De ernstige zieke Bram is ‘overvallen’ door wijkagenten van Langedijk. Bram is een grote fan van de politie en dan vooral de speciale arrestatieteams. Voor hem was via stichting Make a Wish gevraagd of de politie langs wilde komen, en dat deden de wijkagenten maar al te graag. “Bram vond het in het begin een beetje spannend, maar heeft uiteindelijk onwijs genoten van onze komst.”
“Bram is flink verwend en kreeg meerdere kado’s. Ook mocht hij zijn papa en mama even in de boeien slaan en een kijkje nemen in de politieauto”, vervolgen de agenten op sociale media. “Lieve Bram en familie heel veel sterkte, beterschap en goede gezondheid toegewenst.”
In een reactie worden ze nogmaals bedankt voor hun bezoek. “Wauw, wat een verrassing en wat vond Bram het leuk! Hij is nog aan het nagenieten. Heel erg bedankt.” (foto: Wijkagenten Langedijk)
Het is misschien wel één van de mooiste stukjes van Alkmaar. De groene oevers met daarachter de Molen van Piet en de Grote Kerk aan de ene kant, de statige huizen langs de singels aan de andere kant. De Kneppelbrug, bootjes op het water, hoge en oude bomen: langs Geestersingel en Kennemersingel kun je mooie plaatjes schieten, zeker in de herfst. Maar wie hier wandelt kan tegelijk niet om het drukke autoverkeer heen. Dat laatste hoeft niet zo te blijven, als het aan omwonenden ligt.
Bram en Erika Vink wonen aan de singels en genieten zoals vele Alkmaarders van het mooie uitzicht dat je hier hebt. Maar het geluid, dat is een stoorzender. Altijd maar weer die auto’s. Bram en Erika Vink zijn ook de initiatiefnemers van het burgerinitiatief ‘Veiligheid en leefbaarheid Kennemer- en Geestersingel’. Daarin pleiten ze voor een 30km-zone op de singels. Nu wordt daar nog 50 kilometer per uur gereden. “Dat zorgt voor veel lawaai, voor vervuiling en voor onveilige situaties”, sommen ze op. Maandag wordt hun burgerinitiatief behandeld in de Alkmaarse gemeenteraad. (tekst gaat door onder de foto)
Initiatiefnemers Erika en Bram Vink. (foto: Streekstad Centraal)
“We zijn niet anti-auto”, relativeert Bram als we hem spreken. “Maar we hebben met buurtbewoners wel gekeken naar wat hier beter kan.” Ze ontvingen buren thuis, spraken ze op straat en stelden een afgewogen vragenlijst op. Van de 72 huishoudens aan dit deel van de Geester- en Kennemersingel reageerden er 53 op de enquête die Bram en Erika verspreidden. “En er zitten hier ook kantoren”, wijst Bram, “die tellen mee voor dat getal van 72 huizen. We hebben dus echt wel veel mensen kunnen bereiken.”
Uit de enquête kwam naar voren dat 93% van de respondenten graag de maximumsnelheid lager zou zien: van 50 kilometer per uur naar 30 kilometer per uur. De verwachting van de bewoners is dat daar hun woongenot flink van vooruit zou gaan. “Mensen reageerden heel enthousiast toen wij hier mee begonnen”, legt Erika uit. “Ze zeiden: ‘hier zitten we al tien jaar mee’. We hopen echt dat we iets kunnen veranderen.” Want de enquête is uitgegroeid tot een burgerinitiatief. Met heldere argumenten legt de buurt daarin aan de gemeenteraad voor dat het wat hun betreft echt anders moet. (tekst gaat door onder de foto)
Veel buurtbewoners reageerden, ook een school als Luzac denkt mee. (foto: Streekstad Centraal)
“Nadat we hieraan begonnen, zijn er twee dingen gebeurd”, vertelt Bram terwijl Streekstad Centraal met het stel meewandelt langs de singel. Dat de auto’s aardig wat geluid maken – dat merken wij ook wel. Maar tegelijk oogt het asfalt wel nagelnieuw en dat brengt de recente werkzaamheden in herinnering. “Dat is het eerste dat er is gebeurd”, bevestigt Bram. “De weg is opnieuw geasfalteerd. Daar is de buurt helaas niet in betrokken.” Het geluidswerende asfalt dat bij de werkzaamheden werd gebruikt moet de buurtbewoners toch bevallen, houdt Steekstad Centraal de indieners van het burgerinitiatief voor.
