Een gezellig avondje thuis met de open haard aan kreeg donderdagavond een vervelende afloop in een woning op de Amatist in Heerhugowaard. De brandweer moest worden gebeld nadat er een schoorsteenbrand ontstond en de woonkamer zich al snel vulde met rook.
Kort na 23:00 uur werd de brandweer gealarmeerd. Verschillende mensen in de woonkamer hadden last van hun luchtwegen nadat ze rook hadden ingeademd.
De brandweer heeft brandende delen uit de open haard naar buiten gebracht en afgeblust. Met een hoogwerker is de schoorsteen van bovenaf geveegd. Ambulancepersoneel heeft de bewoners nagekeken, maar niemand hoefde mee naar het ziekenhuis.
De regen speelde hoogstwaarschijnlijk een hoofdrol bij een slippartij woensdagmiddag op de Soomerwegh in Castricum.
Vlak voorbij de rotonde met de aansluiting op de Zeeweg raakte een personenauto in een slip en kwam tegen een boom tot stilstand.
Mogelijk speelde de regen na een langere droge periode een rol daarin. Tijdens een droge periode hopen stof, zand, modder, rubberdeeltjes, olie- en brandstofresten zich op het wegdek op. Zolang het droog blijft, merk je daar weinig van: het zit vast aan het asfalt. Zodra het weer gaat regenen, worden die vettige en stoffige lagen door een dun laagje water losgeweekt en vermengd tot een soort gladde, olieachtige film.
Vooral in de eerste regen na droogte is dit effect het grootst, omdat de vervuiling nog niet is weggespoeld. Na verloop van tijd (als het langer blijft regenen) spoelt die laag grotendeels weg en wordt het wegdek weer stroever.
In de personenauto zaten twee inzittenden. Beide zijn gecontroleerd door het ambulancepersoneel. Niemand hoefde mee naar het ziekenhuis. Een bergingsdienst heeft zich over de BMW ontfermd.
De brandweer werd woensdagmiddag gealarmeerd voor een keukenbrand in een flatwoning aan de Waalstraat in Alkmaar. De melding kwam rond 16:45 uur binnen. De brandweer rukte uit met twee tankautospuiten en een hoogwerker richting de wijk Oudorperpolder.
Het vuur kon snel worden gedoofd. Over eventuele gewonden, de exacte omvang van de brand en schade is nog niets bekend.
Het is geen grote tent, die van het Magic Circus op parkeerterrein bij De Pauw in De Rijp. Toch is Magic Circus in de circuswereld wél een grote naam die voor twee voorstellingen met een stal van internationale artiesten naar het dorp is gekomen. Circusdirecteur Maurice Veldkamp (71) brengt deze week veel acrobatisch talent naar De Rijp, maar hij wil de mensen met het circusvermaak ook dichter bij elkaar brengen: “De wereld heeft meer lichtheid nodig.”
Veldkamp, die eerder dit jaar de prestigieuze Oscar Carré Trofee in ontvangst mocht nemen, is zichtbaar trots. “Dit is het laatste volledige rondreizende circus van eigen bodem,” vertelt hij enthousiast. “We willen niet alleen vermaken, maar echt verbinden en inspireren. Dit jaar willen we licht brengen in donkere tijden, een boodschap die luider klinkt dan ooit.” (tekst gaat verder onder de foto)
Circusdirecteur Maurice Veldkamp is lange tijd spreekstalmeester geweest in grote circussen, zoals het Kerstcircus in Ahoy, voordat hij in 1987 ging rondreizen met zijn eigen circus. (foto: Streekstad Centraal)
De circusdirecteur noemt zijn Magic Circus daarom een circus met een roeping. Hij staat met zijn circus het liefst tussen de mensen in de wijken van steden in de Randstad. De Rijp zit echter in de tournee omdat het publiek hier elk jaar weer goed reageert op de show. Natuurlijk zonder dieren, want het laatste dier in de voorstelling, een kip die kon hoofdrekenen, ging vijf jaar geleden al met pensioen.
De voorstelling wordt elk jaar volledig vernieuwd. Dit seizoen heet de show ‘VALO’, Fins voor ‘licht’. Zoals circusdirecteur Veldkamp zegt: “Magic Circus is voor het publiek al jaren een lichtpuntje.” Hoeksteen van de voorstelling vormen de Poolse circusprinses Anna samen met vijf jonge Finse circustalenten, die hun driejarige opleiding genoten aan de enige Finse circusacademie.
