De Breeuwerstraat in Alkmaar Noord is vrijdagmorgen in alle vroegte opgeschrikt door een autobrand. De melding kwam rond 04:15 uur binnen. De brandweer was vlug ter plaatse, maar het vuur was toen al zover gevorderd dat er geen redden meer aan was.
De auto stond in een parkeervak in de Breeuwerstraat, niet ver van de middelbare school Jan Arentsz en de Kanaaldijk. Het voertuig is ’s nachts in brand gevlogen. Of van brandstichting sprake is blijft onduidelijk. Omdat met dat scenario wel serieus rekening wordt gehouden is er door de politie gezocht naar sporen in de directe omgeving. Een forensisch team neemt dit onderzoek overdag over.
Alkmaar is een fotogenieke stad, maar het zijn vaak wel dezelfde plekken die op de foto komen. De Waag, de Grote Kerk, de grachtjes met hun oude geveltjes. Alkmaarder Kelvin Voskuijl laat sinds enige tijd een andere, minder toeristische kant van de stad zien op Twitter/X en concurrent Bluesky. Met een ‘Saaiefotodujour’ breekt hij een lans voor het alledaagse. “Dit kan overal, maar ik vind het niet erg als mensen zien dat het in Alkmaar is.”
Voskuijl wandelt graag. Als ‘Man met Hoed’ is hij geen onbekende verschijning in de stad. Met Streekstad Centraal maakt hij een ronde door Overstad, wat hem betreft een uitstekend gebied voor een dagelijkse portie “alledaagsheid die toch interessant is”. Want alleen maar saai, dat is toch ook weer niet de bedoeling. “Ik ga af op iets dat me interesseert. Rasters zijn mooi, bepaalde patronen.” Het mag een beetje apart zijn, maar het moet dus zeker níet een klassiek mooi plaatje zijn en het liefst ook niet een heel verhaal. “Ik heb wel eens de kritiek gekregen dat mijn compositie mooi was. Dan is het geen saaie foto meer.” (tekst gaat door onder de foto)
Overstad is vol inspiratie: “Wat hier nu staat is er over twintig jaar misschien wel niet meer.” (foto: Streekstad Centraal)
De #saaiefotodujour is ooit ontstaan op Twitter. Inmiddels plaatst Voskuijl de saaie foto’s, die stiekem niet allemáál saai zijn, ook op Bluesky. Daar bereikt hij 15 volgers, op Twitter ofwel X toch al meer dan 200 – maar een echt online fenomeen is het project nog niet geworden. Volgers zijn wel enthousiast, weet Voskuijl: “Ik krijg ook wel Saaie Foto’s Du Jour doorgestuurd van anderen.”
De navolgers doen het elk op hun eigen manier, zelf hanteert Voskuijl wel een vast recept. De foto’s zijn zo altijd staand (daar waar Streekstad Centraal bijvoorbeeld standaard met liggende foto’s werkt). De compositie mag best een beetje bijzonder zijn, vindt Voskuijl, al begrijpt hij de kritiek wel – als het te mooi wordt is de foto niet meer saai. Het onderwerp is alledaags en meestal Alkmaars. “Maar ik ben ook wel eens met de trein naar Beverwijk gegaan, puur en alleen om saaie foto’s te maken.” (tekst gaat door onder de foto)
Zo werd de donderdagse foto gemaakt, te zien op Twitter en Bluesky. (foto: Streekstad Centraal)
Voskuijl wandelt dagelijks. De saaie foto is deel van zijn routine, het is een plicht die hij maar zelden verzaakt. “Maar soms blijf ik gewoon in mijn eigen wijk. Ik moet wel motivatie hebben.” De beste plekken in Alkmaar zijn wat hem betreft te vinden in de Huiswaarden – de verbindingspaadjes tussen de straten, het winkelcentrum in Huiswaard II – en in stadsdelen als Oudorp of De Hoef. “Langs de Kalkovensweg kun je goede saaie foto’s maken.” Maar met een beetje goede wil kan dat zeker ook in de historische binnenstad, laat hij op zijn fotopagina’s zien.
