Het is het grootste evenement van Nederland, herhaalt de gemeente Alkmaar nog maar eens. En dus móet het goed gaan. Toch is de jaarwisseling traditioneel ook een moment waarbij grenzen worden opgezocht en gestunt wordt met legaal én illegaal vuurwerk. Het zijn zaken waarop de gemeente zich nu al uitgebreid voorbereid.
Dat blijkt uit de raadsbrief van de burgemeester. “Net als voorgaande jaren wordt de jaarwisseling in afstemming met meerdere partners georganiseerd”, laat zij weten. Het gaat daarbij om een samenwerking van de Veiligheidsregio NHN, de brandweer, politie en handhaving, maar ook om Stadswerk072, de Omgevingsdienst en de gebiedsteams binnen de gemeente Alkmaar. Oftewel: eigenlijk iederéén die werkt met veiligheid in de openbare ruimte. Het laat zien hoe groot de impact van de jaarwisseling is.
In de binnenstad geldt weer een vuurwerkverbod. (foto: Streekstad Centraal)
De binnenstad moet vuurwerkvrij blijven, bepaalde de gemeente al eerder. Daar moet tijdens de jaarwisseling wel op worden gehandhaafd: “Team Handhaving heeft op Oudejaarsdag en –avond een aanvullende rol”, schrijft de burgemeester daarover. Er is extra toezicht op verschillende plekken in de binnenstad en ook van de camera’s zal gebruik worden gemaakt om wie tóch vuurwerk ontsteekt op te sporen.
In andere delen van de stad wordt met ‘wijkmoeders’ gewerkt, die jongeren direct kunnen aanspreken op hun gedrag. Dit is het geval in Hoefplan en in Nieuw Overdie. “Net als voorgaande jaren verwachten we op twee locaties vreugdevuren, daarover hebben we contacten met personen in de wijk”, vult de burgemeester nog aan. Jongerenwerkers gaan voorafgaand aan het feest al het gesprek aan, bijvoorbeeld tijdens sportactiviteiten.
Al bij al kijkt de gemeente met vertrouwen naar wat komen gaat. “Tot op heden hebben we geen signalen dat het komende jaarwisseling een onrustige jaarwisseling gaat worden.” Maar mocht het onverhoopt tóch ongezellig worden, dan kan er dus snel worden ingegrepen.
Vijf studenten van Inholland Alkmaar hebben een bijzondere vorm van plantenvoeding ontwikkeld. Zonder chemicaliën, op basis van bananenschillen. En dat is nodig ook, want bananenschillen blijken nog niet zo eenvoudig te composteren. De vijf studenten hebben een manier gevonden om dat wél te doen: “Ik had de hele week zwarte vlekken op mijn handen.”
Aan het woord is Lars, eigenlijk de financiële man van het gezelschap. Maar dus zeker niet te beroerd om zijn handen vuil te maken. “Je ziet het nog steeds. Maar het is volledig natuurlijk.” Want dat zwart, dat komt van de bruine bananenschillen die hij samen met medestudenten Gaviera, Sil, Robin en CEO Femke heeft verwerkt tot een poeder dat eenvoudig in een bloempot kan worden geschud. Geef de planten water en het poeder geeft al z’n goede, rijke mineralen door aan de bodem. Dat is in het kort wat Banaqua doet.
“Het is iets dat je cadeau kunt geven”, vertelt de CEO van Banaqua, Femke, enthousiast. Net als de anderen doet Femke de ‘Minor Innoveren en Ondernemen’ bij Inholland Alkmaar. Als geen ander weet ze de aantrekking van het product in de verf te zetten. Want wat een ander misschien zou omschrijven als gemalen bananenpoeder, dat ziet er in het geval Banaqua gewoon feestelijk uit: “Het heeft ook totaal geen onaangename geur. Banaqua ziet er leuk uit. Het ís leuk.” Voor het uiterlijk kon het team vertrouwen op de gave van marketeer Sil, die ‘in een paar minuten’ een logo uit de hoge hoed toverde. “Femke en ik zijn samen naar Bali geweest”, zegt Sil. “Daar heb ik me laten inspireren.” (tekst gaat door onder de foto)
Sil, Gaviera, Robin, Lars en Femke, met in hun handen de zakjes Banaqua. (foto: Streekstad Centraal)
Streekstad Centraal spreekt de studenten evenwel niet op Bali maar in de Alkmaarse plantenwinkel Bloosom. Die locatie heeft het Banaqua-team niet toevallig gekozen, eigenlijk is hun product hier ontstaan. Bananen in water zetten en dat over de planten gieten: dat is eigenlijk het prototype van wat de studenten ontwikkelden tot een product dat houdbaar is en er nog leuk uitziet ook. “We hebben al het werk vóór je gedaan, dat is wat we onze klanten vertellen”, legt sales-man Robin uit.