Direct achter de circustent spreken we met de Finse acrobaat Lukas en komiek Jofri, die met zijn humor zorgt voor luchtige momenten in de show. De Finse acrobaten van het gezelschap UsVa Company hebben auditie gedaan bij Maurice Veldkamp en vervolgens de boodschap van licht en verbinding in hun show verwerkt. (tekst gaat verder onder de foto)
Circusdirecteur Maurice Veldkamp en komiek Jofri, die al jarenlang meereist met Magic Circus en die voor de vrolijke noot zorgt tijdens de voorstelling. (foto: Streekstad Centraal)
Lukas legt aan Streekstad Centraal uit dat de groep zich bijvoorbeeld voor de kleding en de bewegingen laat inspireren door het noorderlicht en de natuur in Finland. “VALO is onze ode aan licht en hoop. We zijn vereerd om voor het eerst in Nederland te schitteren. Het publiek hier is enthousiast en open, en dat maakt onze voorstelling extra speciaal.”
De Finnen zijn – volgens de statistieken – het gelukkigste volk ter wereld, Nederlanders staan op plek 5, en kunnen volgens de circusdirecteur dus nog wel wat leren van de Finnen. Voor Lukas is het zijn eerste keer dat hij in Nederland op toernee is. Hij heeft nog niet ontdekt waarom Finnen nog zoveel gelukkiger zijn dan de Nederlanders. “Misschien moeten jullie wat vaker naar de sauna gaan”, zo antwoordt hij met een speelse knipoog.
Vijf acrobaten van een Finse circusgroep vormen de hoeksteen van de voorstelling VALO, dat licht betekent in het Fins. (foto: Streekstad Centraal)
Jofri, volgens Veldkamp de beste circuskomiek van Nederland, kan het goed vinden met de Finse acrobaten. De samenwerking tijdens de show verloopt soepel: “De spanning stijgt even, en dan is het mijn taak om iedereen te laten lachen. Die mix van adembenemende acrobatiek en humor werkt fantastisch. Het publiek van alle leeftijden voelt zich hierdoor echt verbonden.” Hij benadrukt dat die verbondenheid essentieel is: “Of je nou grootouder bent of student, bij Magic Circus lachen we allemaal samen.”
De intimiteit van de tent, de diversiteit van het publiek en de innovatieve acts maken het optreden uniek. “We krijgen grootouders met kleinkinderen, studenten én wijkbewoners uit alle lagen van de bevolking bij elkaar,” zegt Veldkamp. “Dat is onze kracht: mensen samenbrengen in een moment van magie.”(tekst gaat verder onder de foto)
Magic Circus is nog het enige circus dat door het land reist (foto: Streekstad Centraal)
De show duurt bijna twee uur, inclusief een pauze, waarin het publiek wordt meegenomen in een wereld van licht, humor en indrukwekkende acrobatiek.
Na De Rijp en een tussenstop in Hoorn reist het Magic Circus door naar Alkmaar, waar het publiek van 12 tot en met 14 september opnieuw kan genieten van VALO. De circustent wordt dan opgezet in de wijk Vroonermeer, bij de rotonde van De Kruissloot en de Laan van Bergama. Mensen met een Alkmaarpas kunnen kaarten kopen met hun pastegoed. Alkmaarpassen zonder tegoed krijgen €5 korting op hun kaartje.
Winkelcentrum Middenwaard in Heerhugowaard viert deze maand dat het 50 jaar bestaat. Twee familiebedrijven die vanaf het allereerste begin deel uitmaken van dit kloppend hart van Heerhugowaard zijn Juwelierszaak Schouten en De Fromagerie, de kaas- en notenzaak. Met hun winkels tegenover elkaar delen ze, in totaal verschillende branches, toch dezelfde filosofie: “De prijs vergeet je, slechte kwaliteit niet.”
Erik en Nannet Schouten blijken met hart en ziel verbonden aan hun juweliersvak en de winkel waar ze zo veel mogelijk willen betekenen voor hun klanten. Tegelijk ontgaat het ze niet dat vader Willem (75) en dochter Kelly Dings (37) van De Fromagerie net zo hard werken en met een warm klantcontact zorgen voor een bijzondere winkelcultuur in Middenwaard. (tekst gaat verder onder de foto)
De eerste 25 jaar stonden Nico en Toos Schouten in de juwelierszaak. De laatste 25 jaar wordt de winkel gerund door zoon Erik en schoondochter Nannet Schouten. (foto: Streekstad Centraal)
De vader van Erik Schouten begon als horlogemaker in 1967 in een kleine garage in De Goorn. Met een flinke dosis creativiteit en lef. Zo liet vader Nico als promotieactie een tractor over een horloge rijden – dat uiteraard heel bleef – waarmee hij heel wat nieuwsgierige streekgenoten wist te trekken. In 1975 verhuisden de familie en het bedrijf naar Heerhugowaard. Richting het nieuwe winkelcentrum Middenwaard, dat toen nog tussen weilanden lag.