“Nou, dat is het rare, we hadden eerst begrepen dat geluidswerend asfalt hier helemaal niet kón”, reageert Bram. “De weg is te druk, te bochtig, het verkeer te zwaar… Dus we waren wel verrast. Het is jammer dat we niet zijn betrokken.” Of het asfalt veel verschil maakt is ook wel de vraag. De auto’s maken ook van zichzelf natuurlijk het nodige geluid. En het gaat de buurtbewoners niet om geluid alléén, ook de verkeersveiligheid is een grote zorg. “Kijk maar naar de Vondelstraat…” Die weg werd na het zoveelste dodelijke ongeval al wel omgevormd tot 30km-zone.
Dat mensen graag doorrijden, dat snappen buurtbewoners ook wel. Maar de bochtige singels lenen zich daar toch al niet zo goed voor. “Die bus rijdt daar echt geen 50 nu”, wijst Bram als een stadsbus door de bocht bij het Varnebroek gaat. “Met 30 is de doorstroming juist beter, omdat je één snelheid hebt. Maar wie dan echt snel wil zijn, die neemt natuurlijk de Ring.” Het stoort buurtbewoners dat navigatiesoftware veel verkeer over hun geliefde singels stuurt: “Van Kooimeer naar Heerhugowaard, dan stuurt ‘ie je hierlangs, zag ik laatst”, zegt Bram verbaasd. “Geen wonder dat het steeds drukker is geworden.” (tekst gaat door onder de foto)
De werkzaamheden zijn klaar, er ligt nieuw asfalt – maar de maximumsnelheid blijft 50.
Maar er zijn dus ontwikkelingen. “Het tweede dat is gebeurd is dat er vanuit het Rijk een richtlijn is opgesteld voor dit soort wegen. We hadden zelf al eigen oplossingen voorgesteld, maar nu hebben we deze richtlijn als bijlage bij ons burgerinitiatief gevoegd.” In die richtlijn wordt duidelijk gemaakt dat een weg als de Geester- en Kennemersingel, die behalve door auto’s ook door fietsers wordt gebruikt, waar geparkeerd wordt, waar scholen in de buurt zijn, met oversteekpunten voor voetgangers en dergelijke – dat zo’n weg eigenlijk wel een 30km-weg móet zijn.
Dat klonk de indieners van het burgerinitiatief natuurlijk als muziek in de oren. Het idee van de Alkmaarse buurtbewoners staat ook zeker niet op zichzelf. Ook elders in het land worden meer en meer stukken asfalt omgevormd tot 30km-zone. In Amsterdam worden dit najaar maar liefst 4.400 nieuwe borden geplaatst. Zelfs trams zullen zich daar in drukke stadsstraten aan de maximumsnelheid van 30km per uur moeten gaan houden. (tekst gaat door onder de foto)
Op het water gelden ook geluidsnormen. (foto: Streekstad Centraal)
Toch trapt politiek Alkmaar wel een beetje op de rem. Het burgerinitiatief wordt maandag besproken in de raad, maar vijf coalitiepartijen komen met een amendement, een voorstel tot wijziging: “Wij delen de mening dat de verkeersveiligheid beter moet, alleen zouden wij dit onderdeel niet separaat willen laten onderzoeken”, schrijven de ondertekenaars van het amendement, van OPA, D66, SPA, CDA en VVD. Ze wijzen op het ‘ringenmodel’ waarmee in Alkmaar wordt gewerkt en het belang dat de singels hebben als onderdelen van de Binnenring. Ze pleiten er dan ook voor de ideeën uit het burgerinitiatief “mee te nemen in de algehele mobiliteitsvisie”.