Sociale media zijn mooi, maar nog mooier zou het zijn om de Saaie Foto’s Du Jour een echt podium te geven. Daar hoopt Voskuijl op: een kleine galerie, of een café dat plaatsmaakt voor deze bijzondere fotokunst. “Ik heb wel een mapje met saaie foto’s die ik dan zou laten zien”, bevestigt hij. Maar of dat nu ook de allermooiste foto’s zijn, of toch de allersaaiste – dat is aan het publiek om uit te maken.
De binnenstad is lastig terrein, maar met het uitzicht op de Karperton is best wat te doen. (foto: Streekstad Centraal)
In de duinen bij Bergen aan Zee wordt het dennenbos gekapt. Volgens de beheerder van het gebied is die kap nodig omdat de natuur in slechte staat is. Maar de bomenkap is en blijft omstreden. De Duinstichting heeft alles geprobeerd om kap te voorkomen, maar trok uiteindelijk aan het kortste eind. Nu wil de stichting de kap alsnog laten stilleggen: “Uit dit rapport blijkt dat de grond niet zuur is.”
Zure grond is in dit geschil de twistappel. De bodem in het duingebied zou te zuur zijn, voor beheerder PWN één van de argumenten om in te willen grijpen. Bomenkap kan er voor zorgen dat de duinen hun oorspronkelijke dynamiek terugkrijgen en dan zou ook de zure bodem tot het verleden moeten behoren. Maar volgens de Duinstichting is er om te beginnen al geen sprake van een te zure bodem. Dat zou blijken uit een rapport van Sweco. De cijfers staan op bladzijde 41.
“We hebben steeds geprobeerd om deze cijfers boven water te krijgen”, vertelt Joke Volkers van de Duinstichting aan Streekstad Centraal. “De gemeente claimt ze niet te hebben, maar dit rapport is er dus wél.” En dat rapport stelt letterlijk dat de bodem ‘voldoet aan de vereisten voor de zuurgraad’, met andere woorden: het duinzand is helemaal niet te zuur. Dat de Duinstichting deze cijfers niet eerder kreeg is wrang: “Het is nu wel duidelijk waarom”, zegt Kees de Bakker van de Duinstichting daarover. (tekst gaat door onder de foto)
Vanuit de lucht is goed te zien hoe de houtkap vordert.
“De natuur maakt het wel weer in orde, mensen moeten gewoon geduld hebben”, zegt Joke Volkers als het over de vermeende problemen in het Duingebied gaat. Ze hekelt het letterlijk snoeiharde ingrijpen van de mens, waardoor nu duizenden bomen worden geveld. “Het is zo vaag dat PWN stelt dat het slecht gaat met de natuur, de natuur is juist herstellende”, stelt ze. “De burgers willen deze bomenkap ook helemaal niet. Dat komt echt alleen vanuit PWN.”
In het rapport van Sweco wordt ook verwezen naar PWN. Want waar Sweco stelt dat ze zuurheidsgraad in orde is, daar wordt wel opgetekend dat het PWN juist andere signalen ziet. “PWN geeft echter aan dat in het primair kalkarme duin bij Bergen sprake is van sterke toename van heidespurrie, struikhei en grijs kronkelsteeltje. Dat wijst op een achteruitgang van de kwaliteit van kalkarm grijs duin als gevolg van de daling van de pH”, schrijft Sweco. En een lage pH, dat betekent een hoge zuurgraad.
Voor de Duinstichting is het in ieder geval helder: tot de bomenkap is besloten op basis van ondeugdelijke argumenten. ‘Valse cijfers’, in de woorden van Kees de Bakker. En dus moet de kap stoppen. Een verzoek om de werkzaamheden per direct stil te liggen is inmiddels ingediend. Zo zou in ieder geval een deel van het bos gered worden. “Het was zo mooi”, verzucht Volkers. “Als een gordijn voor het landschap dat zich ontvouwt. Echt beeldbepalend.”
De nieuwe boot van KNRM-station Egmond komt er echt – maar het duurt wel even langer. Tests met het ‘prototype’ hebben uitgewezen dat het innovatieve ontwerp op details kan worden verbeterd en dat gaat dus ook gebeuren. In de werf in Hoorn wordt hard gewerkt aan het nieuwe vaartuig, dat de redders van Egmond nog effectiever moet maken. De oplevering stond gepland voor februari 2024, maar zal nu zo’n twee maanden later zijn.