Inmiddels runt de ’tweede generatie Schouten’ het bedrijf. En met nog dezelfde passie als Nico en Toos destijds. “We nemen echt de tijd voor mensen. We zijn er bij de geboorte, verliefdheden, verloven en trouwerijen. En ook in moeilijke tijden. Dat maakt ons vak zo bijzonder.” Deze warme betrokkenheid vertaalt zich in lange klantrelaties, vaak over generaties heen: “Als de kinderen oorbellen geschoten krijgen, zijn zij eigenlijk al klant. Dat proces blijft steeds opnieuw.” (tekst gaat verder onder de foto)
Het overdekte winkelcentrum Middenwaard in de jaren 70. Op 3 september 1975 landde Mies Bouwman vlakbij het winkelcentrum met de sleutel om Middenwaard te openen. (foto: Regionaal Archief)
Een van de leukste herinneringen van de ondernemers aan de vroege jaren in Middenwaard is het zogenaamde ‘krieken’. Een ludieke actie om klanten al vroeg op zaterdag naar het winkelcentrum te halen met een spectaculaire aanbieding. “Het liep zo uit de hand dat mensen al drie nachten van tevoren met slaapzakken voor een winkel lagen,” lacht Erik. “Dat was publicitair echt geweldig en we zouden het liefst zo’n actie nieuw leven inblazen. Het was niet alleen commercieel een succes, het bracht echt saamhorigheid onder de ondernemers.”
Volgens Erik staat deze actie symbool voor het enthousiasme en de verbondenheid die er in de loop der jaren tussen de winkeliers en klanten is ontstaan, en de creatieve inzet die ze blijven tonen om het winkelcentrum levendig te houden. (tekst gaat verder onder de foto)
Erik en Nannet Schouten vieren ook dat ze 25 jaar geleden de zaak van Erik’s ouders overnamen. (foto: Streekstad Centraal)
Ondanks veranderende tijden houden de Schoutens vast aan hun filosofie van kwaliteit, service en beleving. De winkel wordt elke maandagmorgen klaar gemaakt voor de komende week, waar gepoetste sieraden, een schoon interieur en tijd voor klanten centraal staan. “Het hoeft niet alleen om verkopen te gaan, het gaat vooral om dat mensen met een goed gevoel de deur uitgaan. We zijn niet voor de korte termijn, we willen relaties voor het leven.”
Daarnaast erkennen ze de uitdagingen van online concurrentie en mondige klanten. “Het internet was een soort Wild West, met prijsdumping en cowboys, maar er komt rust. Wij blijven investeren in stabiele merken en goede service, omdat dat werkt.” (tekst gaat verder onder de foto)
Vader Willem Dings met zijn dochter Kelly zijn enkele van de vertrouwde gezichten in De Fromagerie in winkelcentrum Middenwaard. (foto: Streekstad Centraal)
De Fromagerie, net als Schouten een familiebedrijf, focust met een andere insteek op kwaliteit en innovatie. Waar Schouten vasthoudt aan het traditionele vakmanschap, zet De Fromagerie in op pakketten, beleving en online contact, mede dankzij de jongere generatie. Die gecombineerde aanpak zorgt ervoor dat het winkelcentrum een gevarieerd en aantrekkelijk aanbod heeft.
“Natuurlijk moeten we dit jubileum samen vieren met degenen die het mogelijk hebben gemaakt: onze klanten,” benadrukt Erik Schouten met een warme glimlach. “Zonder hen waren wij nooit zo ver gekomen. We willen ze bedanken voor hun vertrouwen, voor de trouwe bezoeken, en vooral voor de momenten die we met ze mochten delen in goede en minder goede tijden.” Nannet voegt toe: “Het is fijn om iets terug te kunnen doen, even samen stil te staan en vooral: plezier te maken met elkaar.”
Daarom hebben zij samen met De Fromagerie besloten om op zaterdag 6 september een borrel te organiseren, speciaal voor vaste klanten, oud-personeel en andere betrokkenen. “Het is geen groot evenement, geen formele receptie,” vertelt Kelly Dings. “Het wordt een gezellig samenzijn in onze eigen winkels in Middenwaard, waar iedereen welkom is om met ons te proosten, herinneringen op te halen en nieuwe plannen te maken.” (tekst gaat verder onder de foto)
De 75-jarige Willem Dings bij een foto die hem toont als 25-jarige startende ondernemer. (foto: Streekstad Centraal)
Volgens Willem Dings is het juist deze informele sfeer die zo belangrijk is. “In een drukke winkelwereld is het waardevol om even samen te komen, om te kletsen, te lachen en elkaar te versterken. We hebben elkaar hard nodig, zeker in deze veranderende tijden.”
