te krijgen, Oh Tannenbaum en misschien wel Rammstein.” (tekst gaat verder onder de foto)
Dat het publiek in de juiste stemming is, valt ook scheikundedocent Paul van Schagen uit Alkmaar op, die vanavond als drummer Pauki Kartner door het leven gaat. Hij kijkt vanaf de balustrade op de eerste verdieping toe hoe het publiek van vanavond binnendruppelt. “Elk jaar wordt het meer en gaan ze gekker doen”, zegt hij met een glimlach. “Mensen zijn meteen al aan het feestvieren.”
Bij Paul is het in 1999 allemaal begonnen als geintje. Bij het draaien van oude grammofoonplaten bleken een vriendin en hij allebei een ‘guilty pleasure’ te hebben: de Duitse Schlagermuziek. Als grapje organiseerden ze met een aantal muzikanten een Schlageravond in het oude poppodium Atlantis, toen nog aan de Breedstraat. (tekst gaat verder onder de foto)
Dat werd zo’n doorslaand succes dat ze daarna onafgebroken tien jaar door het hele land toerden. Ze stonden op grote podia zoals Paaspop en de Nacht van Assen. Zelfs in Duitsland en Oostenrijk wisten ze het publiek te vermaken met hun Hollandse humor en gekkigheid op het podium.
De enige rode draad van de avond: Duitstalige muziek. Van Gute Nacht Freunde van Reinhard Mey via Nena en Falco (‘Jeanny!’) tot – inderdaad – Rammstein. En natuurlijk de nodige Schlagers om het feest compleet te maken. (tekst gaat verder onder de foto)
In 2009 leek het mooi geweest. Met een afscheidsconcert in Atlantis was de cirkel rond. “Dat was een waanzinnig optreden, ik heb zelden zo’n leuke avond beleefd”, vertelt raadscoryfee John van der Rhee aan Streekstad Centraal. Hij is er deze avond ook weer.
Acht jaar geleden was er nog wel een eenmalig reünieconcert bovenin de Ringersfabriek. Ook daar ontstond weer zo’n groot feest, dat het bij Paul weer begon te kriebelen. Helaas waren niet alle muzikanten uit het begin weer beschikbaar, maar hij vond enkele nieuwe bandleden. (tekst gaat verder onder de foto)
Zo is de zangeres van de band tegenwoordig Frau Mutti Holzmann, die veel mensen uit De Rijp en omstreken zullen herkennen als Renate Houtman. De ‘Sängerin” die een flinke noot kan raken, heeft menigeen zang- en muziekles gegeven in De Groene Zwaan. Kees en Jacqueline Kuiper komen speciaal voor hun vriend Olaf Kok, de toetsenist die vanavond alleen maar luistert naar de naam Ollie Carrell.
Maarten Plukker uit Alkmaar beleeft vanavond zijn vuurdoop als nieuw bandlid op de basgitaar. “Hij hoefde geen auditie te doen in dit genre, hij zag er Duits genoeg uit”, grapt Paul, vanavond de verloren zoon van Pierre Kartner. Voor de nieuwe bassist moet nog even een Duitse alias worden bedacht. Verder zijn alleen zanger en gitarist Eddie Califano en gitarist Ludwig Lautlos de enige twee bandleden die niet uit de regio Alkmaar komen.
“Het zijn toch allemaal leraren Duits die dit doen?”, vraagt iemand in het publiek tijdens het optreden. Als gitarist Eddie dat na het optreden hoort, moet hij lachen. Het blijkt een broodje-aap-verhaal, maar hij laat die mythe graag voortbestaan. “Enig mysterie mag altijd een beetje blijven hangen rond deze band.” (tekst gaat verder onder de foto)
John van der Rhee wil sinds de herstart geen Alkmaars optreden meer missen van ‘de Hübsch’, zoals de fans de band liefkozend noemen. Ook hij is daarom zondagavond weer van de partij, en zo van een afstandje bekeken, heeft hij zich ook deze avond weer uitstekend vermaakt. “Wunderbar”, zo vat hij zelf de avond samen.
Jeannette Mader uit Heerhugowaard is geboren en getogen in München, maar woont nu al langer in Nederland dan in Duitsland. Het is haar tweede keer dat ze het Alkmaarse kerstoptreden meemaakt. Ze heeft de portie ‘Weihnachtsmusik’ ook nodig in de kerstperiode, vanwege haar nostalgische herinneringen uit haar jeugd aan de kerst in Duitsland.
“Ik kan met kerst niet terug naar Duitsland, maar voor mij is kerst pas begonnen als ik deze avond heb meegemaakt”, vertelt Jeannette in vlekkeloos Nederlands maar nog met lichte Duitse tongval. (tekst gaat verder onder de foto)
Paul ziet op deze Alkmaarse avond nog steeds veel mensen die er in 1999 in Atlantis ook al bij waren. Daar verbaast hij zich niet meer over: “Een vriend zei eens: door Nederland loopt een grens van noord naar zuid. Ten oosten daarvan zijn ze er mal van, ten westen snappen ze het niet zo goed. Jullie zijn ervoor om aan deze kant van die grens duidelijk te maken hoe leuk het is.”
Hij wijst naar het speciaal uitgedoste publiek: “In Alkmaar is dat goed gelukt. Hier zijn we enorm geland. Dit is ook wel het hoogtepunt voor onszelf. Hier hadden we echt naartoe geleefd.”