De KNRM volgt het bouwproces op de voet, bevestigt Henk Biesboer van reddingstation Egmond als Streekstad Centraal hem spreekt. “Niet dat we daar elke dag binnenlopen, dat niet. Maar we zijn wel met zijn allen bij de kiellegging geweest.” Dat moment markeert het begin van de scheepsbouw. “Eigenlijk is het gek dat we het nog steeds de kiellegging noemen”, vult Biesboer nog aan. “De boot heeft eigenlijk geen kiel, er zit namelijk geen langsbalk in.” (tekst gaat door onder de foto)
Aan de boot wordt hard gewerkt in Hoorn. (foto: KNRM)
Het typeert het ontwerp van de nieuwe reddingboot. Scheepswerf Habbeke in Hoort bouwt aan een de nieuwe generatie reddingboten. Een eerste bouw werd al uitgebreid getest door de verschillende reddingstations in Nederland. Ook in Egmond werd een paar dagen met het prototype gevaren. Uit de testfase kwam naar voren dat de bekabeling aan boord beter kan. Ook was meer ruimte rondom de motoren wenselijk, zodat er in de machinekamer eenvoudiger onderhoud kan worden gepleegd.
“De boot heeft ook geen echte mast”, vertelt Biesboer nog. Traditioneel wordt bij boten een muntje onder de mast geplaatst, een brenger van geluk. Maar zonder mast gaat zoiets natuurlijk niet. “Het muntje zit nu in een speciaal bakje, op het dwarsschot van de machinekamer”, weet Biesboer. Met dat ene muntje én de revisies die nu worden doorgevoerd is de toekomstige reddingboot verzekerd van een behouden vaart.
Over enkele maanden is dit uitzicht helemaal anders. (foto: KNRM)
De Nationale Boomfeestdag is in maart, maar het plantseizoen is nú. En dus was er op woensdag werk aan de winkel voor de kinderburgemeester van Alkmaar, de twee klimaatburgemeesters en voor wethouder Anjo van de Ven. Langs het Jaagpad, aan het Noordhollandsch Kanaal, werden vijftien bomen aangeplant. En er moeten vele duizenden volgen als het aan de gemeente ligt.
Malaika Mughal Uribe en Henk Adriaanse waren de ‘burgemeesters’ die woensdagmiddag letterlijk een boom opzetten, samen met wethouder Van de Ven. Malaika is natuurlijk de kinderburgemeester van Alkmaar en Henk Adriaanse is ‘klimaatburgemeester’. Want bomen worden allang niet meer alleen voor de mooi geplant, bij iedere boomstronk die de grond in gaat wordt ook stilgestaan bij de klimaatopwarming. Bomen nemen CO2 op en zijn dus juist deel van de oplossing, is de gedachte. Alkmaar wil daarom de komende 5.000 bomen aanplanten. “Daar ben ik blij mee”, zegt Adriaanse, die in herinnering brengt dat zijn partij OPA dit idee bepleit heeft. (tekst gaat door onder de foto)
Ook jonge bomen vangen veel wind. (foto: Streekstad Centraal)
Wethouder Van de Ven ontmoeten we al op de pont, voorafgaand aan de planting. Vanaf het water zijn goed de groene bushaltes te zien, die nu overal in Alkmaar een beetje extra CO2 uit de lucht halen: “Het helpt allemaal een beetje, dat vind ik er mooi aan”, zegt ze. Al moet ze toegeven dat een boom haar nog net wat meer doet. “Met een boom staat er écht wat. Dat doet zo veel goed voor de omgeving.”
De precieze impact van 5.000 bomen is niet eenvoudig vast te stellen, dat hangt ook af van hoe oud de bomen zijn en op wat voor grond ze staan, en van wat voor soort boom het is. Afgaande op gemiddelden zouden 5.000 bomen ongeveer 125 ton CO2 per jaar moeten opslaan, goed voor de uitstoot van 6 à 7 huishoudens (cijfers van Milieu Centraal). Maar bomen doen meer dan alleen CO2 opslaan, bleek al uit de woorden van Van de Ven. Ze zorgen ook voor welkome verkoeling in stedelijke omgevingen en zijn goed voor de biodiversiteit. (tekst gaat door onder de foto)
Het Jaagpad krijgt door de bomenrij een andere uitstraling. (foto: Streekstad Centraal)
Het plantmoment was al uitgebreid voorbereid door de mannen van Stoop Groenvoorziening. “Zij komen het gat dichten. De grond aanstampen”, legt één van hen nuchter uit. “De rest doen wij hoor.” De twee ‘burgemeesters’ en de wethouder hebben er evengoed de handen vol aan. En dan heeft Van de Ven nog geoefend ook: “Vanmorgen heb ik ook bomen geplant in de Judith Leysterstraat.” Want ook rondom Campus De Hoef wordt Alkmaar groener en schaduwrijker.