De indieners van het burgerinitiatief vinden dat wel een beetje jammer, geven ze toe. “Dan duurt het toch weer langer. Terwijl: het moment om actie te nemen is nu.” Er is ook geld voor, weet Bram. “Er bestaat een subsidiepotje om huizen beter te isoleren. Veel van deze huizen hebben nog enkelglas, er zitten monumenten tussen. Er is geld voor betere geluidsisolatie, maar dat geld mag ook worden gebruikt om van de weg 30km-zone te maken. Ik weet niet of dat álle kosten dekt, maar er is dus in ieder geval wel geld.” Hij benadrukt dat bij het opstellen van het burgerinitiatief ook rekening is gehouden met de politieke haalbaarheid en de verhoudingen in Alkmaar.
Aan het eind van het wandelingetje langs de singels haalt Erika haar vinger over het kozijn van hun woning. Ze laat een duidelijk zichtbare streep achter in het grijze stof dat op de vensterbank verzameld is. “Dit is van één week”, zegt ze. “Dat is toch wel veel.” Maandag zullen Bram en Erika Vink dan ook vol goede hoop aanwezig zijn bij de raadsvergadering, waar hun initiatief besproken zal worden.
Alleen woonwagenbewoners met familiebanden op de Alkmaarse kampen maken straks kans op één van de 31 nieuwe plekken die de gemeente gaat creëren. Sommige reizigers staan al meer dan 25 jaar op de wachtlijst, maar vallen nu alsnog buiten de boot. Zo ook Kees, Pia en Bertus, die al maanden op hun ‘protestkamp’ op het industrieterrein in Oudorp staan. “Je wordt elke keer op je hart getrapt”, reageert Kees.
Want na 35 jaar gemeentelijke passiviteit lijkt de kogel nu door de kerk: binnen drie jaar komen er 31 nieuwe standplaatsen bij voor Alkmaarse woonwagenbewoners. In het nieuwe beleid zijn onder meer afspraken gemaakt over het toewijzen van de standplaatsen. Alleen reizigers die afstammen van een Alkmaars kamp of daar familie hebben wonen, maken straks kans. Tientallen reizigers die op een wachtlijst van standplaatsverhuurder Woonwaard stonden, worden daarmee eenvoudigweg buitenspel gezet. De lijst bevatte zo’n honderd aanvragers.
Volgens wethouder Jasper Nieuwenhuizen is er vanwege de schaarste toch echt regulering nodig. Ook zou de die lijst van Woonwaard “nooit enige status” hebben gehad, stelt hij. “Het was slechts een inventarisatie.” En dat komt hard aan bij Kees (71) en Pia (65), die samen al 29 jaar op die lijst staan. Naast hen zit de 51-jarige Bertus, ook hij wacht al meer dan 25 jaar op een standplaats. “Inmiddels is mijn broer overleden, en mijn moeder en mijn vader.” Dat familiebloed belangrijk is draagt Bertus duidelijk uit. De naam van zijn broer prijkt op zijn hand en zijn moeder op zijn borst. “Mijn moeder zit in mijn hart en mijn vader zit in mijn hoofd”, zegt Bertus, wijzend op de tatoeage op zijn hoofd.
“Mijn moeder zit in mijn hart en mijn vader in mijn hoofd” zegt Bertus, wijzend op zijn tattoos (foto: Streekstad Centraal)
Uit protest streek het groepje vorig jaar november neer op een terrein aan de Alexander Fleminkstraat in Oudorp. “We zijn jarenlang in een hoek getrapt en nu weer. Het wordt hoog tijd dat we een plekje krijgen”, reageert Kees tegen mediapartner NH Nieuws. Op het bezette terrein staan een paar grote caravans, twee watertanks en er is een keukentje, waar Pia elke dag kookt voor het hele kamp. “We doen alles samen”, vertelt ze. “Het eten betalen we met zijn vieren en we drinken elke dag een bakkie koffie. We zorgen voor elkaar, kunnen op elkaar terugvallen. Zoals twee weken geleden, toen mijn hondje overleed. Dan vangt iedereen je op.”