Aan Robin de schone taak om het magische poeder te verkopen aan bloemisten, kwekers en particulieren. “Via google maps ben ik gaan zoeken. Maar gewoon opbellen, dat werkte niet zo goed. Het is voor bedrijven ook een drukke periode, net voor kerst. Ik ben samen met Femke bij ze langs gegaan en zo hebben we goed verkocht.” Op dit moment is het zelfs zo dat er meer bestellingen zijn dan zakjes met bananenpoeder. Iets waar de afdeling sales van Banaqua natuurlijk blij mee is.
Productiespecialist Gaviera kan die druk ook prima aan. Eerder al zag Streekstad Centraal hoe ze bij Inholland Alkmaar met de bananenschillen aan het werk was. “Het doel is: veel produceren”, zegt Gaviera. De bananenschillen worden opgehaald bij kinderopvanglocaties. Vervolgens worden ze stapsgewijs gedroogd en tot poeder verwerkt. “In het indrogen gaan de meeste kosten zitten”, haalt financieel expert Lars nog aan. Gelukkig zijn de kosten verder beperkt en kan er een betaalbaar product in de markt worden gezet. (tekst gaat door onder de foto)
Sil legt de zakjes Banaqua vast in plantenwinkel Bloosom. (foto: Streekstad Centraal)
Sil zorgde ook voor een mooie verpakking. Het moest als een cadeautje aanvoelen, zoals bloemen geschonken worden, zo kan Banaqua ook worden gegeven. “Vrolijk, fleurig”, haalt ze aan. Dat is het gevoel dat Banaqua moet overbrengen. Dat, en duurzaamheid. Want Banaqua geeft bananen een tweede leven, terwijl ze anders maar worden weggegooid, én het biedt tegelijk een schoon, natuurlijk alternatief voor chemische plantenvoeding.
“We gaan het product testen met Amigo Plant in Heerhugowaard”, kondigt Gaviera aan. Amigo Plant ervoer ze als een inspirerende plek, want Gaviera is gaandeweg steeds meer te weten gekomen over bloemen en planten, vertelt ze enthousiast. “Banaqua werkt zeker, maar we moeten alle stoffen testen. Om zeker te weten wat het doet. We hebben wat dat betreft de tijd niet mee, in de winter bloeien planten niet.” Dat is het nadeel van een schoolproject, dat gebonden is aan het schooljaar. Maar het Banaqua-team wil best door ná het einde van het schooljaar. “We wachten de onderzoeken natuurlijk af”, zegt Sil. “Maar we willen er wel mee verder.”
“Het is een nieuw product, het bestaat nog niet”, benadrukt Femke. “Er is vraag naar.” Er is dus genoeg potentie. Daarom is er bij het Banaqua-team een niet aflatende vraag naar bananenschillen. “Alles mag nog steeds binnenkomen”, lacht Gaviera. “Mensen kunnen contact met ons opnemen als ze schillen willen doneren.” Want uiteraard heeft dit professionele studentenbedrijf ook een eigen website. Dat, en een vruchtbare bodem om op verder te groeien.
Burgemeester Lars Voskuil zag het water letterlijk tot aan de randen van zijn gemeente komen. Maar er niet overheen. Het hoogwater van donderdagnacht en de stuwing die storm Pia veroorzaakte zorgden vooral in Egmond aan Zee voor spannende momenten. “Die zandwal, die was nodig”, blikt de burgemeester terug.
Voskuil is trots op wat er in de stormnacht is bereikt. Hij roemt grondverzetbedrijf Gul: “Zij hebben zo veel ervaring. In een mum van tijd hebben ze die zandwal opgebouwd. We moeten dit met z’n allen doen.” En dat deden ze. Ook de medewerkers van de gemeente stonden paraat om te voorkomen dat het hoge, wilde zeewater het dorp in zou stromen. Iets waar echt voor werd gevreesd.
“Donderdagmiddag kwam het bericht van Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier”, brengt Voskuil in herinnering. “Zij zijn verantwoordelijk voor de kustverdediging, voor de duinen. Zij zagen dat de storm echt vanuit het westen kwam en al het water naar de kust stuwde. Het kon zeven meter hoog komen.” (tekst gaat door onder de foto)
De inderhaast opgeworpen zandwal redde Egmond aan Zee. (foto: Inter Visual Studio)
En daarmee zou het zoute water via de strandopgang zo het kustdorp in kunnen stromen. “Kelders, de Voorstraat…” Voskuil wist wat dit kon betekenen en besloot samen met zijn team om meteen in te grijpen: een extra laagje duinen moest er komen, de zandwal die het dorp redde.
Maar het werk zit er nog niet op, moet de burgemeester vaststellen. “Het volgende hoogwater komt er alweer aan. Ik heb opdracht gegeven een nieuwe zandwal op te werpen. Het wordt op het moment zelf beoordeeld of dat ook echt nodig is en dan kan Gul dat heel snel, die zijn daar heel bedreven in.”
Het vertrouwen is groot. Ondanks een onrustige en vooral korte nacht is de burgemeester opmerkelijk positief, enthousiast: “Dit is goed gegaan, dit is geslaagd”, zegt hij. (tekst gaat door onder de foto)
Stormschade bij Egmond aan Zee. (foto: gemeente Bergen)
De schade aan het strand is niettemin ontzettend, overal in de gemeente. Eigenlijk is er van een strand niet echt sprake meer. Het zeewater knaagt aan de duinrand, waar hoge kliffen zijn ontstaan. “Ik snap de verleiding om daar naar te komen kijken, ik wil het zelf ook wel zien. Maar ik ga dat dus níét doen.”