Terugkijkend op vijftig jaar ondernemen, voelen Erik en Nannet nog steeds dezelfde energie en passie als aan het begin. “Elke maandagochtend staan we weer samen met het team aan de slag voor de winkel er tiptop uitziet,” vertelt Erik. “Dat is echt een traditie voor ons geworden, en het houdt ons scherp.” Het gaat volgens hem niet alleen om het product, maar om het gevoel dat je meebrengt: “Je wilt dat klanten zich welkom voelen, zich thuis voelen, en dat ze met een glimlach de winkel verlaten.”
Kelly benadrukt dat die energie ook doorwerkt in de manier waarop De Fromagerie zich vernieuwt. “We proberen steeds weer nieuwe dingen te bedenken, van proeverijen tot het pop-up restaurant, waarbij we onze klanten op een andere manier ontmoeten dan alleen via de toonbank. Want denken vanuit de klant en beleving is essentieel om verbonden te blijven.” (tekst gaat verder onder de foto)
Krieken heette de actie die winkelcentrum Middenwaard in de wijde omtrek op de kaart zette. (foto: Streekstad Centraal)
Toch wordt ook erkend dat het ondernemerschap nooit stil staat. “De maatschappij verandert, de klant verandert,” zegt Erik. “We moeten meegaan met die veranderingen, zonder onze roots te verliezen.” Nannet vult aan: “Dat betekent soms grote stappen zetten, maar altijd met behoud van kwaliteit en persoonlijke aandacht.”
Met oprechte hartelijkheid sluiten ze af: “Wij nodigen iedereen uit om zaterdag 6 september vanaf 17:00 uur een glaasje met ons te komen drinken. Kom langs, deel uw verhalen en maak nieuwe herinneringen met ons.” Erik schat in dat het een avond zal zijn vol gezelligheid, mooie ontmoetingen en waardering voor alles wat is opgebouwd.
“Het is een klein feestje, maar wel één waar we met z’n allen trots op mogen zijn. We hebben elkaar nodig, onze klanten, ons team, en onze buren hier in Middenwaard,” besluit Nannet. “Samen maken we dit winkelcentrum tot wat het nu is, en we hopen dat het de komende jaren nog vele generaties zal blijven verbinden.”
Voor Alkmaarder Paul Blumer begon de maandag al op tijd. Om half vijf was hij klaarwakker. Zenuwen of opwinding? Na maandenlange voorbereidingen gaan over een paar uur de deuren open van kringloopwinkel De Kameleon. Voor dit onzekere avontuur aan de Laat in Alkmaar hebben hij en zijn collega Henk de Vries hun prima baan opgezegd bij Parlan in Alkmaar.
En de eerste ochtend konden ze meteen aan de bak. “We wisten niet wat ons overkwam: 30 mensen die om 9 uur al voor de deur stonden te wachten, terwijl we pas om 10 uur open zouden gaan. Het is de hele ochtend al ontzettend druk. Bijna iedereen rekent iets af bij de kassa voordat ze weer vertrekken.”
Henk de Vries is de man van de details. Hij zorgt voor een creatieve inrichting, zoals de LP’s die worden gebruikt als tabbladen in de platenhoek. (foto: Streekstad Centraal)
De veertigjarige Paul en de acht jaar jongere Henk werkten al bijna tien jaar bij Parlan. Met een goed salaris, goed pensioen, vakantiedagen, vakantiegeld. De overstap van beiden naar deze commerciële kringloopcarriere lijkt dan ook niet vanzelfsprekend. “We werkten bij Parlan met een bijzondere doelgroep: alleenstaande minderjarige vluchtelingen. En na negen jaar was het echt tijd voor iets nieuws,” vertelt Paul. (tekst gaat verder onder de foto)
Voor een oude kassa is misschien ook nog wel een koper. (foto: Streekstad Centraal)
Het idee voor De Kameleon ontstond tijdens de Parlan-werkzaamheden, waarbij ze onder meer jongeren hielpen met hun eerste eigen woning. Vaak door samen meubels en andere spullen te verzamelen. “Op een gegeven moment stroomden er minder jongeren door en bleven we met veel spullen zitten. Toen zijn we gaan nadenken: wat kunnen we hiermee doen? Zo ontstond het idee voor een kringloopwinkel.”
Het duo begon een jaar geleden echt met het verzamelen van spullen. “We haalden via Marktplaats gratis goederen op rond Alkmaar en vertelden vrienden en familie over ons plan. Voor we het wisten hadden we vier loodsen vol. Iedereen ging spontaan z’n zolder opruimen en kwam met auto’s vol spullen,” blikt Paul terug. (tekst gaat verder onder de foto)
De items werden zorgvuldig opgeslagen in containerboxen, totdat de winkelruimte aan de Laat beschikbaar kwam. “We wilden niet met een lege winkel beginnen. Het is een grote zaak van zo’n 500 vierkante meter. Dan moet het meteen goed gevuld zijn.”