Op die eerdere wachtlijst voor woonwagenbewoners, bijgehouden door Woonwaard, stond Bertus inmiddels op nummer twee. Maar doordat Alkmaarse woonwagenbewoners en familieleden volgens het nog aan te nemen toewijzingsbeleid voorrang krijgen, verliest hij die plek. “Ach, ik gun ze hun plek. Het is niet de eerste keer dat ik wordt genaaid”, zegt hij gelaten. Bertus werd geboren op een Alkmaars kamp, maar die locatie bestaat niet meer. En de grond, waar nu demontagebedrijf De Nollen zit, valt tegenwoordig onder de gemeente Dijk en Waard. Daarmee is hij officieel geen geboren Alkmaarder meer, verklaart Bertus. “Ik woon hier al sinds de jaren negentig, alleen heb ik geen familie op het kamp wonen.”
Als ze zien dat de camera gericht wordt lachen Pia en Kees. Maar die lach verbergt veel boosheid en frustratie (foto: Streekstad Centraal)
Pia (65) werd geboren in Haarlem en haar man Kees (71) in Hoorn, maar net als Bertus wonen ze bijna heel hun leven in Alkmaar. Ze begrijpen niet waarom de gemeente niet meer rekening houdt met individuele gevallen. “Pia en Kees zijn al op leeftijd, waar moeten deze mensen nu heen”, vraagt Bertus zich hardop af. “Er werd ons zes jaar geleden een standplaats beloofd in Hoorn, maar toen zijn we genaaid en dat worden we nu weer”, vertelt Ria. Die lezing wordt inderdaad bevestigd door een ambtenaar, waar ze een geluidsopname van hebben, die waarschijnlijk heimelijk werd opgenomen.
Pia roert in haar koffie, terwijl haar andere hondje bij haar op schoot springt. “We hebben jarenlang noodgedwongen in een flat gewoond, daar waren we doodongelukkig”, verklaart ze. “Sinds we hier wonen, ervaren we veel meer rust. Het gaat qua gezondheid ook beter met ons. Dit is onze cultuur, zo willen wij leven. Daar blijven we voor strijden en gaan hier pas weg als we een standplaats krijgen. Anders moeten ze hier maar een kamp bouwen.”
Pia luistert, terwijl Kees het verhaal aan Streekstad Centraal en mediapartner NH vertelt (foto: Streekstad Centraal)
Reizigers hebben het recht om in een woonwagen te leven, omdat de woonwagencultuur wordt beschermd door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM). Een gemeente moet dat mogelijk maken. In Nederland gold tot 2018 een ‘uitsterfbeleid’ voor woonwagens. Sinds de jaren negentig zijn er zo’n 3.000 plaatsen verdwenen. Dat een grote groep Alkmaarse reizigers nu opnieuw aan de kant wordt geschoven, gaat er bij het drietal niet in. “Er wordt steeds gezegd dat er geen plek is, maar er zijn nu zes locaties in beeld. Bouw daar nog wat plaatsen bij voor de echt schrijnende gevallen”, besluit Bertus.
Wiekenkruis achtkant molendriegang bovenkruier. Die woorden zijn te lezen op één van de nieuwe bruggen van de opgeknapte N243. Voor de één een gedicht, voor de ander gewoon een opsomming van wat hier nou eenmaal te zien is. De tekst is van schrijver Willem Messchaert. Het is één van de vele artistieke randjes aan wat natuurlijk in hoofdzaak een infrastructureel project was: de modernisering van de N243.
Gedeputeerde Mobiliteit en Bereikbaarheid Jeroen Olthof van de provincie Noord-Holland bedankte de aanwezigen bij de officiële opening op vrijdag 29 september voor hun geduld. Want dat geduld, dat was nogal op de proef gesteld: “Al in 2004 zijn de eerste plannen voor de N243 gemaakt”, bracht Olthof in herinnering. “De weg is lang dicht geweest en de werkzaamheden zorgden voor overlast. Ik wil iedereen bedanken voor hun geduld. Het is fijn dat de weg weer open is.”