Omwonenden zijn nieuwsgierig, maar ook kritisch. “Straks is mijn uitzicht weg.” Dat niet élke Alkmaarder op duizenden bomen zit te wachten, dat ondervonden de planters van Stoop ook. “Er was soms best wat discussie. We proberen wel met iedereen rekening te houden.” Op centimeters is natuurlijk altijd maatwerk mogelijk. Ook de gemeente denkt mee en heeft langs het Jaagpad bewust voor bomen gekozen die niet al te ver de hoogte in zullen reiken. (tekst gaat door onder de foto)
Het project gezien vanaf de overkant. (foto: Streekstad Centraal)
De eerste boom die woensdag de grond in ging was een sierpeer. Een inheemse fruitboom, uitstekend geschikt voor de Nederlandse bodem. De boom dankt zijn naam aan de schitterende bloesems die dit voorjaar langs het kanaal te zien zijn. Want wie vandaag bomen plant, kleurt de stad van morgen.
De verbouwing van de Muziek- en Dansschool in Heiloo was een ‘logistieke puzzel’, maar die puzzel is nu opgelost: vanaf begin 2024 vinden de lessen tijdelijk plaats in het monumentale gedeelte van het gemeentehuis. Daar is nu immers plek genoeg voor de school en voor geluidsoverlast hoeft niet te worden gevreesd, blijkt uit onderzoek.
Een en ander is het gevolg van een beslissing van het college van Heiloo. Er werd al langer over deze verhuizing gesproken, dus een verrassing is het nieuws niet; de bevestiging is er nu in elk geval. De verhuizing is nodig omdat het huidige onderkomen van de Muziek- en Dansschool aan Het Veld 1 gaat worden verbouwd. Daarmee wordt in januari 2024 een begin gemaakt.
Een punt van twijfel was het geluid dat de Muziek- en Dansschool zou kunnen veroorzaken. Het monumentale gebouw uit 1927 is nu eenmaal niet potdicht. Er is dus een geluidsonderzoek gedaan en dat leverde de conclusie op dat er geen overlast te verwachten valt. En dus kan de school probleemloos haar intrek nemen in de vele kamers van de oude ‘villa’ in het hart van Heiloo. De verwachting is dat de Muziek- en Dansschool eind augustus 2024 weer terugkeert naar de oude, vertrouwde én verbouwde stek.
Het licht, de kalmte, en dat in donkere dagen die vol zijn van onstuimig weer: de symbolische lading van het van oorsprong Indiase Divali-feest is misschien nog wel groter in het gure Nederlandse klimaat. Een feest van het licht is het. Maar toch wel héél wat anders dan kerst. “Nee, dat mag je niet vergelijken, dat is het echt niet!”
Divali is anders, staat in een totaal andere traditie – en het is ‘veel meer’. Het hindoeïstische feest is van grote betekenis in India en in Suriname, maar het wordt ook in Alkmaar gevierd. Fakkels verlichtten maandagavond de straten van Alkmaar Noord en in wijkcentrum Mare Nostrum werd heerlijk gegeten, samen met andere divali-vierders. Streekstad Centraal sprak met Shakuntala Joemrati, die de viering mede organiseerde. (tekst gaat door onder de foto)
Binnen was er gelegenheid tot gebed, maar er waren ook lekkere hapjes. (foto: Marco Schilpp)
“Voorspoed, geluk, liefde”, dat is wat Joemrati betreft de kern van het feest,. De eerste dag van Divali is 12 november, zondag dus. “Dat is echt een bijeenkomst in familieverband”, legt ze uit. “De dag erna komen we bij elkaar op bezoek.” Daar is de viering in de Mare Nostrum ook voor: een gelegenheid om elkaar te zien, om bij te praten, om het gevoel van Divali met elkaar te delen.