De inrichting is dan ook divers te noemen: “We hebben hoekjes met platen, vintage meubels, kleding – vooral dames- en kinderkleding – boeken, servies en zelfs tuinartikelen.” De ontvangst van de buurt was warm. “De buurman van de hifi-winkel TuneIn kwam kennismaken en bracht direct matrassen die hij over had. Mensen reageren positief en het delen van ons plan zorgde ervoor dat de inbreng van spullen ook lekker op gang kwam.” (tekst gaat verder onder de foto)
De Kameleon wil zich onderscheiden met kwaliteit en een gevarieerd aanbod. “We zijn niet zo groot als Rataplan, dus we moeten selectief zijn met wat we aannemen. Mensen kunnen spullen brengen, maar voor grote meubels vragen we eerst een foto via whatsapp voor we iets ophalen,” legt Paul uit.
Over de prijzen is bewust nagedacht: “We hebben onderzoek gedaan bij andere kringloopwinkels en kijken per item wat redelijk is. We willen niet dat mensen het hier goedkoop kopen en direct voor veel meer doorverkopen, maar we willen ook niet té duur zijn. Bij bijzondere vondsten wordt wel even opgezocht wat ze waard zijn. “Voor een kinderstoel kreeg ik het advies: vraag daar maar wat meer voor, die zijn zo weg.”
Hoewel De Kameleon een commerciële onderneming is, willen Paul en Henk van meet af aan ook sociaal bijdragen. “We hopen, zodra het financieel kan, met goede doelen samen te werken – met nadruk op de doelgroep jongeren en ouderen, waar ons hart ligt. Maar eerst moeten we zelf wat opbouwen en zorgen dat er genoeg inkomen is voor twee gezinnen en de huur.” (tekst gaat verder onder de foto)
De winkel staat vol, zodat er overal wat te ontdekken valt in de winkel. (foto: Streekstad Centraal)
De ondernemers hebben een duidelijke taakverdeling – Paul regelt en vindt spullen, Henk zorgt voor de afwerking en inrichting. “We vullen elkaar goed aan,” bevestigen ze. De winkel moet meer zijn dan alleen tweedehands artikelen. “We willen elke keer het interieur aanpassen, inspelen op thema’s als kerst, en mensen laten sneupen, zoals Henk dat noemt. Elk hoekje moet vol verrassingen zitten.”
Ze hebben een huurcontract voor een jaar getekend. Als de winkel na een jaar niet genoeg oplevert om van te leven, kunnen ze ermee stoppen zonder dat ze veel verplichtingen hebben die als een molensteen om hun nek hangen. En wat zouden ze gaan doen als het avontuur mislukt? “Parlan wil ons vast wel weer terug hebben, we zijn zonder problemen weggegaan. En anders gaan we gewoon weer iets heel anders doen.”
“Zo mooi hè, hoeveel werk sommige mensen ervan hebben gemaakt.” Organisator Ilse Ketzer vindt tijdens de 10e Lichtjesavond in Alkmaar heel eventjes tijd om uit het hoofdkwartier in de Zoutziederij te komen en de bootjesparade te aanschouwen die langs de Turfmarkt trekt. Een half uur na zonsondergang begint het nu net aardig donker te worden. De kleurrijke lampjes op de boten komen nu goed tot hun recht.
Wie zaterdag op de Turfmarkt op zich heen kijkt, ziet een zee van mensen op en rond het water. Het besluit van de organisatie om dit jaar ’s middags al een muzikaal programma aan te bieden, lijkt meteen aan te slaan. De sfeer zit er al vroeg goed in, dankzij de massale opkomst, de muziek, de lasershow, de rookmachine en het bellenblaasapparaat. (tekst gaat verder onder de foto)
De Alkmaarse zangeres Jackie was een van de opwarmertjes voordat de botenparade rond 20:30 uur richting de singel vertrok. (foto: Streekstad Centraal)
Lichtjesavond voorziet in een enorme behoefte van de Alkmaarders om tijdens het laatste weekend van de zomermaanden het seizoen samen af te sluiten op het water. Opnieuw werkten de weergoden fantastisch mee. Het was echter de medewerking van de gemeente die ervoor zorgde dat er dit jaar een tiende editie van het evenement kwam. (tekst gaat verder onder de foto)
Sommige mensen verheugen zich al weken om voor de tiende keer mee te doen aan Lichtjesavond Alkmaar en kleden zich speciaal voor de gelegenheid. (foto: Marco Schilpp)
De lichtjesavond Alkmaar dreigt te bezwijken onder zijn eigen succes. Het evenement is enorm gegroeid, waardoor de organisatie veel meer kosten moet maken, bijvoorbeeld voor beveiliging. De verantwoordelijkheid om een evenement met tienduizenden deelnemers op en langs het water niet uit de hand te laten lopen, drukt zwaar op de zes resterende leden van de Lions Club Alkmaar. (foto gaat verder onder de foto)
Ilse Ketzer is de trekker van de Lichtjesavond Alkmaar (foto: aangeleverd)
De Lions Club is het evenement ooit begonnen om geld in te zamelen voor een goed doel. Dat is nog steeds de insteek. Door de omvang van het evenement vergt het teveel uren om het alleen door vrijwilligers te organiseren. Bovendien nemen de kosten voor de organisatie zo enorm toe, dat er op een aanzienlijke opbrengst nog steeds bijna geen geld overblijft om over te maken aan een goed doel.