De provinciale weg werd eerder dit jaar landelijk nieuws toen bleek dat de nieuwe weg slecht toegankelijk was voor trekkers en andere landbouwvoertuigen. Boeren uit de omgeving trokken met hun mooiste materieel naar Stompetoren om voor de camera van Streekstad Centraal te laten zien wat er in hun ogen schortte aan de weg. De plannen werden vervolgens nog een keer aangepast. Geduld – het was inderdaad nodig. (tekst gaat door onder de foto)
De werkzaamheden in beeld. (foto: Streekstad Centraal)
Tijdens de opening begroef de gedeputeerde een tijdscapsule, met daarin onder meer de plannen die nu leidend waren bij de werkzaamheden. Zo kunnen toekomstige generaties, als die zélf weer de schop in de grond steken, lering trekken uit het verleden. Maar op korte termijn zal het zeker niet nodig zijn die tijdscapsule weer op te graven: de N243 is klaar voor de toekomst. Met meer groen, soepele rotondes en de nodige ingrepen om de route veiliger te maken voor fietsers.
De komende weken kunnen weggebruikers nog wel getuige zijn van enkele ‘restwerkzaamheden’. Die moeten echter niet tot grote hinder leiden. Het gaat bij deze werkzaamheden onder meer om het aanplanten van bomen en struiken, iets dat het beste in het najaar gebeurt. Dat betekent dat de vernieuwde N243 nog een beetje groener zal worden, in de woorden van gedeputeerde Olthof een ‘eerbetoon aan de prachtige omgeving’.
Wie dit weekend in Alkmaar mensen in Duitse klederdracht door de stad ziet lopen, ziet geen ‘roze olifanten’, want er is écht een Oktoberfest gaande in de kaasstad. Op de Paardenmarkt staat een reusachtige feesttent en daarbinnen is het een komen en gaan van halve liters, halve kippen, worsten, dirndls en jagershoedjes. Een groots feest in Duitse sferen.
Het volksfeest beleefde dit jaar zijn derde editie. Het is dus nog niet zo’n ingeburgerde traditie als in München, maar een vaste schare liefhebbers uit Alkmaar en omgeving wil dit evenement zeker niet missen. Bijzonder aan de opzet is dat mensen gezamenlijk een tafel boeken, bezoekers gaan dus echt met een groep – vrienden, collega’s, een club – en dat zorgt meteen na binnenkomst al voor de nodige sfeer. (tekst gaat door onder de foto)
Grote glazen bier vinden gretig aftrek. (foto: Marco Schilpp)
Bier speelt een grote rol op het Oktoberfest, zo is het in München, zo is het ook in Alkmaar. Maar er is ook volop keuze uit andere dranken. Grote glazen horen er natuurlijk wel bij, zoals op het Oktoberfest eigenlijk alles net even groter en guller is dan anders. Klederdracht is op de Alkmaarse editie van het feest verplicht, dus waren er veel lederhosen en dirndl-jurkjes te zien, vaak wel op z’n Hollands gecombineerd met een paar sneakers.
Het Alkmaarse Oktoberfest duurt tot en met zaterdag 30 september. Wie de smaak echt te pakken heeft kan vervolgens nog tot en met dinsdag 3 oktober terecht in München zelf. Een fotoverslag van de eerste avond van het volksfeest op de Paardenmarkt is te vinden op de Facebookpagina van Alkmaar Centraal.
Voor het derde jaar op rij wappert op Strand Camperduin de Groene Strand Wimpel. “Een prachtige beloning voor het harde werk van ondernemers, vrijwilligers en de gemeente om natuur en natuurbeleving weer een plek op het strand te geven”, vindt gemeente Bergen. Wethouder Marco Wiesehahn is trots op de derde toekenning.
De groene wimpels worden jaarlijks uitgereikt door Het Groene Strand op basis van tien criteria, waaronder opruimacties, monitoring van wat er zoal aanspoelt, betrokkenheid van vrijwilligers en ruimte en rust voor broedvogels. Strand Camperduin heeft, als enige strand in Noord-Holland, voor de derde keer op rij de Groene Strand Wimpel ontvangen.
