Het lichaam van Tijn was al niet meer in Alkmaar toen hij half september als vermist werd opgegeven. Dat blijkt uit onderzoek van NH Nieuws en Streekstad Centraal. Een kennis van de twee broers die verdacht worden van de moord op de 25-jarige Alkmaarder, heeft een paar dagen eerder al zijn auto en vakantiehuisje in België aan ze beschikbaar gesteld. Bij dat huisje is uiteindelijk het lichaam van Tijn gevonden.
“Ik ben woest. Heel woest. Ik deed alles in goed vertrouwen. Mijn vrouw en ik slapen nauwelijks meer”, vertelt de gedupeerde Bas. In september raakt Tijn Gielen (25) vermist. Zo’n anderhalve maand wordt er massaal naar hem gezocht.
Vrienden, familie, de politie, het Veteranen Search Team en zelfs wildvreemden kijken naar hem uit. Het blijkt een zoekactie waar – zo weten we nu – vanaf het begin af aan al geen goed einde aan kan komen. (tekst loopt door onder de foto)
Op 16 oktober zijn de broers S. en M. uit Alkmaar aangehouden op verdenking van het doden van Tijn en wegmaken van zijn lichaam. Gezamenlijk onderzoek van NH Nieuws en Streekstad Centraal wijst uit dat hij al vóór hij als vermist werd opgegeven, vervoerd is naar België.
Begin september krijgen Bas en zijn vrouw een vraag van een goede kennis: de 38-jarige verdachte S. Of hij en zijn gezin gebruik mogen maken van hun vakantiehuisje in België. Dat staat in een bos net over de Nederlandse grens, in de buurt van pretpark Bobbejaanland.
“Het huisje is al bijna dertig jaar in ons bezit”, vertelt eigenaar Bas. Hij beschrijft het chalet als hun ‘paradijsje’. “Er liggen vele herinneringen voor ons. We gaan er om de zoveel weken heen.” Bas stemt in met de vraag van S. Hij stelde zijn chalet wel vaker beschikbaar aan hem. “Ik wist dat zijn kinderen niet op zomervakantie waren geweest en gunde hen een weekendje weg.” (tekst loopt door onder de foto)
Tijn wordt op zondag 14 september als vermist opgegeven. In de maanden daarvoor woonde de twintiger langere tijd bij S. en zijn gezin. In die hoedanigheid leerde ook Bas de jonge man kennen. “Tijn was altijd heel beleefd. Zei ‘mevrouw’ tegen mijn vrouw. We dronken weleens een biertje.”
Op 12 september werd Tijn voor het laatst gezien in de buurt van het Alkmaarse winkelcentrum De Mare. Een dag daarvoor al vraagt S. aan Bas of hij óók zijn auto mag lenen voor het weekendje België. Het voertuig heeft een trekhaak en zo kan er een aanhanger mee ‘voor de fietsen’.
Geen probleem voor Bas. Hij liet S. vaker gebruik maken van zijn auto. Op zaterdag 13 september wordt er bij een tankstation in Heerhugowaard een boedelbak gehuurd. Bas vertelt dat mensen uit de buurt die middag zien hoe de auto en aanhanger worden volgeladen.
Ook zijn jongere broer en medeverdachte M. is daar bij. Er gaat tuingereedschap in, zoals een spade en een schep, houtblokken, kisten en netten. Die nacht vertrekken S. en M. richting België. Rond 2:00 uur wordt de auto van Bas met boedelbak geflitst op de snelweg bij Breukelen. (tekst loopt door onder de foto)
“In de dagen daarna probeerde ik hem te bereiken”, zegt Bas. “Ze hadden beloofd om op zondag terug te zijn. Maar hij nam de telefoon niet meer op en appte niet meer terug.” Pas op donderdag 18 september krijgt Bas zijn auto weer terug van S. Het voertuig ruikt ‘muf’, maar oogt wel opgeruimder dan normaal na het uitlenen. Alleen de witte kentekenplaat die op de aanhanger zat ontbreekt.
Daarna rijdt Bas zelf nog twee keer met zijn auto naar het vakantiehuisje in België om onderhoud te plegen aan de grote tuin. “Ik merkte eigenlijk niks. Wel was de brandstof die ik gebruik voor tuingereedschap op. De blikken met benzine waren weg.”
Achteraf realiseert hij zich dat er toch wat vreemde dingen waren. “Onze hond bleef maar ruiken aan het vat waarin ik mijn afval verbrand. En er leek met de poort naar het naastgelegen stukje bos gerommeld.” In dat stukje bos wordt in de middag van 16 oktober het lichaam van Tijn gevonden. Lichaamsdelen zijn verbrand, zo melden bronnen rond het onderzoek. Diezelfde dag worden S. en M. opgepakt door de politie. (tekst loopt door onder de foto)
“Mijn auto werd ook meteen in beslag genomen”, vertelt Bas. Hij is ‘woest’, slaapt al weken heel slecht en voelt zich niet gehoord door de politie. Wanneer hij vraagt om slachtofferhulp wordt hij door iemand van de recherche doorverwezen naar hun algemene nummer. “Ik heb allemaal vragen, maar niemand wil wat zeggen. Ik moet alles uit het nieuws halen. En ondertussen komen mensen naar mij toe wat mijn auto ermee te maken heeft.”
Rijden in het voertuig dat gelinkt is aan de dood van Tijn is voor hem en zijn vrouw niet te verkroppen. “We gaan hem verkopen”, zegt hij. En dan hun ‘paradijsje’. “Het huisje is nog steeds verzegeld en ik mag er van de politie niet heen. Dat is strafbaar, zeggen ze. We zouden met kerst en oud en nieuw die kant op, ook omdat er geen vuurwerk wordt afgestoken en het dus lekker stil is voor de honden. Maar dat hebben we afgeblazen.”
Bas en zijn vrouw hopen op antwoorden van de opsporingsdiensten. Ze voelen zich ongewild betrokken bij een gruwelijke zaak en zwaar gedupeerd. “Ik heb geen idee hoe het straks voelt als ik weer bij het huisje ben. Misschien moeten we dit ook wel verkopen. Ik krijg er kippenvel van als ik erover nadenk.”