Tegelijk is het niet meer te doen om de hele organisatie alleen maar op vrijwilligers te laten rusten, die het in hun vrije tijd voor elkaar moeten krijgen. Daarom krijgt organisator Ilse Ketzer een vergoeding voor haar tijd en wordt er ook een freelancer betaald om het vele voorbereidingswerk voor de leden van de Lions te verlichten. Voor de rest rust het evenement grotendeels op vrijwilligers. (tekst gaat verder onder de foto)
Rookmachines en bellenblaasapparaten verhoogden de feestvreugde tijdens het voorprogramma van Lichtjesavond Alkmaar 2025 op de Turfmarkt. (foto: Streekstad Centraal)
Nadat de Lichtjesavond van vorig jaar op het laatste moment werd afgelast, ging de gemeente in overleg met de organisatoren. Er werden twee subsidiepotjes gevonden waarop dit jaar een beroep mocht worden gedaan. Een van de potjes was voor de viering van 200 jaar Noordhollandsch Kanaal. (tekst gaat verder onder de foto)
Trompetterkorps Alkmaar trakteerde de deelnemers aan de botenparade onderweg op een muziekshow. (foto: Marco Schilpp)
En zo kon zaterdagavond na een startschot van wethouder Robert Te Beest toch weer een feestelijk versierde botenparade vertrekken. ’s middags hadden zich 156 boten opgegeven voor deelname aan de Lichtjesavond. De organisatie denkt dat met lastminute aanmeldingen het aantal deelnemende boten boven de 200 eindigde. (tekst gaat verder onder de foto)
De botenparade trekt door de Oudegracht van Alkmaar. (foto: Marco Schilpp)
Onderweg werd duidelijk hoe massaal de Alkmaarse binnenstad meedoet aan de Lichtjesavond. Bijna elke straat langs het water leek een eigen buurtfeest te hebben georganiseerd. Buurtbewoners en binnenstadsbezoekers vergaapten zich ondertussen aan de feestelijk versierde bootjes, terwijl de deelnemers op de bootjes hun ogen uitkeken door de gezelligheid langs het water.
Ondanks het enthousiasme en de grote deelname is een nieuwe editie van Lichtjesavond volgend jaar zeer onzeker: “Een nieuwe editie zit nog steeds in de gevarenzone”, zo stelt Ilse Ketzer. De subsidies van de gemeente kwamen uit potjes die volgend jaar niet meer bestaan. Ketzer ziet het niet zitten om zonder subsidie en steun van de gemeente een lichtjesavond te organiseren. (tekst gaat verder onder de foto)
Tientallen fraai versierde bootjes waren er te zien tijdens de botenparade van Lichtjesavond Alkmaar 2025 (foto: Marco Schilpp)
Bianca Moens, een van de zes leden van de Lionsclub Alkmaar, hoopt dat er meer bedrijven uit Alkmaar zich geroepen voelen om ook een duit in het zakje te doen van de organisatie. Zowel in geld, als in menskracht om te helpen bij de voorbereidingen. (tekst gaat verder onder de foto)
Bijna alle deelnemers aan de Lichtjesavond hadden hun boot versierd. (foto: Marco Schilpp)
” We doen het uiteindelijk voor de Alkmaarders. En wat kost je het nou? Een beetje tijd. Weet je, we leven in zo’n zelfzuchtige wereld. Als je dat nou niet voor je medemens overhebt. Ik heb het heel goed, maar ik weet dat heel veel mensen het niet zo getroffen hebben. Zoals de jongeren in Alkmaar die tussen wal en schip zijn geraakt, waarvoor Stichting Maria Magdalena zich inzet.” (tekst gaat verder onder de foto)
Buurtbewoners aan het Verdronkenoord hadden zich geposteerd langs het water om maar niets te hoeven missen van de sprookjesachtige optocht van boten. (foto: Marco Schilpp)
Stichting Maria Magdalena was dit jaar het goede doel van de lichtjesavond. De organisatie kon aan het eind van de avond nog niet zeggen hoeveel geld er overblijft voor het goede doel na aftrek van alle kosten. “Maar we zullen ervoor zorgen dat er een substantieel bedrag naar de stichting gaat. Desnoods storten we als Lions een bedrag uit onze eigen zak.”