Dankzij de inzet van onder andere ondernemers Struin en DJUS, en vrijwilligers die opruimacties en broedvogel-inventarisaties houden, is er een mooi en natuurlijk strand gecreëerd. Voor natuurliefhebbers is het succes van de bontbekplevier – met vijf nesten en twee uitvliegende kuikens – het meest aansprekend. Wie als vrijwilliger mee wil helpen is elke eerste zondag van de maand van harte welkom. Meer hierover op hetgroenestrand.nl.
Het Groene Strand is een samenwerking tussen LandschappenNL, Stichting Duinbehoud, IVN Natuureducatie, Stichting Anemoon en Vogelbescherming Nederland. (foto: gemeente Bergen)
Skateboards, bloemen en heel veel tranen: een paar honderd mensen hebben afscheid genomen van de overleden Seven Keijlard (14) uit Heerhugowaard. Familie, vrienden en klasgenoten kwamen vrijdagochtend samen bij zijn favoriete skatebaan in Oudorp om afscheid van hem te nemen. “We gaan hem enorm missen.”
Seven had kanker en overleed maandagochtend in het bijzijn van zijn vader, moeder en zusje. De Munnikenweg in Oudorp stond vrijdagochtend vol met mensen die de 14-jarige jongen een laatste groet brachten. Een aantal kwam opdagen in een trui of T-shirt van zijn eigen kledinglijn, waarmee hij geld inzamelde om kinderkanker te bestrijden. Klasgenoten kregen vrij van school om afscheid te nemen. Mediapartner NH Nieuws mocht een reportage maken.
Een ding is zeker: Seven heeft bij velen een onuitwisbare indruk achtergelaten. “Het was zo’n bijzondere, positieve jongen. Hij was echt een vechter en overwon altijd alles. Als hij dan weer een nieuwe chemo kreeg, dacht je: dit overwint hij ook. Daarom is het zo onwerkelijk, je gelooft het bijna niet.”
“Toen het in de klas werd verteld, moesten we erg huilen. We rouwen allemaal om hem en hebben ook een herdenkingsruimte ingericht op school.” Zijn vrienden noemen hem een voorbeeld voor anderen. “Hij was een enorme doorzetter, met een sterke eigen mening. Het boeide hem nooit wat anderen van hem dachten. En hij hielp je altijd”, vertelt Joost.
“Ik heb zoveel mooie herinneringen, te veel om op te noemen”, reageert Stijn. “We deden altijd leuke dingen samen. Bijvoorbeeld gamen of naar muziek luisteren in zijn kamer. Vaak gingen we ook skateboarden. Het was zijn grote droom om professioneel skater te worden, die is helaas niet uitgekomen.”
Onder luid applaus werd Seven uiteindelijk in een klassiek Volkswagen-busje naar zijn laatste rustplaats gereden. In het bijzijn van familie en vrienden is hij ’s middags begraven op natuurbegraafplaats Geestmerloo.
Stadswerk072 en oud-leerlingen van de basisschool aan de Tochtwaard in Alkmaar, tegenwoordig DURF!, hebben samen tijdcapsules opgegraven die al 25 jaar lang in de grond onder het schoolplein lagen. Ook gingen er donderdag nieuwe tijdcapsules de grond in.
“Een magische reis terug in de tijd”, noemde Stadswerk de opgraving en het openen van de 25 jaar oude tijdcapsules. DURF! bestaat nog niet lang, maar de school is eigenlijk de oude CBS de Prinsenhof in een nieuw jasje. “Onder de schatten vonden we een kostbaar boekje van een oma, vol verhalen en herinneringen.”
In de plaats van de oude tijdcapsules werden nieuwe begraven. De eer was aan de leerlingen van de groep 1/2 om deze te maken. “Over 20 jaar zullen zij hun schatten weer opgraven, en wie weet welke avonturen er dan zullen worden onthuld!” (foto’s: Stadswerk072)