Want de kliffen zijn erg gevaarlijk, benadrukt burgemeester Voskuil meerdere keren in het gesprek met Streekstad Centraal. “Zeker als het indroogt kan het gaan schuiven”, legt hij uit. “Dan kunnen mensen bedolven raken. Dat wil je niet meemaken. Blijf weg!”
Er is vrijdagmorgen niet veel strand meer over. (foto: Femke Klaver)
Er is al werk genoeg. Het strand moet snel worden hersteld, de schade aan de paviljoens en de opgangen moet worden geïnventariseerd. “Daar zijn we nu mee bezig. Het lijkt mee te vallen. Maar dat zeg ik nu”, drukt de burgemeester zich voorzichtig uit. Op de stranden wordt rondgereden met veel ‘zwaar materieel’ om snel iets aan de ontstane situatie te kunnen doen.
Verder worden er borden geplaatst om mensen van het gevaarlijke strand weg te houden. “Kom gerust wandelen met kerst, maar dan in de duinen en in het bos. We hebben misschien wel het mooiste strand van Nederland, maar het kan nu echt even niet.” (tekst gaat door onder de foto)
De ontstane kliffen zijn verraderlijk, waarschuwt de burgemeester. (foto: Femke Klaver)
Burgemeester Voskuil blikt in het gesprek ook vooruit. “We moeten er rekening mee houden dat dit vaker gaat gebeuren”, vreest hij. De opgang bij Egmond aan Zee zal dan een gevoelig punt blijven. Die opgang is laag, ook om de reddingboten er snel overheen te kunnen laten gaan. Dat zal dus waarschijnlijk zo blijven.
“Gelukkig hebben we in het dorp, in onze gemeente, veel capabele mensen die dit aankunnen. We hebben dit echt met z’n allen gedaan”, herhaalt burgemeester Voskuil nog maar eens. Nuchter: “Ik was er graag toe bereid geweest hoor, om het in mijn eentje te doen. Maar zo’n shovel van Gul is efficiënter dan ik met mijn schepje.” (foto bovenaan: Inter Visual Studio)
Het Vredeskerkje in Bergen aan Zee is een eilandje geworden, door regenwater omringd. Wateroverlast komt vaker voor in het kustdorp, maar de situatie is nu wel echt nijpend. Het kerkje is zo goed als onbereikbaar. “Die wateroverlast had niemand voorzien, dit hebben we nog nooit meegemaakt”, vertelt penningmeester Dick Sluis aan mediapartner NH.
Door zout en wind van zee brokkelen de gevels en de voegen van het Vredeskerkje steeds verder af. Om het provinciale monument, te redden, is een ingrijpende restauratie noodzakelijk. Om het monument te herstellen, is er zo’n 275.000 euro nodig. De kosten daarvan kan stichting MAD onmogelijk alleen ophoesten. Daarom werd een inzamelingsactie gestart. En met succes: het grootste deel van de restauratiekosten is inmiddels binnen, vertelt Dick Sluis. “We krijgen dagelijks grote en kleine donaties binnen, dus er is gelukkig veel draagvlak om het kerkje te redden.”
Het ingezamelde geld bestaat uit bijdragen van de provincie Noord-Holland, de Vriendenstichting en het Cultuurfonds. Maar ook veel inwoners en bedrijven uit de omgeving hebben een bedrag gedoneerd, zegt Sluis. “Er zijn veel mensen die zich verbonden voelen met de kerk, we worden aan alle kanten geholpen.” Om alle voorziene (en onvoorziene) kosten te dekken, hoopt de stichting nog 9.000 euro te ontvangen. Naar verwachting zal de restauratie dan in maart van start gaan.
Door hevige regenval komt er nu een ander probleem aan het licht: de slechte bestrating van het terrein. “Het terrein loopt onder doordat het zo verschrikkelijk veel regent. Het stond blank tot je enkels, dus we hebben ook restauraties moeten afzeggen.” De kerk heeft een belangrijke functie in het dorp. Er worden huwelijken gesloten en uitvaartdiensten gehouden, maar ook concerten gegeven. “Als noodoplossing hebben we pallets neergelegd, want onze uitvaartdiensten moeten gewoon kunnen doorgaan”, vervolgt Sluis. “Maar we zullen op den duur ook de bestrating moeten aanpassen. Wateroverlast is een probleem in Bergen, meer mensen hebben er last van.”
En zo stapelen de zorgen om het voortbestaan van het kerkje zich toch weer op. “Het is een never ending story met dat onderhoud, dus alle hulp is van harte welkom. Je houdt altijd rekening met tegenvallers, maar deze wateroverlast had niemand voorzien. De aannemer wil in maart beginnen, dus ik hoop dat het terrein dan weer een beetje begaanbaar is.”