“Ja, de drums kunnen nu aan! We zien elkaar!” Die kreet op de rondvaartboot tijdens Lichtjesavond 2025 werd misschien 200 jaar geleden ook al geroepen. Voor de viering van 200 jaar Noordhollandsch Kanaal werd zaterdag de officiële opening van het kanaal in 1824 nagespeeld.
Toen was Koning Willem de Eerste van de partij, maar deze keer moest het zonder koninklijk kroontje. De hoofdrol was deze keer voor vier drummers van de Arthur Troop Pipes and Drums, getooid in Schotse kledingstijl en hun geruite Glengarry’s als hoofddeksel.
Vooraf was een verrassing aangekondigd op het Noordhollandsch Kanaal. Het publiek tastte in het duister welk spektakel was bedacht. Mogelijk droeg dat eraan bij dat de aftrap van de ceremonie een beetje moeizaam op gang kwam.
De organisatie wilde een link leggen met de officiële opening van het kanaal in 1824. Toen kwam er een boot over het kanaal uit Den Helder en een boot uit Amsterdam. Onder tromgeroffel van slagwerkers aan boord van de schepen ontmoetten die twee boten elkaar en werden de stadsvlaggen van Amsterdam en Den Helder uitgewisseld, waarna het kanaal in bijzijn van koning Willem de Eerste officieel was geopend. (tekst gaat verder onder de foto)
De vier drummers van de Arthur Troop Pipes and Drums zorgden ook voor muzikale begeleiding bij de start van de botenparade tijdens Lichtjesavond. (foto: Streekstad Centraal)
Zaterdagavond werd dat nog eens dunnetjes overgedaan. Met de nadruk op dunnetjes, want de ceremonie miste enige flair, bijvoorbeeld doordat geen historische schepen werden ingezet voor de ceremonie. De eer was gegund aan de twee bejaarde rondvaartboten van Woltheus, die natuurlijk elke grandeur missen.
In de ene boot zaten mensen van bedrijven die lichtjeavond hadden gesponsord en daarom een VIP-diner hadden genuttigd in het IJkgebouw. Aansluitend zouden ze in de rondvaartboot op de eerste rij zitten van de ceremonie. In de andere boot mensen die voor een rondvaart door de Alkmaarse grachten een ticket hadden gekocht. (tekst gaat verder onder de foto)
De flyboardshow op het Noordhollandsch Kanaal leverde veel ohhs en ahhhs op van het publiek. (foto: Marco Schilpp)
Hoewel de drummers op de twee rondvaartboten hun uiterste best deden, bleek het lastig om elkaar te horen van verre afstand en om op elkaar te reageren. Pas toen de twee boten elkaar flink hadden genaderd, wisten ze toch de drumshow te geven zoals ze die vooraf hadden gerepeteerd.
Nadat de vlaggen van de rondvaartboten een paringsdans met elkaar hadden gedaan, werd het publiek verrast met een flyboardshow. Dat bood meer vermaak. De stuntman hield zich staande op een soort plank die via een slang verbonden is met een waterscooter. Water wordt met hoge druk door de slang geperst en spuit onder zijn voeten uit. Daardoor kon hij -getooid met vuurwerk of de Alkmaarvlag- metershoog boven het water zweven, salto’s maken en stunts uitvoeren. Het publiek vond het prachtig.
Na afloop van de show opende wethouder Robert Te Beest met een scheepstoeter de 10e editie van Lichtjesavond Alkmaar. Een verslag daarvan is hier te lezen.
De rechter moet zich binnenkort buigen over een boete en daarmee over het verbod in de gemeente Dijk en Waard om elektrische auto’s die op de openbare weg staan op te laden met een privé-installatie. De familie Roest uit Zuid-Scharwoude vecht de boete van bijna 300 euro aan die ze hebben gekregen omdat daar niet meteen mee stopten. “De gemeente is dom, kortzichtig en onnadenkend”, zo vat Corina Roest het beleid van Dijk en Waard samen.
De familie Roest zoekt contact met Streekstad Centraal na publicatie van ons artikel over het laadverbod in de gemeente. En er komen meer mails binnen van mensen die beboet zijn. De afdeling Handhaving heeft het volgens drie van de melders speciaal gemunt op hun adres: de handhavers komen extra vaak langs in de straat om te zien of er geen overtredingen plaatsvinden.
Peter en Corina Roest ervaren die voortdurende aandacht van de handhavers als intimidatie: “We hebben overwogen om de elektrische auto weer de deur uit te doen en een 30 jaar oude dieselauto te kopen. Dan zijn we daar in ieder geval van verlost.”. Laurens (uit het vorige artikel) blijkt dus niet de enige te zijn die door het verbod wordt getroffen; velen hebben hun duurzame laadinzet zien stranden, zelfs met een boete tot gevolg.