Uiteraard is gezelligheid een belangrijk deel van de divali-viering, maar dat er ‘meer’ is, dat benadrukt Joemrati graag. “Divali viert de overwinning van Ram op de demon Ravenna, die zijn geliefde, Sita, had ontvoerd”, vat ze samen. “We vieren de terugkeer ná de verbanning.” Dat, en het licht, want het is dit licht dat de duisternis verjoeg. (tekst gaat door onder de foto)
Divali brengt licht in de duisternis. (foto: Marco Schilpp)
De hindoeïstische werkgroep Pechaan heeft voor de viering in De Mare zo’n 60 mensen op de been weten te brengen. Maar er zijn zeker meer Alkmaarders die divali vieren, weet Joemrati: “Het zijn vaak hindoestaanse Surinamers, die naar Nederland gekomen zijn.” Want het hindoeïsme is in Suriname één van de belangrijkste religies. “Maar er komen ook veel Nederlanders, die partner zijn. Met een hindoestaan getrouwd.”
Het is voor alle betrokkenen een belangrijk weerzien. Sommigen hebben er een lange reis voor over, sommigen zijn oud. “Het weer, daar maak ik me wel zorgen over”, deelt Joemrati voorafgaand aan de viering met Streekstad Centraal. Want nee, mooi is het niet, het weer. Maar juist op regenachtige novemberdagen als deze is het licht van divali meer dan welkom.
199 jaar geleden werd de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij opgericht, op 11 november 1824. Dat betekent dat de KNRM volgend jaar 200 wordt en daar wordt de komende tijd uitgebreid bij stilgestaan. In Egmond aan Zee werd dit jubileumjaar geopend met een plechtige kranslegging bij het graf van Jacob Glas ofwel ‘Jaepie Jaepie’.
Jaepie Jaepie is een fenomeen, een held: voor altijd zal zijn naam verbonden blijven met het reddingstation Egmond en meer in het algemeen met Egmond aan Zee. Het graf van de zeeheld was dan ook een vanzelfsprekende plek voor een herdenking. Want 200 jaar KNRM, dat betekent ook twee eeuwen van gevaar op zee, van reddingsacties onder hoge druk, en soms een noodlottige afloop.
Burgemeester Lars Voskuil was bij de herdenking aanwezig en sprak over het belang van de KNRM voor de gemeenschap, en over de moed van de redders. Ook was er poëzie van schipper Werner Visser en muziek van het bekende Egmonder koor De Zââlnêêlden. (foto’s: KNRM Egmond)
Geweld, een overmeestering: in Egmond aan Zee werd in de nacht van zaterdag op zondag een man ontvoerd.
Over de ontvoering is nog veel onduidelijk, laat een woordvoerder van de politie weten aan mediapartner NH. “Wij kregen gisterennacht een melding van een mogelijke ontvoering van een persoon.” Volgens de politie wist de man in het holst van de nacht te ontkomen in de wijk Poptahof in Delft, waar hij vervolgens de hulp van de politie kon inroepen. Het slachtoffer raakte niet gewond en maakt het naar omstandigheden goed.
Tot op heden zijn er nog geen aanhoudingen verricht. De politie doet onderzoek en vraagt mensen met informatie, of getuigen, contact op te nemen.
Egmond-Binnen werd op zondag wakker met vuur, een oranje gloed, veel rook. Rond 6:00 ’s ochtends werd de brand ontdekt door een voorbijganger. Daarna volgde een spannende ochtend, ook voor de brandweer. De risico’s waren groot.
“Iemand die hier op de randweg reed, zag vlammen”, zegt woordvoerder Evelien Tromp van de veiligheidsregio tegen mediapartner NH Nieuws. De brandweer ging snel naar het bungalowpark en trof een uitslaande brand aan in een van de vakantiehuisjes.
Er kwamen acht wagens ter plaatse, maar de brandweer kon niet voorkomen dat het vuur oversloeg naar de omliggende huisjes. “Het was heel erg lastig om hier voldoende water te krijgen om de brand te blussen”, zegt Tromp. “Omdat hierin de directe omgeving niet veel open water is.” Het duurde daarom even voordat het blussen op gang kwam.
De brand was rond 8.00 uur onder controle, waarna er nog een paar uur is nageblust. Er waren geen bewoners thuis ten tijde van de brand, maar de ravage op het bungalowpark is groot. Een bewoner vertelt aan NH dat hij net een jaar aan zijn huisje heeft getimmerd.