Zo schrijft Siem Weel dat hij in het voorjaar door handhaving werd aangesproken over de laadoplossing voor zijn Renault Twizy. Hoewel zijn kabel met prikker nooit op het trottoir lag, kreeg hij toch een boete van €290 omdat – zo maakten de handhavers duidelijk – ‘het plantsoen ook openbare weg is’. De oplossing van Siem is niets meer dan een verlengkabel die vanuit zijn tuin door een plantsoen naar zijn auto loopt. (tekst gaat verder onder de foto)
Siem Weel kreeg een boete omdat hij een kabel door een openbaar plantsoen had lopen om zijn voertuig op te laden. (foto: Streekstad Centraal)
Siem stelt dat het verbod onlogisch uitpakt: “Aangezien de meeste auto’s met een kabel worden opgeladen, zou dat verbod betekenen dat niemand kan laden – ook niet bij een officiële laadpaal.” Hij noemt het gemeentelijk argument “de voordelen van het individu wegen niet op tegen de nadelen van het collectief” bijzonder krom. Ook ziet hij een mogelijk belang van de exploitant van laadpalen, die concurrentie van burgers liever niet ziet. Thuis laden is -soms flink – goedkoper dan bij een openbare paal.
Bij Peter en Corina Roest viel ook een boete in de bus voor het laden via een eigen constructie. Hun laadkabel ligt niet op de stoep, maar hangt boven de stoep, zonder struikelgevaar voor voorbijgangers. Toch kreeg de familie na inspectie van handhavers een boete van 290 euro, plus 9 euro administratiekosten. Die boete vechten ze aan en binnenkort mogen ze hun zaak bepleiten bij de rechter.
Peter Roest: “Hoewel onze kabel nergens gevaar veroorzaakt, krijgen we elke dag inspectie en voelen we ons ten onrechte bestreden in ons duurzame initiatief. Ons duurzame initiatief wordt feitelijk afgestraft. We hopen dat we de rechter de onredelijkheid van het beleid kunnen laten inzien.”
Het groeiende protest onderstreept dat het gemeentelijke verbod inmiddels weerstand oproept uit diverse hoeken. Inwoners willen hun eigen auto duurzaam laden, maar krijgen vooral boetes en beperkingen voorgeschoteld. Dijk en Waard wil het beleid niet versoepelen en vanuit de politiek blijft het stil. Maar met elk nieuw verhaal groeit de roep om maatwerk en vertrouwen in groene inwoners.
Vader en zoon stonden donderdag tegenover elkaar bij de Alkmaarse rechtbank. Dat gebeurt wel vaker, maar in dit geval bleek de reden best bijzonder. De zaak ging over leefgeld voor de 23-jarige Alkmaarse zoon. De zoon eiste een maandelijkse bijdrage van 848 euro van zijn vader.
Ouders zijn verplicht om bij te dragen aan het levensonderhoud van hun kinderen, maar dat is tot het 21ste levensjaar. Zo is dat wettelijk vastgelegd. Ouders zijn daarna vrij om hun kinderen nog financieel te ondersteunen, maar normaal gesproken is dit niet verplicht. Tenzij het kind door bijzondere omstandigheden na zijn 21ste nog steeds behoeftig is.
De 23-jarige Alkmaarder vond dat hem tekort werd gedaan en stapte naar de rechter. Hij woont nog bij zijn moeder, heeft een hbo-opleiding afgerond en krijgt momenteel 795 euro per maand van een ziektewetuitkering. Te weinig om van rond te komen, zo stelt de man tegen de rechter.
Alleen al zijn leaseauto, een Mercedes van 44.000 euro, kost hem maandelijks 663 euro. De zoon vond dat hij daarom wel behoeftig was. Volgens hem had hij daarom – ook na zijn 21e – nog steeds wettelijk recht op financiële steun van zijn vader.
De rechtbank vonniste desondanks in zijn nadeel: “Van behoeftigheid is slechts sprake wanneer iemand onvoldoende eigen middelen heeft om te voorzien in het eigen levensonderhoud en deze ook in redelijkheid niet kan verwerven.” Volgens de vader heeft hij niet de financiële middelen om elke maand 848 euro aan zijn zoon te betalen.
De rechtbank koos de kant van de vader, en oordeelde dat de man niet behoeftig was: behalve gratis onderdak bij zijn moeder heeft hij ook nog een ziektewetuitkering. De dure leaseauto kon de rechtbank ook niet bekoren. “Deze kosten komen voort uit een eigen – en voor de rechtbank gezien zijn persoonlijke situatie onnavolgbare – keuze van de meerderjarige. De rechtbank ziet niet in waarom de vader hieraan zou moeten meebetalen”, zo is te lezen bij Linda.nl (Foto: Pixabay)
